Dodano: 26.04.14 - 18:53 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Durnie głupcom o...

Szanowni Państwo!

Zazwyczaj nie polemizuję z moimi adwersarzami, ale tym razem zrobię wyjątek. W poprzedniej korespondencji zastanawiałam się jak kultura, lub jej brak, pomaga dojść do władzy terrorystom. Już samo porównanie Hitlera, Lenina i Putina oburzyło pewną panią. Napisała mi ona, że Hitler i Lenin byli Żydami, a Putin jest Słowianinem, a więc, jak się zapewne mam domyślać, jest predestynowany do dominacji nad ludzkością. Mam wątpliwości, a Państwo?

Inny pan, oburzony moimi rozwaĹźaniami stwierdził, Ĺźe mogę, co prawda, mieć własne poglądy, ale nie mam prawa wygłaszać ich publicznie. W tym wypadku, jak rozumiem, na tym właśnie ma polegać „prawdziwa demokracja”.

Ktoś inny jeszcze doradzał mi żebym zajęła się Syrią i dalekim wschodem, zamiast Rosją. Gdybym była chińską księżniczką, to może bym z tej rady skorzystała, ale jestem tylko skromną polską pisarką, której zależy na dobru i bezpieczeństwie Polski, nie na zbawianiu świata. Tyle na temat poprzedniego tekstu.

Tak srodze skrytykowana, sprĂłbowałam pocieszyć się telewizją. Znalezienie jednak czegoś, co nadawałoby się do oglądania jest coraz trudniejsze. Poprawność polityczna zrobiła juĹź swoje. Prawda została wypleniona, a kłamstwa są najczęściej nielogiczne i po prostu nudne, ale czy tylko nudne? Czy filmowe kłamliwe opowieści snute głupcom przez durniĂłw o idiotach są tylko nudne? Obawiam się, Ĺźe mogą być wręcz niebezpieczne i to nie tylko dla adresatĂłw tych przekazĂłw, ale dla nas wszystkich. Zaczęło się od „uwolnienia” poezji, w ktĂłrej kolejno przestawały obowiązywać kanony rymu, rytmu, w końcu sensu. Obecnie, coraz częściej zdarza się, Ĺźe wiersze czytają juĹź tylko poeci i to kaĹźdy wyłącznie własne. Filmowe opowieści zaczynają najwyraĹşniej przyjmować podobny kurs. Próşno doszukiwać się w nich jakiegokolwiek sensu, ktĂłry zastąpiono brutalnością na zmianę z niekończącymi się pocałunkami. Jeśli nawet wydaje się przez moment, Ĺźe ktoś ma coś niegłupiego do powiedzenia, to trudno powiedzieć, czy taka wypowiedĹş była w ogĂłle przez twĂłrcĂłw zamierzona, czy jest to tylko złudzenie odbiorcy łaknącego czegoś mądrzejszego.




Pozdrawiam do następnej soboty
Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl



17/2014 (148)

............................


P.S.) Komentarz do poprzedniego felietonu. (ad. List do cara)

Szanowna Pani Małgorzato
Jak ktoś mądry napisał: do „ekskluzywnego” klubu państw , ktĂłre mogą bezkarnie naruszać integralność terytorialną innych państw, tj. do USA i Izraela, dołączyła Rosja. Oceniając kwestię w kategoriach moralnych, to „zgorszenie” Zachodu zachowaniem Putina jest co najmniej niesmaczne. Ale taka jest polityka i z moralnością ma niewiele wspĂłlnego. A ponadto nasz interes narodowy i instynkt samozachowawczy karze nam nie widzieć tego dualizmu moralnego.
A tak a’propos podobieństwa w działaniu między Hitlerem a Putinem – rzeczywiście jest uderzające. Ale bardziej uderzające jest podobieństwo konformizmu, jaki cechował elity Zachodu w czasach przed II Wojną Światową z konformizmem współczesnych elit Zachodu. Bo tak naprawdę to elity decyzyjne szeroko pojętego Zachodu (z USA Obamy włącznie ) „wyhodowały“ sobie Putina. Putin zarzucał latami wędkę z przynętą (głównie energetyczną), a pazerne i głupawe ryby z Zachodu połykały ją bez opamiętania (i kolejny raz w historii, ostrzeĹźenia określonych polskich środowisk odbierane były przez ZachĂłd jako zoologiczny polski rusofobizm). A teraz kiedy haczyk uwiązł w gardzieli trudno „krzyknąć” i urwać się z wędki.

........................






MARGARET TODD

Odcinek 48

♠

– Uwieść moĹźna kaĹźdego, ale nie wszystkich – stwierdził radca.
– JeĹźeli kaĹźdego, to i wszystkich.
– Nie. Uwodzić moĹźna tylko indywidualnie. Polega to na docenianiu osoby uwodzonej, a
przynajmniej okazaniu jej tego. Nie da się wszystkich wrzucić do wspólnego worka i wmówić
im, że są wyjątkowi.
– Historia zna takie przykłady – odparł poseł.
– Nawet nie zapytam, kogo ma pan na myśli. Nasze czasy nie sprzyjają Napoleonom, raczej
osobom pokroju Paris Hilton.
– No dobrze – zgodził się Buchniarz. – Rozumiem, Ĺźe to wstęp do strony z Sarą.
– Właśnie – podchwycił Ĺťarski. – NaleĹźałoby zamieścić na stronie sesję fotograficzną z
jej udziałem. Wyobrażam sobie, że zostanie wmontowana do serwisu informacyjnego o życiu
towarzyskim Warszawy. Jej podobizna powinna znajdować się w tle znanych twarzy.
– Był taki Włoch, ktĂłry zawsze pakował się tam, gdzie była kamera.
– Tym lepiej. Dlatego nikogo nie powinno dziwić pojawianie się Sary w miejscach publicznych.
– Faktycznie wcale jej przecieĹź nie będzie – poseł uśmiechnął się z zadowoleniem. NajwyraĹşniej
pomysł z Sarą podobał mu się coraz bardziej. – A jeśli ktoś porĂłwna zdjęcia? –
podzielił się wątpliwością z radcą.
– To pomyśli, Ĺźe zostały zrobione przed pojawieniem się Sary lub po jej odejściu – Ĺťarski
miał gotową odpowiedź.
– Pana pomysły coraz bardziej mi się podobają.
– Mam jedno małe zastrzeĹźenie. Czy nie za wcześnie na umieszczanie reklam na jej stronie
internetowej?
– Biuro prawne to chyba nic złego? Chciałem zrobić komuś przysługę. À propos,
podobno najchętniej odwiedzane strony to takie „tylko dla dorosłych”. MoĹźe by umieścić coś
w tym rodzaju?
– Na pierwsze pana pytanie odpowiem, Ĺźe za wcześnie na przysługi, zwłaszcza wobec
prawników. Na drugie, że można by rzeczywiście umieścić taką informację, ale z małym dopiskiem.
Powinna brzmieć: „tylko dla dorosłych umysłowo”.
– To zbyt prowokacyjne. Co do biura prawnego nie upieram się, ale moĹźe to nie najgorsze
skojarzenie, bo czyż prawo nie powinno kojarzyć się ze sprawiedliwością?
– Powinno, ale nie u nas, niestety. Myślę, Ĺźe nawet nie ma takiej ambicji. A tak na marginesie,
gdyby prawo oznaczało sprawiedliwość, prawnicy staliby się zbyteczni. Co innego w
Anglii. Tam prawo jest rodzajem drogowskazu. Strażnik prawa kieruje się nie tylko jego wytycznymi,
ale również sumieniem i zdrowym rozsądkiem, którego naszym funkcjonariuszom
często brakuje.
– Proponuję zostawić ten temat. Skupmy się na naszych sprawach.
– Racja – przyznał Ĺťarski, ale tak jakoś bez przekonania. Dywagacje natury ogĂłlnej zawsze
miały dla niego większy urok niĹź praktyczne podejście do omawianych spraw. – Wracając
do Sary, to tylko pierwszy krok do medialnego gwiazdorstwa.
– Nie przesadza pan? – spytał poseł.
– Ani trochę. Trzeba tylko podpatrzyć, na czym polega manipulacja.
– To akurat wie kaĹźdy.
– Tylko teoretycznie. W praktyce manipulacja nie jest zauwaĹźana przez odbiorcę. Schemat
wygląda tak: ktoś z polityków daje wyraz swojemu oburzeniu, mówiąc, że nie spodziewał
się, że (tu pada nazwisko przeciwnika) posunie się do stwierdzenia, że (tu zmyślone kłamstwo).
Cała Polska to słyszy.
– Przeciwnik teĹź.
– Tak. Ale jedyne co moĹźe zrobić, to wystąpić do sądu z pozwem o zniesławienie. Zanim
doczeka się wyroku, wszyscy już zdążą wyrobić sobie o nim zdanie, że jest draniem i świnią.
– No dobrze. A teraz porozmawiajmy o aktualnościach. Oglądał pan wczorajsze wystąpienie
byłego ministra?
– NaleĹźy to do moich obowiązkĂłw.
– W takim razie musiał pan zauwaĹźyć, Ĺźe wyraĹşnie pił do mnie.
– Tego akurat nie zauwaĹźyłem.
– Jak to? KaĹźdy mĂłgł zauwaĹźyć, Ĺźe mnie miał na myśli, mĂłwiąc o kolosalnych odprawach
płaconych prezesom banków.
– Pan przecieĹź był prezesem Towarzystwa Naftowego i prezesura została tylko zawieszona.
Czyżby z tego powodu też otrzymał pan jakąś horrendalnie wysoką odprawę?
– Mam na myśli swoje ostatnie stanowisko. Nie piastowałem go długo, ale nie da się
ukryć, że prezesem banku byłem.
– Rzeczywiście, zapomniałem. Ale przecieĹź z ostatniej prezesury banku sam pan zrezygnował
i nawet wykupił to biuro. Wracając do byłego ministra, myślę, że nie miał nikogo
konkretnego na myśli, tylko zasadę.
– Akurat. Nie zna go pan. Zrobiłby wszystko, Ĺźeby mnie utrącić.
– Ale po co? Jest przecieĹź teraz w opozycji. Nie piastuje Ĺźadnego, prĂłcz poselskiego, stanowiska.
Ważniejsze, żeby pan sam upatrzył sobie jakiś punkt strategiczny. Najwyższe stanowiska
w państwie zajmują najczęściej ludzie, dzierżący wcześniej jakieś teki ministerialne.
– Przejście do koalicji nie jest takie proste, a poza tym resorty gospodarcze są oblężone.
– A jak zapatruje się pan na słuĹźbę zdrowia?
– Nie jestem przecieĹź lekarzem ani nawet farmaceutą.
– Tym lepiej. Tu potrzebny jest wyłącznie ekonomista. Z handlowego punktu widzenia,
lekarstwo nie powinno leczyć, tylko uśmierzać ból i uzależniać.
– Wielu chciało naszą słuĹźbę zdrowia uzdrawiać, a efekty kaĹźdy widzi – Buchniarz prĂłbował
zlekceważyć sarkastyczną uwagę swego doradcy, ale ten nie dawał za wygraną.
– Właśnie – podchwycił. – Ale mało kto zdaje sobie sprawę, Ĺźe tak właśnie miało być.
– Chyba nie nadążam.
– WydłuĹźające się kolejki do specjalistĂłw załatwiają bardzo wiele. Pacjent albo sam
zdrowieje, albo leczy się prywatnie, albo umiera. W każdym z tych przypadków forsa zostaje
w kasie.
– Pańskiego poczucia humoru nikt prĂłcz mnie chyba by nie zaakceptował.
CDN


Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


......................................................................................................................................

Jeszcze w sprawie FOTO-KONKURSU

NAGRODA W FOTO KONKURSIE (do wyboru)


„Rok 2038” to książka dobra i bardzo ciekawa. Autorka zaskakiwała nas juĹź wcześniej dziwnymi pomysłami - teraz podjęła temat orwelowski, ale zakończony pomyślniej niĹź Rok 1984. Książka zawiera zabawne aluzje do współczesności, a czyta się po prostu znakomicie. Ale miejmy nadzieję, Ĺźe czarna utopia pisarki jest tylko ostrzeĹźeniem i po prostu się nie sprawdzi.”
(-) Piotr Kuncewicz











(12 opowiadań o miłości)
„Opowiadania miłosne Margaret Todd przenika aura tajemnicy. Coś następuje czego czytelnik nie domyśla się aĹź do końca, aĹź do pointy, w ktĂłrej zawiera się sens opowiadania. Ukryte w cieniu sprężyny ludzkich działań, pożądania i myśli jako siła sprawcza i tło wciągają czytelnika w swĂłj zagadkowy labirynt, aĹź zaczynają go fascynować miłosne przygody bohaterĂłw Margaret Todd i psychologia wysnuta na kanwie wydarzeń. A więc miłość i psychologia. Pointy, ktĂłre wprawiają w zdumienie, gdyĹź w ich świetle osoby i wypadki nabierają nowych, nie przeczuwanych znaczeń. Jest to poza tym dobra literatura oparta na prawdach Ĺźycia i doświadczeniach, jakie staną się moĹźe i naszym kiedyś udziałem?”
(-) Jerzy Piechowski






„Tematem jednego z utworĂłw jest tango, pomyślane jednak całkiem odmiennie od słynnej sztuki MroĹźka. Tango pani Todd to pretekst do ukazania cienkiej nici intrygi, jaka wiąże dwoje ludzi: pisarza dramaturga i dziennikarkę, ktĂłra się zjawia w jego domu, by przeprowadzić wywiad dla czasopisma. Lecz czy na pewno dziennikarkę, lub tylko dziennikarkę, a nie policjantkę? A moĹźe szantaĹźystkę, ktĂłra trzyma w ręku znaczone karty i kładzie je na stół w pewnej niedomĂłwień i niejasności rozgrywce? Czy chodzi o plagiat, czy moĹźe o morderstwo, nawet podwĂłjne? Wnętrze piwnicy, a w nim jakiś przedmiot zawinięty w dywan – czyĹźby ludzkie zwłoki? Nóş, samochĂłd porzucony na drodze. Spotkanie dwojga ludzi, ktĂłre wcale nie okazuje się przypadkiem. W mgle urojeń, przywidzeń, nie do końca wyświetlonych sekretĂłw, tango pani Todd ukazuje zamknięte, jak w pudełku, ludzkie wnętrza, z ktĂłrych kaĹźde tworzy świat w ostatecznym rachunku nieprzenikalny dla drugiej osoby.”
(-) Jerzy Piechowski



.....................................................................................


Przypominam – na załączonych obrazkach naleĹźy wskazać te, na ktĂłrych autorka nie figuruje. Termin przedłuĹźony do piątku 2 maja.