Dodano: 20.03.08 -23:51 | Dział: A to POLSKA właśnie - A.R-L

Rola Kościoła

W tej bezsensownej, pozorowanej bitwie o ratyfikowanie europejskiej konstytucji, tym wszystkim mędrcom sejmowym zbrakło jednego, ale, niesłychanie waĹźnego, sojusznika – Kościoła katolickiego.
Polskiemu Kościołowi, ktĂłry, jest odpowiedzialny, prawie za całe zło, moĹźna zarzucić wszystko. Wszystko najgorsze, co zaczyna się od słowa „anty” i jest z nim związane – antysemityzm, a takĹźe antypostępowość, antyaborcjonalizm, (dobre słowa, prawda?) oraz pedofilię i agenturalizm.
Nie moĹźna tylko zarzucić mu antyeuropejskości, bo, Kościół, jeszcze za Jana Pawła II był zawsze za wspĂłlną Europą, ze stolicą w Brukseli. To polskiemu papieĹźowi zawdzięczamy prezydenta Kwaśniewskiego z całym jego „dorobkiem” oraz, w duĹźej mierze, wejście Polski do Socjalistycznej Unii Europejskiej. Nawet prymas Glemp był zawsze gotĂłw poświęcić cały polski NarĂłd dla „ewangelizacji Europy”!

Gdyby dzisiaj Kościół nie odwrócił się od Narodu, ku radości decydentów państwowych wszelkiej maści, i dobrowolnie nie zamknął się w murach świątyń, wbrew swej misji społecznej, świadomość Polaków byłaby zupełnie inna, a Polska byłaby w innym miejscu. I także rozmaite eurofile miałyby trudniejsze zadanie, a droga do Brukseli znacznie by się wydłużyła.
I przyznać trzeba, Ĺźe dzięki Ĺźydowskiej metodzie, czyli niszczeniu Kościoła od wewnątrz, Bruksela jest juĹź całkiem, niestety, bliziutko. Cała, prawie, (ich zdaniem) ta zaściankowa „bezrozumna tłuszcza” fundamentalnych i ekstremalnych katolikĂłw została juĹź spacyfikowana. Stała się niegroĹşna. Wprawdzie tacy antyPolacy, jak arcybiskupi Gocłowski, Pieronek, czy Ĺťy(dz)ciński, pupile telewizyjni, dalej prowadzą swoją wrogą działalność. Na szczęście, pĂłki co, nie mają jeszcze większości, w tym nowoczesnym (niestety), zdemokratyzowanym Episkopaie Polskim.
Dzięki takim, jak oni, walka z Kościołem trawa nadal. Nieustannie i zdecydowanie. Wszelkie ruchy feministyczne ( w tym aborcja, czyli prawo kobiety do własnego brzucha), ochrony środowiska, (czyli ocieplanie klimatu), tolerancja, (czyli akceptacja dla zboczeń i miłość do zwierząt) jest dyżurnym tematem wszystkich mediów, mającym na celu odwrócenie uwagi społeczeństwa od istotnych, dla Narodu, celów.

Najgroźniejszą bronią, perfekcyjnie wykorzystywaną przez bandę lewicowców i liberałów, jest pedofilia i agentura wśród polskiego duchowieństwa, w tym, wśród jego hierarchów. Rolę głównych harcowników przejęły niepolskie media. Takim spektakularnym przykładem jest sprawa arcybiskupów Petza z Poznania i Wielgusa z Warszawy. Pierwszy z nich, został szybko wysłany na emeryturę, a drugiego, przy akceptacji, między innymi, prezydenta Kaczyńskiego, publicznie, w majestacie prawa, zlinczowano. Szczególnie niewygodnym był arb. Wielgus, rzeczywisty, prawicowy pasterz Kościoła, stwarzający ogromne zagrożenie dla postępowej Warszawy, któremu, zresztą, nie udowodniono żadnej współpracy z SB, o co go oskarżano. W tym celu, naruszono nawet autorytet samego papieża, Benedykta XVI, który, co wielokrotnie podkreślał, miał pełne zaufanie do arcybiskupa i wyraził głęboki żal po jego rezygnacji z funkcji ordynariusza Warszawy.

W tych trudnych, dla Kościoła, chwilach, Episkopat Polski wydawał się zalękniony i nie potrafił zająć stanowiska.
A medialni lustratorzy wzmacniali się i po ujawnieniu długoletniej współpracy z SB, telewizyjnego pupilka od polskiego antysemityzmu, ks,.Czajkowskiego, (którego wybielali jak mogli tacy sami, jak on) i przyjaciela papieża Jana Pawła II, ks. Malińskiego, społeczeństwo uwierzyło, że całe zło wypływa z Kościoła. I o to chodziło.

W celu udowodnienia, jak przeżarty fałszem jest polski Kościół, wynaleziono, ks. Isakiewicza- Zalewskiego, który swe powołanie odnalazł w publicznym tropieniu kapłanów- agentów Służb Bezpieczeństwa PRL. Równocześnie, telewizja uwiarygodniała go, przedstawiając jego bohaterstwo w walce z komuną.
Swe zaniepokojenie przejawił sam kardynał Dziwisz. Wezwał lustratora do siebie i zabronił mu tej działalności (moĹźe się bał?). Rychło jednak zmienił zdanie (moĹźe się przestał bać?). Isakiewicz –Zalewski dalej, energicznie prowadził swą działalność, co zaowocowało książką i etatową pracą w „Gazecie Polskiej”, organie prasowym Kaczyńskich, specjalizującej właśnie w bezprawnej lustracji Kościoła i w rozsadzaniu go od wewnątrz.

Dzisiaj, sam najlepszy dla Polski, prezydent Kwaśniewski przyznaje, że i tak dużo osiągnięto.
Pewien gĂłwniarz, niejaki Sierakowski, z „Krytyki Politycznej”, w rozmowie z Kwaśniewskim twierdzi jednak, Ĺźe młodzi, w Polsce, są nadal konserwatywni.
A na to pan były prezydent: „Nigdy jeszcze, w historii Polski, nie było tak wielu ludzi uwolnionych od wpływĂłw kościelnych. Dzisiaj, według wszelkich badań, 30-40%, młodego pokolenia czuje się niedowiarkami. PrĂłba narzucenia koncepcji pokolenia JPII okazuje się fałszywa i nieprawdziwa”.
Ot, niewdzięcznik, jaki! Ciekawe tylko, czy np. „matka Jolanta”, Ĺźona tow. Kwaśniewskiego, promieniująca miłością do wszystkich, juĹź teĹź uwolniła się od tych „wpływĂłw”, czy moĹźe „wpływy” udawała.
W kwestii światopoglądowej, były prezydent popiera, oczywiście, Tuska i uwaĹźa, Ĺźe moĹźe on zrobić „więcej, niĹź my”. To znaczy, co jeszcze?
Może, zresztą, Kwach ma rację. Tusk wygrał wybory, dzięki, właśnie młodzieży, i Kaczyńskim. Teraz tylko, powinien się zaprzyjaźnić z Zapatero, i po Kościele.

Medialni lustratorzy nie zasypiają gruszek w popiele i dalej prowadzą swą, antykościelną, działalność. Rozochoceni sukcesami i, spadającymi na nich pochwałami i innymi, całkiem wymiernymi, korzyściami, co raz zaskakują nas nowymi wynikami, swej ofiarnej pracy w przekonywaniu Polaków, że największe zło, to Polski Kościół. Potwierdzają to organizacje żydowskie w Ameryce, przy każdej wizycie polskich osobistości w USA. A nasi najwyżsi przedstawicie, ze zrozumieniem kiwają głowami! Na tyle tylko ich stać.
W ich trudzie, (tych tzw. redaktorów) pomagają im inni już duchowni, ale też wielce zasłużeni, nowocześni jezuici, czy dominikanie. Teraz oni wynajdują, wśród współbraci, pedofili, bądź agentów i znowu media mają, o czym mówić, a Naród odchodzi od Kościoła.
Tak to właśnie było planowane. Tak miało być.

Wydaje się jednak, że swą postawę zmienił polski Episkopat. Chyba otrząsnął się był z szoku, jakiego doznał.
W polskojęzycznych mediach, pojawiły się nowe elementy. Informacja o kilku, odkrytych księżach, o skłonnościach do pedofilii, została przyjęta bez spektakularnej, spodziewanej reakcji Episkopatu, co zadziwiło odkrywców. Zaskakujące jest również to, że tacy jak Sakiewicz, Terlikowski, Czaczkowska, czy Mielcarek nie drążą już tematu, nie podburzają ludzi. Biskupi oświadczyli, że sprawa tych księży będzie rozpatrzona przez stosowne gremia Kościoła i dopiero potem, będą podejmowane, ewentualne, decyzje.
I jakoś nic złego się nie dzieje.

Podjęto jeszcze jedną próbę.
Oto pewien młody, niewierzący człowiek, żyjący, w małej miejscowości, od dawna w grzechu i niemający nic wspólnego z Kościołem katolickim, miał pecha. Zginął w wypadku samochodowym. Rodzina zwróciła się do miejscowego księdza z żądaniem pochówku.
Czyli mniej więcej tak, jak w supermarkecie. Masz pieniądze, kupujesz towar, płacisz i załatwione. Kościół, to nie sklep. Kościół nie sprzedaje swych uprawnień, które otrzymał od Boga. Sakramentów nie można kupić. Kościół sakramenty udziela tym wszystkim, którzy w niego wierzą. Wierzą w Boga i Jego łaski, jakie, dla podtrzymania wiary i wierności, za pośrednictwem kapłana, udziela swym wyznawcom. Przyjmując dany sakrament, trzeba, na to przyjęcie, być przygotowanym. Trzeba być godnym.
Święte sakramenty Kościoła katolickiego są tylko dla członków tego Kościoła.
Nie można korzystać z dobrodziejstw wiary katolickiej, gdy całe życie było się jej przeciwnikiem. Gdy nie wierzyło się w Boga, wyśmiewało i ośmieszało jego naukę. Gdy z Bogiem się walczyło i żyło tak, jakby Go nie było.
Jeśli w życiu nie wierzyłeś w Boga, to, po śmierci, jest On ci również nie potrzebny, a sakrament nie skuteczny.
Kościół jest zawsze dla swych wiernych, oni teĹź zawsze mogą liczyć, na wypływające z tej przynaleĹźności, i naleĹźne im, i tylko im, „usługi”.

Ksiądz, z tej parafii, odmówił rodzinie katolickiego pochówku. I słusznie.
Rodzina ostro protestowała, a wspierali ją, nieliczni. I tych właśnie pokazano w telewizorni.
Tylko przez jeden dzień, polskojęzyczna TVN usiłowała zbulwersować PolakĂłw. Dzisiaj cisza – jakby nie było sprawy.
Okazuje się, że niektórzy księża, swą postawą, także nareszcie przestali się bać, czym zaskoczyli nawet swych wrogów. Swoich parafian także.

Najbardziej jednak, zaskoczył wszystkich Episkopat Polski. Wreszcie przypomniał sobie, że konkordatowy rozdział Kościoła od państwa obowiązuje obie strony. Sprawa nagannych postaw księży, którzy, oczywiście są także ludźmi ze wszystkimi przywarami i skłonnościami do grzechów, powinna być rozpatrywana tylko przez stosowne władze kościele. W żadnym przypadku, nie przez media i, wrogie Kościołowi, ateistyczne sądy.
Działalność ks. Isakiewicza-Zalewskiego jest, ze wszech miar, dla Kościoła bardzo szkodliwa i godna potępienia. Tak, jak zapowiedź jednego dominikanina, który poinformował oglądaczy telewizyjnych, że zamierza skarżyć do sądu swojego biskupa, za, jego zdaniem, niewłaściwe wypowiedzi dotyczące jego osoby.
Przypomnijmy więc, fragment I-go Listu św. Pawła do Koryntian:
„Czy nie wiecie, Ĺźe niesprawiedliwi nie osiągną krĂłlestwa BoĹźego? Nie łudĹşcie się! KrĂłlestwa BoĹźego nie osiągną rozstrzygać o sprawach Ĺźycia codziennego. Dlaczego więc, do wydawania wyrokĂłw o tych sprawach, wybieracie na sędziĂłw tych, ktĂłrzy, w Kościele nic nie znaczą? (…) Czy nie ma, wśrĂłd was, ani jednego mądrego, ktĂłry mĂłgłby rozstrzygać spory wśrĂłd braci? Jak to wgląda, Ĺźe brat z bratem się procesuje i to jeszcze przed niewierzącymi? JuĹź sam fakt, Ĺźe wnosicie przeciwko sobie skargi do sądu, świadczy, o was, niekorzystnie”.
Innymi słowy, dlaczego się godzicie, by sprawy kościelne rozstrzygali wrogowie Kościoła?

Nie można nie widzieć zła w Kościele, które niestety istnieje, ale nie można także roztrząsać publicznie tych spraw. To są problemy Kościoła i tylko przez Kościół powinny być rozwiązywane.

Katolicki Kościół polski nikogo nie chce publicznie oskarżać i potępiać, ale wszystko wskazuje na to, że w trudnych, dla niego chwilach, wreszcie chce się z nimi sam uporać. Zaczyna też, nareszcie, bronić swych kapłanów przed osądem medialnym. I bronić samego Kościoła przed nieuprawnioną ingerencją państwa, w jego wewnętrzne sprawy.
Dla dobra samego Kościoła i jego wiernych.
I niech tak będzie.

Andrzej Ruraż-Lipiński