Dodano: 04.08.13 - 12:26 | Dział: Kworum poetów

Wyprawa (Barbara Marek)

Obudź się już pora! Czy pamiętasz co mówiła wróżka
Iguana? Dziś jest właśnie ta noc. Ta noc księżycowa, gdy
świat śpi głęboko. Możemy wyruszyć trzymając się za ręce
do naszej przystani tam, gdzie czeka łódź. Poprośmy ją
grzecznie, żeby nas przewiozła na odległy brzeg. Znam tajemne
miejsce – kryształową grotę, w niej nocują
Złotogrzywe Konie.
My – im się przyśnimy.
To tutaj... mĂłw szeptem... widzę je – podejdĹşmy, popatrz
– jakie piękne! Tamten, to NiepokĂłj, znam go – jest
płochliwy, a obok Nieśmiałość, lekko drżą jej chrapy, witaj
mi – Tęsknoto – mam twĂłj wielki przysmak – łyk gwiezdnego
pyłu; widzisz, w tamtym rogu – pomiędzy BĂłlem i Nadzieją
stoi niczym posąg, zapatrzona w noc, najpiękniejsza –
Miłość; a oto i Smutek – lepiej go nie budĹşmy,
przedstawiam ci – Radość – Przewodniczkę stada.
Księżyc się pochylił, gładzi mleczną dłonią Złotogrzywe
Konie i nas, – zapatrzonych w białe struny grzbietĂłw, po
ktĂłrych przebiega niespokojny dreszcz.
W aksamitnej ciszy słychać smutne rżenie. Czas wracać,
choć... żal.

Barbara Marek