Jazgot medialny

Szanowni Państwo!

Czy pornografia moĹźe być sztuką? Nie! Natomiast skłonienie ludzi, Ĺźeby tak myśleli, to nie lada sztuczka, ktĂłrą postkomuniści opanowali do perfekcji. Wystarczy Ĺźonglerka dwoma zasadami: pozytywną, czyli prawem do wygłaszania własnych opinii oraz negatywną, czyli tzw. mową nienawiści. Zastosowanie jest proste. Tylko „swĂłj” ma prawo do wygłaszania własnej opinii, a „wroga ludu” moĹźna oskarĹźyć o „mowę nienawiści”, niezaleĹźnie o czym i w jaki sposĂłb by mĂłwił. KaĹźdy, kto się z Platformą i jej poplecznikami nie zgadza, moĹźe zostać okrzyknięty cenzorem przez jakąś Lewicką... czy lewacką propagandę.
Ostatnia manipulacja PO prawie się udała. Trupem w szafie mieli być zawczasu wybrani (przed upływem kadencji) sędziowie Trybunału Konstytucyjnego. Chodziło o to, żeby sparaliżowali nowy rząd i parlament. Mogliby negować wszystko, co służyłoby dobru Polaków. Postkomunistyczny trup został jednak w porę zauważony i usunięty. Co oczywiście wywołało jazgot medialny, ale tego należało się spodziewać.
Póki TVP będzie pod rządami postkomunistów, na żadną uczciwość przekazu nie ma co liczyć.

Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl


Ad. Lis w kurniku 48/2015 (231)

Szanowna Pani Małgorzato

Ma Pani całkowitą rację – Francuzi i inne narody Zachodu uwiedzione polityką ateizacji Ĺźycia publicznego i polityką multikulti zbierają od dawna owoce tejĹźe polityki - w tym rĂłwnieĹź tragiczne w skutkach. Cóş, chyba tu w Polsce nie mamy większego wpływu na kreowanie przez tamtejszych przywĂłdcĂłw i tamtejsze media tamtejszej opinii publicznej. Oni muszą jakoś z tym Ĺźyć – tzn. w konsekwencjami głupoty własnych przywĂłdcĂłw. Ale my tu w Polsce powinniśmy wyciągnąć daleko idące wnioski z tej sytuacji i w Ĺźaden sposĂłb nie dawać się wciągnąć w to bagno. W dyskursie na ten temat w naszym kraju powinny dominować dwa kluczowe argumenty PRZECIW – argument ewentualnego zagroĹźenia terroryzmem (to argument dla tych głupcĂłw z Zachodu) i chyba waĹźniejszy od niego, argument niewydolności naszego państwa. Po prostu nie stać nas na luksus wspomagania innych w sytuacji gdy u nas jest bieda i bardak. Charakterystyczne jest to, Ĺźe PO-wski rząd nigdy tego drugiego argumentu nie podnosił – i nie dziwota – toĹź przecieĹź nie mĂłgł się przyznać do tego, Ĺźe państwo polskie rozłoĹźył na łopatki. I choć w zakulisowych rozmowach do tego się przyznał (Ĺźe państwo polskie istnieje tylko teoretycznie, a tak w ogĂłle Polska to ".......i kamieni kupa”), to w dalszym ciągu “rĹźnął głupa” wyraĹźając zgodę na przyjmowanie uchodĹşcĂłw prawie bez ograniczeń. Dodatkowo, miała to być jedna z min zostawionych dla rządu PIS – z nadzieją, a nuĹź wysadzi go w powietrze.

Serdecznie Panią pozdrawiam – Ewa Działa-Szczepańczyk





…………………………

POWIEŚĆ W ODCINKACH





MARGARET TODD

Odcinek 131

♣
Nie podobało mu się polecenie, jakie otrzymał. Rozkazano mu jechać na Stare Bielany na ulicę Kasprowicza i zaparkować przed budynkiem numer sześćdziesiąt sześć. Wiedział dokładnie, gdzie to jest. Nie przypuszczał jednak, że kiedykolwiek otrzyma polecenie, żeby tam właśnie się udać. Czyżby As go przechytrzył? Gdyby tak było, to Misiula znalazłaby się w tarapatach. Mniejsza z nią, gorzej, że on, Robcio, może za to beknąć. Wolał o tym nie myśleć. Ale jak tu nie myśleć, siedząc w pobliżu i nie mając pojęcia, co za chwilę może się stać
Nie wyglądało to dobrze. I jeszcze ten cholerny Marcin! Czy on ma coś z tym wspólnego? Dlaczego szukał Misiuli? Robcio miał nadzieję, że tamten nie poznał go po głosie. Jeżeli policja jest na tropie, wolałby nie być w to wszystko zamieszany. Cholera! Gdzie ona się tyle czasu podziewa? Czuł, że kłopoty dopiero się zaczynają.
Jadąc Wisłostradą rozmyślał, czy by po prostu nie czmychnąć. Zanim jednak podjął decyzję, był już na miejscu. Trzymał się ściśle otrzymanej instrukcji, nie mając pojęcia, na czym będzie polegało jego zadanie. Zaparkował i czekał. Nie podobało mu się, że jest to w pobliżu mieszkania, które sam przecież wytropił i do którego poszła Misiula. Pocieszał się jednak, że jedno z drugim nie ma nic wspólnego.
O tej porze ulica była całkiem wyludniona. Z rzadka przejeżdżał jakiś nocny autobus z zapóźnionym pasażerem, albo całkiem pusty. We wstecznym lusterku zobaczył samochód wyjeżdżający z podwórka między blokami. Musiał skręcić w prawo i zapewne zaraz go minie. Ale nie! Ujechał parę metrów i zaparkował tuż za samochodem Robcia.
Kiedy wysiadł z niego Dymitr, Robcio nie miał już wątpliwości, że będą kłopoty. Też wysiadł i podszedł bliżej.
– Ładna bryka – powiedział na przywitanie. Miał jeszcze nadzieję, Ĺźe moĹźe złe przeczucia się nie sprawdzają.
– Jest twoja – Dymek podał mu kluczyki.
– Ĺťarty się ciebie trzymają. PoĹźyczona?
– Robcio poklepał z uznaniem dach samochodu.
– Jasne – Dymek uśmiechnął się i spojrzał na zegarek. – MoĹźe właścicielka jeszcze nawet nie wie, Ĺźe mi furkę poĹźyczyła. Masz ją utopić w Wiśle – dodał juĹź bez cienia uśmiechu.
– Nie szkoda?
– W bagaĹźniku jest twoja dziewczyna.
– Co?! Głupie Ĺźarty się ciebie trzymają?
Mina Dymka nie wskazywała na rozbawienie. Był wyraźnie spięty.
– Im szybciej to zrobisz, tym lepiej – powiedział. – Ludzie umierają w kaĹźdym wieku.
– Jak to się stało?
– Przykro mi, stary. Nic się nie dało zrobić. Kiedy ją znalazłem, juĹź nie oddychała. Chcesz, to sprawdĹş.
Robcio nie wierzył własnym uszom, ale nie miał odwagi wyrazić najmniejszego choćby sprzeciwu.
– Lepiej zrĂłb, co ci kazano.
– Czyli dokładnie co?
– MĂłwiłem przecieĹź. Wiesz, jak stąd dojechać nad Wisłę?
– Pewnie – odparł tonem, ktĂłry wcale o pewności nie świadczył.
– Później, to jest po wszystkim, wpadnę do ciebie – obiecał Dymitr. Stał przy krawężniku i czekał, aĹź Robcio odjedzie.
Nie było wyboru. Ruszył wolno i na wszelki wypadek sprawdził we wstecznym lusterku, czy ma ogon. To przynajmniej było w porządku. Późna pora sprawiała, Ĺźe ruch na ulicach był niewielki, a kiedy skręcił w prawo w Lindego, nie było tam Ĺźywej duszy. Po lewej stronie były jakieś zabudowania, po prawej tylko las. Wiedział, Ĺźe kierunek jest dobry, ale czy ta droga doprowadzi go bezpośrednio do Wisły, nie było juĹź takie pewne. Przypomniał sobie miejsce często pokazywane w telewizji, gdzie konkubent matki utopił małego Michałka. Brzeg w tym miejscu jest stromy. Wystarczy odpowiednio podprowadzić samochĂłd, zwolnić hamulce, wyskoczyć, a reszta dokona się sama. Ale jak tam dojechać? Skręcił znowu w prawo w Marymoncką.Nagle, jak spod ziemi wyłonił się tuĹź za nim radiowĂłz. Robcio czuł, Ĺźe zalewa go zimny pot. „Tylko nie wpaść w panikę” – powtarzał sobie. Dodanie gazu mogą odczytać jako chęć ucieczki i wtedy po nim. Dogonili go, ale nie wyprzedzali. NajwyraĹşniej zastanawiają się, czy go sprawdzić.
Kiedy zobaczył zjazd na parking Szpitala Bielańskiego, wiedział, co zrobi. Decyzję podjął błyskawicznie, dał sygnał, że skręca i manewr wykonał błyskawicznie. Patrol policyjny pojechał dalej. Wjazd na parking blokował szlaban, sięgnął więc po bilet, a gdy szlaban się podniósł, ruszył, rozglądając się za wolnym miejscem. Wybrał takie słabo oświetlone, wyłączył silnik i schował bilet do kieszeni. Zanim wysiadł, przez moment siedział nieruchomo. Potem wyjął chusteczkę higieniczną, wytarł nią kierownicę i klamkę. Wysiadł z samochodu, oddalił się kilka kroków i pilotem zdalnie otworzył klapę bagażnika. Nie zajrzał jednak do środka. Odszedł jeszcze parę kroków i uruchomił alarm.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


.....................................................................................................
.....................................................................................................

Małgorzata Todd zaprasza na łamy kolejnego wydania KABARETU INTERNETOWEGO, gdzie moĹźecie Państwo przeczytać i obejrzeć całość. A jest to wielka uczta dla ducha i kompendium wiedzy z wielu dziedzin Ĺźycia, nie tylko POLITYKI: Apele, Petycje, Audiobooki, Ciekawe filmy na You Tube, Gościnne występy, Kącik Muzyczny, Zaułek Sztuki, Ogłoszenia ITD…

28 listopada 2015 r. | Nr 49/2015 (232)

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt