Czwartek 25 Kwietnia 2024r. - 116 dz. roku,  Imieniny: Jarosława, Marka, Wiki

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 16.05.07 - 21:41     Czytano: [2761]

Dział: Głos Polonii

Czy Polonia jest chora?

Mieszkam w San Francisco. Obserwuję uwaĹźnie otoczenie od przynajmniej dziesięciu lat. Trochę czytam w Internecie o Polonii na całym świecie. Ostatnio zacząłem się zastanawiać, czy Polonia nie jest przypadkiem chora. PoniewaĹź nie zamierzam sobie uzurpować jedynie słusznego stanowiska, pytanie CZY? oraz NA CO? pozostaje otwarte. Piszę dlatego, Ĺźe jestem zatroskany o los Polonii. Wszyscy wiemy, Ĺźe w Polonii mogło by się dziać o wiele lepiej, Ĺźe w sumie nie jest dobrze. Dalsze udawanie, Ĺźe wszystko jest w jak najlepszym porządku moĹźe jedynie doprowadzić do pogłębienia kryzysu. Ten tekst jest moją prĂłbą odpowiedzi na pytanie ”dlaczego nie jest dobrze?”.

Czy nie byłoby z pożytkiem dla Polonii i Polski, gdyby wszystkie organizacje polonijne mogły skoncentrować się na wzajemnej współpracy, wpłynięciu na lokalne społeczności tak aby zwiększyć pozytywną widoczność Polaków na świecie, zadbaniu o dobre imię Polski oraz na wyszukiwaniu możliwości współpracy ekonomicznej, społecznej i kulturalnej pomiędzy naszą Ojczyzną Polską a krajami osiedlenia? Pytanie, ktoś może powiedzieć, naiwne, ale trzeba je postawić i poszukać odpowiedzi dlaczego część Polonii koncentruje się na czymś zupełnie innym.

W wielu środowiskach polonijnych na całym świecie pojawiają się informacje o lokalnych konfliktach pomiędzy różnymi grupami. Nie mówię tu o różnicach zdań i cywilizowanym sposobie dochodzenia do modelu wspólnego działania. Różnice zdań są potrzebne. Są one motorem postępu, poszukiwania nowych rozwiązań w ciągle zmieniającym się świecie wokół nas. Gorzej, jeśli te różnice zdań przeradzają się w konflikty i znajdują finał w sądzie. Jest to bardzo kosztowne i tak naprawdę nie kładzie końca konfliktom. Czytałem o konfliktach w Kanadzie, Nowym Jorku, w Australii, a naocznie przyglądam się konfliktowi w San Francisco.

Dochodzę do wniosku, Ĺźe siłą napędową tych konfliktĂłw są pieniądze. W niektĂłrych przypadkach jest to walka o bezpośrednie korzyści finansowe z ”działalności społecznej”, a w innych pośrednie, na przykład w postaci bycia decydentem o przyznaniu społecznych pieniędzy (donacji, stypendium, wynagrodzenia) tej czy innej osobie albo organizacji. Staje się jasne, Ĺźe osoba ktĂłra zaznała pewnego przywileju, nie chce go stracić. A moĹźe jest tak, Ĺźe osobami aktywnymi i nieprzejednanymi w tych konfliktach są osoby, ktĂłre doznały takiego przywileju korzystania z dĂłbr społecznych wcześniej w swoim Ĺźyciu? I tutaj pomocna byłaby lustracja. W mojej skromnej ocenie, jest wysoce prawdopodobne, Ĺźe osoby korzystające z „systemu” za komuny w PRL-u, są w większości tymi, ktĂłrzy w róşnoraki sposĂłb, często trwoniąc pieniądze społeczne, bronią takiego status quo, ktĂłre przynosi im korzyści do ktĂłrych się przyzwyczaili.

Do powyższego wniosku skłania mnie bezpośrednia obserwacja konfliktu w San Francisco. Aby nie być gołosłownym podam kilka faktów. Otóż konflikt w San Francisco rozgrywa się wokół Domu Polskiego. Dom ten powstał w roku 1926 z inicjatywy dwóch bratnich polonijnych organizacji ubezpieczeniowych. Studiując otrzymaną od Sekretarza Stanu Kalifornia kopię dokumentu założycielskiego, śmiem twierdzić, że przybytek ten był założony dla wszystkich Polaków. Dom zakupiony przez naszych przodków miał na celu służyć całej społeczności oraz cała społeczność miała za niego odpowiadać. Obecnie, nie dość że wyrzucono z jego progów katolicką organizację ubezpieczeniową (jedną z tych które zakładały Dom Polski), to również podmieniono prawowite Kółko Literacko Dramatyczne (co łatwo sprawdzić na stronach internetowych Sekretarza Stanu Kalifornia). We wszystkich tych działaniach przewija się to samo nazwisko, osoby która przyznała się do długoletniego członkostwa w partii komunistycznej, a to członkostwo zwykle wiązało się z wieloma przywilejami społecznymi i ekonomicznymi. Pikanterii tej sytuacji dodaje fakt, że w dokumentach założycielskich nie ma żadnego prawnego zabezpieczenia, aby majątek (obecnie [2007] wartości ok. 3 mln dolarów) nie przeszedł na inne cele, niekoniecznie społeczne.

Ludzie widzą te nieprawidłowości i odsuwają się jak najdalej od Polonii. Polonia jest chora. NajwyĹźszy czas to zmienić. Tylko kto ma to zrobić i jak, skoro w wielu środowiskach ludzie korzystający materialnie z systemu komunistycznego a teraz polonijnego, tak się zorganizowali, Ĺźe wygrywają w ”demokratycznych” wyborach. Dlatego ”demokratycznych” bo poprzez odpowiednie działanie bardzo łatwo zniechęcić ogół Polonii i otoczyć się swoimi zwolennikami. Służą temu ciągle podsycane kłótnie. Ludzie nie rozumiejąc powodĂłw tych kłótni – odchodzą, a pozostają starzy znajomi. MoĹźna jednocześnie przypodobać się innym osobom odpowiednim rozdzieleniem stypendiĂłw czy tytułów (wiceprezesĂłw, kobiety roku, mężczyzny roku, itp.). Łatwo wtedy wygrać wybory skoro na przykład na zebranie w San Francisco przychodzi dwadzieścia kilka osĂłb. Jedyna droga do naprawy to włączenie się mediĂłw do rzetelnej debaty nad postawieniem diagnozy i pokazanie Polonii nadziei wyleczenia z choroby.

Edgar Levin
San Francisco

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt