Dodano: 29.11.08 - 14:06 | Dział: Oceny-Poglądy-Analizy

Granica patriotyzmu Jarosława Kaczyńskiego

W obszernym wywiadzie udzielonym „Rzeczpospolitej” „Na prawo od nas tylko ściana” (21.11.08. s. A16 – A17), szef kluczowej partii opozycyjnej, a poprzedni premier rządu Jarosław Kaczyński, przedstawił swoją partię Prawo i Sprawiedliwość i siebie samego jako gwarantĂłw patriotyzmu w polskiej polityce. Misją działalności jego i jego partii ma być integracja narodowa PolakĂłw, co przeciwstawia implicite dezintegracyjnej narodowo polityce rządu Donalda Tuska i Platformy Obywatelskiej. Kontrapunktem podkreślającym wręcz wyłączność patriotyzmu jego ugrupowania, jego samego oraz jego brata, prezydenta Polski Lecha Kaczyńskiego, jest dezawuowanie potencjalnej kandydatury w przyszłych wyborach prezydenckich Polski Rafała Dudkiewicza, obecnego prezydenta Wrocławia, „sprawą hali 100-lecia bitwy pod Lipskiem we Wrocławiu”, choć podejrzewam, iĹź podobnie jak ja niewielu wie o co tu chodzi.

Pan Jarosław Kaczyński jest czołowym polskim politykiem III Rzeczypospolitej od 1989 roku, odgrywając w niej czasem wręcz pierwszorzędną rolę. Ustawiał bowiem wraz z bratem Lechem Kaczyńskim wektory polityczne i gospodarcze tejĹźe Rzeczypospolitej, od sławnego parasola ochronnego nowej „Solidarności” nad planem transformacji ustrojowej George’a Sorosa i Jeffrey’a Saksa (tzw. plan Balcerowicza) poczynając. Ostatnio zaś pośrednio i bezpośrednio kierował przez dwa lata rządem RP, nie przeprowadzając Ĺźadnej istotnej ustrojowej zmiany, ktĂłra zwiększyłaby codzienną skuteczność i efektywność działania polskiego aparatu państwowego, ograniczałaby samowolę i zwiększyłaby słuĹźebność tego aparatu od sądĂłw i prokuratur poczynając, a na samorządach i ministerstwach kończąc, czy wreszcie ukrĂłciłaby codzienną korupcję przede wszystkim w stosunku do „znajomych i krewnych krĂłlika”, w tym partyjniactwo w łupieniu zasobĂłw tego państwa na kaĹźdym szczeblu władzy i sprowadzaniu obywateli do roli tubylcĂłw w swej własnej ojczyĹşnie, nie mĂłwiąc o pojedynczych przypadkach ich grabienia, jak w wypadku Romana Kluski, czy mordowania, jak w wypadku rodziny OlewnikĂłw. I juĹź wręcz jest śmiesznie i tragicznie, gdy w sytuacji degradacji intelektualnej i wychowawczej polskiej edukacji, gdzie przez dwa lata rządĂłw p. J. Kaczyńskiego, jedyne co wymyślono to obowiązkowe mundurki szkolne, stwierdza on, Ĺźe „oświata powinna być nastawiona na przekazywanie wartości patriotycznych…” Dodajmy więc – systemowo intelektualnie i wychowawczo upośledzanym masom polskich dzieci i młodzieĹźy.

A Ĺźe język części posłów Platformy jest „obraĹşliwy, grubiański, po prostu chamski” i rząd Donalda Tuska rĂłwnieĹź podtrzymuje „miękki” charakter polskiego państwa i jego dezintegracyjne skutki społeczne i narodowe, to co to ma wszystko do rzeczy, jaką jest niezdolność PiS oraz p. J. Kaczyńskiego do stworzenia państwa narodowego rozwoju cywilizacyjnego, potwierdzona wręcz miałkością intelektualnych wywodĂłw w samym wywiadzie.

OprĂłcz wszakĹźe widocznej w samym wywiadzie nędzy intelektualnej patriotyzmu p. J. Kaczyńskiego, czai się tam jeszcze jego ukryta nędza moralna. Otóş p. J. Kaczyński, zarĂłwno będąc premierem, jak i będąc obecnie szefem opozycji, posiadał i posiada w rękach moĹźliwości budowy polskiego państwa nowej generacji. Trzymał poprzednio i trzyma nadal „złoty rĂłg” w postaci moĹźliwości zmiany rdzenia charakteru państwa, decydującego o jakości elit politycznych sprawujących władzę w państwie.

Przyczyny bowiem charakteru polskiego państwa są strukturalne a nie koniunkturalne i wynikają z faktu zasadniczej fasadowości polskiej demokracji na wszystkich jej szczeblach i jej płytkiego charakteru. Demokratyczne procedury podejmowania najwaĹźniejszych decyzji dotyczących polskiego państwa i gospodarki, okazywały się być, choćby tylko w badanych przez sejmowe komisje specjalne, fasadą dla rzeczywistych ośrodkĂłw władzy i rzeczywistych nieformalnych oraz nielegalnych sposobĂłw podejmowania kluczowych decyzji. Polski parlament z jego demokratycznymi procedurami okazał się być w sposĂłb znaczący atrapą demokratycznej i parlamentarnej władzy, za ktĂłrą kryją się nielegalne i niewidzialne ośrodki decyzyjne. Prace tych komisji ujawniły, Ĺźe za fasadą demokracji ukrywała się faktyczna władza o dominującym charakterze oligarchicznej sieci – polskiej oligarchii finansowo-politycznej. Ta sieć panowania o nieformalnym charakterze sprawowana jest za pośrednictwem podporządkowanych elit politycznych, administracyjnych, menadĹźerskich i sądowniczych w samym państwie, a takĹźe poszczegĂłlnych jego segmentĂłw, jak choćby słuĹźby specjalne. I podobne sieci rozciągają się na szczeblach niĹźszych, aĹź pod gminę i powiat. I to one, dzięki zasadniczej fasadowości polskiej demokracji, sprowadzają obywateli do roli tubylcĂłw.

Istotą tej fasadowości, a zarazem ustrojowym mechanizmem jej reprodukcji jest, tak skwapliwie a celowo, zapisana w Konstytucji z 1997 roku partyjna ordynacja wyborcza do Sejmu, zwana proporcjonalną. Odbiera ona obywatelom bierne brawo wyborcze, poniewaĹź uniemoĹźliwia obywatelom samodzielny start w wyborach do Sejmu bez pośrednictwa partii J. Kaczyńskiego, D. Tuska, W. Pawlaka i J. Napieralskiego. UniemoĹźliwia tym samym wyłonienie autentycznych elit politycznych i skazuje nas wszystkich na domniemany „patriotyzm”, „prawicowość”, „lewicowość” czy ”ludowość” PiS, PO, PSL i LiD, ktĂłre jakie są, kaĹźdy widzi. I formalna łatwość obalenia tej ustrojowej bariery cywilizacyjnego juĹź rozwoju Polski, a jak się niebawem okaĹźe rĂłwnieĹź ĹşrĂłdła przyszłej katastrofalnej nieudolności radzenia sobie Polski z globalną recesją gospodarczą, jest w zasięgu ręki. Wystarczyłoby formalnie poprzeć deklarację PO o zmianie ordynacji wyborczej i wprowadzeniu jednomandatowych okręgĂłw wyborczych. A byłoby jej trudno w takiej sytuacji wycofać się, choć nie sądzę by nie prĂłbowała tego wĂłwczas uczynić.

I zarówno p. J. Kaczyński, jak i pozostali liderzy partii politycznych dobrze o takich skutkach obecnej ordynacji wiedzą, a publiczne milczenie od blisko 20 lat na temat najważniejszego elementu każdej demokracji, jakim jest ordynacja wyborcza, jest tylko potwierdzeniem tezy, iż w kulturach manipulacyjnych najważniejsze jest to o czym się milczy. J. Kaczyński milczy, gdyż wie, że wprowadzenie jednomandatowych okręgów wyborczych wyrzuciłoby na śmietnik historii całą polską klasę polityczną, łącznie z jego ze wszech miar patriotyczną formacją, a jego samego sprowadziłoby do właściwych wymiarów intelektualnych i moralnych jego patriotyzmu. I tu też przebiega granica jego patriotyzmu.

Wojciech Błasiak
Dąbrowa Górnicza, 21 listopada 2008