Dodano: 26.01.13 - 18:42 | Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Przypomnienie przemilczanej tragedii

Znane są społeczeństwu liczne nagrody i zaszczyty czołowego przedstawiciela przemian po 1989r prof. Balcerowicza. Ich bogactwo pobudziło mnie do poszukiwań zasług człowieka, uwaĹźanego przez niektĂłrych, za „geniusza gospodarki”. Wiadomo, w dzisiejszym świecie nic nie dają za darmo. Trzeba dobrze się napracować (przysłuĹźyć) by zyskać tych kilka mln USD nagrĂłd, lub zasłuĹźyć na zaszczyty. SprĂłbuję więc przybliĹźyć czytelnikowi niektĂłre z jego wielkich dokonań.

1. Zgodnie z sugestiami (lub dyspozycją) centrum globalizmu światowego, popartymi rozwaĹźaniami Forrestera, a takĹźe MeadowsĂłw o konieczności redukcji ludności świata, nasz „geniusz” postanowił wdroĹźyć je w Polsce. Liczyła ona przed wojną ok. 36 mln ludności zaś po wojnie juĹź tylko 24 mln, ludności. Jednak prężność biologiczna jej narodu była zadziwiająca. Mimo wybicia w czasie wojny jej rocznikĂłw o największej rozrodczości, w pierwszym powojennym dziesięcioleciu (lata 1950 – 1960) owych 24 mln ludności powiększyło swą liczebność o 4,8 mln nowych istnień. Dla kreatorĂłw idei depopulacji był to wynik zatrwaĹźający. Podjęto szereg działań ograniczających tę siłę biologiczną narodu lecz mimo wielkich wysiłkĂłw władzom udało się zmniejszyć Ăłw potężny strumień nowego Ĺźycia jedynie do ok. 3 ml. W następnych dwĂłch dziesięcioleciach i do 2,5 mln w trzecim dziesięcioleciu. Dopiero nasz „geniusz” sprawił, Ĺźe liczba naturalnego przyrostu spadła znacząco do 0,1 mln w latach 1990 –2000, a w następnych latach spadła o dalszych 0,1 mln osiągając redukcję liczby naszego społeczeństwa.

2. Z prostego rachunku proporcji wynika, że jeśli z ludności 24 mln zrodziło się ok. 5 mln dzieci, to z aktualnych ok. 38 mln ludności, przy tej samej prężności biologicznej narodu powinno przyrastać w dziesięcioleciu ok. 7,5 mln polskich dzieci. Jeśli jakaś grupa nawiedzonych ideologów stworzyła warunki sprzeczne z naszym rozwojem, ponosi odpowiedzialność za brak owych milionów nowonarodzonych, a już nie powinien jej uniknąć przywódca tej grupy, chociażby nazwano go geniuszem! Jeśli jego obrońcy uważają, że trzeba zlikwidować część ludności, żeby pozostałej części żyło się lepiej, to niech zaczynają od siebie! U nas nie trzeba ludności rozgęszczać. Na 1 km2 przypada w Polsce 122 mieszkańców podczas gdy np. w Holandii 392, w Niemczech 231, w Anglii 245, a przyrost naturalny w Holandii wynosi 3.6, Francji 3,5, Anglii 1,4; dlaczego więc u nas ma być ujemny? W Polsce w 1950r. przyrost naturalny na 1000 mieszkańców wynosił 19,1 i spadł po pięciu latach reform do -0,5 osób na tysiąc mieszkańców. To przecież biologiczna katastrofa narodu! I co, nie ma winnych? Autorowi tej skali ludobójstwa należy się tytuł doktora honoris causa wielu uniwersytetów realizujących politykę globalną wyludniania świata kosztem uległych im narodów. W tym dziele, poza przytoczonymi szacunkami nie należy zapomnieć o gwałtownym wzroście liczby samobójstw popełnionych z przyczyn ekonomicznych. Odnotowanych w literaturze, w r. 2004 odnotowano 5,8 tyś. samobójstw!

