Dodano: 23.08.14 - 19:07 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Rozmowa prywatno-państwowa

Szanowni Państwo!

Okazuje się, Ĺźe nie ma takiego kitu, ktĂłrego nie dało by się nam wcisnąć. W drogiej restauracji najwyĹźsi przedstawiciele państwa rozmawiają o sprawach go dotyczących, ale okazuje się, Ĺźe jest to prywatna rozmowa dwĂłch panĂłw – jak innych panĂłw, a najlepiej całe państwo robić w konia. Rozmowa jest prywatna tylko do czasu, gdy przychodzi płacić rachunek. WĂłwczas okazuje się, Ĺźe jednak wymiana zdań była państwowa i to podatnik za nią musi zapłacić. Bagatela, jakieś tam 1400 zł. Wielu emerytĂłw nie ma tyle miesięcznie. No, ale pewnie nie starali się utrwalać władzy ludowej w PRL-u, to teraz mają, a właściwie nie mają niczego.

Najlepiej prosperują ci od umacniania władzy radzieckiej w naszym kraju. WSI była organizacją przestępczą działającą na zgubę Polski. Szczęśliwie udało się formację tę rozwiązać, chociaż zabrakło czasu rządowi polskiemu, a determinacji następcy (dla zmyłki też nazywanego rządem polskim), żeby agentów radzieckich rozliczyć.

Wielu z nich znalazło schronienie pod skrzydłami samego prezydenta, ktĂłry wcześniej, jako jedyny głosował w sejmie przeciwko rozwiązaniu WSI. Teraz wypływają podobno jakieś dokumenty. CzyĹźby te, ktĂłrych Ăłwczesny marszałek sejmu tak nerwowo szukał juĹź rano 10 kwietnia 2010 r? CzyĹźby nie udało się czegoś zniszczyć? Pewnie nigdy się tego nie dowiemy, a jeśli nawet, to zapewne ze znanym wszystkim komentarzem: „nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało”.

Pozdrawiam do następnej soboty
Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl









34/2014 (165)


.............................................................................................





MARGARET TODD

Odcinek 65

♦

– Chyba za duĹźo wypiłam – powiedziała Dominika.
– Dwoi ci się w oczach? – spytał Marcin troskliwym tonem.
– Wspominałeś, Ĺźe masz brata, ale nie mĂłwiłeś, Ĺźe jesteście nie do odróşnienia.
– Tylko po ciemku. PozwĂłl, Ĺźe ci przedstawię Rafała.
Rafał uścisnął rękę Dominiki, wymieniając dobrze jej znane nazwisko. Wcale nie było
ciemno, no, nie całkiem ciemno, jak to w nocnym klubie. Znaleźli kąt na tyle zaciszny, że
nawet można było porozmawiać, nie krzycząc sobie do ucha .
– Co robisz i dlaczego Marcin gdzieś cię ukrywał? – spytała Dominika, odstawiając
szklankę na niski stolik dzielący ją od obu braci.
– Sam się ukrywam – odparł Rafał. – I jako bratu gliny dobrze mi to wychodzi. Na stałe
mieszkam w Londynie. Jestem programistą i pracuję w firmie zajmującej się, najogólniej to
ujmując, projektowaniem stron internetowych.
– A tu nie mĂłgłbyś robić tego samego? – spytała bez namysłu i to pytanie zaskoczyło nawet
ją.
Policyjny nawyk czy wścibstwo? Spytała samą siebie w duchu. Wiedziała jednak, że ani
jedno, ani drugie. Rafał patrzył na nią w taki jakiś szczególny sposób, który sprawiał jej przyjemność.
Może dlatego wolałaby, żeby nie wyjeżdżał?
– Pewnie tak – odparł. – Coraz częściej myślę o powrocie nad Wisłę. Rodzice zaczynają
nam się starzeć, a Marcin rzadko ich odwiedza. Ostatnio spotkaliśmy się wszyscy czworo na
nasze urodziny. Na Boże Narodzenie ja nie mogłem.
– Wasze urodziny to taka podwĂłjna uroczystość.
– PoczwĂłrna – wtrącił Marcin. – Urodziliśmy się dwudziestego czwartego paĹşdziernika,
akurat w dniu imienin Marcina i Rafała. Nasi rodzice poszli na łatwiznę, dając nam takie
imiona. W ten sposób oszczędzamy nie tylko na urodzinach, ale i na imieninach. Zamiast bawić
się cztery razy w roku, bawimy się tylko raz, no a wszyscy inni oszczędzają trochę na
prezentach.
– Rozumiem, Ĺźe jakoś sobie to wynagradzacie.
– Właśnie – podchwycił Rafał. – To samo? – wskazał na puste szklanki.
Kiedy przytaknęli, poszedł do baru, a gdy po chwili wrĂłcił, powiedział: – Coś mi się zdaje,
że ktoś nas śledzi.
– Kto? – spytał Marcin.
– Ten facet przy barze – Rafał pochylił się, nie odwracając głowy.
– Ten w skĂłrzanej kurtce?
– Tak.
– On nas nie śledzi – powiedział Marcin. – To Robcio Odstraszewski, cichy wielbiciel
Dominiki.
– Nie Odstraszewski, tylko Ostraszewski – sprostowała. – I nic mi nie wiadomo, Ĺźeby
mnie adorował.
– Ale na imię ma Robcio? – upewnił się Rafał, uśmiechając się do Dominiki porozumiewawczo,
jakby znali się od dawna. – Na moje oko nie ma u ciebie szans. Kim jest z zawodu?
– Niedoszły pisarz od kryminałów – wyjaśnił mu brat. – Zatrudnił się w policji z nadzieją
na poznanie kulis.
– Dlaczego niedoszły?
– Bo jeszcze kryminału nie napisał, chociaĹź juĹź zaczął udzielać wywiadĂłw na temat zamiaru
napisania powieści kryminalnej.
– I ktoś mu takie wywiady publikował? – Rafał znowu patrzył na Dominikę, ale ta najwyraĹşniej
nie zamierzała udzielać wyjaśnień.
– Oczywiście. PrzecieĹź to poeta, malarz i policjant w jednym. Taka hybryda – wyjaśnił
Marcin.
– Czytałeś coś, co napisał? MoĹźe ma talent?
– Dominikę zamęcza swoimi wypocinami.
– Zmieńmy temat – poprosiła Dominika. – Natrząsanie się z kolegi to kiepska rozrywka.
CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


..............................................................................................
Apel – kaĹźdy z Państwa moĹźe ten apel podpisać. PrĂłcz imienia i nazwiska moĹźna teĹź podać tytuł, funkcję oraz przynaleĹźność do jakiejś organizacji.

APEL

Polacy, wyborcy!

Platforma Obywatelska i Donald Tusk, podejmą niedługo – wspomagani przez Ĺźyczliwe im media (TVP, TVN, Polsat, „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Fakt”, „Dziennik Gazeta Prawna”, „Polska”, „Polityka”, „Newsweek”, „Wprost”, „Polskie Radio”, „TOK FM”, itd.) – wielką akcję straszenia wyborcĂłw i ostrzegania przed nieszczęściami, jakie spadną na Polskę, jeśli w wyborach samorządowych i parlamentarnych zwycięży PiS. Media te będą się prześcigać w podawaniu dosadnych przykładĂłw owych nieszczęść. Będą wspierane zręcznie przez media zagraniczne, zwłaszcza niemieckie, wykonujące tajne dyrektywy strategĂłw brukselskich.

Polacy, wyborcy!
Nie dajcie się zastraszyć, nie dajcie się okłamać, nie dajcie się ponownie oszukać Tuskowi i jego Platformie – rzekomo obywatelskiej!

1. Jan Wawrzyńczyk – profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
2. Małgorzata Todd – pisarka.
3. Jarosław Piastowski – lekarz.
4. Zbigniew Lisiecki – informatyk.
5. Rafał Wysmyk – ekonomista.
6. Jerzy Burski – artysta grafik.


.............................................................................................


Komentarz do poprzedniego felietonu Ad. Leninowska LoĹźa 33/2014 (164)


Szanowna Pani Małgorzato
NajwyraĹşniej ciągle mamy problem z rodzimym zaprzaństwem. Tego towaru było w naszej historii zawsze sporo, jednak współcześnie jest go relatywnie duĹźo. Dlatego uwaĹźam, Ĺźe Rosjanie byli i są mistrzami niedoścignionymi w fundowaniu degrengolady społecznej upatrzonym przez siebie państwom. W przypadku Ukrainy popełnili jednak błąd – pozwolili wykształcić się niezaleĹźnej od rządu ukraińskiego grupie finansistĂłw (w Rosji finansjera jest totalnie uzaleĹźniona od Putina) i to ta grupa finansowała Majdan. Rosjanie liczyli, Ĺźe trwający od lat bardak na Ukrainie sprawi, Ĺźe Ukraińcy z czasem sami przykleją się do Rosji. W przypadku Polski taka finansowo niezaleĹźna grupa się nie wykształciła, bo w załoĹźeniu twĂłrcĂłw III RP nie miała się wykształcić. Pod tym względem współczesna Polska jest podobna do Rosji – liczący się kapitał powiązany jest z rządem (jeĹźeli jest krnąbrny szybko jest dyscyplinowany – patrz treść niedawnych podsłuchĂłw). Aktywna patriotyczna część społeczeństwa to wyłącznie wolontariusze bez kasy – dlatego mają tak słabą siłę oddziaływania na „niekumaty” tłum i nie mogą go za sobą pociągnąć.

Serdecznie Panią pozdrawiam – Ewa Działa-Szczepańczyk


Polecam
http://solidarni2010.pl/28671-jadwiga-chmielowskaw-takt-kremla.html

http://historia.wp.pl/gid,16818378,strona,5,title,Misje-pokojowe-Moskwy,galeria.html