Dodano: 17.07.14 - 9:53 | Dział: Godne uwagi

Piąte: nie zabijaj!

Prawo wypowiedziane w formie negatywnej obowiązuje absolutnie zawsze – mĂłwi zasada teologii moralnej. Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij – te BoĹźe przykazania obowiązują bezwzględnie, bezwarunkowo. Dlatego Kościół, ktĂłry stoi na straĹźy moralności, zawsze o nich przypomina i zachęca wiernych, by stosowali się do BoĹźych nakazĂłw. KaĹźde przykazanie Dekalogu jest bardzo waĹźne, ale w sposĂłb oczywisty najwaĹźniejszy jest obowiązek poszanowania Ĺźycia i jego obrony od poczęcia do naturalnej śmierci. Katechizm Kościoła Katolickiego oraz nauczanie papieĹźy potwierdzają, Ĺźe prawo do Ĺźycia ma najwyĹźsze zabezpieczenie przez Boga, ktĂłry jest Dawcą i Panem Ĺźycia.

Trzeba o tym dzisiaj mocno przypominać, gdyĹź do wielu ludzi jakby nie dociera fakt, Ĺźe z maleńkich ludzkich komĂłrek nie urodzi się zwierzątko, tylko prawdziwy człowiek, a okres płodowy jest normalnym etapem jego rozwoju. Nie moĹźe zatem zaistnieć Ĺźadna okoliczność, ktĂłra pozwalałaby zabić nienarodzonego człowieka. Tak, to prawda, Ĺźe niektĂłre państwa na to zezwalają. Są ustawodawstwa, ktĂłre mają charakter nieludzki, okrutny i bezwzględny. Ale któş bardziej niĹź bezbronny, mały człowiek ma prawo do miłości i opieki, zwłaszcza ze strony swojej matki, ktĂłrej powinno w tym pomĂłc otoczenie, z lekarzami na czele! Pozostaje on jakby w dyspozycji społeczeństwa, a więc takĹźe sprawujących władzę, sędziĂłw. A tak jakoś jest, Ĺźe nienarodzony niewielu ma ze strony prawa stanowionego adwokatĂłw. Owszem, są ludzie, ktĂłrzy go bronią, organizują pomoc prawną, medyczną i inną, Ĺźeby go ratować – lecz czynią to po prostu z miłości. ZauwaĹźamy często pewne otępienie, ktĂłremu podlegają nawet intelektualiści, w sposĂłb triumfalistyczny mĂłwiący o wolności osobistej – a jak wiadomo, kończy się ona tam, gdzie zaczyna się wolność drugiego człowieka – o uprawnieniach państwa, a przecieĹź winno ono przede wszystkim bronić praw tych, ktĂłrzy sami bronić się nie mogą. Czasami takĹźe chrześcijanie, katolicy nie mają świadomości obowiązku obrony nienarodzonych. Dali się zwieść powszechnie lansowanym trendom, nie zastanawiając się głębiej nad sprawą.

I oto mamy ostatnio w Polsce bardzo przykrą sytuację: katolicka prezydent Warszawy dyskryminuje wspaniałego lekarza za to, że nie zgodził się na zabicie dziecka i nie wskazał kogoś, kto miałby tego dokonać. Wyobraźmy sobie podobną sytuację: ktoś składa mi propozycję, bym ukradł pieniądze. Odpowiadam, że nie mam zwyczaju kraść. Wobec tego pada polecenie, bym wskazał kogoś, kto te pieniądze ukradnie. Każdy wie, że spełniając tę prośbę, byłbym wspólnikiem kradzieży, współzłodziejem. Podobnie rzecz się ma, gdy lekarz powołujący się na klauzulę sumienia nie chce dokonać aborcji, a ma obowiązek wskazania innego lekarza, który tego dokona. Absurd! Nikt spośród tych, którzy kierują się zasadami moralnymi, nie będzie wskazywał wykonawcy wyroku śmierci, bo zaprzeczałby sobie.

Kościół nigdy nie uzna prawa, ktĂłre pozwoli zabijać nienarodzonych, i nigdy nie moĹźna tego czynić, choćby nie wiem jakie prawo na to pozwalało. Stąd ogromny bĂłl w sercach polskich chrześcijan i katolikĂłw, ktĂłrzy widzą, jak ich bracia i siostry na stanowiskach nie liczą się z BoĹźym prawem i chcą zmusić lekarza do działań niemoralnych, do współuczestnictwa w zabijaniu. Nawet w sytuacji, gdy dziecko zostało poczęte metodą in vitro – ktĂłrej, jak wiadomo, Kościół nie akceptuje – jest ono człowiekiem i podlega prawom przynaleĹźnym wszystkim ludziom. I moĹźe tylko lekarze mogli wcześniej ostrzec rodzicĂłw, Ĺźe dzieci poczęte in vitro częściej są słabszego zdrowia i gorszej kondycji. Ale skoro juĹź ktoś zdecydował się na powołanie Ĺźycia, to nie ma prawa go zabierać, nawet jeśli wie, Ĺźe ono szybko zgaśnie. KaĹźde dziecko ludzkie ma prawo do ludzkiego Ĺźycia i godnej, naturalnej śmierci.

W prawie kanonicznym, ustanowionym dla katolikĂłw, czytamy, Ĺźe ci spośrĂłd nas, ktĂłrzy zabijają nienarodzonych bądĹş biorą udział w ich zabijaniu, podlegają karze ekskomuniki – wyłączenia z Kościoła. Jest to bowiem wyjątkowo powaĹźne odstąpienie od tego, co nakazuje nam Pan BĂłg.

Ks. inf. Ireneusz Skubiś - Honorowy Redaktor Naczelny „Niedzieli”