Dodano: 18.01.14 - 12:58 | Dział: Krótko, celnie i na temat...

Podziały

Szanowni Państwo!

Kiedyś ktoś usiłował mi wyperswadować podziały, bo prowadzą one rzekomo do faszyzmu. A do czego prowadzi brak podziałów? Jeśli juĹź nawet nie będziemy dzielić się na dziewczynki i chłopczykĂłw, to pozostaniemy jakąś bliĹźej nieokreśloną masą, z ktĂłrą moĹźna zrobić wszystko. Bo czy jakieś „coś” zasługuje w ogĂłle na szacunek?

W pierwszym felietonie napisałam, Ĺźe nad Wisłą Ĺźyją dwie nacje: Polacy i „Europejczycy”. Dla Polaka bycie Europejczykiem jest stanem naturalnym. Dla „Europejczyka” bycie Polakiem to obciach. Od tamtej pory minęły 3 lata. Teraz podzieliłabym nas na 3 grupy: patrioci, idioci i zdrajcy. Pierwsza i trzecia grupa jest świadoma swojej przynaleĹźności. Idiota to według greckiego pierwowzoru człowiek niezaangaĹźowany w sprawy ogółu. Dziś powiedzielibyśmy – nie interesujący się polityką.

Aktywne są więc dwie grupy – patriotĂłw i zdrajcĂłw. Co robi się ze zdrajcami? To zaleĹźy, na wojnie się ich likwiduje, w czasie pokoju tylko demaskuje. Musimy zdecydować czy juĹź jesteśmy pod okupacją, czy jeszcze nie. Od tego zaleĹźy bowiem los zdrajcĂłw. W końcu, zdrajca to teĹź człowiek, no nie?




Pozdrawiam do następnej soboty
Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl


3/2014 (134)


Teatrzyk Zielony Śledź
ma zaszczyt przedstawić sztukę pt.


Profesor Gender

Występują: Dziennikarz i Profesor.


Dziennikarz – Niełatwo było tu pana znaleźć, profesorze.

Profesor – Jestem dość zajęty. DuĹźo obowiązkĂłw.

Dziennikarz – Rozumiem. Świat zwariował na punkcie pańskiej teorii. Co mĂłwię? – teorii. To przecieĹź całkiem nowa dziedzina nauki! Dokonał pan tego wiekopomnego odkrycia tutaj, w tym instytucie?

Profesor – Nie wiem co dokładnie ma pan na myśli, ale jestem od lat szefem tej placĂłwki.

Dziennikarz – Jeszcze taka skromność! Prawdę mĂłwiąc, spodziewałem się, Ĺźe tym sławnym profesorem okaĹźe się kobieta.

Profesor – A to dlaczego?

Dziennikarz – No, trudno ukryć, Ĺźe ruch feministyczny rozsławił pańskie nazwisko.

Profesor – Nie wydaje mi się Ĺźeby było ono sławne.

Dziennikarz – AleĹź jest! Proszę opowiedzieć jak pan wpadł na ten genialny pomysł, profesorze Gender.

Profesor – Jak mnie pan nazwał?

Dziennikarz – Tak jak wszyscy, czyĹź nie? Nareszcie doczekaliśmy się prawdziwej rĂłwności i wolności zarazem. Nikt nie będzie mi juĹź dyktował, czy mam być mężczyzną, czy moĹźe wolę być kobietą.

Profesor – A woli pan?

Dziennikarz – Nie prĂłbowałem, ale to zapewne jest fascynujące!

Profesor – Hm...
Pojawiają się dwaj dobrze zbudowani mężczyźni i stają po obu stronach Dziennikarza.

Dziennikarz – A ci panowie to co za jedni?

Profesor – Przypuszczam, Ĺźe pilnie potrzebuje pan pomocy.

Dziennikarz – Skąd to przypuszczenie?

Profesor – To jest klinika psychiatryczna.

Dziennikarz – Aha, no ale jeśli nawet, to przecieĹź ja jestem zdrowy.

Profesor – Tak samo twierdzi „Profesor Gender”.

Dziennikarz – Nie rozumiem. Czy to nie pan... MoĹźe pan jaśniej?

Profesor – Mogę. Tak kaĹźe się tytułować jeden z naszych pacjentĂłw. Trafił do nas na leczenie jako pedofil i to właśnie on wymyślił to, co nazywa się teraz ideologią Gender.

