Wtorek 23 Kwietnia 2024r. - 114 dz. roku,  Imieniny: Ilony, Jerzego, Wojciecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 02.06.19 - 13:34     Czytano: [895]

Dział: Godne uwagi

Niebo jest naszą przyszłością

Któş z nas nie pragnie nieba? BĂłg spełnia to pragnienie, dając człowiekowi wieczność. Wniebowstąpienie Pana Jezusa przypomina nam, Ĺźe nasze „miejsce” będzie z Nim w niebie, tzn. u boku samego Boga

Co oznaczają wniebowstąpienie Jezusa i wyznawana przez nas wiara: „wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca”? Czym jest niebo, do ktĂłrego wstąpił Chrystus? Jakie ma to dla nas znaczenie? W Ewangelii według św. Marka czytamy: „A gdy Pan Jezus to do nich (Apostołów) powiedział, został wzięty do nieba i zasiadł po prawej stronie Boga” (Mk 16, 19 – według Biblii PaulistĂłw). RĂłwnieĹź Dzieje Apostolskie opisują, jak Jezus, ktĂłry przez czterdzieści dni po swoim zmartwychwstaniu ukazywał się Apostołom, „uniĂłsł się w gĂłrę, a obłok zabrał Go im sprzed oczu”. Gdy oni wpatrywali się w niebo, „wtedy stanęli przy nich dwaj mężczyĹşni ubrani na biało i powiedzieli: «Galilejczycy, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Jezus został wzięty spomiędzy was do nieba...»” (Dz 1, 9-11).

Wniebowstąpienie jest ostatnim ukazaniem się Jezusa swoim uczniom. Od tego momentu nie będzie juĹź więcej Jego objawień, za wyjątkiem ukazania się jeszcze Pawłowi (por. Dz 9, 3-19). Czas Jego obecności dostrzegalnej zmysłami się skończył. Po wstąpieniu do nieba Jezus „wstawia się nieustannie za nami jako Pośrednik, ktĂłry zapewnia nam nieustannie wylanie Ducha Świętego” (Katechizm Kościoła Katolickiego, 667). Wniebowstąpienie jest odejściem Chrystusa, ktĂłre staje się nowym rodzajem obecności, juĹź niezwiązanej z konkretnym miejscem, lecz wewnętrznej i powszechnej. MoĹźna powiedzieć: prawdziwej obecności przez nieobecność. Jak mĂłwi św. Paweł: Chrystus wstąpił do nieba, „aby wszystko napełnić” (Ef 4, 10). Zmartwychwstały i uwielbiony Chrystus na progu tego odejścia zapowiada swoje powtĂłrne przyjście na ziemię, tym razem po to, by w Sądzie Ostatecznym zrealizować krĂłlestwo BoĹźe: „Jezus został wzięty spomiędzy was do nieba, ale przyjdzie tak samo, jak Go widzieliście idącego do nieba” (Dz 1, 11).

Jezus, wstępując do nieba, powrĂłcił tam, gdzie znajdował się wcześniej. Po spełnieniu swego zadania na ziemi opuścił ją, by w domu swego Ojca w niebie czekać na nas, aĹź zajmiemy przygotowane nam wieczne mieszkania. Wniebowstąpienie Jezusa jest więc wydarzeniem dotyczącym naszego zbawienia. Przypomina nam, Ĺźe nasze „miejsce” będzie z Nim w niebie, tzn. u boku samego Boga. Niebo nie jest jakimś nadziemskim miejscem czy metafizycznym państwem. Reklamowane wyobraĹźenie nieba jako wiecznego stanu przyjemności i błogiego lenistwa nie ma nic wspĂłlnego z prawdą objawioną. Niebo to stan osobowego spotkania z Bogiem, przebywanie osoby ludzkiej z Osobą Boską, osobiste spotkanie człowieka z Bogiem. Tam, gdzie przebywa BĂłg, przebywa Chrystus. Jego zasiadanie „po prawej stronie Boga” oznacza Boską, rĂłwną Ojcu, chwałę Syna BoĹźego. Chrześcijanie, ktĂłrzy idą przez Ĺźycie z Chrystusem, wierzą, Ĺźe ich droga nie kończy się wraz ze śmiercią, lecz Ĺźe przechodzą do wieczności.

Któş z nas nie pragnie nieba? BĂłg spełnia to pragnienie, dając człowiekowi wieczność. „W Jego Miłości zasadza się nasza wieczność. Kogo BĂłg kocha, ten juĹź nie przeminie. To Jego Miłość czyni nas nieśmiertelnymi i właśnie ta Miłość, udzielająca nieśmiertelności, nazywa się Niebem” – pisze kard. Joseph Ratzinger. Miłość Boga urzeczywistnia się w miłości bliĹşniego. Ta ostatnia staje się swoistym magnesem, ktĂłry sprowadza obecność Boga na świat. Tak spełnia się tajemnica wniebowstąpienia, w ktĂłrej Syn BoĹźy przychodzi do nas, abyśmy rĂłwnieĹź byli tam, gdzie On przebywa. On przebywa u Boga, ktĂłry jest miłością. Tak więc miłość jest niebem na ziemi.

Kiedy czytamy słowa Jezusa wypowiedziane podczas Ostatniej Wieczerzy: „w domu mego Ojca jest wiele mieszkań (...), idę tam, aby przygotować wam miejsce” (J 14, 2), to musimy pamiętać, Ĺźe niebo jest naszą przyszłością, a Wniebowstąpienie jest znakiem otwierającym niebo. To daje nam nadzieję: razem z Jezusem powstaniemy do nowego Ĺźycia. Dlatego zadaniem człowieka wierzącego w jego ziemskim pielgrzymowaniu jest nie tylko chodzić twardo po ziemi, ale i niebem Ĺźyć na ziemi, w łączności z Chrystusem w Jego Kościele.

Ks. Łukasz Janowski
Tyg. Niedziela

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt