Szepty i krzyki

Szanowni Państwo!

Jak w ustroju totalitarnym rozróżnić prawdę od kłamstwa? Prawdę przekazuje się szeptem i tylko zaufanym osobom. Kłamstwa wykrzykiwane są przez media i we wszelakich dyskursach publicznych. Demoludy przerabiały to pod sowieckim reżimem. Zachód wszedł w to miękko, nie zauważył nawet, że mówienie prawdy zostało odgórnie zakazane.

Okazuje się, że pranie mózgów jest łatwiejsze przy zachowaniu marginesu wolności, do czasu oczywiście. Belgowie czy Niemcy zdają się nie zauważać Rubikonu, który właśnie przekroczyli. Bezmyślnie powtarzają bzdury o tolerancji i zaczynają przyjmować zasady narzucane im przez obcą cywilizację.

Czas najwyższy przestać się oglądać na te ogłupiałe narody i pójść za głosem rozsądku. Mamy nareszcie polski rząd, ale musimy go wspierać, bo ma przeciw sobie wrogów zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych. W jednym z wcześniejszych felietonów namawiałam Państwa, żeby wchodzić tylko w układy z ludźmi uczciwymi. Jest to dobra zasada w odniesieniu do spraw prywatnych. W sprawach międzynarodowych partnerów do negocjacji się nie wybiera.

Wyobrażam sobie jakim naciskom muszą podlegać przedstawiciele naszych władz na arenie międzynarodowej. Czy jest jakiś sposób, żeby im pomóc? Tak. Domagajmy się głośno tego co słuszne! To będzie dodatkowym argumentem w przetargach o sprawy dla Polaków ważne. Krzyczmy, szepty pozostawmy zalęknionym!

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl


Ad. Listek figowy 14/2016 (250)

Szanowna Pani Małgorzato

Fakt - coś jest na rzeczy. Ale myślę, Ĺźe historia Breivika miała przede wszystkim pokazać „zwyrodnienie” formacji konserwatywno-narodowej i głównie miała zewrzeć szeregi europejskiego lewactwa. W tamtym czasie największym „mędrcom” Zachodu się nie śniło jak wielka fala uchodĹşcĂłw z południa zaleje Europę za parę lat. A akty terroryzmu – jak ich nie ma to się je stworzy (np. atak na World Trade Center jest mocno szemraną sprawą) – i wĂłwczas słuĹźyły i dzisiaj służą raczej do coraz większego zaciskania pętli na wolnościach obywatelskich kaĹźdego z nas. PrzecieĹź, walka z „niewidzialnym” przeciwnikiem, ktĂłry działa zza węgła, jak pokazuje historia, jest mało skuteczna, Ĺźeby nie napisać, pozbawiona sensu. Chyba, Ĺźe wyda się jemu wojnę totalną na zasadzie „by zabić komara trzeba uĹźyć armaty", a wĂłwczas rzeczywiście problem się rozwiąże, ale z jakimi stratami. A moĹźe właśnie o to chodzi?

Pozdrawiam – Ewa Działa-Szczepańczyk

…………………………

POWIEŚĆ W ODCINKACH





MARGARET TODD

Odcinek 150

♦
– Solidność przegrała z tymczasowością na całym froncie, od polityki poczynając, na zalewie gadĹźetĂłw kończąc – powiedział Ĺťarski, starannie mieszając kawę w małej filiĹźance. – Taniość i bylejakość wypełni świat bez reszty – dodał.
Hanka wyjmowała z biurka różne papiery, segregowała je i wpinała do segregatorów.
– Generalne porządki? – spytał.
– Tak na wszelki wypadek. Powiedz, co naprawdę sądzisz o zniknięciu posła – Hanka odsunęła na bok papiery i popatrzyła na Andrzeja z uwagą.
– To co wszyscy, jak mniemam. Sprawa wygląda mocno podejrzanie.
– Masz wątpliwości, czy to było porwanie? – upewniła się.
– Owszem. Innym powodem moĹźe być chęć ukrycia się. Pytanie, przed kim?
– A moĹźe to tylko taka zagrywka przedwyborcza. Media się nim interesują, jak nigdy dotąd.
– TeĹź mi to przyszło do głowy, nawet półżartem mu to sam sugerowałem, ale na kampanię wyborczą jeszcze za wcześnie. Jak długo byłaś jego sekretarką?
– Za długo – odparła z nieco kwaśnym uśmiechem i wrĂłciła ponownie do układania segregatorĂłw. – Robota nie zając... – zaczął radca, ale Hanka nie dała mu dokończyć.
– Teraz się mĂłwi: robota nie Gołota, nie ucieknie.
– Dobre – pochwalił. – A swoją drogą to fenomen na skalę światową. Zdawać by się mogło, Ĺźe taka gĂłra mięśni z mentalnością tchĂłrza nie ma najmniejszych szans w boksie. A tu proszę: nieudacznik bohaterem! To chyba tylko nad Wisłą moĹźliwe.
– A jaka jest róşnica między Małyszem a Gołotą? – Hanka najwyraĹşniej przejęła od radcy zwyczaj opowiadania dowcipĂłw albo chciała mu zaimponować. Sama teĹź odpowiedziała na zadane pytanie. – Małysz dłuĹźej leci niĹź Gołota stoi.
– Rzeczywiście, trudno zgadnąć, z czego jesteśmy dumni, a czego się wstydzimy. Chyba wszystko moĹźna nam wmĂłwić.
– TeĹź się nad tym zastanawiałam. Pamiętam, co mĂłwiłeś o inĹźynierach i humanistach.
– Co mĂłwiłem?
– Ĺťe praca tych pierwszych jest wymierna, dająca się sprawdzić, a tych drugich uznaniowa, więc podatniejsza na reklamę.
– Podtrzymuję to twierdzenie.
– A ja nie do końca. Bo widzisz, na powieści zna się kaĹźdy czytelnik, a na konstrukcji komputera nieliczni.
– Co z tego?
– A to, Ĺźe łatwiej jest wmĂłwić laikowi geniusz konstruktora, zwłaszcza jeĹźeli czuje się niedoceniony.
– Niech zgadnę. Masz na myśli tego późniejszego hodowcę nierogacizny?
– Hodowca, to za duĹźo powiedziane. Chodziło wyłącznie o reklamę, fotografowanie się z „prawdziwymi” świniami. Taką aluzję pojmie kaĹźdy. Obraz przemawia najlepiej, a słowa liczą się więcej od czynĂłw.
– Polacy potrzebują mitĂłw, zamiast prawdziwych bohaterĂłw – zgodził się Ĺťarski. – Prawdziwym bohaterom przypinają łatki. Tak sobie nieraz myślę, Ĺźe w tym szaleństwie jest metoda. Wygląda, jakby komuś szczegĂłlnie zaleĹźało na zrĂłwnaniu tego, co cenne, z tym co bezwartościowe.
– Ale po co?
– Stara komunistyczna sztuczka. Wtedy chodziło o „umoczenie” kaĹźdego w bagienku nieuczciwości i zrĂłwnanie małego złodziejaszka z duĹźym złodziejem. Teraz teĹź o to chodzi, ale jeszcze o coś więcej. Teraz w centrum uwagi jest konsument i trzeba mu wcisnąć kaĹźdy kit. Powinien być podatny na reklamę, nie mieć Ĺźadnych wzorcĂłw, do ktĂłrych mĂłgłby samodzielnie się odnosić. Ale znĂłw się rozgadałem o sprawach ogĂłlnych i nawet nie spytałem, co z nami będzie.
– Kogo masz na myśli? Siebie? Mnie? Nas?
– Pozostawiam ci wybĂłr.
– Rozglądam się właśnie za jakimś nowym zajęciem – powiedziała Hanka. – A ty?
– TeĹź.
– Masz poczucie krzywdy?
– Krzywdy? Nie. Dlaczego? – Wiele dla niego zrobiłeś...
– Przesadzasz. Raczej dobrze się bawiłem. NajwyĹźszy czas zacząć myśleć powaĹźnie – powiedział z uśmiechem, jakby wszystkiego, co mĂłwi i tak nie traktował serio. – Àpropos, co lepsze: poczucie krzywdy czy poczucie winy?
– PrzecieĹź nie moĹźna między nimi wybierać.
– Owszem, moĹźna. Jeśli spotkała mnie jakaś przykrość, mogę przyczynę upatrywać w złej woli innych i wĂłwczas mam poczucie krzywdy, albo uznać własny błąd i mieć pretensję do siebie.
– Nie wiem, co gorsze.
– Osobiście wolę drugą opcję. Z poraĹźki mogę wyciągnąć lekcję na przyszłość. Poczucie krzywdy jest bezowocne.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


.....................................................................................................................

TEATRZYK ZIELONY ŚLEDŹ

ma zaszczyt przedstawić sztukę pt.
Nad-prezydent

Występują: Helga i Wańka.

Helga – Co powiesz na naszą najnowszą akcję?
Wańka – Tę rozrĂłbę w kościele?
Helga – Domyślny jesteś.
Wańka – Trudno się nie domyślić. Dobra robota. Dawno to trzeba było zrobić.
Helga – PĂłki nasz dzielny Nad-prezydent śmieszności się nie boi, to ciuciubabkę z Trybunałem moĹźna ciągnąć w nieskończoność.
Wańka – Jasne. Nie przypuszczałem, Ĺźe Polaczki tak długo się dadzą nabierać.
Helga – Bardzo są wraĹźliwi na opinię EuropejczykĂłw. To taka ich pięta achillesowa. Dlatego łykają ten kit.
Wańka – Walka światopoglądowa jest lepsza, bo nikt i nigdy nie rozstrzygnie, po czyjej stronie jest racja.
Helga – Dokładnie. Tylko trzeba było wszystko precyzyjnie przygotować najpierw po ich stronie.
Wańka – Ich, czyli w tym wypadku kościoła?
Helga – Dokładnie. Do takiej akcji „księża patrioci” nie wystarczyliby.
Wańka – Mogliby nawet zaszkodzić sprawie. Ze światopoglądami nie ma ĹźartĂłw.
Helga – Wystarczyło szepnąć słówko tu i Ăłwdzie i lawina ruszyła. Przygotowanie feministek i „przypadkowych” kamer oraz dziennikarzy, to juĹź dziecinnie prosta układanka.
Wańka – Co więcej, będzie moĹźna tę farsę powielać w nieskończoność.
Helga – No, raczej tylko do zwycięstwa. Kiedy nasi ludzie wrĂłcą na naleĹźne im stanowiska, moĹźemy okazać wyrozumiałość.

KURTYNA

P.S. Drogi aktorze! Idąc sam dojdziesz szybciej, idąc z kimś dojdziesz dalej. Pomyśl czy nie byłoby Ci ze mną po drodze. Zagraj w Internetowym Kabarecie!


.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

9 kwietnia 2016 r. | Nr 15/2016 (251)

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt