Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 111 dz. roku,  Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 10.03.16 - 10:29     Czytano: [1050]

Dział: Opowiadania

GIMNAZJUM

- To była naprawdę dobra dziewczyna – czerwone od łez oczy matki znieruchomiały. Uśmiechnęła się nieznacznie, jakby do obrazu swej cĂłrki z przeszłości. Potem mgła rozpaczy na nowo przesłoniła jej zmęczone oczy.
- NieĹşle się uczyła, była dobra dla mnie. Wie pan, nawet muchy by nie skrzywdziła. Ile razy przynosiła z podwĂłrka chore ptaki albo wygłodniałe koty? Denerwowałam się na to ale potem, gdy widziałam tą miłość w jej oczach i prośbę…zawsze ustępowałam. Rok temu zachorowała, pani wie, to taka przykra choroba. Trudno było sobie ze wszystkim poradzić. Ale nawet, gdy musiałam jej podawać te bolesne zastrzyki, zawsze później się uśmiechała. Taka była, dobra…
Kobieta znów zamyśliła się. Jej oczy wezbrały złami.
- Jak poszła do gimnazjum to zaczęło się… – głos zamarł w niej.
- Co się zaczęło?
- Znęcali się nad nią. Była puszysta, nie dawała sobie rady z ćwiczeniami, więc kilku takich zaczęło się nad nią znęcać. Nauczyciele wiedzieli, ale wie pani, oni teraz realizują programy a nie opiekują się dziećmi. Pani pedagog robiła pogadanki, a moją córkę popychano i wyzywano, wiele razy przychodziła ze szkoły spłakana.
- I nikt nic nie zrobił?
- Prosiłam nauczycieli, ale nie pomogli. Powiedzieli, że to by zepsuło wizerunek szkoły. Wyobraża sobie pan? Poświęcili moją córkę, żeby szkoła miała dobry wizerunek!
Chwila milczenia. Rysy twarzy kobiety znów złagodniały.
- Wtedy, kilka dni przed jej urodzinami poszłam do sklepu wieczorem…patrzyła tak dziwnie na mnie…tak jakoś… - znĂłw szloch zdusił w niej słowa. OdwrĂłciła głowę i zagryzła dłoń. Redaktor zauwaĹźył, Ĺźe ma pogryzioną rękę do krwi. Zaczął się zbierać. Dość wycierpiała się ta kobieta. Jej trzynastoletnia cĂłrka popełniła samobĂłjstwo. Nie moĹźna rozdrapywać świeĹźych ran.
- Gdyby pani czegoś potrzebowała – podał kobiecie wizytĂłwkę.
- Tego, czego mi trzeba, pan mi nie wrĂłci – odpowiedziała kobieta cicho. Potem spojrzała na dziennikarza tymi zmaltretowanymi bĂłlem oczami i dodała cicho:
- Dziękuję.


Andrzej Chodacki
Strona autorska


Autor opowiadania: Andrzej Chodacki
Urodzony w 31.05.1970 roku. Z powołania mąż i ojciec, z zawodu lekarz. Pisze prozę i poezję, a takĹźe fotografuje. Laureat kilkudziesięciu konkursĂłw literackich. Jego opowiadania były drukowane między innymi w Wydawnictwie My Book w Szczecinie, Miesięczniku Literackim Akant w Bydgoszczy, Kwartalniku Literackim Horyzonty, w Półroczniku literackim „Inter-. Literatura–Krytyka–Kultura”, oraz w wielu czasopismach polonijnych na całym świecie. W 2012 roku wydał debiutancką książkę z poezją i fotografią pt.„ PejzaĹźe tęsknoty”. W 2013 roku wydał cykl opowiadań pt. „ Opowieści ze świata”. W 2014 roku wydał kolejny cykl opowiadań pt „ Wyczekując dnia”.
W 2015 roku jego najnowsza powieść pt „ Doktor Seliański” została przetłumaczona na język ukraiński. Od 2015 roku członek Unii Polskich Pisarzy Lekarzy

Od Redakcji: Opowiadania Andrzeja Chodackiego można również znaleźć w dziale:Na każdy temat.

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt