Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 07.05.17 - 9:28     Czytano: [1900]

Dział: Krótko, celnie i na temat...

Ubeckie żądania

Szanowni Państwo!

PĂłki nie obowiązywała poprawność polityczna, kłamstwo było postrzegane jako coś nagannego, czego naleĹźało się wstydzić. Ale „nowoczesnemu człowiekowi” udało się juĹź wmĂłwić, Ĺźe w kłamstwie nie ma nic zdroĹźnego, podobnie jak w kradzieĹźy, czy nawet morderstwie, zwłaszcza takim „zgodnym z prawem”. Ubecy mają czelność manifestować swoje żądania do przywilejĂłw! Uzasadniają to prosto: skoro nie potraficie wpakować nas do więzień, to byliśmy i jesteśmy lepsi od was i musicie nas sowicie wynagradzać!

Według nich, to prawica zakłamuje historię PRL-u twierdzeniem, jakoby był to czas zniewolenia i obcego panowania. A przecieĹź był to okres prosperity resortowych klanĂłw, ktĂłre przy okrągłym stole zapewniły sobie nietykalność. Dla dzisiejszego lewactwa kłamać w Ĺźywe oczy i innych oskarĹźać o kłamstwo, to właśnie normalność. Zastanawiająca jest jeszcze jedna „normalność”. Jak to się dzieje, Ĺźe w „totalnej opozycji” przypada rekordowa ilość idiotĂłw na metr kwadratowy? Czy moĹźliwe, Ĺźeby sama negatywna selekcja dała aĹź taki imponujący wynik? Podejrzewam, Ĺźe co znamienitsi przedstawiciele gatunku „opozycji totalnej” wspierają się jeszcze nowoczesną farmakologią, pospolicie nazywaną dopalaczami. To zapewne standard, bez ktĂłrego okrzyki typu „precz z dyktaturą kobiet” trudno sobie wyobrazić.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl

KOMENTARZ DO FELIETONU

Ad. Obraz, dźwięk, słowo 15/2017 (304)

Szanowna Pani Małgorzato

Zdaje się, Ĺźe kreatorzy naszych gustĂłw, preferencji w kupnie tego czy innego towaru, kreatorzy naszych preferencji politycznych i ideowych, by osiągnąć swĂłj cel, najchętniej zaangaĹźowaliby wszystkie nasze zmysły łącznie ze zmysłem węchu. Jednak „dawanie po oczach” wydaje się najskuteczniejszą metodą oddziaływania na nas (naczelne tak mają - są wzrokowcami). DĹşwięk nieco słabiej spełnia swą rolę, a zwłaszcza słowo, bo ma „powaĹźną” wadę (ma Pani rację) – musi angaĹźować nasz umysł, co wielu z nas czyni niechętnie. Ale mniejsza o metody, waĹźniejsze jest to, co się chce przy ich pomocy osiągnąć. Ludziska to stworzenia stadne, lubią stadnie się zachowywać i dlatego tak szybko ulegają sugestii. A Ĺźe jest nas duĹźo, to i problem stał się duĹźy. Ponad 7 miliardĂłw konsumentĂłw, wyborcĂłw, robotnikĂłw, niewolnikĂłw, mięsa armatniego do „urobienia”– a to ci dopiero gratka.

Pozdrawiam Panią - Ewa Działa-Szczepańczyk

........................................


Powieść w odcinkach

Małgorzata Todd
WOJNA WRON

Odcinek 7

– Będę u cioci Marysi – Marcin nachylił się, Ĺźeby wyszeptać te słowa do ucha Kamili, raczej udając konspirację. KaĹźdy pretekst był dobry Ĺźeby zbliĹźyć się do ukochanej. Jej włosy pachniały wiatrem i czymś jeszcze. Nie umiałby określić co to było, ale do niej jakoś dziwnie nie pasowało. Przyszła mu do głowy niedorzeczna myśl, Ĺźe ten zapach kojarzy mu się z wojną.
Kamila przyjmowała meldunki od pozostałych osób. Nie było na co czekać. Zbiegł po schodach i wyszedł na ulicę. Owionął go nieprzyjemny ostry wiatr. Otulił się mocniej długim kożuchem, pokrytym brezentem, dobrym na najgorszą pogodę.
Do cioci Marysi były trzy przystanki autobusowe, ale o tej porze Ĺźaden autobus juĹź nie kursował. Piesza przechadzka do przyjemnych nie naleĹźała, bo prĂłcz wiatru marsz utrudniały zaśnieĹźone i oblodzone chodniki, a słabe oświetlenie teĹź w wędrĂłwce nie pomagało. NaleĹźało zająć myśli czymś innym. Na przykład: co tak naprawdę oznaczało ostrzeĹźenie Kamili? Znał ją od dawna, właściwie moĹźna powiedzieć – od zawsze, ale mimo to miał wątpliwości czy zna ją dobrze. Wiedział oczywiście o jej uczuciach do Szymona Wrońskiego, o ktĂłrego, nie ma co ukrywać przed samym sobą, był zazdrosny. Nie było to jednak związane z obecną sytuacją.
Nagły krzyk i tupot podkutych butĂłw wyrwał go z zamyślenia. Jakiś człowiek biegł w jego stronę, a za nim kilka niewyraĹşnych sylwetek. Rozległ się huk wystrzałów. Ścigany był tuĹź, więc Marcin uskoczył przed pędzącym mężczyzną. Ponowne odgłosy wystrzałów kazały mu natychmiast szukać schronienia. Brama najbliĹźszego domu była otwarta. Dzielił go od niej dystans kilkudziesięciu krokĂłw. Biegł jak najbliĹźej ściany. Kiedy udało mu się osiągnąć cel, usłyszał „stĂłj!”. Nie był pewny, czy rozkaz dotyczył jego, ale rozsądek nakazywał zatrzymać się.
– Dokumenty! – Milicjant w hełmie i z karabinem gotowym do strzału wyciągnął rękę.
– To nie ten – powiedział drugi, ktĂłry właśnie nadszedł.
– Zamknij się.
Marcin rozpiął kożuch, żeby dostać się do wewnętrznej kieszeni, w której miał dowód osobisty. Kątem oka widział, jak trzech innych milicjantów biegło za ściganym.
– Prędzej – ponaglił Marcina milicjant oświetlając mu twarz latarką.
W chwilę później, kiedy uwaĹźnie studiował dokument, Marcin mĂłgł mu się przyjrzeć w odblasku latarki. Znał tę twarz! I chociaĹź było to niewiarygodne miał przed sobą Ilicza. Tamten na szczęście go nie poznał. Oddał mu dowĂłd i kazał „rozejść się!”.

CDN

.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

6 maja 2017 r. | Nr 18/2016 (307)

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt