Dodano: 19.03.11 - 12:38 | Dział: Na każdy temat

Kobieto

Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto!
Postaci twojej zazdroszczą anieli,
A duszę masz gorszą, gorszą niżeli!...
Przebóg! Tak ciebie oślepiło złoto!
I honorów świecąca bańka, wewnątrz pusta,
Bodaj!...niech, czego się dotkniesz, przeleje się w złoto!
Gdzie tylko zwrĂłcisz serce i usta,
Całuj, ściskaj tylko złoto!

Tak postrzegał kobietę Adam Mickiewicz w „Dziadach” i trudno się z nim nie zgodzić wszak kobiety uwielbiają wszelkie świecidełka, a nierzadko i kosztowności. Złośliwi mĂłwią, Ĺźe Ĺźona nowobogackiego jest słupem reklamowym obwieszonym kombinacjami męża.

Nie należy się przejmować tym, co ludzie mówią, a pozostać przy tym, na co wskazuje logika.
Dla jednych kobieta jest gospodynią domową, dla drugich towarzyszką do kłótni, jeszcze dla innych jednym i drugim.
Tak wiele na świecie jest kobiet; każda ma swój wdzięk, urodę i każda ma swojego mężczyznę, dla którego jest najpiękniejszą i najsłodszą.

W dobie pędzącego świata coraz trudniej poświęcać odrobinę czasu kobiecie. Dawniej były liczniejsze rodziny, dzisiaj z powodu braku czasu małżeństwa ograniczają się do jednego dziecka. Niestety na wszystko potrzebujemy czasu. Kiedyś hrabia grę wstępną zlecał Janowi, dzisiaj mężczyzna sam musi zadbać o wszystkie rytuały. Brak okazji nie pozwala mu obdarować swej kobiety kwiatkiem. Zanikają tradycje, zanika miłość i pożądanie.

Nie tak dawno Dzień Kobiet stwarzał dodatkową możliwość obsypania kobiety kwiatami czy pięknym słowem. Każda kobieta lubi komplementy, na które często nie może się doczekać. Nie jesteśmy zbyt domyślni i szarmanccy. Wyznajemy regułę: milczenie jest złotem. Bardziej imponują nam koledzy, a rozrywki szukamy na srebrnym ekranie czy też w tawernie. Wszystko jest potrzebne człowiekowi, również rozrywka, ale w jednej dobie można zmieścić jeszcze wiele innych spraw niekoniecznie w samotności. Musimy pamiętać o tym, że kobieta potrafi wybaczyć wszystko, oprócz tego, że jej nie kochasz. Coraz częściej o tym zapominamy udając niesamowicie zagonionych. Wciąż czekamy na jakąś okazję, a tych wciąż ubywa.

Dzień kobiet nie jest czymś nowym, istniał już w starożytnym Rzymie. Świętowały go nie tylko gospodynie domowe (dobrze urodzone), ale również niewolnice. Panie domu dawały im dzień wolny od pracy, a nawet drobne prezenty.
8 marca 1857r. kobiety próbowały walczyć o swoje prawa, wtedy powstała myśl o dniu święta kobiet, którego inicjatorką była Klara Zetkin. Pół wieku później o tej dacie przypomniały aktywistki Nowojorskiej Organizacji Socjaldemokratycznej. 8 marca 1908 roku zorganizowały miting w obronie praw kobiet.

Przypominam o tym, by wyjaśnić, Ĺźe Dzień Kobiet nie jest wymysłem komunistĂłw o czym się często przypomina i powtarza. Chyba, Ĺźe staroĹźytny Rzym był wylęgarnią komunistĂłw! Nie wystarczy widzieć płynącą rzekę, trzeba znać jej ĹşrĂłdło. Śmiejemy się, wręcz szydzimy z „goĹşdzika i rajtek”, nic w tym złego nie widzę. Tutaj brakuje nam czasu nawet na tak mały szlachetny gest. Nawet najmniejszy upominek potrafi sprawić człowiekowi przyjemność. Lepiej jak kapitalizm kaĹźe zakładać sprzedawczyniom Biedronek pampersy. NieĹşle, to prawdziwa droga do dobrobytu i swoista nowość. Jak to się ma do wspomnianych niewolnic? To, Ĺźe znaleĹşliśmy się w tym ustroju wcale nie oznacza, iĹź jest lepszy od tamtego, ktĂłry opuściliśmy. Myślę, Ĺźe obydwa mają więcej minusĂłw, tylko przekora kaĹźe nam mĂłwić inaczej. Jeśli chcemy doszukać się wspĂłlnego mianownika na pewno znajdziemy go w przekrętach i korupcji, no moĹźe jeszcze w „nabijaniu w butelkę” obywateli. Pięknych słów pada więcej niĹź deszczu, ale to zwyczajne slogany mające początek w caracie.

Kobieto! puchu marny! z mickiewiczowskich DziadĂłw, odebrano ci resztkę delikatności. W Kraju Rad byłaś traktorzystką, w „demokracjach światowych” jesteś Ĺźołnierzem i policjantem, trokerem i kontraktorem. Prawa, o ktĂłre walczyły kobiety rozminęły się z kobiecością. Puchu marny, musisz nosić ciężki karabin, ścigać barczystych przestępcĂłw, czy na pewno skutecznie? Kobieta nie do takich rĂłl została stworzona, cóş owe zawody mają wspĂłlnego z kobiecością. Pamiętam jak kobiece piątki murarskie kładły na murach zbombardowanej stolicy tysiące cegieł dziennie, tamta propaganda zamieniła się w czyn.

Czy o to chodziło w owych prawach, myślę, że równouprawnienie na czym innym polega. Są zawody, do których wręcz pasują delikatne ręce kobiet, nie dam się jednak przekonać do resortów siłowych. Niekiedy ta nowoczesność staje się zbyt agresywna, a nawet brutalna. Wiem, że ambitne kobiety chcą robić kariery i mają takie prawo, ale czy strzelanie do ludzi można nazwać karierą?

Popieram takie kraje jak ( np.Francja) gdzie rząd stworzył odpowiednie warunki kobietom, by nie musiały pracować. Wychowanie dzieci i prowadzenie domu to również ciężka praca.

W moim pojęciu podparte logiką równouprawnienie, to takie gdzie wszystkie kobiety na całym świecie nie żyją w nędzy. Wszyscy wiemy, iż jest to możliwe, wystarczyłby jeden dzień wyjęty z kalendarza przemysłu zbrojeniowego i zapomniano by o nędzy.

Nie jedna kobieta nie ma co do garnka włożyć w czasie gdy żona prezydenta w dobie rzekomego kryzysu wydaje pół miliona na rozmaite błyskotki. Rozrzutność monarchów nie ma sobie równych. Już tylko piękne słowa demokratów pomagają biednym, chyba jedynie ubożeć.

Mówią, że wszystkie kobiety na świecie są równe, tak! tylko niektóre przygina ciężar żywota.

Nie ma nic piękniejszego ponad miłość „jeśli BĂłg stworzył coś piękniejszego od kochającej kobiety, to na pewno pozostawił to sobie” Nie ma brzydkich kobiet, są tylko kobiety, ktĂłre nie wiedzą, Ĺźe są piękne i wszystkie są młode, choć niektĂłre są młodsze.

Najpiękniejsze słowa skierowane do kobiet (cokolwiek znaczą) nie są ani przesadne, ani też przesłodzone. Tak mało mamy okazji i czasu, by o tym mówić, w ogóle piękno zatraca swój blask, usunięte jest na dalszy plan. Nikt nie potrafi zdefiniować, co jest ważniejsze, ale na pewno nie miłość, nie troska o nasze panie, nie troska o człowieka.

Jeśli święto, to na pewno pogańskie i oczywiście indyk ratujący kiedyś ludzkie życie, które obecnie bezpardonowo się zabiera. Zlikwidujmy wszystkie święta, pogaństwo nie zobowiązuje i tak mało od człowieka wymaga. W wielu dziedzinach się cofamy, dlaczego nie w tej!

Kobieto! puchu marny! okrojony czasem, w wielu przypadkach zapomniany przez możny świat. Kobieto ze spalonego domu, z otwartymi ramionami czekająca na syna. Nikt nie wie jak wiele łez mieści się pod powieką kobiety, jak mocno bije Jej serce i jaka jest Jej miłość


Miłość kobiety jak rwąca rzeka niosąca za sobą życie, miłość jak melodia, do której sam Bóg napisał słowa. Ramiona kobiety niczym palmy zielone gałęzie dające cień gdy żar leje się z nieba. Oczy Jej niczym latarnia portowa, a serce jak sprawiedliwa busola, co do portu zabłąkanych prowadzi. Tyle łez gorzkich jak piołun wsiąkło w ziemię czarną, tak niewiele potrzeba byś była szczęśliwa. Jedno słowo, jedno spojrzenie i pamięć żywa.

Władysław Panasiuk