Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 111 dz. roku,  Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 25.05.16 - 10:57     Czytano: [1152]

Dział: Śladami naszych przodków

Konfederacja Barska wczoraj i dziś

W WALCE O PRAWDĘ


Konfederacja Barska, mająca miejsce w latach 1768-1772, jest tłumaczona jako zbrojny związek polskiej szlachty zawiązany w niewielkiej miejscowości Bar na Podolu. Objęła ona swym zasięgiem ziemie całej Rzeczypospolitej, a jako swoje główne motto, głosiła wszystkim rodakom hasła obrony wiary i wolności szlacheckiej, występując przeciwko ustawom sejmowym o równouprawnieniu dysydentów oraz przeciwko próbom uzależnienia rządu polskiego od carycy rosyjskiej Katarzyny, co jawnie czynił król Stanisław August Poniatowski.

Cele i założenia

Poprzez swoje założenia i cele, Konfederacja Barska zamierzała osiągnąć wprowadzenie na tron polski przedstawiciela rodziny Wettinów i wyzwolenie się tym sposobem spod kurateli rosyjskiej. Inicjatorami i przywódcami barskiej konfederacji byli przedstawiciele magnaterii, a byli to bracia Krasińscy, Kazimierz Pułaski, Józef Pac oraz szereg innych znakomitości pochodzących ze starych, polskich rodów szlacheckich. Marszałkiem generalnym koronnym został Adam Krasiński, zaś marszałkiem związku wojskowego został Józef Pułaski. Przywódcą religijnym konfederatów, był karmelita ksiądz Marek Jandołowicz.

Wojna

Konfederacja ta, popierając pod względem militarno- politycznym Turcję, wypowiedziała w roku 1768 wojnę Rosji. Pomocy finansowej oraz wojskowej udzieliła konfederatom Francja. Wojska konfederacji tworzone były w drodze improwizacji i składały się one z ochotników szlacheckich, milicji magnackich i częściowo z żołnierzy chorągwi komputowych. Walczyły one przeciwko regularnym wojskom rosyjskim i królewskim. Walki na Ukrainie trwały od IV do VI 1768 roku, a zakończyły się one dnia 20VI, zdobyciem Baru i przejściem resztek wojsk konfederackich do Mołdawii. W tym samym czasie, prowadzone walki w powiecie Krakowskiem, zakończone zostały dnia 22 VIII totalną kapitulacją Krakowa i pobliskiego Nieświeża. Wybuch wojny rosyjsko - tureckiej i wycofanie części wojsk rosyjskich z Polski, spowodowało odrodzenie się w 1769 roku, konfederacji na terenie regionu krakowskiego i na Wielkopolsce. Wojska konfederackie pod dowództwem Jana Bierzyńskiego, podjęły zbrojną wyprawę na Litwę, która po początkowych sukcesach zakończyła się klęskami pod Białymstokiem i Orzechowem.

Rok 1770

Początek roku 1770, przyniósł kolejną klęskę wielkopolskich wojsk konfederacji pod Dobrą i Błoniem. Spowodowało to przejście przez konfederatów do działań obronnych, prowadzonych w oparciu o sieć punktów warownych. Kolejny rok 1771, był rokiem niekorzystnych dla konfederatów rozstrzygnięć militarnych, w których to generał rosyjski Suworow pokonał pod Lanckoroną pułkownika Duomurieza i generała Ogińskiego. Ostateczne zakończenie walk konfederacyjnych, nastąpiło w dniu 13 sierpnia 1772 roku, po zdobyciu przez Rosjan Jasnej Góry. Po upadku Konfederacji Barskiej, część jej przywódców została na emigracji, zaś około 5000 polskich jeńców zesłano na Sybir. Znaczną liczbę konfederatów wcielono do armii carskiej, gdzie poddano ich szczególnym represjom i karom. Państwa ościenne oskarżające Polskę o anarchię i całkowity rozkład państwa, na mocy tychże niepowodzeń militarnych, dokonały w roku 1772 jej I rozbioru.

W tym roku przypada 248 rocznica Konfederacji Barskiej. Warto jest pamiętać, ten zryw narodu polskiego, który miał za zadanie definitywnie odciąć się od Rosji i jej carycy. Dobre założenia, nie zawsze dają dobre wyniki, ale są one dla potomnych nauką. Towarzystwo Patriotyczne Renesans ze Skarżyska - Kamiennej, udało się do Częstochowy, aby tam oglądać pamiątki po konfederatach, w jednej z kaplic klasztornych.

EWA MICHAŁOWSKA – WALKIEWICZ

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt