Zasadnicza róşnica

Szanowni Państwo!

Kiedy rządy przejmuje mafia, to każdy uczciwy przedsiębiorca jest dla niej nie tylko konkurencją, ale wręcz zagrożeniem. Dlatego po tzw. transformacji ustrojowej uwłaszczona nomenklatura zwalczała z taką zaciekłością przejawy gospodarności ludzi uczciwych. Wszyscy pamiętamy jak niszczono pana Kluskę, który ośmielił się działać prężnie, efektywnie i zgodnie z prawem. Olejnikowi zamordowano syna, bo nie chciał iść na współpracę. Wymuszanie haraczy było na porządku dziennym, bo ludzie ze zlikwidowanego WSI mieli w tym większą wprawę niż w normalnym prowadzeniu interesów.

Dobrze zatem, że obecny rząd stawia na odbudowanie zniszczonej gospodarki. Czy sobie z tym poradzi? Wygląda na to, że jest na najlepszej drodze. Wpływy z podatków zaczęły rosnąć, bo już sama obawa, że można odpowiadać karnie za uchylanie się od ich uiszczania spowodowała większą ich ściągalność.
Podobnie mają się sprawy w pozostałych dziedzinach Ĺźycia, nie wyłączając kultury, ktĂłra prawie zanikła na naszych oczach. Teatralne bluzgi i trudna do zniesienia kretyńska „lekkość” wszelakiej rozrywki tak spłyciła kulturę, Ĺźe zdawać się mogło, iĹź pozostało nam samo dno, czy moĹźe zgliszcza? Ale Feniks odradza się z popiołów, czego jednym z przejawĂłw nich będzie „Smoleńsk”, film ktĂłry powstał mimo zaciekłego sprzeciwu sprzedajnych „ludzi kultury”.

Dobra zmiana polega na przywróceniu nadziei, że uczciwą pracą i talentem można wspólnie osiągać cele, które zdawały się nieosiągalne.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl


KOMENTARZ DO FELIETONU

Ad. Komu ufać? 38/2016 (274)

Szanowna Pani Małgorzato

Ma Pani rację, współcześnie zakres wiedzy jest ogromny i praktycznie nie do „ogarnięcia” dla kaĹźdego człowieka. To ogromna pokusa dla współczesnych KREATORÓW LUDZKOŚCI by dorzucić do tej ogromnej bazy danych kilka fałszywek (ba, całych połaci bzdur) i za ich pomocą realizować swĂłj plan. Owi KREATORZY idą na skrĂłty ignorując naukowe odkrycia i prawidła – nawet te dawno zweryfikowane i potwierdzone jako oczywiste oczywistości. Oto kilka przykładĂłw tez lansowanych przez owych KREATORÓW jako prawd objawionych z pominięciem wszelkiej logiki i zdobyczy nauki:

1/ „Róşnice biologiczne między płciami są minimalne i nie powinny usprawiedliwiać przypisanych rĂłl społecznych kobiecie i mężczyĹşnie. Role te są ĹşrĂłdłem dyskryminacji i wszelkiego zła (genderyzm). Niwelując je uszczęśliwimy ludzkość”. FAKT: Takie biologiczne róşnice zawsze istniały i istnieją, a ich następstwem są role społeczne płci charakterystyczne dla danej epoki i kręgu kulturowego. NIC to, Ĺźe teoria nie zgada się z faktami – „tym gorzej dla faktĂłw”.

2/ Skoro róşnice między płciami są minimalne, to juĹź niewielki krok do stwierdzenia, Ĺźe płeć jest kwestią nie biologiczną tylko kwestią umowną – „samopoczucia płciowego na własny temat” FAKT: Z takiego rozumowania wypływa prosty wniosek, Ĺźe jedynie ludzie nie podlegają podstawowemu prawu biologicznemu – organizmĂłw rozmnaĹźających się generatywnie, bo w przeciwieństwie do innych istot Ĺźywych, posiadają świadomość. A skoro posiadają świadomość, to mogą ignorować prawidła biologiczne – totalna degrengolada myślowa.

3/ Skoro płeć jest sprawą umowną to związki „homo” są biologicznie rĂłwnowaĹźne związkom „hetero”. W związku z tym związki „homo” mogą wychowywać dzieci, a te nie doznają Ĺźadnego szwanku w swoim rozwoju. FAKT: Szkody w sferze psychicznej dziecka wychowywanego w takich związkach, zwłaszcza co do identyfikacji płci, są oczywiste – kaĹźdy psycholog to wie.

4/ „Ĺťycie dorosłego człowieka jest bardziej cenne niĹź Ĺźycie człowieczego płodu” i w związku z tym moĹźna bezkarnie unicestwić człowieka w wybranych fazach jego rozwoju. FAKT, Ĺźe nawet cztery komĂłrki rozwijającego się embrionu są zaczątkiem Ĺźycia człowieka, moĹźna zignorować. Z tej pokrętnej logiki wynika, Ĺźe to ilość komĂłrek, z jakich zbudowany jest człowiek, jest kryterium „cenności” jego Ĺźycia. MoĹźna by rzec: nauka w czystej pseudo postaci.

5/ „Wszyscy jesteśmy tacy sami tzn. nie występują róşnice między ludĹşmi należących do roĹźnych ras jeĹźeli chodzi o takie cechy jak np. mentalność, temperament. Powstałe róşnice są efektem matryc kulturowych naleĹźy je po prostu zniszczyć” FAKT: takie róşnice istnieją to kolejna oczywista oczywistość. Mało tego – dobrze, Ĺźe takie róşnice istnieją, bo są cechami przystosowawczymi wypracowanymi przez tysiące lat ewolucji gatunku ludzkiego.

W jaki sposĂłb sprawdzić, Ĺźe to co dzisiaj lansuje się w kręgu tzw. cywilizacji zachodniej jest NOWĄ IDEOLOGIĄ – w bardzo prosto. Nie prĂłbuje się ludzi uczyć tolerancji poprzez akceptowanie istnienia RÓŻNIC między przedstawicielami naszego gatunku (a nawet celowego eksponowania tych róşnic, a mimo tego naukę ich akceptacji), tylko jawną NEGACJĘ ICH ISTNIENIA z pominięciem dawno stwierdzonych prawideł biologicznych i osiągnięć nauki.

Wszystkie te ideologiczne „urawniłowki”, tak naprawdę docelowo są ideologiami „zamordyzmu”. JuĹź to ludzkość przerabiała (w niektĂłrych regionach naszego globu – całkiem sporych), ale widać ma krĂłtką pamięć. Wywieść z tego moĹźna wniosek, Ĺźe zaklinanie rzeczywistości będące specjalnością współczesnych KREATORÓW ludzkości, a raczej KREATUR ludzkości, o wyraĹşnie przerośniętym gruczole władzy, jest bardzo skuteczną metodą osiągania celu.

Pozdrawiam Panią serdecznie – Ewa Działa-Szczepańczyk


…………………………

POWIEŚĆ W ODCINKACH





MARGARET TODD

Odcinek 175

♦
– Te wyniki sondaĹźu są pewne? MoĹźna im wierzyć?
– To nie ma większego znaczenia. Od czegoś trzeba zacząć. Zastanawiam się właśnie, od czego. MoĹźe by tak ogłosić, Ĺźe kaĹźdy kto na pana zagłosuje, otrzyma tysiąc złotych?
– PrzecieĹź to nonsens – oburzył się Buchniarz.
– Tym bym się nie przejmował – odparł Polewa. – Gorzej, Ĺźe taka deklaracja byłaby niezgodna z prawem.
– Sam pan widzi.
– Prawo moĹźna by sprĂłbować jakoś obejść.
– A jak ludzie zaczną domagać się obiecanych pieniędzy?
– Jak? PrzecieĹź wybory są tajne. Nikt nie udowodni, na kogo głosował.
– No właśnie. PrzecieĹź wszyscy o tym wiedzą.
– Pan stale się łudzi, Ĺźe wyborcy posługują się rozumem. W wolnej konkurencji mądrości z głupotą, ta pierwsza nie ma szans.Gdyby tak było, reklamy nie wmawiałyby, Ĺźe wystarczy wysłać jeden SMS, Ĺźeby zarezerwować sobie i odebrać „swojego” mercedesa.
– Mimo to nie przeceniałbym głupoty.
– Ja ją tylko staram się docenić. W połączeniu z chciwością bywa mieszanką wybuchową, ale i nieobliczalną. Mam teĹź inny pomysł. Wystarczy zacząć wmawiać ludziom, Ĺźe brak poparcia dla Buchniarza oznacza ciemnogrĂłd i zacofanie. Nikt przecieĹź nie lubi być wytykany palcem jako burak – Jakub Polewa rozsiadł się wygodniej na skĂłrzanej kanapie w gabinecie juĹź nie byłego, lecz nadal pełniącego swe obowiązki posła. ZałoĹźył noga na nogę, pokazując podeszwy nowych butĂłw i pociągnął głębszy łyk ze szklanki.
– Dobra whisky – pochwalił.
Polityk milczał. Zaczynał snuć własne myśli, które stawały się coraz przyjemniejsze wraz z ilością wysączonego trunku, ale nie tylko z tego powodu. Słowa Polewy działały jak balsam na jego skołataną duszę. Nagle pomyślał, że właściwie niczego nie wie o swoim nowym rzeczniku. Wypadało spytać chociaż ogólnie o poglądy.
– Poglądy? – zdziwił się Jakub. – Zawsze miewam takie, jakie ma mĂłj Naczelny.
– Kto? Myślałem, Ĺźe w waszej stacji to pan jest...
– Przejęzyczenie. Miałem oczywiście na myśli, Ĺźe zawsze podzielam poglądy człowieka, dla ktĂłrego pracuję.
Polewa czuł, Ĺźe łapie wiatr w Ĺźagle. Teraz otworzą się przed nim wszystkie drzwi, nawet te dotąd zamknięte. Kiedy Buchniarz zostanie prezydentem, on będzie kimś w rodzaju „nadprezydenta”. Wałęsa miał ludzi, na ktĂłrych spadała odpowiedzialność za jego błędy. Tym razem będzie odwrotnie, marzył. To on, Polewa, będzie podejmował decyzje, a w razie niepowodzenia cięgi zbierze prezydent. Jest zbyt słaby, Ĺźeby się przeciwstawić, nie mĂłwiąc juĹź o wdzięczności za wylansowanie go. Wdzięczność. Słowo, ktĂłre dawno straciło sens w świecie, w ktĂłrym się Polewa obracał. Raczej teczka, hak.
Nagle uświadomił sobie, że nie ma niczego na Buchniarza. Wszystko zostało powiedziane. Jego homoseksualizm wygrywają przecież jako zaletę. Ba, nawet zbrodnia uszła mu na sucho. Polewa próbował nazwać swoje uczucia, jakimi darzy tego człowieka. Były czymś w rodzaju podziwu pomieszanego z pogardą. Dziwne.
– Czyli pana zdaniem, mam szanse? – upewnił się Buchniarz. – Nawet... Nawet gdyby to i owo wyszło na jaw?
– JuĹź się przecieĹź mleko wylało. CzyĹźby miał pan jeszcze jakiegoś trupa w szafie?
Buchniarz wzdrygnął się na to określenie.
– Nie. Oczywiście, Ĺźe nie mam niczego do ukrycia. Tylko trudno mi uwierzyć, Ĺźe juĹź naprawdę jest po wszystkim.
– CzyĹź proces nie dowiĂłdł pańskiej niewinności? Nie muszę panu chyba przypominać, kto wygrał u nas wybory dwa razy z rzędu? Nieudolnych kłamstw na temat własnego wykształcenia nikt mu przecieĹź nie brał za złe, a pociąg do naduĹźywania alkoholu udowodnił wręcz, Ĺźe to „swĂłj chłop”.
– Niby tak.
– Ĺťadne niby. Tłum nie kieruje się rozumem. Elektorat z natury rzeczy rozumie, Ĺźe rozumieć zbyt wiele nie powinien.
– Dobrze powiedziane – pochwalił poseł. – Ale czy bez zaplecza partii naprawdę mam szanse?
– Niech pan tylko wygra, a zaplecze się znajdzie. Na tym etapie to nawet lepiej, Ĺźeby był pan postrzegany jako człowiek spoza układu.
– To chyba niemoĹźliwe. – U nas wszystko jest moĹźliwe. Nie ma pan pojęcia, co moĹźna telewidzowi... chciałem powiedzieć wyborcy, wcisnąć. Od nas samych zaleĹźy, czy chcemy Ĺźyć w kraju poprawnym politycznie, podziwianym przez Unię, czy stale zbuntowanym.
– MoĹźe powinienem zacząć się udzielać. Na przykład pojawić się na uroczystościach w Katyniu.
– Z ktĂłrą delegacją, rządową czy prezydencką?
– Myślałem o prezydenckiej. Jako poseł mĂłgłbym się wystarać o miejsce w prezydenckim samolocie.
– To niebezpieczne.
– O jakim niebezpieczeństwie pan mĂłwi? Nie odczuwam lęku przed lataniem. Chyba Ĺźe ma pan na myśli jakieś niebezpieczeństwo natury politycznej.
– Odradzam – Polewa był powściągliwy, ale stanowczy.
– Ale...
– UwaĹźam, Ĺźe pokazywanie się u boku prezydenta byłoby przedwczesne – Polewa miał nadzieję, Ĺźe jego rozmĂłwca nie zażąda uzasadnienia tych słów.
– Pan wie coś waĹźnego.
– Ja? Cóş ja mogę wiedzieć? Jestem tylko skromnym publicystą – Na wszelki wypadek zmienił jednak temat. – A wie pan, czytałem ostatnio ciekawy artykuł. Autor analizował zbrodnie polityczne. Wyłowił taką ciekawostkę, Ĺźe najlepsi w planowaniu zbrodni politycznej są ludzie Mosadu. KGB, mimo iĹź wyrosła na tak zwanej gospodarce planowej, woli działanie Ĺźywiołowe. Wiadomy jest tylko cel, ale okoliczności powstają raczej dzięki nieudacznictwu niĹź profesjonalizmowi. Ot, wystarczy podsunąć butelkę z wĂłdką w odpowiednim momencie. Taki dróşnik kolejowy, czy kontroler lotĂłw, jeśli ma do wyboru wypić na znak przyjaĹşni, czy wzgardzić poczęstunkiem ze względĂłw słuĹźbowych, raczej słuĹźbistą się nie okaĹźe.
– Chyba autor nie doceniał radzieckich... chciałem powiedzieć rosyjskich słuĹźb specjalnych.
– Dał taki przykład. Ĺťeby rozbić samolot z niewygodnymi ludĹşmi na pokładzie, najlepiej kazać mu lądować na małym lotnisku, sadzając na wieĹźy lotĂłw jakiegoś żółtodzioba. Później moskiewscy eksperci sprawdzają czarne skrzynki i znajdują w nich oczywiście to, co znaleźć powinni. Najlepiej błąd pilota albo złą pogodę.
– Pogoda jest do zweryfikowania. Mogą być świadkowie.
– Tych z dobrą pamięcią nikt o zdanie nie zapyta.
– No dobrze, ale faktycznie samolot trzeba albo zestrzelić, albo umieścić na jego pokładzie bombę. Jak inaczej spadnie? A gdyby była bomba, to samolot rozerwałoby na strzępy. To chyba byłoby dla wszystkich oczywiste?
– Jako dziennikarz mĂłgłbym panu niejedno na ten temat opowiedzieć. Wystarczy ludziom w kółko powtarzać to samo, Ĺźeby zapomnieli języka w gębie. Gdyby na przykład samolot rozpadł się na drobne kawałki, to na wstępie wystarczy powiedzieć, Ĺźe zamach bombowy eksperci wykluczyli.
– Myśli pan, Ĺźe wystarczyłoby?
– Zapewniam. Generał... – Polewa nagle urwał. Zdał sobie sprawą, Ĺźe się zagalopował. – Co to ja chciałem powiedzieć? – Właśnie. Po co pan mi to opowiada?
– Sam nie wiem. Ot, tak jakoś się zgadało. Wie pan co? Najlepiej niech pan zapomni, co powiedziałem.


CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

2 paĹşdziernika 2016 r. | Nr 40/2016 (276)

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt