Piątek 29 Marca 2024r. - 89 dz. roku,  Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 01.09.19 - 15:48     Czytano: [687]

Michał Tokarzewski-Karaszewicz


Pamiętamy generała

W przeddzień 80 rocznicy wybuchu II wojny światowej, warto jest przypomnieć naszym czytelnikom osobę wielkiego polskiego patrioty, bez którego polski opór i dywersja nie miałyby najmniejszych szans powodzenia. Michał Tokarzewski-Karaszewicz, pieczętujący się herbem Trąby, urodził się 5 stycznia 1893 we Lwowie. Zmarł on natomiast 22 maja 1964 w Maroko, zasłynąwszy jako wielki polski generał.

Pochodzenie


Był on synem Bolesława i Heleny z domu Lerch de Lerchensfeld. Ukończył gimnazjum w Drohobyczu, a tuż po maturze, którą zdał w 1913 roku rozpoczął studia na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Już w następnym roku, wybrany przez siebie kierunek studiów, kontynuował w Krakowie na Uniwersytecie Jagiellońskim. W toku trwania studiów, Tokarzewski - Karaszewicz działał w organizacjach niepodległościowych dowodzonych przez Józefa Piłsudskiego. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej-Frakcji Rewolucyjnej. Należał do Związku Walki Czynnej (ZWC) i Związku Strzeleckiego (ZS). Był on także dowódcą oddziałów ZS w Drohobyczu i Samborze oraz inspektorem Okręgu Krakowskiego ZS. W ramach współpracy ze Związkiem Strzeleckim, odbył on latem 1913 roku elitarny kurs oficerski mający miejsce w Stróży na Podhalu.

Wybuch I wojny światowej

Kiedy to dnia 28 lipca roku 1914 roku, wybuchła pierwsza wojna światowa, Tokarzewski- Karaszewicz wstąpił do Legionów Polskich, a następnie objął on dowodzenie w 5 pułku piechoty. Działania wojenne, odbiły się znacząco na jego zdrowiu, gdyż został on ciężko ranny podczas bitwy pod Łaskami-Anielinem w październiku 1914 roku. W następnym roku, Piłsudski awansował go do stopnia majora. W czasie kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 roku, został na krótko internowany, ale później działał on w strukturach Polskiej Organizacji Wojskowej w Lublinie oraz na terenie Ukrainy i Białorusi, gdzie był 3-krotnie aresztowany przez władze bolszewickie. Zwolnienie swoje zawdzięczał on kontaktom z Kazimierzem Pużakiem, kierującym wówczas pracami PPS na terenie Rosji. W 1918 roku, Tokarzewski- Karaszewicz ponownie objął dowodzenie w 5 Pułku Piechoty, będąc w grupie operacyjnej pułkownika Juliana Stachiewicza. Wówczas to oddziały polskie zorganizowały odsiecz dla walczącego Lwowa. Po zdobyciu miasta, Karaszewicz dowodził do 1919 roku oddziałami polskimi, walczącymi z Ukraińcami na południu od Lwowa. W czerwcu 1919 został awansowany do stopnia pułkownika, a podczas działań wojny polsko-bolszewickiej brał udział w wyprawie wileńskiej, w czasie której dowodził brygadą w 1 Dywizji Piechoty Legionów.

W wolnej Polsce

W roku 1924, Tokarzewski- Karaszewicz uzyskał nominację na dowódcę 19 Dywizji Piechoty w Wilnie i kierował nią do 1926 roku. Był on bardzo ceniony przez Piłsudskiego, który w 1925 roku sugerując prezydentowi Stanisławowi Wojciechowskiemu obsadę teki ministra spraw wojskowych, wymienił Karaszewicza-Tokarzewskiego obok generała Lucjana Żeligowskiego bohatera spod Wilna i Leonarda Skierskiego, który zginął bestialsko zamordowany w Katyniu. Po przewrocie majowym, Karaszewicz został szefem Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych i jako generał kierował nim do 1928 roku.

II wojna światowa

Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, Michał Tokarzewski- Karaszewicz kierował grupą operacyjną Armii „Pomorze" i uczestniczył w bitwie nad Bzurą, kierowaną przez Tadeusza Kutrzebę. Po kapitulacji Warszawy, dnia 27 września 1939 roku, stanął on na czele organizacji wojskowej Służba Zwycięstwu Polski, która była pierwszą organizacją konspiracyjną w okupowanej Polsce. Po utworzeniu Związku Walki Zbrojnej, ZWZ został komendantem Obszaru nr 3 Lwów. W marcu 1940 roku, został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD. Jednak został on zwolniony z niewoli w sierpniu 1941 roku i podjął służbę w Armii Polskiej w ZSRR jako dowódca 6. Dywizji Piechoty „Lwów". Był następnie zastępcą generała Władysława Andersa. Po ewakuacji z ZSRR pełnił funkcję zastępcy dowódcy Armii Polskiej na Wschodzie.

Był on dowódcą II Korpusu Polskiego, a następnie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Od 1954 roku, był tam Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych i ministrem obrony narodowej. W okresie międzywojennym, był on jako jeden z najwyżej postawionych polskich teozofów, będąc jednocześnie jedną z trzech osób mających prawo do noszenia srebrnej swastyki.

EWA MICHAŁOWSKA- WALKIEWICZ

Wersja do druku

Pod tym artykułem nie ma jeszcze komentarzy... Dodaj własny!

29 Marca 1983 roku
Uruchomiono pierwszy komputer typu laptop


29 Marca 2020 roku
W wieku 86 lat zmarł wybitny kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny Krzysztof Penderecki. Nagrodzone utwory: „Strofy”, „Emanacje”, „Psalmy Dawida.


Zobacz więcej