Mniej odważni nie wytrzymali psychicznie odpowiedzialności za nagłe pogorszenie warunków życia rodziny. Lądowali w szpitalach i przychodniach psychiatrycznych, pozbawiając rodziny często bez środków do życia. W 2004r. z poradni zdrowia psychicznego skorzystało 1,2 mln osób tj. na 100tyś. osób przypadało ich 878,1. W stosunku do r. 1988 nastąpił tu znaczący wzrost. Liczba łóżek w szpitalach na oddziałach neurologicznych wzrosła z 6456 w r. 1988 do 7594 w r.2004, zaś na oddziałach psychiatrycznych z 3493 do 5081. Bardziej kondycyjnie odporni szukali złagodzenia swych rodzinnych tragedii w alkoholu. Liczba alkoholików znacznie wzrosła o czym między innymi sygnalizują dane dotyczące lecznictwa odwykowego. W szpitalach na tych oddziałach liczba lóżek wzrosła w omawianym czasie z 282 do 433, zaś w poradniach odwykowych w 2004r. leczyło się 163 tyś pacjentów. Wszystkie te wskaźniki należałoby uwielokrotnić, ponieważ pojemność wspomnianych zakładów była ograniczona a inwestycje niżej narastających potrzeb.

Część osób, powodowanych rozpaczą wobec pogarszających się warunków życia, zasiliło armię przestępców. W 1989 r. mieliśmy w kraju 547,5 tyś. stwierdzonych przestępstw, zaś w r.2004 liczba ta wzrosła do 1461 tyś. W tej liczbie coraz większy udział miała młodzież, a wśród niej dziewczęta. (patrz Rocznik Statystyczny 2005r s. 170,171). Owe negatywne procesy uruchomione przez reformatorów, nabrały przyśpieszenia i w dalszych latach.
Za tak wielkie osiągnięcia w dziele niszczenia narodu ośrodki światowego zła nie szczędziły pochwał, nagród i zaszczytów!

3. Jednak znacznej części naszego społeczeństwa pozwolono na egzystencję obniżając znacznie jakość jego życia. Obniżono drastycznie jego dochody, czyli jego siłę nabywczą, co spowodowało obniżenie możliwości wyżywienia, ubioru, pozyskania mieszkania, wypoczynku, nauki, korzystania z opieki zdrowotnej, uczestnictwa w kulturze, czyli życia poniżej minimum socjalnego a nawet biologicznego. Według L. Staszyńskiego w r. 2003 ok. 59% ludności kraju żyło poniżej minimum socjalnego, czyli ta tragedia dotknęła ok. 22 mln ludzi! O katastrofie w tym segmencie funkcjonowania społeczeństwa mówią liczne badania i publikacje między innymi w pracach Klubu Inteligencji Polskiej.

4. Pod kierunkiem naszego „genialnego” reformatora pojawiła się w kraju olbrzymia fala bezrobocia. W roku 1988 było ich według rocznika statystycznego 5 tyś. osĂłb przy wolnych miejscach pracy w granicach 430 tyś. osĂłb, zaś w 4 kwartale 2004r. było ich juĹź ok. 3 mln rejestrowanych zaś łącznie z nierejestrowanymi liczba ta oceniana była na 5 mln osĂłb. Przyjmując liczbę osĂłb w rodzinie za 4 osiągamy przeraĹźającą liczbę 20 mln osĂłb dotkniętych tym nieszczęściem. Bezrobocie to jedna z największych tragedii jaka moĹźe spotkać człowieka. To brak pieniędzy na posiłki dla dzieci i Ĺźony, perspektywa wyrzucenia na bruk z mieszkania, brak moĹźliwości zakupu odzieĹźy i obuwia dla wyrastających z tego dzieci, to brak pieniędzy na zakup potrzebnych im podręcznikĂłw szkolnych, to upodlający upadek higieny rodziny ze względu na brak mydła i środkĂłw czyszczących. Nieosiągalne są dla dzieci sport, zabawy, kino i inne dobra kultury. To pozbawienie rodzica godności i odebranie rodzinie wszelkich radości Ĺźycia. To spychanie ojcĂłw do przestępstw a matek do nierządu! A pan Tusk w wywiadach dla pani N. Terentiew, a takĹźe w audycji „kropka nad i” mĂłwił, Ĺźe czuje się dumny za podjęte w 1989 r reformy! Co dopiero pan Balcerowicz, ktĂłrego zagranica tak hojnie nagradzała!

