Dodano: 26.10.14 - 17:11 | Dział: Kworum poetów

Na Pomoc! (Dorota Sidor)

Skulony i obolały,
Leżę na chłodnej ziemi,
Po mojej twarzy płyną łzy,
W kolorze czerwieni.

Włosy na mojej główce,
Dziwnie posklejane,
Dłonie maleńkie, brudne,
Paluszki połamane.

Huk głośny w uszkach słyszę,
Na oczka ledwie patrzę,
Gdzie są moi rodzice?
Czy ich jeszcze zobaczę?

Wołam do nich usilnie,
O pomoc błagalnie proszę,
Mamusiu! Tato! gdzie jesteś?
Ja tego bólu nie zniosę!

Teraz ktoś podbiegł do mnie,
I opatruje me rany,
Płacząc nad moim losem,
Mówi nie płacz kochany.

Lecz to nie moja Mama,
To Pani w białym fartuchu,
Zabrała mnie ze sobą,
Dodając mi otuchy.

Jestem teraz w szpitalu,
Tak Pani powiedziała,
RodzicĂłw moich nie ma,
Prosiłem by ich szukała.

Ja nie wiem co się stało,
Siedziałem grzecznie w wózku,
Głos Mamy usłyszałem,
Zakryj główkę maluszku!

Wcześniej widziałem samolot,
Tatuś go wskazał na niebie,
Coś z niego wyleciało,
Spadło z hukiem na ziemię.

Bąba na to mówili,
Zrzucona na ludzi bezbronnych,
Broń śmiercionośna, straszliwa,
Dokonała zniszczeń ogromnych.

Co teraz ze mną będzie?
Kto się mną zaopiekuje?
Straciłem dziś rodziców,
W serduszku boleść czuje.

Ja tego nie rozumiem,
Jestem jeszcze zbyt mały,
Lecz to co wiem na pewno,
Świat nie jest doskonały!








Dorota Sidor