Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 23.06.20 - 22:12     Czytano: [1156]

Dział: Interwencje

Interwencja Reduty w Philosophy Now

Szanowni Państwo

W wyniku naszej interwencji redakcja Philosphy Now zapowiedziała opublikowanie wyjaśnienia i przeprosin w następnym numerze. Interwencja miała związek z fałszywą tezą zawartą w artykule pt. “Those Who Justify Genocide (https://philosophynow.org/issues/138/Those_Who_Justify_Genocide). Autor tekstu, Michael McManus twierdził, Ĺźe w czasie II wojny światowej istniały „polskie szwadrony śmierci” („Polish death squads”).

W cytowanym artykule autor uwaĹźał, powołując się na książkę Christophera Browninga „Ordinary Men: Reserve Police Battalion 101 and the Final Solution in Poland”, w ktĂłrej historyk ten opisał działania 101. Policyjnego Batalionu Rezerwy mordującego ĹťydĂłw na terenie Lubelszczyzny. Członkowie batalionu, złoĹźeni z niemieckich policjantĂłw z Hamburga, dokonujący zbrodni na Ĺťydach stali się tym samym dla McManusa powodem do nazwania takich jednostek mianem „polskich szwadronĂłw śmierci”. Wysłaliśmy do redakcji portalu list, w ktĂłrym domagaliśmy się korekty i przeprosin.

…..

Poniżej treść listu:


Grant Bartley (Editor)
Philosophy Now
43a Jerningham Road
London
SE14 5NQ
United Kingdom


Szanowni Państwo!

Piszemy do Państwa, aby zwrĂłcić uwagę na artykuł „Those Who Justify Genocide” (https://philosophynow.org/issues/138/Those_Who_Justify_Genocide), ktĂłry zawiera wiele nieporozumień i fałszywych informacji, zniekształcających historię Holokaustu.
W artykule Michael McManus przypomina historię 101. Policyjnego Batalionu Rezerwy, przedstawioną przez Christophera Browninga w jego przełomowym dziele „Zwykli ludzie” (1992). Policyjny Batalion Rezerwy składał się z mniej lub bardziej zwyczajnych policjantĂłw z Hamburga w Niemczech, ktĂłrzy w czasie II wojny światowej popełniali makabryczne morderstwa na Ĺťydach w okupowanej Polsce. Uderzające jest to, Ĺźe policjanci nie zostali zmuszeni do udziału w tych masowych morderstwach; pozwolono im odmĂłwić uczestnictwa, a ci, ktĂłrzy to zrobili, nie zostali ukarani. Oczywiście jest to wartościowy temat do analizy z filozoficznego punktu widzenia, ktĂłry z pewnością zasługuje na omĂłwienie.
Jednak z jakiegoś powodu McManus wydaje się wierzyć, Ĺźe Hamburg - drugie co do wielkości miasto Niemiec i tradycyjne centrum niemieckiego protestantyzmu od początku XVI wieku - znajduje się w katolickiej Polsce i Ĺźe policjanci byli Polakami, a nie Niemcami. O niemieckich policjantach pisze: „Członkowie polskich szwadronĂłw śmierci, wychowani w kraju katolickim, powinni byli mieć takie same obowiązki. Jednak Ĺźaden z przypadkĂłw zbadanych przez Browninga nie wykazywał jakichkolwiek oznak zasad religijnych”.
Chociaż prawdą jest, że Polska i Niemcy są sąsiadami i kraje te sąsiadowały ze sobą na początku II wojny światowej, ich historia była zupełnie inna. Niemcy wywołały drugą wojnę światową, atakując Polskę 1 września 1939 roku. Niemiecka inwazja i okupacja Polski była wyjątkowo brutalna; pod koniec wojny stolica została całkowicie zniszczona, a miliony Polaków zginęło. Grupą, która najbardziej ucierpiała w okupowanej Polsce byli polscy Żydzi, którzy zostali niemal całkowicie unicestwieni przez Niemcy. Jak podkreśla McManus, istniały próby pomocy Żydom ze strony Polaków, ale wywoływały one bardzo wrogą reakcję. Do 1941 r. pomoc Żydom w jakikolwiek sposób, w jakiejkolwiek formie była karana śmiercią. Rok później, nawet niezgłoszenie osoby ukrywającej Żydów podlegało karze śmierci. Egzekucje te były przeprowadzane publicznie i często nawet dzieci i niemowlęta były im poddane (jak to miało miejsce w przypadku rodziny Ulmów). Stoi to w wyraźnej sprzeczności z niemieckimi policjantami, którzy mieli pełne prawo nie brać udziału w mordowaniu Żydów.
Uznanie, Ĺźe Polska i Niemcy to dwa róşne kraje, ktĂłre doświadczyły II wojny światowej na dwa znacznie róşniące się sposoby, nie jest - jak pisze McManus - przykładem „głupich przywĂłdcĂłw, ktĂłrzy zamiast tego postanowili sprzymierzyć się z tymi, co zaprzeczają swojej historii - takimi jako manipulatorzy rządzący Turcją i negujący turecką odpowiedzialność za ludobĂłjstwo ormiańskich chrześcijan w latach 1915–1922".
Wzywamy do korekty i przeprosin.

Maciej Świrski
Prezes Reduty Dobrego Imienia –
Polskiej Ligi Przeciw Zniesławieniom
Warszawa, 05.06.2020 r.

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt