Dodano: 12.10.06 - 23:22 | Dział: Interwencje

GroĹşna niemoc

Oszustwa wszelkiego typu są plagą od czasu ogłoszenia stanu swobodnego funkcjonowania, co odbyło się pod hasłem: co nie zabronione to znaczy, Ĺźe jest dozwolone. Oszołomieni są do dziś tzw. przedsiębiorcy, ktĂłrzy przyswoili sobie hasło: pierwszy milion trzeba ukraść – na tyle, Ĺźe zamiast paprać się byle jakim zajęciem – postanowili przyjrzeć się normom prawnym oraz pracy nieudolnych albo udających nieudolnych prokuratorĂłw.
Zgromadzona w tym zakresie wiedza poparta stosownym eksperymentem, umocniła ich wiarę w bezkarność na tyle, Ĺźe złodziejstwo uznali za całkiem dochodowy i przynaleĹźny im sposĂłb na Ĺźycie. Trudno zresztą się dziwić takiemu pojmowaniu biznesu przez kreatywnych. Kreatywność owa wyraĹźa się głównie w bezczelności sprowadzającej się do ogĂłlnej zasady „dla mnie Ĺźadne prawo nie istnieje”. W praktyce okazuje się, Ĺźe rzeczywiście wystarczy zwyczajnie nie posiadać hamulcĂłw a interes złodziejstwa kręci się znakomicie, coraz śmielej i kreatywniej.

Posłowie od dawna byli bombardowani informacjami o tzw. kreatywności złodziejstwa i dynamizmowi jego rozwoju. Ponieważ osobiście miałam wątpliwą przyjemność posmakować statusu poszkodowanego w błyskawicznie przeprowadzonej akcji złodziejskiej na wykonawcach budowlanych, oszołomiona złodziejską bezczelnością postanowiłam udać się do posłów.
Był początek roku 2002 – wiodącą wĂłwczas siłą był SLD. UmĂłwiłam się w biurze poselskim posła wiodącej siły parlamentu, w celu uzmysłowienia mu - tak wĂłwczas myślałam - szerzącej się pladze złodziejstwa na wykonawcach budowlanych w wyniku czego przedsiębiorcy padają.
Z wielkim zaangażowaniem przekazałam fakty, dotyczące mojego przypadku. Co w skrócie mniej więcej wyglądało tak:
Jeden człowiek o nazwisku X posiada dwie firmy w tym jedną o formie prawnej sp. Z o.o.
Spółka ta jako generalny wykonawca osiedla podpisała ze mną umowę na wykonanie basenu i inne roboty. W momencie, kiedy kończyłam roboty dostałam wypowiedzenie umowy a zamiast zapłaty otrzymałam notę do zapłacenia w wysokości przekraczającej moje naleĹźności. To jakiś obłęd i co to ma wspĂłlnego z prawem, takie rzeczy dzieją się permanentnie a ja osobiście spotkałam się z tym po raz wtĂłry. Poseł wysłuchał po czym wprawił mnie w osłupienie pytaniem następującej treści: „a nie wie pani z ktĂłrym radnym ten pan X moĹźe mieć kontakty?”
Domyślam się, że mój wyraz twarzy był na tyle wymowny, że poseł nie czekał na odpowiedź, tylko uzmysłowił mi rzecz prostą ale niekoniecznie dla mnie do pojęcia. Otóż całkiem zwyczajnie poseł przyznał, że posiada wiedzę o tym, że niektórzy radni takowe interesy wspierają. I gdybym wiedziała z którym radnym tenże pan X może mieć kontakty, to on mógłby podjąć próbę działania. Jednak jeśli taką wiedzą nie dysponuję, to niestety on nic nie pomoże. W pogawędce zadałam posłowi całkiem niemądre pytanie w temacie co mianowicie
robią z wiedzą już posiadaną a dotyczącą niejasnych interesów radnych z pospolitymi oszustami.
Pan poseł z ogromną lekkością zapytał” „a co proszę pani z tym moĹźna zrobić? PrzecieĹź pani czyta prasę i wie, Ĺźe jesteśmy na pierwszym miejscu w świecie jeśli idzie o korupcję. Co z tym moĹźna zrobić? Nic. My, widzi pani staramy się jak moĹźemy. Otrzymaliśmy po rządzie Buzka dziurę budĹźetową i podjęliśmy słuszną decyzję opodatkowania lokat bankowych. Pani widzi jaki podniĂłsł się rajwar?”
Nie wytrzymałam i zripostowałam - a pan się dziwi reakcją społeczną? A dokąd społeczeństwo ma ponosić koszty złodziejstwa i nieudaczności rządzących? Panie pośle całkiem niedawno parlament wprowadził w Ĺźycie obowiązek pozostawiania sporych kwot dla wykonawcĂłw budowlanych z tytułu gwarancji wykonania umowy. To często są kwoty rĂłwne zyskowi a bywa, Ĺźe je przewyĹźszają. UwaĹźam za zasadne, wprowadzenia dokładnie takiej samej gwarancji wykonania zadań przez posłów. Część poselskiego apanaĹźe powinna być deponowana i wypłacana rĂłwnieĹź po paru latach, jeśli społeczeństwo uzna, Ĺźe parlamentarzyści się sprawdzili, bo stopa Ĺźyciowa społeczeństwa uległa poprawie”.
W tym momencie cierpliwy poseł zatrzymał szybko wypowiadane przeze mnie fantazje, krĂłtkim – ja chyba będę musiał juĹź panią poĹźegnać, bo zdaje się, Ĺźe przyszedł juĹź kolejny petent.

Podbudowana wyznaniem posła SLD, sprowadzającym się do treści, że my wiemy o procederze ciemnych interesów, korupcji i oszustwach ale z tym nie zamierzamy nic robić i nadal uzurpujemy sobie prawo obciążania kosztami, zmęczone do granic wytrzymałości społeczeństwo - postanowiłam sprawę szerzących się oszustw przedstawić w PiS-ie.
Zadzwoniłam do biura poselskiego p. posła Ziobro i z oburzeniem przedstawiłam swoją sprawę. Umówiono mnie na spotkanie z posłem. Byłam zdziwiona tłumem nieznanych mi wykonawców budowlanych, którzy nie zamierzali pokornie czekać. Byli wzburzeni, że roboty wykonali a pieniędzy nie dostali i nic nie wskazuje aby mieli je otrzymać - pod najróżniejszymi pozorami.
Pan poseł wyszedł do tłumu na krótko - wykonawcy przekrzykiwali się każdy w swojej kwestii. Poseł odrzekł, że takie jest prawo i trzeba je zmienić a wzburzeni wykonawcy zripostowali, że jeśli to wina prawa to należy je zlikwidować a na ten moment DEKALOG wystarczy.
Dalszą część spotkania z zebranymi prowadził asystent pana posła. Prawnik z wykształcenia wysłuchiwał po kolei wszystkich, w większości krótko bo okazało się, że zebrani nie po raz pierwszy, atakowali to biuro poselskie. Asystent skrupulatnie zapisywał sprawę oraz dane personalne interweniujących.
Po jakimś czasie mile byłam zaskoczona telefoniczną informacją przekazaną przez sekretariat o terminie spotkania z posłem w sprawie, którą zgłaszałam.
Tym razem jak się okazało na spotkanie interwencyjne zostało zaproszonych pięć kobiet –przedsiębiorcĂłw, ktĂłre opowiedziały o swoich przypadkach. W przeciwieństwie do pozostałych błagających o pomoc, ja mĂłwiłam tonem oburzenia, nie znoszącym sprzeciwu, nie dającym się przerwać i żądającym skutecznych działań. Poseł Ziobro chętnie i z duĹźym zainteresowaniem słuchał po czym odpowiedział – proszę pani nie tak emocjonalnie, my jesteśmy na razie małą partią. Najpierw musimy się wzmocnić a potem będziemy zmieniać. Chciałbym Ĺźeby pani te kwestie wygłosiła w Sejmie, my wiemy, Ĺźe trzeba zmienić ale na razie jesteśmy bezsilni. Na tym wyznaniu spotkanie zakończono. Wyszłyśmy w milczeniu z poczuciem, iĹź całkiem niepotrzebnie przyszłyśmy.

Po upływie pół roku jednak, byłam znowu mile zaskoczona listem poleconym z biura poselskiego p. Ziobro. Otóş okazało się, Ĺźe w przeciwieństwie do poprzedniego posła – ten czyni prĂłby zmian. W liście otrzymałam tekst interpelacji poselskiej w sprawie wyłudzania przez inwestorĂłw duĹźych inwestycji – materiałów i robĂłt na szkodę drobnych podmiotĂłw. Do interpelacji załączono tekst odpowiedzi prokuratora krajowego p. Karola Napierskiego .W odpowiedzi na interpelację czytamy, Ĺźe zlecono prokuratorom apelacyjnym dokonanie rozeznania, czy w podległych jednostkach operacyjnych prokuratury prowadzone są lub zostały zakończone postępowania przygotowawcze dotyczące wyłudzania przez duĹźe firmy budowlane materiałów i robĂłt na szkodę drobnych podmiotĂłw gospodarczych.
Z przekazanych informacji wynikało, że w kraju prowadzono 16 postępowań przygotowawczych w tym 11 w apelacji krakowskiej, zakończono postępowania w 5 sprawach a wśród nich 3 umorzono.
Z tekstu odpowiedzi dowiaduję się, że w ocenie Biura Postępowania Przygotowawczego nie mają szczególnego charakteru, który wymagałby wdrożenia nadzoru służbowego ze strony Prokuratury Krajowej. Spośród innych śledztw o przestępstwa gospodarcze, nie wyróżnia ich ani rozmiar popełnianych nadużyć, ani też mechanizm ewentualnego wyłudzenia. Prokuratury apelacyjne nie sygnalizują żadnych pojawiających się w tych postępowaniach problemów, natury prawnej bądź organizacyjnej. Z tych powodów nie znaleziono obecnie podstaw do badania prawidłowości omawianych postępowań.
OdpowiedĹş kończy się standardowym juĹź obwinianiem poszkodowanych, bo czytam następujący tekst: „Wydaje się, Ĺźe podjęcie prĂłby zapobiegania omawianym negatywnym zjawiskom winno być bardziej skuteczne, niĹź podejmowanie spóźnionych działań na etapie upadłości, kiedy w praktyce władze i siedziba upadłego podmiotu juĹź nie istnieją. NiezaleĹźnie od tego sąd upadłościowy .w przypadku stwierdzenia przy dokonywaniu oceny bilansu i sprawozdań finansowych moĹźliwości popełnienia przestępstwa, powinien na zasadach ogĂłlnych zawiadomić o tym organy ścigania”.

Wiedza, jaką posiadłam i spore doświadczenie nabyte przez szereg lat, uprawnia mnie do stwierdzenia, Ĺźe upadłość słuĹźy wyłącznie do bezkarnego złodziejstwa na dużą skalę. Proceder trwa – prokuratorzy, prawnicy, sąd upadłościowy oszustĂłw chronią i to mogę wykazać – mnie się to nie wydaje, takie są fakty.

OPAL, KrakĂłw