Dodano: 27.12.14 - 22:01 | Dział: Prosto z mostu

Nadchodzi znieczulenie

Tydzień poprzedzający tydzień świąteczny, to w Polsce – jak powiedziałby Witkacy - „los ultimos podrigos”, czyli ostatnie podrygi przed pogrążeniem się całego naszego nieszczęśliwego kraju w nirwanie, z ktĂłrej zacznie się ocykać dopiero w okolicach Trzech KrĂłli. W tym okresie łączą się ekstrema, to znaczy – wierzący i niewierzący, partyjni i bezpartyjni, Ĺźywi i u..., no nie, aĹź tak dobrze, to u nas nie jest, chociaĹź skoro zdarzają się coraz liczniejsze przypadki bilokacji związane z sejmowymi kilometrĂłwkami, to dlaczegóş pewnego dnia nie mogłoby dojść do pojednania, a nawet – zjednoczenia Ĺźywych i umarłych? Skoro posłowie Twojego Ruchu, a ściślej – grupa, ktĂłra opuściła dziwnie osobliwą trzĂłdkę biłgorajskiego filozofa, by utworzyć „niezaleĹźne” koło „Gospodarka durniu” , czy moĹźe „”Gospodarka d’abord” - bo róşnie o tym tworze mĂłwiono – przechodzi do Polskiego Stronnictwa Ludowego, to od razu moĹźna wyciągnąć co najmniej dwa wnioski. Po pierwsze – gdzie przesunęło się serce tubylczej gospodarki, a po drugie – Ĺźe uczestnicy tego transferu najwyraĹşniej liczą na drugie Ĺźycie w następnej kadencji Sejmu – juĹź jako „ludowcy” , czyli chłopi z Marszałkowskiej. Jak bowiem wiadomo, najcięższa jest dola chłopa, a chłopem jest kaĹźdy – chyba, Ĺźe jest babą – więc skoro PSL na tym patencie jedzie juĹź ponad 100 lat, to czemuĹź nie mogliby tego sprĂłbować i inni?

Tedy – jak wspomniałem – w okresie nirwany łączą się ekstrema – wierzący z niewierzącymi – bo i jedni i drudzy podpalają choinki, spoĹźywają wieczerzę wigilijną, a nawet – co zakrawa na cud – dzielą się opłatkiem – z czego wynika, Ĺźe ci niewierzący to tylko tak udają dla miłego grosza, bo juĹźci – jakoś trzeba się „pięknie róşnić” - ale jak przychodzi co do czego, to znaczy – kiedy nadchodzą Święta BoĹźego Narodzenia - to nawet i oni zaczynają mĂłwić ludzkim głosem, niby zwierzęta. Przychodzi im to tym łatwiej, Ĺźe zgodnie z nakazami nieubłaganego postępu zwierzęta to „istoty czujące”, jak nie przymierzając – pani Katarzyna Maria Piekarska, słynna „istota czująca”, ktĂłrą Leszek Miller zwabił w swoim czasie z Unii Wolności do SLD stanowiskiem wiceministra spraw wewnętrznych. „Istoty czujące” - a więc jakby ludzie, co a contrario oznaczałoby, Ĺźe skoro zwierzęta – jak ludzie, to i ludzie – jak zwierzęta. GdzieĹź moĹźemy lepiej się o tym przekonać, jak nie w Sejmie, patrząc na Umiłowanych PrzywĂłdcĂłw? Myszy nęcone są serem, szczury – muzyką szczurołapa, a Umiłowani PrzywĂłdcy – kasą i prestiĹźem wynikającym z piastowania stanowisk, zajmowania gabinetĂłw z sekretarkami, uĹźywania limuzyn z szoferami słowem – uĹźywania Ĺźycia całą paszczą – hucznie, z przytupem i hulaszczo, zgodnie ze staropolskim zaleceniem: „pij bracie, pij, na starość torba i kij” . Oczywiście taka perspektywa nie dotyczy Umiłowanych PrzywĂłdcĂłw, ktĂłrzy zgodnie ze spiĹźową formułą Jerzego Urbana muszą się jakoś wyĹźywić, toteĹź poprzyznawali sobie rozmaite „odprawy” - tylko zwykłych obywateli, ktĂłrzy w obliczu rosnących apetytĂłw bezpieczniackich watah i Umiłowanych PrzywĂłdcĂłw juĹź nie dają rady wyrobić na to wszystko w podatkach. ToteĹź Sejm właśnie przyjął budĹźet na rok 2015 w ktĂłrym zaplanowane zostało 46 miliardĂłw deficytu. Ten deficyt moĹźe się jeszcze powiększyć, bo kto wie, czy rok 2014 nie będzie u nas ostatnim rokiem spokojnego słońca.

Oto bowiem przybył do naszego nieszczęśliwego kraju ukraiński oligarcha-prezydent Piotr Poroszenko i strasznie się Polakom podlizywał, a nawet – stręczył się z „pojednaniem”. „Słowicze dĹşwięki w mężczyzny głosie, a w sercu – lisie zamiary” - przestrzegał poeta – więc nie ulega wątpliwości, Ĺźe jak nie wiadomo, o co chodzi, to chodzi o pieniądze. Wprawdzie Ukraina po przewrocie, jaki za przyzwoleniem prezydenta Obamy obstalował sobie Piotr Poroszenko, nie tylko brnie od sukcesu do sukcesu, ale nawet dostaje od tego zawrotĂłw głowy – ale czyĹź nawet w tej sytuacji nie przydadzą się jakieś pieniądze? Jasne, Ĺźe się przydadzą, toteĹź nawet pan prezydent Komorowski ze słynną u niego spostrzegawczością zauwaĹźył, Ĺźe nie ma Ĺźadnego embarga na dostawy broni na Ukrainę. I słuszna jego racja – potwierdził to nawet ostatni szczyt NATO w Newport zauwaĹźając, Ĺźe wprawdzie NATO dostarczać na Ukrainę broni nie będzie, ale kaĹźde z państw członkowskich, jeśli tylko zechce, moĹźe to uczynić. ToteĹź nic dziwnego, Ĺźe prezydent Poroszenko przyjechał w tej sprawie akurat do Warszawy. JuĹźci – Warszawa to najbardziej frajerska stolica w Europie, wiec jak dostanie rozkaz, Ĺźeby Ukrainie przekazywać broń, to przekaĹźe wszystko, co tylko ma, nie oglądając się na ekwiwalent. Bo inne państwa, to znaczy – państwa powaĹźne, w odróşnieniu od państw pozostałych, najsampierw spytałyby prezydenta Poroszenki, czy aby ma czym zapłacić. U nas jednak takie pytanie uchodziłoby za nietaktowne tym bardziej, Ĺźe na takich dostawach broni moĹźna ukręcić lody co najmniej podobne do tych, jakie razwiedka ukręciła na Funduszu Obsługi ZadłuĹźenia Zagranicznego. Jak pamiętamy, pod pretekstem wykupu długĂłw wydoiła ona z Rzeczypospolitej 1 700 mln dolarĂłw, ale długĂłw wykupiono tylko za 60 milionĂłw. Reszta została rozkradziona tak dokładnie, Ĺźe do dzisiaj nie pozostał po tym Ĺźaden ślad – chyba, Ĺźeby za taki ślad uznać liczne stare rodziny, potężne ubeckie dynastie, jakie pojawiły się w naszym nieszczęśliwym kraju po transformacji ustrojowej.

To jednak byłoby w najwyĹźszym stopniu nietaktowne – i właśnie dlatego niezaleĹźna prokuratura właśnie przesłuchuje w Belwederze prezydenta Komorowskiego w charakterze świadka w związku ze śledztwem w sprawie domniemanej prĂłby przekupstwa w celu uzyskania pozytywnej weryfikacji funkcjonariusza Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych. Podejrzanym w tej sprawie jest dziennikarz Wojciech Sumliński, ale tak naprawdę chodzi o osaczenie złowrogiego Antoniego Macierewicza, ktĂłremu okupująca Polskę soldateska nie moĹźe wybaczyć chwilowego przerwania dobrego fartu. Chwilowego – bo po pięciu minutach strachu soldateska znowu nabrała otuchy tym bardziej, Ĺźe pułkownik Leszek Tobiasz, główny świadek w „aferze marszałkowej”, to znaczy – w związku z podejrzeniami kierowanymi w stronę pana marszałka Komorowskiego – zatańcował się był na śmierć na balu OHP w karnawale w 2012 roku – oczywiście nie tylko „bez swojej wiedzy i zgody” , ale rĂłwnieĹź - „bez udziału osĂłb trzecich” . Dlatego teraz pan prezydent Komorowski będzie mĂłgł juĹź bez najmniejszych obaw, z czystym sumieniem zeznać całą prawdę i tylko prawdę – tak mi dopomóş BĂłg – jak przystało przed świętami BoĹźego Narodzenia.

Czy jednak wystarczy to do osaczenia złowrogiego Antoniego Macierewicza? Gdybym to ja był na jego miejscu, to na wypadek, gdyby z jasnego nieba trafił mnie piorun kulisty, zaraz w niezaleĹźnych mediach głównego nurtu – ale nie u nas, bo u nas wiadomo, Ĺźe niezaleĹźne media pozostają pod specjalnym nadzorem razwiedki – tylko w niezaleĹźnych mediach zagranicznych zaczęłyby ukazywać się jeden za drugiem kompromaty – i to nie w sprawie jakichś tam resortowych „Stokrotek” , tylko najbardziej krwistych sprawach, gdzie w grę wchodzą ciężkie miliardy, fabryki, kopalnie, ziemia, lasy, bydło, no i oczywiście – ludzie. A poniewaĹź nie ulega wątpliwości, Ĺźe złowrogi Antoni Macierewicz nie jest głupszy ode mnie, toteĹź niezaleĹźna prokuratura ma twardy orzech do zgryzienia, Ĺźeby zadośćuczynić świętej sprawiedliwości, jednak bez szkody dla razwiedki, ktĂłra w przeciwnym razie musiałaby nie tylko przypomnieć niezaleĹźnym prokuratorom, skąd wyrastają im nogi, ale przede wszystkim wsadzić końce śledztwa w wodę.

I dopiero na tym tle lepiej rozumiemy, dlaczego prezydent Poroszenko, co to, wraz z premierem Arszenikiem Jaceniukiem buńczucznie zadeklarował intencję zwalczenia na Ukrainie korupcji do roku 2020, przyjechał akurat do Warszawy, by skorzystać z tutejszych doświadczeń. I słuszna jego racja – bo u nas walka z korupcją trwa juĹź nieprzerwanie 24 lata, a przecieĹź nie tylko końca nie widać, ale nawet moĹźna odnieść wraĹźenie, Ĺźe dopiero zaczynamy. Takich doświadczeń nikt nie powinien lekcewaĹźyć, przeciwnie – kaĹźdy powinien takie starania docenić i dlatego między innymi stare kiejkuty nie ukrywają rozgoryczenia z powodu noĹźa, jaki Amerykanie z partii demokratycznej, przekomarzający się z Amerykanami z partii republikańskiej, wbili im w plecy raportem o tajnych więzieniach CIA w naszym bantustanie. Na szczęście zbliĹźają się Święta BoĹźego Narodzenia, a wraz z nimi – okres nirwany, w ktĂłrym moĹźna będzie znieczulić wszelkie bĂłle – aĹź do bolesnego powrotu do rzeczywistości, nie wcześniej jednak, aĹź w okolicach Trzech KrĂłli.








Stanisław Michalkiewicz
7 grudnia 2014




Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).