Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 109 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 14.05.15 - 21:03     Czytano: [1940]

Dział: Godne uwagi

Trzecia klasa

Pomiędzy niebem, a ziemią, w nieskończonej przestrzeni mieści się tyle zła i tyle samo dobra. Te proporcje się coraz bardziej zacierają, ale muszą istnieć dopóki toczy się życie na ziemi i trwa ten świat wciąż nie odkryty do końca. Zła daleko szukać nie trzeba, jest w każdym skrawku ziemi i w nas.
Dobro staje się przedmiotem deficytowym i ginie w przestrzeni niedoskonałości. Walentynki nie trwają wiecznie i ta zeskanowana miłość z zamglonego obrazka staje się mało widoczna, ginie w tłumie milczenia. Mijają się ludzie na ulicach pokryci sztucznymi uśmiechami, tacy obojętni, tacy zagubieni. Idą zgodnie z kierunkiem zegara, czasami przystaną przy wystawie, by zobaczyć na co ich nie stać, by wreszcie w duchu zaprotestować. Już nie mają tyle odwagi, by głośno krzyknąć, sprzeciwić się losowi i wszystkowiedzącej władzy. Zaprogramowani gonią do emerytury, która coraz bardziej odległa. Jedynym pocieszeniem jest to, że odpoczną przed ukończeniem siedemdziesiątego roku życia. To naprawdę zasłużony odpoczynek i co jeszcze zwyczajny człowiek może chcieć, o czym marzyć. Marzenia nie mogą służyć ludziom pracy, zarezerwowane są dla elit, cokolwiek one znaczą. Rząd dba o to, by ludzie się nie nudzili, by odchodzili do nieba prosto ze stanowisk pracy, jak żołnierze z Westerplatte. Służba narodowi, służba Polsce, czy to nie piękne slogany przeszłego wieku? Zabrano ludziom wszystko, a teraz nastąpił zamach na marzenia, a czy bez nich można żyć?
Przykuci do wioseł, galernicy XXI w. nie znamy kierunku, ani szybkości wiatru. Dryfujemy na pełnym morzu niespodzianek, góry lodowe pojawiają się wszędzie, ale my ich nie dostrzegamy, słyszymy tylko świst rytmicznego bicza. To on reguluje rytm i ciśnienie krwi, odpływamy coraz dalej od ostatniej wyspy, zwanej nadzieją. Ostatnie skarby darujemy innym wyspom, by nie zostały zalane, nie wiedząc o tym, że sami opadamy na dno morza jako Tytanic.
Jesteśmy w trzeciej klasie, na dolnym pokładzie, odgrodzonym szczelnie od górnego, gdzie kryształowe żyrandole, puszyste dywany, gwiazdkowe restauracje. Dla takich jak my nie ma kamizelek, kół ratunkowych, a szalupy są jedynie dla wybranych. Trzecia klasa nie może wychodzić na główny pokład, siadać z panami przy jednym stole, spacerować po miękkich dywanach. Jej rola była i jest ograniczona wszak nie mogą być wszyscy równi. To, co służy wszystkim, nazywamy komuną.
Trzecia klasa… to my, ciągle bici i poniewierani. Nikt się nie liczy z naszym głosem i nawet o tak waĹźnych kwestiach jak przedłuĹźenie wieku emerytalnego Polek i PolakĂłw decyduje premier. W kraju gdzie młodzieĹź ma trudności ze znalezieniem pracy wydłuĹźa się okres emerytalny. A gdzie są pieniądze zebrane ze składek? Takie rządzenie do niczego nie prowadzi. Gdyby na Tytanicu była odpowiednia ilość szalup, nie doszłoby do takiej tragedii. Na kaĹźdym statku zapewnione są szalupy dla pasaĹźerĂłw pierwszej klasy, choć juĹź kapitan nie przestrzega praw morskich i często ucieka z topiącego się statku. Zresztą mało kto dzisiaj postrzega honor, jako coś waĹźnego. Rzadko słychać, iĹź po skandalu ktoś podaje się do dymisji.
Jeśli jegomość wdrapie się na szczyt, chce jak najdłużej podziwiać piękne krajobrazy, które na dole są niedostępne. Trzecia klasa nie wie jak świat wgląda z góry, więc musi się zadowolić samym opisom i uwierzyć w to, o czym mówią obserwatorzy.
Jesteśmy zdani wyłącznie na siebie i na ten wiatr, który dmucha w nasze nadwyrężone żagle.
Wiedząc, iż nie ma na naszym statku szalup płyniemy w nieznane, na dziobie postawiliśmy człowieka, który nie rozróżnia lodowych gór od fal. Jego lornetka ma mgliste szkła, serce bije dla innego armatora, nie słucha szumu morza, celowo naprowadza statek na przeszkody.
Nie na tym polega żegluga, morza trzeba słuchać i głosu Neptuna, inaczej trud nasz nadaremny. Wszystko na naszym pokładzie jest nie tak, młodzi opuszczają statek i służą jako majtkowie innym kapitanom. Opuszczają żony i dzieci, i czasami już nigdy nie powracają z dalekiego rejsu. Rozbite gniazda splata los, ale już nigdy nie są takie same.
Wielkie rozbieĹźności pomiędzy płacami tworzą masowe bezrobocie, nie wystarcza pieniędzy dla wszystkich. Zawsze jest cieplej bliĹźej pieca, ale nie kaĹźdy do niego się dopcha, a juĹź z pewnością nie trzecia klasa. Układy i układziki jednym pozwalają Ĺźyć dostatnio, drugim skąpią na chleb. Dawniej była „klasa robotnicza”, ktĂłra z pracą nic wspĂłlnego nie miała, dzisiaj jest klasa pierwsza, ktĂłra nie moĹźe mieć z pracą nic wspĂłlnego. Zmienili się boĹźkowie z tych w kufajce, na tych w farmerskich dĹźinsach. Europa nie uległa zmianie, nadal jest część zachodnia (bogata) i wschodnia biedna. Mur berliński nadal istnieje, rozwalono tylko symbol odgradzający bogactwo od biedy. Łatwiej go było przeskoczyć kiedy stanowił monolit betonowy, trudniej gdy stanowi rzeczywistość. Gdzieś rozbiera się stare mury, by powstawały nowe, trudniejsze do przeskoczenia. Wymazuje się z pamięci ludzkiej symbole, by na ich miejsce wtłoczyć skuteczniejsze. Filozofowie myśleli, mądrale wprawiają w ruch ich niemal doskonałe maszyny. Wszystko, co ma korzenie nadal rośnie, nie jednej jaszczurce ucięto ogon, po czym wyrastał nowy.
Tak jak istniały wojny od zarania dziejów, tak też istnieje niewolnictwo, choć przybiera różne formy. Władza ludowa od przeszło pół wieku pozostaje ta sama, zawsze zdalnie sterowana. Istnieje też ZOMO i ORMO, choć pod innymi szyldami.
Wszystko jest jak za dawnych lat, zmieniają się jedynie pory roku, dnie i noce, a zegar korzyści niezmiennie kroczy i nabija kasę tym, co najwięcej mają.
Trzecia klasa nie powinna nawet o tym marzyć, gdyż marzenia zarezerwowane są dla wybranych.

Władysław Panasiuk

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt