Dodano: 25.01.14 - 18:43 | Dział: Godne uwagi

Polsce nie opłaca się być członkiem UE!

Nasza struktura gospodarcza w chwili obecnej jest analogiczna do struktury krajĂłw pokolonialnych i w zasadzie moĹźna powiedzieć, Ĺźe Polska jest neokolonią. (…) W obliczu coraz mocniejszych tendencji sfederalizowania Unii Europejskiej grozi nam pozbawienie wolności i niezaleĹźności typu politycznego”.
Prof. Witold KieĹźun


OBURZENI powinni wziąć udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego

Tak jak nie moĹźna od ćwierćwiecza zmienić obowiązującej obecnie w Polsce „najgłupszej na świecie ordynacji wyborczej” na większościową poprzez zbieranie podpisĂłw pod petycjami w tej sprawie czy teĹź demonstracje, lecz – zdaniem piszącego te słowa – jedynie poprzez wejście zwolennikĂłw jednomandatowych okręgĂłw wyborczych do Sejmu i demontaĹź obecnego systemu politycznego, tak nie moĹźna będzie zmienić zniewalających nas coraz bardziej politycznie, kulturowo i nieopłacalnych dla Polski takĹźe finansowo zasad funkcjonowania Unii Europejskiej bez wejścia eurosceptykĂłw do wnętrza tego rachitycznego tworu (w tym takĹźe do Parlamentu Europejskiego).

Z tego powodu jestem za podjęciem prĂłby uniezaleĹźnienia się Polski od EU w obecnej jej formie takĹźe (podkreślam: takĹźe) poprzez udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego. Albo uda się zredukować Unię Europejską wyłącznie do wolnego przepływu ludzi, towarĂłw, kapitału i usług, albo – jeśli okaĹźe się to niemoĹźliwe – podjąć naleĹźy konkretne działania w celu wystąpienia z UE i ograniczenia naszych relacji z tym dziwacznym, zbiurokratyzowanym do granic wytrzymałości i coraz bardziej odczuwalnie zniewalającym nas tworem, wyłącznie do przynaleĹźności do Europejskiego Obszaru Gospodarczego i strefy Schengen.


Niebieskie tablice propagandowe

Za pięć miesięcy odbędą się wybory do Parlamentu Europejskiego, który mimo większych niż na początku swego istnienia kompetencji, ciągle jest instytucją, która nie ma większego znaczenia w UE. Kluczowe decyzje zapadają gdzie indziej.

Polska jest członkiem Unii Europejskiej od 1 maja 2004 roku. Dzisiaj prawie przy każdym rowie na wsi, na każdej ścianie w mieście uprawiana jest propaganda prounijna w postaci niezbyt estetycznych i zazwyczaj pasujących do otoczenia niczym przysłowiowy kwiatek do kożucha niebieskich tablic, przygniatających czytelnika (o ile w ogóle je ktoś czyta?) liczbami, które mają świadczyć o wyjątkowej szczodrości UE wobec Polski.

Powoli Polacy zaczynają jednak zauważać, iż nasze członkostwo w Unii Europejskiej bynajmniej nie oznacza samych korzyści. Niektórzy pytają nawet, czy nam się jeszcze w ogóle opłaca być członkiem UE? Jaka jest prawda?


Polska traci na członkostwie w Unii Europejskiej!

Ciekawe zestawienie zyskĂłw i strat, wynikających z naszego członkostwa w UE znaleźć moĹźna na stronie www.tomaszcukiernik.pl Według zaprezentowanych tam danych Polska zyskała w latach 2007 – 2013 ok. 91 miliardĂłw euro dotacji unijnych.

Jednak w tym samym czasie nasz kraj wpłacił do kasy UE składki w wysokości 22,6 mld euro, koszt całej biurokracji obsługującej proces starania się o te dotacje (np. koszt utrzymania róşnych agencji, części urzędĂłw marszałkowskich, doradcĂłw etc.) wyniĂłsł w ciągu tych lat ok. 6,5 mld euro, koszt przygotowania wnioskĂłw, ktĂłre zostały przyjęte to 13,5 mld euro, zaś koszt przygotowania wnioskĂłw odrzuconych – 16 mld euro, prefinanowanie projektĂłw kosztowało nas w sumie 12 mld euro, zaś współfinansowanie ze środkĂłw publicznych – 16,3 mld euro, a ze środkĂłw prywatnych – 19,9 mld euro. Tak więc suma polskich wydatkĂłw, związanych z pozyskiwaniem unijnych dotacji w latach 2007 – 2013 to ok. 106,8 mld euro.

Straciliśmy więc na tym 15,8 mld euro! Oznacza to, Ĺźe kaĹźdy Polak dopłacał do „pomocy” unijnej 238 zł rocznie. Pamiętać przy tym naleĹźy, iĹź nie wszystkie przyznane nam dotacje unijne zostały wykorzystane. Faktyczny bilans jest więc dla Polski jeszcze bardziej niekorzystny. Dodać takĹźe trzeba, Ĺźe otrzymując unijne dotacje gminy zadłuĹźają się i ponoszą dodatkowe koszty z tytułu obowiązku spłaty odsetek od kredytĂłw.

Na uwadze musimy również mieć i to, że samo przygotowanie Polski do integracji kosztowało nas ok. 25 mld złotych (np. dostosowanie polskiego prawa do unijnego etc.). Nasz bilans rzeczywisty pogarszają dodatkowo kary nakładane na Polskę przez Unię Europejską np. z powodu niestosowania się do unijnego prawa itd., a pamiętać przy tym należy, iż rynek unijny regulowany jest przez ponad 1600 dyrektyw i ponad 600 rozporządzeń.

TakĹźe podziemnatv.pl ocenia negatywnie nasz bilans. Jeśli w latach 2014 – 2020 otrzymamy z kasy unijnej ok. 300 mld zł, to same składki będą nas kosztować ok. 120 mld zł. Gdy do naszych wydatkĂłw dodamy to, o czym była mowa wyĹźej, bilans nie będzie dla nas tak korzystny, jak się nam wmawia. Podziemnatv.pl oblicza, Ĺźe cały okres członkostwa (od 2004 do 2012) mĂłgł nam przynieść w sumie co prawda ok. 240 mld zł unijnych dotacji, ale np. obsługa polskiego długu w tym czasie kosztowała nas znacznie więcej, bo aĹź 310 mld zł! Oczywiście sumę dotacji naleĹźy – tak jak to zrobił Cukiernik – pomniejszyć o koszty ich uzyskania. Autor ten obliczył, iĹź w latach 2007 – 2013 Polska dokładała do unijnego „interesu” ok. 2 miliardy euro rocznie!


Polska jest rzeczywiście unijną neokolonią

Miało być tak pięknie: wolny przepływ ludzi, towarów, kapitału i usług, a skończyło się na neokolonializmie unijnym.

Tak naprawdę za dotacje Unia Europejska – jak słusznie twierdzi prof. Witold KieĹźun – kupuje naszą suwerenność (dyktuje nam np., ile moĹźemy produkować mleka, ile dwutlenku węgla itp.). Unia płaci tylko za to, co uzna za stosowne. UE wymusza za pomocą dotacji naszą uległość, uzaleĹźnia nas od siebie prawie całkowicie (np. firma, ktĂłra otrzymała unijną dotację, nie moĹźe zmienić typu produkcji, na ktĂłry ją dostała). Jak słusznie zauwaĹźa dalej Cukiernik – inwestycje dotowane przez EU są bardzo często nietrafne (np. lotniska w Hiszpanii, czy termy w Polsce w miejscu, gdzie nie ma w miarę dostępnych ciepłych wĂłd).

Najczęściej beneficjentami pomocy unijnej są samorządy lub instytucje państwowe, a – jak wiadomo od stuleci – sektor publiczny jest dwa razy droĹźszy niĹź prywatny przy wykonywaniu tych samych zadań. Nie mniej waĹźnym argumentem jest to, iĹź dotacje opóźniają proces inwestycyjny, generują nieuczciwą konkurencję dla bardziej przecieĹź wydajnego sektora prywatnego i są korupcjogenne.

Pozaparlamentarne ugrupowania (takie np. jak stowarzyszenie OBURZENI – patrz www.oburzeni.org.pl powinny – moim zdaniem sprĂłbować wziąć udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego, podobnie jak do Sejmu RP, by takĹźe od środka sprĂłbować zmienić niewydolny gospodarczo, niesprawiedliwy finansowo, zniewalający politycznie czy w ogĂłle kulturowo system. Warto mieć w pamięci powyĹźej zaprezentowane dane liczbowe, gdy w maju będziemy wrzucać kartę do urny wyborczej.

Marek Ciesielczyk
www.marekciesielczyk.com

(na zdjęciu poniżej: polski rolnik depcze flagę Unii Europejskiej podczas obchodów 140. Rocznicy urodzin Wincentego Witosa w Wierzchosławicach k. Tarnowa /Małopolska/)