Dodano: 07.04.12 - 23:16 | Dział: Kworum poetów

Drugi dzień Triduum (Agamemnon)

Z podania może o Nazaretańskich
Od przeczerniałej lśniące się ciesielki
Pogrzebach wziął te aniołowe kwiaty
I ślub do świątyń nie wchodzący Pańskich
Ale przez niebios jasnych majestaty
Ciemne złotymi skrzyżowane belki.

Nic bez boleści na tym trudnym świecie
A jednak ciążą bo wyszły z mogiły,
Po gadach nawet smętno gdy odchodzą,
Widzę dziś łąki, zieloność i kwiecie
I wieki które się w tej chwili rodzą
I są od prochĂłw – a od braci były.

Bo tak mi wtenczas patrzącemu w głębi,
Od czerni smutku poczerniałych światów,
Ukazała się pierwszy raz dziewica
Lepsza i prostsza od swojskich gołębi
A piękniejszego od aniołów lica,
Dostaje pozłot – a z siebie szkarłatĂłw.

A włosy miała takim kształtem spięte –
Pękły i lecą na wiatr tysiącami
Turkusem... – jak grzmot, ktĂłry w jednym jęku
Struny złociste z różnym kwiatem zżęte
Rozrzuca w średnim schodzące się pęku –
Anioły we snach schylone nad nami.

I tak jej oczy naprzĂłd na zielenie
I morza blasków były w okolicy
Traw... – swoje blaski wylewały święte
Że kwiatki były jak drogie kamienie
Grające w ogniach – gdzie okiem dotknięte
Wylane słońcem – z tej jednej krynicy.

Podobnie duchem wprzód obszedłem całą
(A czas od czynĂłw ludzkich nie ucieka)
Całą ojczyznę moją – wszystkie ślady
Wszystkie mogiły i przed każda marą
Stawałem smętny – surowy i blady
I zwyciężona jest śmierć przez człowieka.

Oto ja sługa twój przyszedłem nowy,
Cały prócz wiedzy w duchu, że ci sami
Co szli na wzgĂłrek powaĹźny i stary
Stali skupieni jak dom księżycowy
Poczerwieniony przez stare sztandary -
Gwiazdami byli w duchu i słońcami.

„Wtenczas bolesną mego ducha drogę
Oświecili mi Boży aniołowie
Widząc myślałem, że światy przemogę
Bo oto mój duch jasny gorzał w Słowie,
A Słowo.(Panie, któż na taka trwogę
Zahartowany), któş pierwszy wypowie...”*


Opracował na podstawie motywów zaczerpniętych z dzieł Juliusza Słowackiego

Agamemnon
20.03.2012 23:22


*/ Juliusz Słowacki, KrĂłl – duch.


Wyraźniejsze tych rzeczy wypowiedzenie wzbronione zostało dotąd poecie pod trwogą Boga zostającemu.

Juliusz Słowacki