Czwartek 18 Kwietnia 2024r. - 109 dz. roku,  Imieniny: Apoloniusza, Bogusławy

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 14.12.18 - 10:35     Czytano: [1273]

Dział: Głos Polonii

Nasze piosenki...

i wiersz ze stanu wojennego



Poranek 13 grudnia 1981, przemówienie komunistycznego zbrodniarza - W. Jaruzelskiego i wszystko, co się stało potem, w naszej pamięci się nie zatrze. Internowanie tysięcy osób, w tym kobiet, czołgi na ulicach i placach dziecięcych zabaw, wywołały szok.
Strach, przerażenie, bezsilność, poniżenie, upokorzenie, ogarnęły wiele milionów ludzi Solidarności.

W pierwszych dniach nie było w nas reakcji bojowych, raczej rezygnacja, opuszczenie rąk i wyczekiwanie na to co z nami, z narodem, zrobią komuniści.
Kulminacja tych uczuć było zamordowanie gĂłrnikĂłw z kopalni „Wujek”.

Jednak wkrótce, po kilku, kilkunastu dniach nadzieja ożyła. Zarówno w tych, których odizolowano od społeczeństwa, od rodzin i od świata, tych których zamknięto w więzieniach, jak i w tych, których zamknąć się nie udało.
Przeciw totalitarnej przemocy panującej w kraju, ludzie siedzący w aresztach i obozach internowania mieli swoją broń. Były nią wiersze, patriotyczne pieśni i piosenki. Teksty pisane w zamknięciu i śpiewane w więziennych celach przedostawały się dość szybko na zewnątrz, do rodzin i przyjaciół. Przepisywane na maszynach, na cienkich przebitkach, rozprowadzano jako „bibułę”. I choć za posiadanie ich moĹźna było dostać więzienny wyrok, jednak docierały one do społeczeństwa. Śpiewano je w domach, podczas nocnych spotkań, najczęściej juĹź po godzinie milicyjnej. Wielu z nas - ludzi Solidarności - teksty te i te melodie zna na pamięć do dziś.


Czasami, co typowe dla Polaków, sytuację naszej klęski traktowaliśmy z humorem, jak w piosence poniżej:

„Zielona WRON -a” / na melodię piosenki „Teraz jest wojna”/

Ekstrema już śpi, szczekają gdzieś psy
i kończy sie wolna sobota.
Wyruszył sznur suk, rżną buty o bruk,
ktoś do drzwi gwałtowne łomota.

Ref. Zielona WRON-a, dziób w wężyk szamerowany,
kto nie dał drapaka, kto nie chce zapłakać,
ten będzie internowany.

Grudniowy wstał świt, nie wiedział nic nikt,
milczały jak grób telefony.
Aż w radio wódz sam, obwieścił, że stan
wojenny jest wprowadzony.
Ref: Zielona WRON-a....

Od tego poranka codziennie łapanka
szalała w bezsilnej wściekłości.
W Łupkowie zaś z pierdla zrobili internat
dla członków Solidarności.
Ref. Zielona WRON-a....

Świetlica, spacerek, wieczorem rowerek,
Albina zaś duma rozpiera:
„Niech siedzi ekstrema, poĹźytku z niej nie ma,
My Polskę zbudujem od zera”
Ref: Zielona WRON - a.....

Ta banda czerwona, to g... dokona,
choć duma jej czoła rozpiera.
Czerwona zaraza od nowa zagraĹźa,
a niechĹźe ja jasna cholera.
Ref: Zielona WRON- a.......”


Często w wierszach i piosenkach zza krat dominował jednak smutek, ale i był w nich teĹź cień nadziei. Jak w tej zatytułowanej „Dziś do Ciebie przyjść nie mogę”.

Dziś do Ciebie przyjść nie mogę,
Jaszczur zabrał wolność mą,
zapanował nad narodem,
szlag swój znacząc polską krwią.

Za kratami społeczeństwo
Wolne Związki widzi swe,
w dzień szaleje Bezpieczeństwo,
bo przesłuchać wszystkich chce.

Świętą sprawą Solidarność,
dla całego kraju dziś,
nie zadusi nas bezkarność,
WRON Jaszczura nie da dziś.

Przemoc prawdy nie zwycięży,
choćby czołgów miała moc,
sprawiedliwość nam orężem,
wkrĂłtce zniknie WRON-ia noc.

Dalej sprawie BĂłg pomoĹźe,
więc nie straszne kraty nam,
z nami jest siostra Odwaga,
nie opuszcza więzień bram.

Ojców naszych powstań boje,
uczą nas jak w męstwie trwać,
znosić mężnie trudy, znoje,
Solidarność - BoĹźa brać.”


W kolejnej piosence, w której mimo krzywdy i poniżenia, jakie wówczas odczuwaliśmy, także dawano wyraz nadziei, że wkrótce przyjdzie nowy czas. Czas rozliczeń i sprawiedliwości:

Gdy narĂłd

„Gdy narĂłd do strajku przystąpił bez broni,
to oni tu czołgi wezwali.
Gdy naród już walczył, bez szabli i koni,
to oni do ludu strzelali.

Ref: Strzelajcie czerwoni do braci, do matek i ojcĂłw strzelajcie,
ten naród wam kiedyś za wszystko zapłaci, czerwoni to zapamiętajcie.

Gdy naród zawołał, że żyć z czegoś trzeba,
to oni tu czołgi wezwali.
Gdy naród zawołał, że Związku nie sprzeda,
to oni do ludzi strzelali.

Ref: Strzelajcie czerwoni do braci......”


DuĹźo by moĹźna przytaczać takich pieśni i piosenek. Były wśrĂłd nich „Nie chcemy komuny, nie chcemy i juĹź”, „Idzie Solidarność ulicami”, „MĂłwiła mi mama, bym się nie bał chama” czy „Niech się junta wystrzela, szlag trafi Jaruzela” czyli „Hymn internowanych ekstremistĂłw”. Wszystkie przepełnione są wielkim patriotyzmem, troską o los Polski, ale i wiarą w nastanie nowych, lepszych czasĂłw.

Jednak wiersz anonimowego autora - „Do Genarała” - znany chyba kaĹźdemu Polakowi, ktĂłry przeĹźył stan wojenny w Polsce, mĂłwi chyba najwięcej o tamtych dniach:

Za słowa kłamstwem splugawione,
Za mundur bratnią krwią splamiony
Za ręce siłą rozłączone
Za naród głodem umęczony
Za oczy dziecka przeraĹźone
Obnoś swój tryumf w partyjnej chwale
Naród dziękuje ci, generale!

Za pogrom braci bez litości
Za honor wojska zbeszczeszczony
Za mękę strasznej bezsilności
Za ból rozłąki z mężem żony
Za łzy i rozpacz samotności
Ciesz się żeś działał tak wspaniale,
Naród dziękuje ci, generale!

Za połamane pałką kości
Za koszmar walki brata z bratem
Za nienawiści siew i złości
Za to, że żołnierz stał się katem
Za znów zdławiony świt wolności
Pomnik twych zasług wzniosłeś trwale
Naród dziękuje ci, generale!

Za nałożone znów kajdany
Za zbrodnie łagrów w polskiej ziemi
Za fałsz przemówień wyświechtany
Za podłość zdrajców między swymi
Za język prawdy zakazany
Wypnij na Kremlu pierś po medale
Naród dziękuje ci, generale!

Naród śle swe podziękowania
Żeby ci legły jak kamienie
Przyjmij je spiesznie, bez wzdragania
Może obudzą twe sumienie?

Bo generale, nie znasz godziny
Gdy przed Najwyższym Dowódcą Świata
Złożysz ostatni raport za czyny
z piętnem Kaina - krwią swego brata”


Wiersze i piosenki patriotyczne towarzyszyły ludziom Solidarności w pierwszych dniach stanu wojennego, ale były szczegĂłlnie waĹźne w okresie Świąt BoĹźego Narodzenia 1981. Napisana wĂłwczas przez Macieja Zembatego 24 grudnia 1981 roku w więzieniu w Białołęce pieśń, ktĂłrą śpiewano na melodię kolędy „BĂłg się rodzi”, niejednemu wyciskała z oczu łzy:

„BĂłg się rodzi, a rodacy
po więzieniach rozrzuceni,
bo marzyła im się Polska
niepodległa na tej ziemi.

Solidarni i odwaĹźni,
gĂłrnik, rolnik i stoczniowiec,
dziś składają do Cię modły,
daj nam ufność, Panie Boże.

Cóş nam druty, cóş nam kraty,
gdy w jedności naszej siła,
z pierwszym brzaskiem wzejdzie słońce,
zbudzi się Ojczyzna miła.

Matki, Ĺźony, siostry, dzieci,
same przy świątecznym stole,
tylko szatan mógł zgotować
naszym bliskim taką dolę.

Podnieś rękę Boże Dziecię
błogosław Ojczyznę miłą,
w trudnych chwilach, w złej godzinie
wspieraj Jej siłę Swą siłą.

By się zdrajcom nie zdawało,
ze zawładną Polską całą,
a słowo Ciałem się stało
i mieszkało między nami”.


Przyznam, że od 37 lat, tamtych lat stanu wojennego w Polsce, w każdy Wieczór Wigilijny mam w pamięci słowa tej naszej kolędy.

Monika Wiench
Melbourne

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt