Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 111 dz. roku,  Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 06.10.15 - 11:40     Czytano: [1489]

Dział: Śladami naszych przodków

Bitwa pod Gródkiem Jagiellońskim

Szwedzkie ślady w Polsce

Mimo, iż od potopu szwedzkiego minęło wiele lat, do chwili obecnej można doszukać się szwedzkich śladów, upamiętniających tamto wydarzenie. Pani Mariola Amankiewicz z Podlasia, odnalazła wierne kopie dawnych rycin ołówkowych, które przedstawiały zebrania Polaków, debatujących nad obroną niegdyś polskiego miasta Gródka Jagiellońskiego i uhonorowanie przez Karola Gustawa Stanisława Potockiego, mianem NIEPOKONANY. Dziś to miasto należy do Ukrainy, niegdyś tętniło ono polską kulturą i patriotyzmem.

Szwedzka bitwa na groblach

W sierpniu 1655 roku, na tereny należące do Korony Polskiej, wkroczyła kilkudziesięciotysięczna armia rosyjska. Ich dowódcą był niejaki Wasyl Szeremietew. Lewą chorągwią tej wrogiej nam armii, dowodził Bohdan Chmielnicki. Przeciwstawił się im wielki hetman koronny Stanisław Rewera Potocki. Miał on jedynie do dyspozycji, kilka tysięcy jazdy, w tym znaczny procent lekkich chorągwi tatarskich, odzianych w skóry, a posiadali oni na wyposażeniu militarnym głównie łuki. Ze względu na dużą dysproporcję, wojska polskie były w stanie jedynie opóźniać marsz nieprzyjaciela. Idąca przodem jazda rosyjska, zmusiła cofającą się jazdę koronną do bitwy na groblach, leżących wśród błot i stawów wokół Gródka Jagiellońskiego.

Polskie zwycięstwo

Gdy Polacy odparli natarcie rosyjskie, sami przeszli do ataku. Spowodowało to, że dostali się oni między dwie kolumny piechoty zaporoskiej, która tym sposobem znalazła się na obu skrzydłach atakującej jazdy polskiej. Początkowo wojska Potockiego wycofywały się zachowując należyty porządek, jednak wieść o zbliżających się nowych siłach nieprzyjacielskich zmieniła spokojny odwrót w paniczną ucieczkę. Potockiemu udało się częściowo opanować szybki i spontaniczny odwrót, w okolicach miasteczka Bruchnal. Tam też, część polskich sił, które nie uległy rozproszeniu, próbowała stawić czoło nadciągającym siłom rosyjsko-kozackim. Według uczestnika wydarzeń Mikołaja Jemiołowskiego hetman wielki dał podczas tej walki przykład wielkiego męstwa, a od utraty życia uchroniła go interwencja zaufanego żołnierza Modrzejowskiego i rotmistrza tatarskiego Kryczyńskiego.

Hetman wielki Stanisław Potocki, chcąc uratować resztki swych sił przed ostateczną zagładą w dniu 28 października 1655 roku, poddał się królowi szwedzkiemu Karolowi Gustawowi. Szwedzki król, publicznie oznajmił, iż nienawidzi on polskiego hetmana, jednak w uznaniu jego męstwa, nadał mu tytuł. Niepokonany. Fakt ten, został uwieczniony na rycinach ołówkowych, które udostępniła redakcji pani Mariola Amankiewicz.

Ewa Michałowska – Walkiewicz

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt