Dodano: 24.12.09 - 21:20 | Dział: Kworum poetów

BoĹźe Narodzenie 2009

Et nunc quae
Gwiazda złota
Soter natus est nobis – sanctum Verbum
I pełna grota,
W niej Przenajświętsza
Od Ziemi świętsza
A rĂłwna niebu.

I tylko kilka luda na chwilę stało,
Za to bił złoty duch wielokrotny

Na światło Boże patrzyłem nieśmiało,
Stojąc całkiem z boku - jak gdyby samotny,
Pod starym dębem - a me łzy drewniane
Jak krople krwawe spadały złamane.

A piękne łąki co zawsze w kwiat ubrane
Były zjedzone przez stada te same
Co stały przy stajence cicho.

Było to biedne i spokojne dziecię,
Gwiazdy mu złote na głowę spadały
A było chłodno i głód był na świecie.

A oto harfiarz w sobie doskonały,
Gonił na strunach chaty śpiewające,
Bo dusza ktĂłra w sobie echo stwarza
Słyszała w niej głos złotego harfiarza.

A ty uciekasz z twarzą na los wściekłą
Stworzywszy sobie swoje własne piekło.

Et nunc quae
Gwiazda złota
Soter natus est nobis – sanctum Verbum
I pełna grota,
W niej Przenajświętsza
Od Ziemi świętsza
A rĂłwna niebu.
Fiat.
Tak niech się stanie! prostujcie ścieżki!
Pomiędzy nami, pomiędzy swymi
Stało się Słowo, Odwieczne Niebo
Mieszkańcem Ziemi.

Agamemnon