Dodano: 14.05.08 - 22:02 | Dział: Godne uwagi

I juĹź po stoczniach

Jeśli ktoś myślał, że prywatyzacja (albo, jak kto woli, tzw. prywatyzacja) polskiego majątku, to tylko sprawa Polski, to się myli.

Unia Europejska, juĹź dwa lata temu, zażądała od Polski, „oddania”, prywatnemu inwestorowi, dwĂłch stoczni: w Gdyni i Szczecinie. I troszcząc się o zwalnianych pracownikĂłw, dała (?) 5,4 mld. złotych na pomoc społeczną.
Skoro takie były żądania, nie było wyjścia. Ministerstwo Skarbu (nie swojego), znalazł ryzykanta, Przemysława Sztuczkowskiego, który zdecydował się na kupno stoczni.

Okazało się jednak, Ĺźe jest ryzykantem do pewnych granic. Dzisiaj, jak donosi „Rzeczypospolita”, pan Sztuczkowski stwierdził, Ĺźe: „Po kilku miesiącach analiz informacji, przekazanych przez zarządy stoczni, uznaliśmy, Ĺźe nawet w latach 2011 – 2012, nie będziemy w stanie zarabiać na produkcji statkĂłw, oferowanych przez oba zakłady” i Ĺźe nie zamierza eksperymentować z projektowaniem jednostek na indywidualne zamĂłwienia.
No, jego cyrk i jego pchły. Ale, sytuacja się nieco skomplikowała i czas goni, bowiem stoczni w Gdyni pozostał już tylko izraelski kupiec, z którym można negocjować, a stocznia w Szczecinie nie ma chętnego. Termin wyznaczony przez Brukselę upływa w czerwcu.

W praktyce oznacza to, że żydowski negocjator będzie stawiał trudne warunki, wiedząc o ultimatum Unii, a co ze stocznią szczecińską, nikt nie wie.

Jeśli stocznie nie zostaną sprzedane, oznaczać to będzie ich upadłość i wydatki z budżetu na odprawy i zasiłki dla bezrobotnych, rzędu 4,5 mld zł już w pierwszym roku.
Jak też można się domyślać, pieniądze unijne (5,4 mld zł.) na pomoc publiczną, zostały już połknięte przez państwo, a teraz, o ich zwrot upomną się urzędasy unijni. I trzeba płacić.

Tym sposobem zniszczony został cały Polski przemysł stoczniowy, z którego będzie musiało odejść około 80 tys. pracowników, dzisiaj jeszcze zatrudnionych, w około 1000 firmach.

I tak pomału, pomału już nic nie będzie polskiego.

CARL