Dodano: 21.04.11 - 12:06 | Dział: Kworum poetów

spotkanie z Weroniką

serce z kryształu i dusza z kryształu
świeciły jasno na niebios lazurze
poczęta niby jak kwiat słonecznika
i na promiennym płynęła chórze.

wzięła głos nowy i światło promyka
a gdy fortepian dotykał bruku
sięgnęła płótnem swym Weronika
z krajów zaświatnych który ją zrodził.

księżyc był pełny i gwiazdy w koronach
świeciły jasno na niebios lazurze
gwiazd mateczniki w podniebnym chĂłrze
jak z podniebnego srebra i złota.

i na promiennej popłynęła łodzi
o brzasku światła dnia trzeciego z rana.


Agamemnon
09.04.2011