Piątek 29 Marca 2024r. - 89 dz. roku,  Imieniny: Marka, Wiktoryny, Zenona

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 19.07.15 - 11:05     Czytano: [1147]

rzeka (Władysław Panasiuk)





Płynę z twoim nurtem - niezapomniana rzeko.
Mosty zostawiam z tyłu, jak lawiny śniegu.
Nie mogę, albo nie chcę dopłynąć do brzegu,
Zawsze płynę zbyt blisko, albo zbyt daleko.

Mijają mnie zamki, kąpiące się w wodzie
I rdzą pokryte barki z piaskiem na pokładzie.
I kwiatów tysiące w polskim starym sadzie,
Z pełną twarzą słonecznik, stojący w ogrodzie.

Mijają długie lata i życie mnie mija.
Niesie mnie moja rzeka w przestrzeni i czasie.
Los swój oddałem Bogu i z nim się nie kłócę.

Lubię kiedy łódź moja do brzegu dobija,
Choć ją nie w każdym porcie zacumować da się.
Bóg wybierze mi przystań i tam cumy rzucę.

Władysław Panasiuk

Wersja do druku

Danuta Duszynska - 10.10.15 19:45
Piękny sonet o mijajacym czasie. Nie chcemy jeszcze dobijać do brzegu, rzucamy sie w wir rzeki codziennych ch spraw i obowiązków. I niech ta rzeka niesie nas na powierzchni jak najdłuzej, byle w zdrowiu i pogodzie ducha, czego życzę autorowi z całego serca. Sonet i pantum to moje dwie ulubione formy. Pozdrawiam najserdeczniej.

W, Panasiuk - 08.08.15 0:27
Dziękuję Agememnon za życzliwość. Proszę zamieszczać na Pańskich blogach. pozdrawiam i zapraszam do moich felietonów, których na Kworum jest kilka. wp

Agamemnon - 07.08.15 12:25
Bardzo interesujący wiesz. Jeśli Pan pozwoli, to chętnie go opublikuję na moich blogach.

Pozdrawiam serdecznie i gratuluję.

Panasiuk - 22.07.15 1:34
Zapraszam do "Pieśni o Ojczyźnie" mojego autorstwa.

panasiuk - 22.07.15 0:23
Tak mało pisze się dzisiaj sonetów, a wydaje mi się, że to dobra forma i dość zdyscyplinowana choć stara jak świat. Dziękuję Pani Hani, Dorocie i Panu Jankowi za budujące słowa. Płyniemy i coraz bliżej do morza.

Jan Orawicz - 21.07.15 19:20
I pod tym utworem serdecznie witam poetę. Widzę,że Ty i Ja
mamy podobne odczucia w pokładach naszego losu. A oto skrawek
odczucia mego losu,który tutaj nagle mi spadł niczym kapka tuszu
z długopisu. Zmyłaś daleko mnie moja falo,
Już nawet nie słychać wołania halo
Rodzinny brzeg połknęła dal,
A ja na falach i pośród fal !
Ale mam prośbę do mojej fali,
By mnie na Bałtyk porwała z dali ... Pozdrawiam

Hania - 21.07.15 15:02
Witam Panie Władysławie, piękny wiersz. Czas płynie jak rzeka, życie nasze również podobne jest właśnie do rzeki. Woda w niej - zimna, ciepła, rwąca, spokojna, czasem straszy swoim wyglądem, czasem daje odpocznienie a czasem po prostu jest skuta lodem. Czy nasze życie nie wygląda podobnie? Tylko Pan, Pana rzeka zostawia rzeki z tyłu a inna mijając mosty zawsze w nich trwa. Pozdrawiam gorąco i życzę wszystkiego co najlepsze.

Dorota Sidor - 20.07.15 22:36
Witam Panie Władysławie .
Piękny wiersz jak zawsze . Nasze życie jak płynąca rzeka ,, Bóg wybierze przystań ,, Tak się kończy ludzki rejs przez życie .Wspaniałe porównanie i zawarta głębia w wierszu .
Gratuluje i serdecznie Pana pozdrawiam .
Dorota.

Wszystkich komentarzy: (8)   

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

29 Marca 1865 roku
Urodził się Antoni Listowski, polski dowódca wojskowy, gen. dywizji, pełniący obowiązki Naczelnego Wodza wiosną 1920 (zm. 1927


29 Marca 1937 roku
Zmarł Karol Szymanowski, polski kompozytor. Obok F. Chopina, uznawany za najwybitniejszego kompozytora (ur. 1882)


Zobacz więcej