Dodano: 27.03.11 - 22:02 | Dział: Zakamarki historii

Piąta kolumna atakuje!

My Polacy żyjący za granicą, (urodziłem się w Czechosłowacji na Zaolziu), po zakończonej II wojnie światowej byliśmy dumni z tego, że jesteśmy cząstką wspaniałego, bohaterskiego i moralnego narodu Polaków. Wszak w czasie wojny, kiedy wszystkie narody Europy godziły się na status niewolników III Rzeszy Hitlera, jedynie Polacy, (i Serbowie) mimo straszliwego terroru, nie złożyli broni wobec straszliwego najeźdźcy i podjęli z nim nierówną walkę.

Walczyli z nim mimo, że za jednego zabitego Niemca najeźdźca rozstrzeliwał 100 niewinnych Polaków;

Ratowali ĹťydĂłw mimo, Ĺźe za drobną pomoc dla ktĂłregoś z nich Niemcy karali śmiercią całą rodzinę, a nieraz całą wioskę. I niech choć jeden z tych uratowanych przez Polaka ĹťydĂłw, np. J.T.Gross, sprĂłbuje sobie wyobrazić czy sam byłby w stanie, wiedząc o czekającej go karze śmierci wraz z rodziną, przyjąć do mieszkania obcych (obcego). Czy Ĺźyjąc poniĹźej minimum biologicznego swej rodziny (Ze względu na przydział Ĺźywności na kartki), gotĂłw byłby pomagać obcemu kosztem Ĺźycia (zdrowia) swoich dzieci), a jeśli znalazłby w sobie okruch człowieczeństwa, to na ile dni by wystarczyła? Dwa dni?, Tydzień? A co w przypadku konieczności utrzymania obcego (obcych) przez miesiące i lata? Czy byłby gotĂłw prać po tych obcych brudy i tak je suszyć, Ĺźeby sąsiedzi nie widzieli?. Czy w czasie choroby ukrywanych zabezpieczyłby poradę lekarską, zakupił dla nich lekarstwa? Jak tych obcych uciszać w czasie ich rodzinnych sporĂłw, lub potrzeby modlitwy? Przyzna pan panie Gross, Ĺźe palcem by pan nie kiwnął w odwrotnej sytuacji, gdyby trzeba by było ratować Polaka! PrĂłbkę takiej postawy dali pańscy rodacy na Wschodzie po wkroczeniu wojsk radzieckich 17, września 1939r. Pisze o tych zachowaniach A. Siwak w książce „Bez Strachu”. Mordowali, gwałcili Ĺźony i cĂłrki PolakĂłw, grabili ich majątki i wysyłali w czasie wielkiego mrozu w nieogrzewanych, bydlęcych wagonach na Sybir. Było tych PolakĂłw ok. 2 mln. Wielu z nich nie dojechało do celu i ci, ktĂłrzy znaleĹşli się w obozach na tej nieludzkiej ziemi umierali z głodu, wycieńczenia i zimna. A przecieĹź za pomoc Polakowi nikt z SowietĂłw nie karał waszych rodakĂłw karą śmierci!

Polacy nie szczędzili sił by ratować więźniów przed ich zagładą, przedstawicieli innych narodowości (jeńców wojennych, prześladowanych partyzantów, dając im schronienie, wyżywienie, lekarstwa, ubrania ale i broń.

W czasie, kiedy Polacy mężczyźni walczyli z okupantem lub konali w obozach jenieckich (Katyń), ich żony i dzieci stworzyły front pomagający wszystkim potrzebującym i pozbawionym żywiciela rodzinom i licznym obcym wśród których pierwsze miejsce zajmowali Żydzi.

Nasz narĂłd strasznie okaleczony w tej ostatniej wojnie wyszedł z niej z podniesionym czołem. Byliśmy dumni z naszej Armii Krajowej, z bohaterstwa powstańcĂłw warszawskich, z naszych matematykĂłw, ktĂłrych rozwiązanie tajemnicy „Enigmy” wpłynęło na losy wojny, Byliśmy dumni z naszych pilotĂłw, ktĂłrzy wspĂłlnie z Anglikamii dali łupnia Luftwaffe. Byliśmy dumni z naszych Armii i ich zwycięstw w Tobruku, pod Monte Cassino, Na Wale Pomorskim i z zatknięcia naszej flagi na Reichstagu w Berlinie.

Pamiętam, zaraz po wojnie, ugrzecznionych w stosunku do nas Niemców, jeszcze niedawno butnych nadludzi; pamiętam przymilających się na Śląsku i Pomorzu do Polaków tzw. Volsdeutchów, którzy zdradziwszy swój polski naród pewni byli kary. Pamiętam życzliwość Czechów, Słowaków, Węgrów i innych obcokrajowców za naszą postawę w czasie wojny. A potem władzę zaczęli przejmować bolszewicy, przedstawiciele różnych mniejszości (Ukraincy, Żydzi, Volksdeutche, Białorusini, Litwini tworząc solidarną wobec siebie i nieprzyjazną dla miejscowych Polaków tzw. grupę władzy.

Zaczęto likwidować przywódców narodu, wsączać w młodzież fałszywą historię, tępić patriotyzm i dumę Polaków podmywając korzenie ich tożsamości, tradycji i zakorzenione wartości moralne. Po śmierci Stalina, a zwłaszcza protektora naszych powojennych władców Berii, część nie zniszczonej polskiej, zwłaszcza lewicowej inteligencji weszła, do struktur władzy i wyhamowała destrukcyjne działania rządzących nami bolszewików z nadania Berii.

Jednakże grupa scementowana przywilejami, już jako piąta kolumna, zaczęła walczyć podstępem, przy pomocy ich zagranicznych przyjaciół, i masonerii do odzyskania utraconej nad Polakami władzy.
Dzieci owych pierwszych stalinowskich władców, wychowane w pogardzie dla rządzonych, zaprzyjaźnione z sobą przez wspólną szkołę, wspólne imprezy, wspólne przyjęcia, wyjazdy turystyczne i wspólne wczasy tworzyły nieformalną więź, która w późniejszym okresie przyjęła nazwę komandosów. W tej grupie wychowanej w nienawiści do Polaków wyrastali Kuroń, Modzelewski, Michnik, Lityński, Gross i wielu innych.

W ostatnim czasie „katolickie” wydawnictwo „Znak” wydało kolejną książkę J.T Grossa pt. „Złote Ĺťniwa”. Jej treść przedstawia ubogą ludność wiejską jako zbiorowisko mordercĂłw i cmentarnych hien. Te godne potępienia cechy w swych wypowiedziach rozszerza na ogół PolakĂłw.
Książka ta, podobnie jak poprzednia tego autora pt. „Sąsiedzi”, wydana w języku angielskim a tłumaczona na inne języki, wsparta znacznymi finansami, rozpowszechniana wśrĂłd wielu narodĂłw świata, sprawia, Ĺźe dotychczasowy wizerunek polskiego narodu traci swĂłj blask, a gasnąc wyzwala na świecie niechęć, pogardę a nawet nienawiść. Zniszczenie takiej zbrodniczej zbiorowości moĹźe być pretekstem, by Ĺźandarm ponadnarodowy (Rada Bezpieczeństwa ONZ) podjął kroki do jego eliminacji i zastąpienia tego narodu ludĹşmi bardziej odpowiednimi.

Dzieła Grossa wpisują się w szerszy i nasilający się w czasie strumień propagandy zmierzającej do zniszczenia wizerunku pięknej, bohaterskiej postawy naszego narodu i przyprawienia Polakom „gęby” ludzi nikczemnych, bezwzględnych, tępych, pozbawionych moralności i wyĹźszych wartości.

Rodzi się pytanie jaka jest przyczyna tej podjętej wobec nas wojny propagandowej i psychologicznej?

W Ĺźyciu często spotykamy niechęć, a nawet nienawiść do swoich wierzycieli lub dobroczyńcĂłw. Psychologowie mogliby wyjaśnić dlaczego tak się dzieje, Ĺźe świadczone komuś dobro, miast wdzięczności i chęci wyrĂłwnania rachunku, u niektĂłrych, zwłaszcza zdemoralizowanych osobnikĂłw, rodzi zło i chęć zniszczenia swego dobroczyńcy. Z takim przypadkiem mamy do czynienia jeśli chodzi o Grossa. PrzecieĹź ten facet Ĺźyje, i dobrze mu się powodzi tylko dlatego, Ĺźe Polacy uratowali jego rodzinę w czasie hitlerowskiej okupacji. Inny czynnik wytwarzający jad w jego „pale” to przynaleĹźność po wojnie do rodziny wybrańcĂłw Berii. obdarzonej wszelkimi przywilejami i z zadaniem niszczenia polskich przywĂłdcĂłw. Kiedy w 1968 r. część tych przywilejĂłw została przez nowe władze anulowana, rodzina i dorastający wśrĂłd podobnej sobie „bananowej młodzieĹźy” Gross poczuł, Ĺźe mimo swego nazwiska maleje i to pewnie bardzo go rozzłościło. Wyjechał wraz z rodziną do Ameryki o czym marzył w tamtym siermiężnym czasie niejeden z PolakĂłw. Ci, ktĂłrzy chcieli swe marzenia realizować ginęli, bo straĹź graniczna strzelała do takich „uciekinierĂłw” jak do kaczek. Tym czasem rodzina Grossa mogła (choć nie musiała) wraz ze sporym majątkiem wyjechać sobie legalnie do StanĂłw Zjednoczonych, gdzie tamtejsza gmina Ĺźydowska przygotowała dla niej komfortowe warunki do rozpoczęcia Ĺźycia na nowej ziemi.

Niechęć, a nawet nienawiść do swych wojennych i powojennych dobroczyńców Polaków być może nie była aż tak wielka, by z nimi rozpocząć walkę, lecz dostateczna by środowiska żydowskie prące do wzbogacenia się kosztem wymordowanych przez Niemców ziomków, przygarnęły bolszewickiego uchodźcę ze Wschodu i wskazały mu ścieżkę działań mogących przynieść jemu i ich organizacji spore materialne korzyści. Na prędce zrobiono go profesorem, wskazano specjalizację i już w gronie całego sztabu propagandystów i specjalistów od wojny psychologicznej włączono do batalionu z zadaniem niszczenia polskości.

Tak więc osobiste predyspozycje i przydatność dla sztabu przedsiębiorstwa nazwanego przez Finkelszteina „przedsiębiorstwem Holokaust” sprawiły, Ĺźe uczestniczy w kampanii przeciwko Polakom i Polsce.

Jego działanie mogło być niezauwaĹźalne (jak wiele tego rodzaju paszkwili) gdyby nie wsparcie zainstalowanej w kraju jego napaści „piątej kolumny” tj. dawnych przyjaciół z grupy tzw. ‘komandosĂłw”.

Wpierw trzeba było znaleźć wydawcę książki o nazwie budzącej zaufanie wśrĂłd miejscowej ludności. Do takiej współpracy od dawna były przygotowywane pewne koła podszywające się pod pojęcie „katolickie”. ToteĹź bez trudu pan Gross znalazł w Polsce wydawnictwo określane przez pewne antynarodowe koła kościelne (masonerię) jako katolickie, ktĂłre upowszechniając treści religijne przemyca między nimi rĂłwnieĹź siejące zamęt w wierze i antynarodowe. Znanym z takiej niegodziwej działalności jest nazywane katolickim wydawnictwo Znak. Korzystając z swej nazwy i wsparcia szerzącej się w kraju masonerii „zabłysnęło odwagą” i wydało grossĂłw paszkwil opluwający polski, chrześcijański narĂłd, czyli plujący nam w twarz.

Po wydaniu w języku polskim tej zakłamanej, antypolskiej książki nastąpiła wszechstronna jej promocja zarówno w prasie jak i telewizji. W gorliwości jej propagowania wyróżniała się (i wyróżnia) TVN i TVN-24.) Rzadko które wartościowe dzieło doczekało się takiego nagłośnienia.

W tej niespotykanej na taką skale promocji książki Grossa wykorzystano wszystkie moĹźliwe chwyty marketingowe. Zabrały w niej głos wykreowane po wojnie przez „piątą kolumnę” autorytety. Zabrała głos u Moniki Olejnik reĹźyser Holland, chwaląca szczerość i prawdę ujawnioną przez autora a jednocześnie i PolakĂłw, ktĂłrzy przyjmując ją, mogą stać się lepsi. Zorganizowano panel dyskusyjny z udziałem kilku ozdobionych w tytuły naukowe „pieszczochĂłw stalinizmu” prawdopodobnie z grona tzw. „komandosĂłw”, ktĂłrzy darzyli hochsztaplera Grossa wielkim szacunkiem, podkreślając jego autorytet naukowy. Ci panowie (i pani) w dyskusji nad paszkwilem zgłosili kilka mniej znaczących uwag dotyczących pracy po to, by pan Gross mĂłgł odpowiedzieć ze swadą i rzucić w twarz milionom widzĂłw telewizyjnych, Ĺźe ich dziadkowie mordowali w czasie wojny ĹťydĂłw, grabili ich majątek, a po wojnie przeszukiwali nawet ziemię na terenach obozĂłw koncentracyjnych w poszukiwaniu złota i innych kosztowności, ktĂłre mogły tam zostać po zamordowanych Ĺťydach.

Autor w swym zapale oskarżyciela Polaków zapomniał, że obozami koncentracyjnymi zarządzali Niemcy, którzy w swoistym poczuciu higieny kazali przyszłym ofiarom zdać swe ubrania i wdziać pasiaki. Zaś oddaną przez więźniów odzieżą zajęły się służby obozowe, zobowiązane, znalezione wszelkie kosztowności, przekazać za pośrednictwem swych zwierzchników do skarbca Rzeszy. Być może owi Niemcy zajęci przeszukiwaniem odzieży ofiar zdołali coś ukryć dla siebie. Nie mniej uciekając następnie przed Sowietami na pewno władze obozu jak i Niemcy niższych stopni obsługi nie biegali po terenie obozowiska i nie rozrzucali zrabowanych po nim, skradzionych Żydom, kosztowności. Więc co to za bajki pan opisuje panie Gross?
Wejście na teren obozu ludności wiejskiej, po jego zajęciu go przez Sowietów, mogło mieć miejsce jedynie za zgoda nowych okupacyjnych władz.
Te mogły nawet się zgodzić na przejęcie przez miejscową ludność rzeczy zgromadzonych przez Niemców w magazynach obozowych jak np. obuwia, odzieży, skarpetek, prześcieradeł, co oczywiście w tamtych czasach niesamowitej biedy mogło sprawić, że niektórzy z tych wieśniaków stali się w stosunku do otaczającej biedoty bogaczami.

W opisywanym przeze mnie wyżej telewizyjnym widowisku w tle pokazano i salę wypełnioną ludnością (prawdopodobnie zaproszonych antypolskich mniejszości, sądząc według jej reakcji na rzucane Polakom obelgi). Nie było tam Polaków, którzy mieliby odwagę zedrzeć z łajdaka szatę kłamstw i obłudy. Dla mądrych, wykształconych Polaków, gotowych do obrony swego narodu, nie ma miejsca ani w prasie, ani w radiu, a już zupełnie nie w telewizji. Środki przekazu już od dawna znajdują się w obcych rękach.

„Nasi” przywĂłdcy co raz zapewniają nas, Ĺźe po 1989 r wywalczyliśmy dla się wolność i Polska stała się niepodległa. Dlaczego więc milczy prokuratura i pozwala na szerzenie nienawiści do PolakĂłw w ich własnym kraju? Dlaczego daje takiemu łobuzowi wizę nasze przedstawicielstwo zagraniczne? Co robi w tej sprawie minister spraw zagranicznych? Dlaczego milczy? Kto daje pozwolenie na zgromadzenia antypolskie w centrum naszej stolicy? Czy pani prezydent Waltz o tym nie słyszy? Kto wreszcie wynajmuje sale dla tak oczywistej antypolskiej działalności w czasie, kiedy odmawia się pozwolenia na naukowe spotkanie i udzielenie sali dotyczące zagroĹźeń dla naszego narodu i naszej państwowości (Uniwersytet wrocławski i szereg innych instytucji odmawiających sali dla spotkań z prof., Jerzym Robertem Nowakiem).

W jakim kraju my żyjemy?! W kraju w którym przepojony nienawiścią do Polaków, były bolszewik, może pluć im w twarz, zaś oplutym nie pozwala się nawet na odpowiednie środki obrony! Czy to jest jeszcze Polska? Czy rządy nad nią są już w obcych rękach?

OŚWIADCZENIE

Klub Inteligencji Polskiej przy SFPNP protestuje wobec bierności władz, zwłaszcza prokuratury, na nasilający się proces antypolonizmu, na próby zmiany opinii społeczności światowej co do roli Polaków w najnowszej historii ludów Europy ale i świata (walka z bolszewizmem i faszyzmem). W próbie tworzenia wizerunku ludności polskiej nie jako bohaterskiej, prawej, gotowej z narażeniem życia do ratowania obcych (np. Żydów) lecz jako ludności podłej, współwinnej śmierci innych (Holocaustu), ograbiającej sąsiadów a nawet ich zwłoki.

Klub Inteligencji Polskiej wyraĹźa jednocześnie zdziwienie, Ĺźe rząd polski godzi się i wspomaga działalność róşnych mniejszości zamieszkałych w kraju, do badań i publikacji godzących w dobre imię naszego narodu (Instytut Ĺťydowski, czasopisma i inne środki oddziaływania (pomniki) pogrobowcĂłw OUN – UPA, lub volksdeuczĂłw na Śląsku), zaś nie podejmuje w imię prawdy historycznej badań nad stosunkiem w/w mniejszości do pozbawionych obrony PolakĂłw w czasie ostatniej wojny i po wojnie pod władzą stalinowcĂłw.(Działalności OUN- UPA, ĹťydĂłw po wejściu na terenie wschodnie Polski po 17. IX. 1939 r. SowietĂłw, działalności i stosunku do PolakĂłw byłych tzw. volksdeuczĂłw). Godzimy się na rzetelne badania postaw róşnych grup naszej ludności w stosunku do innych lecz domagamy się co najmniej wzajemności tj. wyjaśniania stosunku w/w mniejszości do PolakĂłw w czasie ich hegemonii nad nami w czasie wojny i po wojnie.

Doc. Dr Rudolf Jaworek
Przewodniczący Klubu Inteligencji Polskiej przy SFPNP