Dodano: 22.02.12 - 11:58 | Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Kara śmierci

Współczesność przynosi informacje o coraz częstszych i coraz bardziej okrutnych morderstwach. Morderstwach popełnianych z zimną krwią na bliskich, z błahych powodów, jak również na osobach przypadkowych, bez przyczyny, lub dla zabawy. (Ostatnio krajem wstrząsnęło morderstwo studentki, przypadkowo wybranej, dla uczczenia urodzin jednego z morderców!).

Społeczeństwo, od lat usypiane przez różnych, nieraz ozdobionych w tytuły, obrońców zbrodniarzy, budzi się w przerażeniu, że dopuściło do takich zwyrodnień. Przeszło jego 80% jest zdania, że dla tych największych zwyrodnialców trzeba przywrócić karę śmierci. Na szczęście w parlamencie znaleźli się jego przedstawiciele, gotowi bronić opinii swych wyborców.

Najbardziej zdecydowanymi bronić ludzi uczciwych przed ich mordercami jest partia PiS, która złożyła odpowiedni projekt do laski marszałkowskiej.
Odrzucam bełkot byłych bolszewikĂłw i współczesnych „dupowłazĂłw”. Przodkowie pierwszych byli twĂłrcami i realizatorami kary śmierci nie dla bandytĂłw, lecz przeciwnikĂłw politycznych, czyli zdrowej części społeczeństwa. Kiedy dziś słyszę ich potomkĂłw z jakim zapałem bronią Ĺźycia zbrodniarzy, powołując się na naukę Kościoła i Ojca Świętego, to „nóş w kieszeni się otwiera”! Dlaczego z rĂłwnym zapałem nie broniły ich rodziny Ĺźycia ludzi uczciwych, patriotĂłw, wspaniałych postaci naszej powojennej inteligencji, mordowanej masowo przez ich ziomkĂłw?!

Drudzy, o ograniczonym umyśle, tak bardzo chcą uchodzić za ludzi inteligentnych, akceptowanych przez tzw. Europejczyków, że zapomnieli, że o inteligencji świadczy samodzielne myślenie, jego logika, a nie upodabnianie się do innych. Wszak każdy kraj stwarza inne warunki rozwoju społeczeństwa, a stąd i inną skalę zagrożeń jego rozwoju.

W naszym kraju, od lat demoralizowanym przez nasłane do rządzenia nim „elity” stopień zagroĹźenia społeczeństwa przekroczył juĹź dopuszczalne granice. Stąd trzeba powiedzieć twardo „nie” dla wszelkich zbrodniarzy i zboczeńcĂłw! O istniejących absurdach obowiązującego dziś w sprawie morderstw prawa niech świadczy kilka spostrzeĹźeń:
•
Morderca przygotowując zbrodnię przyznaje sobie prawo do zamordowania innej osoby zakładając, że nawet ujawnienie jego morderstwa nie spowoduje dlań takiej samej kary, jaką on wymierzył swej ofierze, gdyż społeczeństwo, poprzez ustanowione wcześniej prawo, na to nie zezwoli.

• Skazanie mordercy na doĹźywotnie więzienie pociąga za sobą zobowiązanie jego doĹźywotniego utrzymania przez społeczeństwo (w tym i boleśnie skrzywdzonych bliskich ofiary). Zdjęcie z mordercy troski o utrzymanie, opiekę zdrowotną, rozrywkę (telewizja i inne zajęcia) i dach nad głową jest w jaskrawej dysproporcji do sytuacji ludzi uczciwych, poĹźytecznych, zepchniętych przez system do nędzy, pozbawionych nieraz opieki lekarskiej (koszty), a nawet pozbawianych dachu nad głową (wyrzucanych na bruk), nie mĂłwiąc juĹź o rozrywkach.
•
Mordercy, szykujący morderstwo z premedytacją, mając w perspektywie, w razie ujęcia, możliwość pozbawienia ich życia, często nie podejmują ryzyka. Wykonane wyroki śmierci za mordy najbardziej ohydne, odstraszają innych dewiantów, a jednocześnie chronią społeczeństwo przed zbrodniarzami zbiegłymi lub wypuszczonymi ewentualnie na wolność. Według św. pam. L. Kaczyńskiego "jedna śmierć zbrodniarza zapobiega kilku, a nawet kilkunastu morderstwom uczciwych obywateli".
Odejście przez byłych bolszewików od ideologii zabijania, w imię realizacji swej wizji świata, jest godne pochwały. Jednak razi nas ich brak konsekwencji w tym ich nowym podejściu do problematyki życia. Bo jak tłumaczyć ich żarliwą obronę życia pojedynczych morderców, a zupełną obojętność wobec masowych mordów dokonywanych we współcześnie prowadzonych wojnach? Dziesiątki, setki, a nawet tysiące mordowanych niewinnych cywilów przez umundurowanych chłopców z powietrza nie budzi odrazy, natomiast kara śmierci dla zwyrodniałego mordercy budzi powszechne oburzenie. I gdzie tu konsekwencja ?!


Zabijanie

Spotkałem w pewnym towarzystwie emerytowanego pułkownika. W rozmowie powiedział: Mnie całe dorosłe Ĺźycie uczono zabijania. W tym, myślę, Ĺźe jestem ekspertem. Zimny dreszcz przebiegł mym kręgosłupem. Myślałem potem ilu takich „ekspertĂłw” Ĺźyje w naszym kraju? Na pewno Ĺźołnierze zawodowi, znaczna część policji, straĹźy granicznej, członkĂłw agencji ochrony, i innych jednostek siłowych utajnionych lub jawnych; moĹźe do tej grupy naleĹźałoby doliczyć zawody związane z zabijaniem zwierząt jak np. myśliwi, rzeĹşnicy, kłusownicy itp. Będzie tych „specjalistĂłw” od zabijania na pewno grubo ponad milion. Jeśli do tej grupy dodamy całą ludność męską, ktĂłra przeszła obowiązkowe szkolenie wojskowe i rosnącą grupę dziewczyn, zgłaszających się dobrowolnie do nauki zabijania (wojska), otrzymamy liczbę zdolnych do zadawania śmierci budzącą przeraĹźenie.

Każda z tych osób zdolna jest zabić drugiego człowieka, trzeba tylko stworzyć sprzyjające temu warunki: rozbudzić nienawiść do jednostki, grupy osób, narodu, religii, bogatych, biednych itp.

W czasie globalizacji informacji, osiągnięć w dziedzinie wojen psychologicznych (dezinformacji, prowokacji, kłamstwa), możliwość wyzwolenia olbrzymich sił samozagłady staje się realna (pogląd o nieuchronności zderzenia dwóch cywilizacji przynosi już swój zatruty owoc na Bliskim i Dalekim Wschodzie). Zagłada zwierząt odbywa się już na niespotykaną skalę przy niewyobrażalnym okrucieństwie jakie temu towarzyszy (przemysłowa hodowla zwierząt, ich transport i ubój ).

Cywilizacja chyba goni w piętkę, skoro kara za śmierć jednego człowieka pociąga za sobą zaangażowanie w poszukiwanie mordercy setki policjantów, zaangażowanie sędziów, prokuratorów, adwokatów. Tymczasem zabijanie z np. samolotów dziesiątków tysięcy ludzi, przeważnie niewinnych, oglądamy w telewizorze jak pokaz sztucznych ogni (bombardowania Jugosławii, Afganistanu, Iraku) zaś sprawcy tych morderstw pokazywani są nam w galowych mundurach i zdobieni krzyżami zasługi.

Inspiratorzy, którzy popchnęli masy wykonawców, do realizacji owych masowych morderstw, pokazywani są nam jako wspaniali, nieraz wręcz genialni politycy i dowódcy.

Zachodzi więc pytanie czy zabijanie człowieka przez człowieka jest konieczne, a jeśli tak, to jakich sytuacji ono dotyczy. Nasza cywilizacja ustaliła że:
• MoĹźna zabijać w obronie koniecznej;
• MoĹźna zabijać w przypadku zagroĹźenia Ĺźycia rodziny;
• MoĹźna zabijać by uchronić społeczność przed aktem terroru;
• MoĹźna zabijać w obronie swej ojczyzny (narodu, państwa);
• Lecz czy moĹźna zabijać „na wszelki wypadek”, Ĺźeby uprzedzić ewentualnego zabĂłjcę? (indywidualną osobę, narĂłd, państwo);

Spotkałem starego ‘bolszewika” przekonanego o konieczności zabijania. Zapytałem: nie Ĺźal panu tych setek tysięcy, a moĹźe milionĂłw ludzi zamordowanych przez pańskich towarzyszy? Odpowiedział: Nie. Oni by nigdy nie oddali władzy, a korzystając z niej przywłaszczyli dla siebie ogromne bogactwa kosztem większości społeczeństwa. Czy pan zadał sobie trud policzenia ile milionĂłw dzieci umarło z głodu, chorĂłb lub niedoĹźywienia, ile starcĂłw, dla ktĂłrych zabrakło dachu nad głową, chleba, a co dopiero lekarstw? Ile ludzi młodych okaleczono, lub straciło Ĺźycie na skutek nieludzkich warunkĂłw niewolniczej pracy do ktĂłrej Ăłw system ich zmuszał? Ile zginęło na wojnach młodzieĹźy siłą wyrwanej z domĂłw by walczyć w interesie np. rosyjskiego cara?
Dlaczego liczycie tylko zbrodnie bolszewików a pomijacie milczeniem zbrodnie na ludach Ameryki, Afryki i Azji ? Dlaczego w waszym rachunku nie ma zabitych w czasie licznych wojen wywoływanych jedynie dla zdobycia od innych bogactw?
My bolszewicy nie byliśmy święci lecz partnerzy z świata kapitalistycznego też nie mają się czym chwalić. Po prostu gatunek ludzki jest niedoskonały i wbrew własnym interesom próbuje doprowadzić siebie do samozagłady. Odpowiedziałem:
Może tak się wydawać, lecz widocznie w człowieku więcej jest dobra aniżeli zła. Dowodem jest rozwój naszego gatunku i to od niepamiętnych czasów. Gdyby zło przeważało, ludzkość już dawno by wyginęła.


