Wtorek 16 Kwietnia 2024r. - 107 dz. roku,  Imieniny: Bernarda, Biruty, Erwina

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 14.03.20 - 20:12     Czytano: [2219]

Dział: Śladami naszych przodków

Wielki Post

Czas wszelkiego umartwiania

Wielki Post, nazwany jest czasem pokuty i zadumy nad własnym życiem. Jest to okres, przygotowujący nas do przeżycia największych świąt dla chrześcijan, czyli świąt Wielkanocnych. Obejmuje on okres liczony od Środy Popielcowej, aż do ranka Wielkiej Soboty.

Początki chrześcijaństwa

W pierwszych wiekach chrześcijaństwa, Wielki Post obejmował tylko Wielki Tydzień. Zaś w początkach czwartego stulecia naszej ery, trwa on czterdzieści dni, na pamiątkę czterdziestodniowego okresu postu Jezusa na pustyni. W różnych regionach naszego kraju, czas ten jest obchodzony w rozmaity sposób. Na terenie dzisiejszego województwa Małopolskiego, na początku wieków średnich, Wielki Post, polegał na szczególnym umartwianiu swojego ciała, poprzez biczowanie się lub też poprzez noszenie wyciosanego, ciężkiego krzyża.

Na Pomorzu

W regionie naszego Pomorza, w okresie późnego baroku, okres postu, polegał na piciu dwa razy dziennie zakwasu, którego dodawano jesienią do kiszenia ogórków. Wierzono bowiem, że taka mikstura oczyszcza ludzkie ciało ze wszelkich złych pożądliwości. W katedrze oliwskiej, co niektórzy parafianie, dla umartwiania swojego ciała, leżeli krzyżem na posadzce przed bocznym ołtarzem, z czasem nazwanym pokutnym.

Region świętokrzyski

Do dnia dzisiejszego, na terenie Świętego Krzyża, urządza się tak zwane procesje pokutne. Uczestnicy tych procesji, muszą w tym czasie pościć i przebaczyć wszelkie urazy, doznane od swoich znajomych i bliskich. Podczas takowych procesji, wszyscy śpiewają nabożne pieśni, wychwalające osobę Pana Jezusa, który umarł za nas na krzyżu, dla naszego zbawienia. Z okresem tym związana jest też pewna legenda. Otóż przed wiekami, jedna kobieta, która zarabiała na sprzedawaniu swoich wdzięków, poczuła nieodpartą chęć pokutowania za swe niecne czyny. Postanowiła ona zatem tą część ciała, którą grzeszyła wymoczyć w occie. Po pewnym czasie takowego pokutowania, zaczęła piec ją skóra, tak więc nie wiedząc co ma czynić dalej, naga wybiegła ze swojego domu, wołając o pomoc. Co niektórzy nie wiedząc co się stało, wymoczyli rozebraną kobietę w wodzie święconej. Zziębnięta kobieta, po tak niecodziennej kąpieli dostała wnet kataru, który był uważany za znak największej pokuty. Gdy kobieta ta zmarła, w każdy wielki piątek, dało się słyszeć kichanie grzesznej kobiety, w miejscu gdzie doznała ona niecodziennego rozgrzeszenia.

Ewa Michałowska- Walkiewicz

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt