Dodano: 18.03.13 - 9:01 | Dział: Kultura i Nauka

PIEŚŃ O WYPĘDZONYCH (Aktual.)

Wzruszający i bezprecedensowy dokument o eksterminacji bezbronnych polskich dzieci w latach 1942/43 na terenach Ziemi Zamojskiej.

Przeplatane poezją Lusi Ogińskiej i jej autorstwa chwytającą za serce muzyką świadectwo o czasach nie tak znów odległych, a w sercach nielicznych, którzy przeżyli, obecnych do dziś. Minęło od nich zaledwie siedemdziesiąt lat. To dużo dla tych, którzy pamięć o tej tragedii noszą w sobie. Niewiele zaś w historii narodu. To, co dzieje się obecnie na zachodnich terenach Polski, walka o wyrwanie Polsce Śląska, a w następstwie kolejnych rdzennie polskich terenów, musi spotkać się z naszym, polskim sprzeciwem. Jedną z jego form jest dbałość o historyczną prawdę. Głośne o tym mówienie uważam za nasz polski, patriotyczny obowiązek. Należy przypomnieć o tym smutnym rozdziale naszej historii, nie dla budzenia demonów przeszłości, a dla zapobieżenia ich powrotu na nasze ziemie. Cieszę się, że nasza wspaniała polska Poetka podjęła trud przypomnienia o dramacie, który z ogromną konsekwencją jest zamilczany zarówno przez Niemców, co nie dziwi, ale i przez polskie władze i instytucje, których obowiązkiem jest dbałość o pamięć historyczną. A to już woła o pomstę do Nieba!

Do książki dołączony jest film DVD.

Fragmenty poematu Lusi Ogińskiej „Pieśń o wypędzonych” stały się pretekstem do podjęcia w wersji filmowej tematu Dzieci Zamojszczyzny. Produkcji realizacji filmu podjęła się sama autorka poematu, ona teĹź stworzyła formalną konstrukcję scenariusza, poprowadziła rozmowy ze świadkami tamtych zamojskich zdarzeń, takĹźe z mieszkańcami Rumi – miejscowości, w ktĂłrej krĂłtko po urodzeniu, jako dziecko okupantĂłw, przebywała Erika Steinbach. Znaczącymi postaciami w filmie są politycy. Posłanka Dorota Arciszewska i europoseł Janusz Wojciechowski, oboje w sposĂłb prawdziwy, a więc niepoprawny politycznie, wyraĹźają swoje opinie o obecnych stosunkach polsko-niemieckich, rĂłwnieĹź o germańskiej dominacji w Unii Europejskiej. Wszystkie treści zawarte w świadectwach i politycznych dialogach spaja w jednolitą całość poezja Lusi Ogińskiej. Ogińska w swoim filmie jest osobą dwupostaciową. Z jednej strony jest współczesną kobietą, realizatorką filmu prowadzącą rozmowy z osobami do filmu zaproszonymi, z drugiej zaś poetką, nieco odrealnioną, zdawałoby się przeniesioną z połowy XIX wieku, w „sutannowym” stroju, spowolnioną w gestach, poruszającą się, jakby na koturnie... Ten interpretacyjny zabieg podnosi rangę romantycznego wiersza-komentarza, wzruszając widza do głębi.

www.oficyna-aurora.pl/index.php?a=ksiazki&c=40

..............................................................................................

Wspaniała książka, wspaniały film, który nie sposób obejrzeć bez uronienia łzy. Dramatyczne wspomnienia ocalałych dzieci, dziś 80-latków, przeplatane wielką poezją w wspaniałej wiejskiej scenerii, okraszone wywiadami z politykami.
To dzieło, na które najwyżsi urzędnicy państwowi, włącznie z prezydentem i premierem, nie chcieli dać ani grosza, rzeczywiście powinno znaleźć się w każdym polskim domu. To jest lektura obowiązkowa, jeśli jeszcze mamy jakieś ambicje być wolnym we własnym kraju.

Duże wrażenie zrobiła na mnie jedna z ostatnich scen filmu, kiedy Pani Ogińska przemawia w polskim Sejmie do posłów a raczej do ich sumień. To trzeba zobaczyć.
Pani Lusia Ogińska w tym pustym Sejmie wyglądała jak szefowa polskiego Trybunału Stanu a jej słowa pełne goryczy i dumy zarazem, jak włóczni końce przebijały tych poĹźal się BoĹźe wybrańcĂłw narodu w przepastnych fotelach, na wylot. Masakra…


...Pod maskami rządu – rozkład i zgnilizna.
Szatan wam srebrniki z procentem odlicza.
Skąd żeście przybyli? Gdzie wasza ojczyzna?
Wcale nie obchodzi was krwawa rocznica!

Nie wstyd wam panowie? Tresowane tchĂłrze!
Na komendę milczycie, na rozkaz kłamiecie!?
Na rotundzie napis winien tkwić na murze;
Pamięć ofiar żywa, a wy, wy sczeźniecie!


Jak to dobrze, że mamy Panią Ogińską, mądrą, delikatną i skromną ale jak kafar, walącą w sumienia zdrajców i malkontentów III RP. Prowadź nas o Pani drogą prawdy i wiary, ocal nas od zguby, uchroń naszą Ojczyznę od zagłady. Tak nam dopomóż Bóg.

Proszę przyjąć, droga Pani, od Redakcji GI KWORUM wyrazy uznania z prośbą o kolejne wielkie dzieła. Proszę nadal budzić sumienia Polaków i nie dać zniekształcać prawdy o naszym umęczonym narodzie, co również czynimy w miarę naszych skromnych możliwości.

Z pozdrowieniem:
Zbigniew Skowroński
red. nacz. GI KWORUM