Wojsko

Skoro juĹź jesteśmy przy problematyce zabijania zastanĂłwmy się nad najbardziej powszechnym jego narzędziem jakim jest wojsko. PoczątkĂłw jego powstania naleĹźy szukać w funkcji obrony swej rodziny, osiedla, plemienia, narodu, a takĹźe w zdobywaniu od innych (rodzin, osiedli, plemion, narodĂłw) ich bogactw. Funkcje te spełniały bądĹş to całe zbiorowości (np. cały narĂłd w czasie jego zagroĹźenia) lub teĹź wyspecjalizowane w rzemiośle zabijania struktury (np. wojska zaciężne). W historii naszego narodu spotykamy obie struktury w zaleĹźności od zmieniających się warunkĂłw form i celĂłw walki. Ĺťe tak jest przytoczę pewien fragment naszej historii, dość odległej, bo sięgającej czasĂłw panowania w Polsce Kazimierza Jagiellończyka (1454 – 1492). Cytuję za Michałem Bobrzyńskim „ Dzieje Polski w Zarysie”: ...”rozpoczęła się ostatnia, trzynastoletnia z Zakonem walka...Zmieniał się właśnie w całej Europie system prowadzenia wojny. Wyprowadzanie ogromnych zastępĂłw rycerstwa okazywało się rzeczą nie wiodącą do celu, albowiem rycerstwo to, zmuszone własnymi środkami się Ĺźywić, nie mogło w polu wytrwać dłuĹźej nad kilka miesięcy, a wyczerpawszy swoje zapasy nieraz w chwili rozstrzygającej wracało do domu, w czym go juĹź Ĺźadna siła nie była w stanie powstrzymać. Daleko lepszych wynikĂłw moĹźna było się więc spodziewać od zastępĂłw zaciężnych, ktĂłre szczuplejsze znacznie liczbą, ale lepiej w sztukę wojskową wprawione, wytrwały na stanowisku, dopĂłki Ĺźołd otrzymywały...ZwrĂłcili się więc i Polacy do zaciężnego Ĺźołnierza, a wynik całej wojny zawisł teraz od tego, ktĂłra strona zdoła z większymi sumami wystąpić, ktĂłra drugą przetrzyma. Myśmy przetrzymali i zwyciężyli. Ulryk Czerwonka, naczelny wĂłdz zwerbowanych przez Zakon przewaĹźnie czeskich zastępĂłw, gdy mu Zakon z zapłatą Ĺźołdu zaległ, za 46000 czerwonych złotych przeszedł z wojskiem swym na stronę milszych mu PolakĂłw i stolicę Zakonu Malbork w ręce ich wydał...”

W dzisiejszych czasach wracamy do idei wojska zawodowego lecz w jakże innych warunkach! Technika stosowana w machinie zabijania tak się rozwinęła, że trzeba nieraz wieloletnich studiów, by stać się fachowcem w tej branży, Zmieniły się również motywacje funkcjonowania wojska. W miarę jak politycy osiągają postępy w niszczeniu państw narodowych, motywacja obrony współziomków i ich własności traci na znaczeniu. Wróg ustanawiany jest przez ośrodki odległe geograficznie, nieraz i kulturowo, a wojsko wykorzystywane jest nieraz w dalekich krajach, w interesie grup lub lobby mających wpływ na politykę globalną, przeciw krajom, społecznościom, ugrupowaniom stojącym na przeszkodzie realizacji celów elit rządzących (lub dążących do rządzenia) światem.
Szlachetne zrywy i bohaterstwo żołnierza podyktowane chęcią poświęcenia się dla bliskich (rodziny, narodu) tracą na znaczeniu. Motorem zaangażowania w procesie zabijania staje się pieniądz, jak w owych dawnych, cytowanych wyżej czasach. Aż strach pomyśleć jaki byłby świat, gdyby obecnie zwalczani terroryści zgromadzili więcej kapitałów od państw, które dziś ich zwalczają?! Czy nie warto więc wrócić do owych prostych zasad organizowania wojska dla obrony swych rodzin, swego narodu lub państwa ?

Rudolf Jaworek