Dodano: 30.05.13 - 8:51 | Dział: Co w prasie piszczy

Witaj, Jezu!

Mamy wiele refleksji dotyczących Eucharystii. Można też powiedzieć, że Eucharystia to obecność Jezusa Chrystusa w życiu chrześcijanina, katolika. Praktycznie począwszy od I Komunii św., kiedy dziecko w sposób uroczysty przyjmuje Pana Jezusa do swojego serca, człowiek w sposób świadomy ma możliwość życia po Bożemu - życia, któremu towarzyszy Eucharystia. Właściwie bez Eucharystii nie ma dobrego chrześcijańskiego życia. Jest ona pewnego rodzaju zaświadczeniem o pobożności człowieka wierzącego. Zaświadczenie to jest wydawane przez Jezusa każdemu, kto Go przyjmuje, kto czuje się przygotowany do tego, żeby Go przyjąć. Człowiek, który decyduje się na życie wbrew Bożym przykazaniom, np. gdy zostawia swojego współmałżonka i wchodzi w nowy związek, sam niejako żegna się z możliwością pełnego uczestnictwa w Eucharystii, bo nie może przyjąć Komunii św. Każdy sposób życia, który wyklucza Eucharystię, w Kościele katolickim jest wyłączeniem się z pełnego życia religijnego. Stąd konstatacja, że sakrament ten jest zaświadczeniem wiary i życia chrześcijańskiego.

Jesteśmy w okresie wielkiego święta Eucharystii - uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, czyli Bożego Ciała. Jest to duże wydarzenie, gdy chodzi o przeżycia religijne w roku liturgicznym. Mamy możliwość adorować Najświętszy Sakrament w naszych kościołach czy kaplicach, ale nieczęsto możemy publicznie oddawać Mu chwałę poza miejscami sakralnymi. Jezus Eucharystyczny niesiony w procesji Bożego Ciała teraz sam wychodzi do nas - nie tylko czeka na nas w świątyni. Jego obecność na ulicach naszych wiosek i miast gromadzi miliony wiernych, którzy ze śpiewem idą za Nim w procesji, uznają Jego władztwo, wielbią Go i proszą o błogosławieństwo.

Przy okazji tej Jezusowej wizytacji winna się w nas dokonać jakaś wewnętrzna refleksja: Jacy jesteśmy? Jaki jest nasz kraj? Jak przebiega w nim Ĺźycie publiczne? Jak Polska oddaje uszanowanie Bogu i Jego Ewangelii? Czy mając tak ogromną przewagę ludzi wierzących - katolikĂłw, nasz kraj jest rzeczywiście katolicki? Czy moĹźna powiedzieć, Ĺźe te ulice, zapełnione dziś wiernymi, są takĹźe pełne łaski obecnej w sercach ludzi, a takĹźe miłości bliĹşniego, wewnętrznej sprawiedliwości, respektowania BoĹźych przykazań, uświadamiania sobie treści Jezusowych błogosławieństw? Czy dostatecznie Ĺźyjemy duchem Ewangelii? Muszą zapytać o to siebie parlamentarzyści z wszystkich ugrupowań, ktĂłrzy są obecni na procesjach BoĹźego Ciała. Czy zdają sobie sprawę z tego, Ĺźe Jezus Eucharystyczny przede wszystkim od nich - postawionych, by słuĹźyć innym - wymaga prawości serca, sprawiedliwości i prawdy w miłości? Jaki kształt naszej Ojczyzny wypracowują ci, ktĂłrzy zostali wybrani przez społeczeństwo - bo im zaufało? Jezus Eucharystyczny przychodzi teĹź do naszych samorządowcĂłw. Pyta burmistrzĂłw, wĂłjtĂłw i radnych o owoce ich rządĂłw, o to, jak Ĺźyje się mieszkańcom danego terenu, jak zabezpieczeni są ludzie starsi, niedołężni, chorzy, ci, ktĂłrym jest najtrudniej, ktĂłrzy moĹźe znaleĹşli się na marginesie Ĺźycia i oczekują pomocy od odnośnych instytucji czy oczekują po prostu dobrego ludzkiego serca. Pyta, czy starosta, burmistrz, wĂłjt, sołtys, radny mają świadomość swojej odpowiedzialności przed Jezusem za ich społeczną słuĹźbę. Jezus widzi w konkrecie nasze przychodnie lekarskie, szkoły, ośrodki kultury i inne, stając przed tymi, ktĂłrzy za ich funkcjonowanie odpowiadają, i powtarza niezmiennie: „Cokolwiek uczyniliście (...), Mnieście uczynili” (por. Mt 25, 40).

I do nas przychodzi Pan Jezus ze swoim kochającym Sercem - „zagrody nasze widzieć przychodzi i jak się Jego dzieciom powodzi”, jak śpiewamy w starej pieśni eucharystycznej. Niesiony w monstrancji - wydawać by się mogło, Ĺźe tylko kultowo - przecieĹź przychodzi realnie, rzeczowo, z dotknięciem Ĺźycia i wnętrza człowieka. Przygotujmy się na tę Jego wizytę wewnętrznie i zewnętrznie. Padnijmy na kolana, wielbiąc Go i czcząc, ale teĹź przylgnijmy do Niego - Boga obecnego w Eucharystii, ktĂłry nigdy nie przychodzi z pustymi rękami. On moĹźe nas nieskończenie ubogacić, odbudować sens wszystkiego, co robiliśmy w Ĺźyciu, z Nim Ĺźyje się pewnie i bez lęku. I uwierzmy, Ĺźe dzięki Niemu będziemy ocaleni na wieczność.

Jakże to ważne, że Jezus Eucharystyczny jest z nami, żywy, prawdziwy, kochający...

Ks. Ireneusz Skubiś
Niedziela