Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 111 dz. roku,  Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 07.03.18 - 9:54     Czytano: [718]

Dział: Oko Cyklopa

OKO CYKLOPA... (2)

OKO CYKLOPA

Sławomir M. Kozak
































Aniutkowi poświęcam…

........................................................................................


Pierwszy komitet powołano na mocy decyzji podjętej 4 lipca 1776 roku przez Kongres, wyznaczającej Benjamina Franklina, Thomasa Jeffersona, i Johna Adamsa(1) do "przedłożenia godła dla pieczęci Stanów Zjednoczonych Ameryki." Oficjalny cel był jasny. Stworzenie znaku państwowego, będącego symbolem suwerenności kraju, dla wyrażenia zjednoczenia trzynastu kolonii Ameryki w akcie niepodległości.
Jako, że powołane do tego osoby nie miały w owych sprawach żadnego doświadczenia, w skład komitetu powołano również artystę. Był nim Pierre Eugene Du Simitiere, mający spore rozeznanie w sprawach heraldyki. Między 4 lipca, a 13 sierpnia 1776 roku, każdy z członków komitetu przedstawił pozostałym własną propozycję pieczęci. Po wielu konsultacjach, 20 sierpnia 1776 roku, dokonano wyboru i przygotowano szczegółowy opis godła.
Pierwsza jego strona przedstawiała: "tarczę z emblematami sześciu europejskich kultur, ktĂłre wyemigrowały do Ameryki: trzy z Wielkiej Brytanii i trzy z Europy kontynentalnej. Po jednej stronie tarczy bogini wolności, trzymająca włócznię i nosząca czapkę frygijską, a po drugiej - bogini sprawiedliwości z wagą." U szczytu umieszczono rysunek "Oka Opatrzności w trĂłjkącie, z ktĂłrego rozchodziły się promienie chwały, obejmujące tarczę i obie postacie". Pod spodem zaś znalazł się napis MDCCLXXVI przedstawiający rzymski zapis roku 1776. Data ta nie ma nic wspĂłlnego z Deklaracją Niepodległości. Nie odnosi się do 4 lipca. Wszystko łączy ją z Iluminatami. Na pierwszej stronie umieszczono rĂłwnieĹź łacińską sentencję "E PLURIBUS UNUM" oznaczającą "z wielu jedno". Zastanawia tu frygijska czapka. To stoĹźkowate czerwone nakrycie głowy, wschodniego pochodzenia, uznano za symbol „wolności” przez jakobinĂłw dopiero w czasie rewolucji francuskiej (1789-1792). Jak dostał się do StanĂłw Zjednoczonych w roli symbolu rewolucji na wiele lat przed nią? Otóş, wbrew powszechnej wiedzy, symbol ten wyeksportowano w przeciwną stronę. Najpierw zagościł w Stanach Zjednoczonych, wprost z Zakonu IluminatĂłw, gdzie pełnił rolę stroju „epopta iluminata” (stopień wtajemniczenia).
Druga strona pieczęci, to efekt pracy Benjamina Franklina i propozycji Thomasa Jeffersona. Znalazł się na niej: "Faraon siedzący na otwartym rydwanie, z koroną na głowie i mieczem w dłoni, przejeżdżający w pogoni za Izraelitami przez rozstępujące się wody Morza Czerwonego. Odblaski z ognistej kolumny w obłoku wyrażają boską obecność i panowanie, promieniując na Mojżesza, który stojąc na brzegu morza z rozpostartymi rękami powoduje jego zamknięcie i zatopienie Faraona." Dookoła rysunku umieszczono napis "REBELLION TO TYRANTS IS OBEDIENCE TO GOD", oznaczający "bunt wobec tyranów jest posłuszeństwem Bogu."
Drugi komitet powołano do życia 25 marca 1780 roku. Znaleźli się w nim: przewodniczący - James Lovell z Massachusetts i członkowie - John Morin Scott z Nowego Jorku oraz William Churchill Houston z New Jersey. Tym razem także posiłkowano się konsultantem. Został nim Francis Hopkinson z Filadelfii, jeden z sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości. Hopkinson zaprojektował flagę amerykańską, która została przyjęta przez Kongres 12 lipca 1777 roku, a w 1778 roku także banknot 40 i 50 dolarowy. W banknocie 50-dolarowym wykorzystał on motyw niedokończonej piramidy. W 40-dolarowym, symbol oka promieniującego na krąg z trzynastoma gwiazdami.
Propozycja pieczęci gotowa była 10 maja 1780 roku. Pierwsza strona przedstawiała: "tarczę z trzynastoma (sześć czerwonych i siedem białych) ukośnymi pasami oraz stojącym po prawej stronie Ĺźołnierzem, ktĂłry trzyma miecz, a po lewej alegoryczną postać z gałązką oliwną, reprezentującą pokĂłj. Rysunek wieńczy grupa trzynastu gwiazd, a u spodu znajduje się napis: BELLO VEL PACI (dla wojny lub pokoju)”. Na drugiej strona pieczęci umieszczono siedzącą "boginię wolności", w czapce frygijskiej, trzymającą laskę. U dołu znowu dodano napis MDCCLXXVI, przedstawiający rok 1776.
Trzeci komitet powstał 4 maja 1782 roku. Miesiąc wcześniej w ParyĹźu rozpoczęły się rozmowy pokojowe między Stanami Zjednoczonymi i Anglią. Zakończenie prac nad pieczęcią mającą sygnować przyszły traktat okazało się kwestią priorytetową. W skład trzeciego komitetu powołano: Artura Middleton’a i John’a Rutledge z Południowej Karoliny (zastąpionego niebawem przez Artura Lee), oraz Elias’a Boudinot z New Jersey. Sekretarz kongresu - Charles Thomson polecił i tym razem konsultanta. Został nim William Barton. Po pięciu dniach prac Barton przedstawił dwa projekty.
13 lipca 1782 roku Charles Thompson otrzymał polecenie opracowania ostatecznego wyglądu Wielkiej Pieczęci Stanów Zjednoczonych, w oparciu o wyniki prac poprzednich trzech komitetów. 20 lipca 1782 roku Thomson przedstawił swój projekt Kongresowi, który jeszcze tego dnia został zatwierdzony. Projekt zawierał pisemny opis heraldyczny.
Na pierwszej stronie pieczęci znalazł się amerykański orzeł z tarczą na piersiach. Trzymał on z jednej strony gałązkę oliwną, a z drugiej trzynaście strzał. Nad jego głową znajdowała się grupa trzynastu gwiazd, umieszczonych na tle promieni przebijających obłok. W dziobie trzymał wstęgę z łacińską sentencją "E PLURIBUS UNUM" ( "z wielu jedno"). WĂłwczas ten „orzeł” był jeszcze stylizowany na feniksa. Feniks dla masonerii był zawsze symbolem „nieśmiertelności i zmartwychwstania”. Ma reprezentować osobę „wtajemniczoną”, ktĂłra w wyniku inicjacji „narodziła się powtĂłrnie”. Jego wyobraĹźenie znaleźć moĹźna nie tylko na banknotach i pieczęciach, ale rĂłwnieĹź w wielu urzędowych budynkach Ameryki. Na przykład w Sali Senatu w budynku Kapitolu, gdzie tylko nad podium widnieje wizerunek orła, natomiast w innych jej miejscach znajdujemy wszędzie feniksa, bądĹş teĹź skrzyĹźowanie feniksa z orłem, z długą szyją i charakterystycznym czubem. William T. Still napisał: „Nie moĹźe być Ĺźadnych wątpliwości, co do tego, Ĺźe pierwotnym pierzastym symbolem nowej republiki był feniks, a nie orzeł amerykański. Inny jest kształt dzioba, dłuĹźsza szyja, a mały czubek z piĂłr z tyłu głowy nie pozostawia wątpliwości”.
Według projektu, kolorystyka tarczy z trzynastoma pasami powinna być następująca:
7 pasów białych
6 pasĂłw czerwonych
niebieskie pole u gĂłry.
Trudno nie zauwaĹźyć odniesienia do trzech podstawowych „cnĂłt masońskich”, jakimi są: męstwo (kolor czerwony), czystość (kolor biały) i sprawiedliwość (kolor niebieski).
To te właśnie kolory występują na amerykańskiej fladze, zaprojektowanej przez Hopkinson’a(2).

1.- John Adams, Jr. (ur. 30 paĹşdziernika 1735 w Braintree, Massachusetts, zm. 4 lipca 1826 w Quincy, Massachusetts) – amerykański politolog, dyplomata i polityk. Pierwszy Wiceprezydent USA (1789-97), a następnie drugi. Prezydent USA (1797-1801).
2.- Francis Hopkinson (ur. 2 października 1737, zm. 9 maja 1791), Amerykański autor, był jednym z sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości, jako delegat z New Jersey.

CDN

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt