Dodano: 09.06.09 - 11:37 | Dział: Godne uwagi

Wyrok za prawdę

Szanowny Panie Redaktorze!


W czerwcu 2009 roku minie czwarta rocznica śmierci Filipa Adwenta. Wypadek samochodowy przerwał pracowite Ĺźycie polskiego europosła. Śmierć poniosła rĂłwnieĹź jego 19 - letnia cĂłrka Maria, matka Jeanie i ojciec Stanisław. Walka Ĺźony pana posła o prawdę, walka Alicji Adwent, nie przyniosła rezultatu. Bliscy współpracownicy Filipa Adwenta wielokrotnie zwracali uwagę na taktykę pracy sądu, jak rĂłwnieĹź na niezrozumiałą opieszałość pracy prokuratury. Wystarczy powiedzieć, Ĺźe w stosunku do człowieka, ktĂłry spowodował tragiczny wypadek – nie zastosowano aresztu tymczasowego. Tym bardziej kuriozalnym wydaje się fakt, Ĺźe prokuratura - mimo podejrzenia o zabĂłjstwo – nie przesłuchała natychmiast najbliĹźszych współpracownikĂłw pana posła, uczyniła to dopiero w 9 miesięcy po wypadku. Jakby komuś bardzo zaleĹźało na tym, aby prawda nigdy nie ujrzała światła dziennego.

Mijają cztery lata od tamtej tragedii a świat nie poznał prawdy! Skutecznie zaklebnowano usta tym, którzy mogliby się wypowiedzieć i oskarżyć winnych. Przykład Filipa Adwenta jest doskonałym straszakiem dla wszystkich, którzy chcieliby jeszcze zmagać się z kłamliwą polityką Unii Europejskiej.

Poseł Adwent głośno i bezkompromisowo wypowiadał się na temat aborcji, bronił Ĺźycia poczętego, był lekarzem, jego wypowiedzi były mocne merytorycznie, oparte na wiedzy, a nie na mniemaniach. Poseł Adwent mĂłwił o Polsce, jej historii, o tzw. „wypędzonych Niemcach”, nie pozwalał fałszować historii, nie pozwalał plugawić jej terrorem poprawności politycznej. Był nieugięty, konsekwentny i… skuteczny! To w państwie prawa było jego największą winą! Gdy posłowie, jak pawiany, skaczą po krzesłach sejmowych, gdy udzielają wywiadĂłw w stylu „coś tam, coś tam robię”, gdy w „tok showach” potwierdzają co chwilę, Ĺźe są nieukami, to wtedy jeszcze są tolerowani, ale biada tym, ktĂłrzy chcą coś naprawdę zmienić, chcą pracować i gdy są skuteczni. Takich się albo kompromituje… albo giną „w niewyjaśnionych okolicznościach”!

O Filipie Adwencie „przypomnieli sobie” adepci politologii Uniwersytetu Wrocławskiego, ktĂłrzy utworzyli ranking obibokĂłw i leni w Parlamencie Europejskim. Na (nie wiadomo komu służącej liście) widnieje nazwisko nieĹźyjącego od czterech lat śp. Filipa Adwenta. To, Ĺźe pan poseł nie pracował w parlamencie, poniewaĹź zginął przed czterema laty – to tych młodych opluwaczy nie obchodziło. Sądzę, Ĺźe sprawa ma drugie dno, ktoś, akurat teraz przed czwartą rocznicą śmierci pana Filipa– podpuścił libertyńskie szczenięta – po to, aby spostponować pamięć patrioty. Takie działanie moĹźna odebrać rĂłwnieĹź jako wyraĹşny sygnał: Świat o Polsce zapomni, a my będziemy deptać po jej trumnie! Od takich wrogĂłw nie moĹźemy oczekiwać kultury.

Smutny w tej całej sprawie jest rĂłwnieĹź fakt „przyjaciół” pana posła Adwenta, na rocznicowe uroczystości, przyszła garstka, mało ktĂłry z jego byłych współpracownikĂłw pamiętał o Ĺźonie i dzieciach pozostawionych w Ĺźałobie i bezradności… Maciej Giertych - odpowiedzialny za całą grupę europosłów LPR-u – nie wykonał jednego, JEDNEGO telefonu do wdowy i osieroconych dzieci posła Adwenta z pytaniem, czy im czegoś nie brakuje, nie pospieszył z pomocą, nie zapytał czy w ogĂłle Ĺźyją! Nasuwa się logiczny wniosek, Ĺźe Filip Adwent pĂłki był potrzebny, poĹźyteczny i Ĺźywy, pĂłty moĹźna było z jego autorytetu korzystać a gdy zamknął oczy to i pamięć o nim ulotniła się w politycznej pustce!

Powiadają, Ĺźe wdzięczność ludzka uwiązana jest na nici pajęczej a nadzieja na łańcuchu… Dobrze, Ĺźe Ĺźyją jeszcze ci, ktĂłrzy chcą pamiętać i nie pozwolą deptać po trupach naszych, narodowych bohaterĂłw.

Z uszanowaniem
Lusia Ogińska



Rzekłeś mi, że Ją kochasz...

Rzekłeś mi, że Ją kochasz, bo jedyna Ona!
Rzekłeś, że życie oddasz w Jej matczyne ręce,
że z szaleństwem ją kochasz i od Boga więcej,
choć twa miłość zostanie nieodwzajemniona!

Rzekłeś, że Ona dzisiaj jeszcze zniewolona,
rzekłeś, że odbudujesz Jej wielkość, blask, tęczę!
Rzekłeś mi, gdyś oddawał myśli, duszę, serce:
- Wiem, ta miłość nie będzie mi odwzajemniona!

Wczoraj tak mi mówiłeś. Dzisiaj nad Nią szlochasz...
Ona twoje istnienie wiarołomstwem smaga,
to juĹź nie twoja matka - a twoja macocha

cuchnie kłamstwem, nierządem - skamlająca, naga,
jak ta suka wieśniacza, co pod płotem błaga!..
A ty rzekłeś, że nawet... taką Polskę kochasz!

30.09.2004r
Lusia Ogińska