KURTYNA






MARGARET TODD

Odcinek 34


♥

Informacje we wszystkich serwisach telewizyjnych zaczynały się od tej samej sensacji.
Premier rezygnuje z ubiegania się o fotel prezydencki. Z wypowiedzi samego premiera wynikało
mniej więcej tyle, że nie będzie zajmował się takimi głupstwami jak puste zaszczyty,
mając do spełnienia dziejową misję. Dziennikarze prześcigali się teraz w spekulacjach, kto
będzie kandydował na to wzgardzone miejsce. Mniej ambitnych jednak nie brakowało. Padało
wiele nazwisk. W tej sytuacji przesłuchanie skorumpowanego ministra schodziło na plan dalszy.
I bardzo dobrze, pomyślał Redaktor Naczelny, w skrócie nazywany Naczelnym, wyłączając
telewizor.
Naczelny, niekiedy zwany Naczelnikiem albo nawet samym „N” zamyślił się. Na razie
wszystko szło zgodnie z planem, ale przeciwnika nigdy nie należy lekceważyć. Do zwołanej
przez siebie narady zostało mu zaledwie piętnaście minut. Polacy lubią się spóźniać, ale przecież
nie na spotkanie z nim. Tu obowiązują reguły, których nikt nie ośmieli się kwestionować.
Zajrzał do sali bankietowej, żeby się upewnić, że stół z cateringiem i trunkami jest należycie
zastawiony. Przechodząc obok lustra, roztargał trochę włosy i rozchełstał koszulę.
Wbrew temu, co o nim powszechnie sądzono, przywiązywał dużą wagę do wyglądu. Wódz
musi się wyróżniać w każdy dostępny sposób, lepiej jednak, żeby był to sposób przemyślany i konsekwentny.
Przeszedł do sali konferencyjnej z dużym stołem przypominającym trochę ten sławetny z
Magdalenki, ale tylko trochę. Nawet nie był do końca okrągły, tylko owalny i mieściło się
przy nim dwadzieścia krzeseł oraz jeden okazały fotel. Zanim zasiadł w nim, wyjął z kieszeni
paczkę papierosów i wraz z zapalniczką umieścił tuż koło popielniczki.
Odkąd Polewa zaczął być zapraszany na te spotkania, zauważył pewną prawidłowość,
która czasem się potwierdzała, a czasem nie. Teraz na przykład było po równo: siedmiu
przedstawicieli rządu, siedmiu biznesmenów i siedmiu wpływowych przedstawicieli mediów,
wliczając w to gospodarza.
W progu witała gości hostessa, odbierając od każdego komórkę, co było tu obowiązkowym
rytuałem. Nie tłumaczyła czy chodzi o niezakłócanie obrad, czy ich nienagrywanie, a
nikomu nie przyszło nawet przez myśl, żeby o to zapytać. W rzeczywistości obie sale naszpikowane
były elektroniką. Ukryte kamery i mikrofony rejestrują wszystko. Czy zapraszani
goście o tym wiedzieli? Pewnie niektórzy się domyślali. Nie zdarzyło się, żeby którekolwiek
z krzeseł nie zostało zajęte. Ciekawe, bywają przecież wypadki losowe. Czyżby gospodarz
powielał zwyczaj obowiązujący na gali rozdawania nagród Nobla? Polewa przypomniał
sobie, że był kiedyś takim rezerwowym. Asystentka nie potwierdziła jego udziału, ale on jest
cierpliwy. Wreszcie się doczekał.
Teraz przybył pierwszy i zajął miejsce po prawicy „N” z widokiem na siedmioramienny
lichtarz ustawiony na stylowej komódce. Zastanawiał się, czy cyfry miały jakieś znaczenie
dla gospodarza. Gości było zawsze trzy razy po siedem. Gospodarz grywał może w oczko? A
może raczej w pokera? Nic o tym nie wiedział.
Kiedy pozostali goście zajęli już wszystkie miejsca, obrady się zaczęły.
– Zaprosiłem tu was, bo niespodziewana rezygnacja premiera z udziału w wyborach na
prezydenta wymaga od nas wszystkich zastanowienia się nad nowym kandydatem – urwał,
czekając najwyraźniej na burzę mózgów, która jednak nie nastąpiła. Liczył, że ktoś zaoponuje
przeciwko słowu „niespodziewana”. Przeliczył się jednak, bo nikt nie chciał wdawać się z
nim w polemikę, nawet jeśli to, co mówił dzisiaj przeczyło temu, co mówił wczoraj, a może
właśnie z tego powodu woleli się nie wychylać.
Wreszcie głos zabrał wiceminister gospodarki.
– PrzecieĹź toczy się debata nad kandydatem naszej partii, zarĂłwno publiczna jak i ta w
gabinecie premiera – powiedział.
Zapadło kłopotliwe milczenie. Nie po raz pierwszy Radek Gratkowski wykazał się naiwnością.
– Gratuluję sukcesu na niwie odpadĂłw – podchwycił gospodarz. – Nie miałem wcześniej
sposobności. Wygląda na to, że nikt się już o segregowanie śmieci nie będzie dopominał. Ale
wracając do spraw aktualnych, czekam na konkretne propozycje. Nie możemy przecież dopuścić
do reelekcji obecnego prezydenta.
Odpowiedział mu pomruk aprobaty.
– Jeśli moĹźna – wtrącił Polewa – moim zdaniem najodpowiedniejszym kandydatem jest
ten członek partii, który lubi się fotografować z członkiem w dłoni.
Po twarzach przebiegł lekki uśmiech.
– Dlaczego? – spytał „N” zwany teĹź Naczelnym lub Naczelnikiem. To ostatnie przezwisko
mogło wydawać się z pozoru złośliwe, bo kojarzące się z przywódcą II Rzeczypospolitej,
ale tylko z pozoru. Nie podzielał oczywiście poglądów wroga bolszewików, ale nie miał nic
przeciwko temu, żeby postrzegano jego, Redaktora Naczelnego, jako postać równie znaczącą.
Lubił teĹź, kiedy mĂłwiono o nim po prostu„N”. Niewielu juĹź pamięta, Ĺźe kiedyś litera ta oznaczała
Napoleona.
– Przede wszystkim dlatego, Ĺźe jest łatwo rozpoznawalny, wyróşnia się, w ogĂłle swĂłj
chłop. Dla wyborcy liczy się przede wszystkim wygląd kandydata, dopiero później to, jak
mówi. Co mówi, jest oczywiście zupełnie bez znaczenia, bo zdanie zawsze może zmienić.
Prawda była zbyt oczywista, żeby ktokolwiek pokusił się o komentowanie wypowiedzi
Polewy. Padały kolejne propozycje, wszystkie bez wyjątku mało oryginalne. Zarówno politycy,
jak i zaproszeni biznesmeni najwyraźniej nie mieli pomysłu, kogo chcieliby widzieć na
pierwszym urzędzie w państwie.
Języki rozwiązały się dopiero w sali bankietowej.
– Czaisz, po co on nas dzisiaj wezwał? – prezes banku z tym pytaniem zwrĂłcił się do Polewy,
ale zanim ten zdążył udzielić odpowiedzi, bankier stwierdził: – PrzecieĹź wszyscy wiemy,
po co była ta cała zadyma. Premier trzymał tego asa w rękawie, żeby ratować Mira.
– UwaĹźam, Ĺźe jest dobrym pokerzystą. Gra się zaczęła, kiedy szef CBA wyniuchał to,
czego nie powinien – odparł Polewa.
– Od początku wiedziałem, Ĺźe tak to się skończy. Nasi nie mogli pozwolić, Ĺźeby ktoś patrzył
im na ręce – zawyrokował prezes banku, były członek KC.
– MoĹźna na słówko? – do Polewy podszedł Gratkowski, wiceminister, ktĂłrego Naczelny
publicznie pochwalił za gospodarkę odpadami.
– Oczywiście – Polewa zawsze robił wraĹźenie człowieka zainteresowanego tematem oraz
skłonnego do współpracy.
– Sprawa jest delikatnej natury – wiceminister ściszył głos tak, Ĺźe jego rozmĂłwca ledwie
go słyszał. – Najlepiej by było, Ĺźeby gospodarką odpadami nikt się nie interesował, ale jeĹźeli
już dziennikarze nie mają innych tematów, to należałoby zacząć ubolewać nad społeczeństwem,
które nie dba o środowisko. Kontenery do segregacji śmieci przecież są.
– Rzeczywiście – przyznał uprzejmie Polewa. – Nawet bardzo zmyślnie ustawione. Te,
które widzę z okien mojego mieszkania, ledwie wystają spod śniegu w miejscu przez nikogo
nie uczęszczanym.
– Ale przyzna pan, Ĺźe to duĹźa oszczędność. Po prostu nie trzeba ich opróşniać. Proszę
mnie oczywiście nie cytować.
CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa



P.S.1) Nadal jest do wynajęcia 2-pokojowe mieszkanie w Warszawie (można się targować). Zainteresowanych proszę o kontakt e-mailowy, lub telefoniczny:
601 678 671.


P.S.2) www.youtube.com/watch?v=vReTmdYm_G0
Polecam konkurencję, a co mi tam.