5. Jest grupa osĂłb, ktĂłra w czasie opisanych klęsk utrzymała się przy pracy. JednakĹźe przedstawiciele zwyrodniałego liberalizmu zadbali o to, by praca przestała być przyjemnością, stwarzała zadowolenie z dobrze wykonywanej pracy, dawała godność jaką daje świadomość bycia poĹźytecznym, bycia fachowcem, bycia szanowanym przez innych. W wielu zakładach pracy wrĂłcono do 19 wiecznych praktyk, sprowadzając pracę do warunkĂłw niewolnictwa. Ludzie zaczęli bać się chorować, przestali zgłaszać swe wypadki przy pracy, współpracownikĂłw przestali traktować jako przyjaciół lecz często jak konkurentĂłw. Pracodawcy w wielu przypadkach zmuszali ich do prac wykonywanych po godzinach, często bez zapłaty. Wielu nuworyszĂłw, właścicieli zakładĂłw, miast odnosić się do podwładnych z ojcowską troską przypominało swym zachowaniem „kapo” z czasĂłw okupacji. Nastąpiła powszechna eksploatacja sił i moĹźliwości pracownikĂłw. Oto obraz Ĺźycia tych „szczęśliwych” ktĂłrych nie pozbawiono pracy. To powszechne obniĹźenie godności ludzi pracy naleĹźy wpisać rĂłwnieĹź do bilansu „osiągnięć” niekompetentnych reformatorĂłw. Owi nieudacznicy, niestety, stanowią nadal potężne lobby w naszych strukturach władzy. MoĹźe nowa generacja politykĂłw i nowy duch w prokuraturze pozwolą, by co odwaĹźniejsi prokuratorzy zajęli się pozostawionym przez poprzednikĂłw szambem! W pierwszym rzędzie naleĹźałoby zająć się „pupilkami” nagradzanymi przez obcych i dla rĂłwnowagi nagrodzić ich odpowiednio do „zasług” przez naszych prokuratorĂłw.

Chyba trochę przesadziłem przypisując całe zło grupie nieudacznikĂłw i ich genialnemu „guru”. Wszak jego nauczyciel i pracodawca prof. Paweł BoĹźyk oświadczył w wywiadzie, Ĺźe Balcerowicz był jedynie posłusznym i rzetelnym wykonawcą decyzji podejmowanych w Międzynarodowym Funduszu Walutowym. Jeśli tak było, to nasza prokuratura powinna wystąpić o ekstradycję owych „przestępcĂłw” w białych kołnierzykach. Ci jednak bronią się, Ĺźe ich instrukcje były zgodne z najnowszymi teoriami amerykańskich ekonomistĂłw. Ci z kolei, jak pisze John Perkins w pracy pt.: Confessions of an Hit Man opracowują swoje teorie tak, by były zgodne z interesem ich bogatych sponsorĂłw. Bez ich finansowego wsparcia ich uczelnie nie mogłyby funkcjonować. I jak tu takich pociągnąć do odpowiedzialności? Na końcu owego łańcuszka są więc owi „sponsorzy”. Lecz władza ich jest tak wielka, cielec złota ktĂłremu hołdują tak potężny, Ĺźe byłoby trzeba ponownego zejścia na świat Jezusa Chrystusa, by jak kiedyś z świątyni przepędził owych kapłanĂłw czczących złotego cielca. Nie pozostaje nam nic innego jak wrĂłcić do spraw krajowych i prĂłbować oczyścić pozostawioną nam do sprzątania stajnię Augiasza. Sprzątanie rozpocznijmy od naszych umysłów, w ktĂłrych propaganda wprowadziła zamęt pojęciowy i róşne sprzeczne z sobą teoryje i teoryjki. Szukajmy prawdy w internecie, zdajmy się na własną ocenę tego co prawdziwe, a unikajmy wiary w informacje bombardujące nasz umysł przez środki przekazu, ktĂłrych ĹşrĂłdłem informacji jest kłamstwo.

Rudolf Jaworek