Środa 24 Kwietnia 2024r. - 115 dz. roku,  Imieniny: Bony, Horacji, Jerzego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 07.12.14 - 21:08     Czytano: [1464]

Dział: Prosto z mostu

Sire, burzy się proletariat

W książce „RzeĹşnia numer pięć” Kurt Vonnegut, omawiając en passant rozmaite fazy operacji wojskowych, wspomina teĹź o operacji, ktĂłra przypominała mu „grę miłosną po orgazmie zwycięstwa”. Chodziło mu to tzw. „przeczesywanie terenu”. Podczas tej operacji nie słychać Ĺźadnych odgłosĂłw walki, nikt nie „strzela strzałami” (tak właśnie wyraził się w marcu 1968 roku pewien student z Syrii, przeciwstawiając akcję Milicji Obywatelskiej i ORMO przeciwko demonstracjom studenckim podobnym pacyfikacjom w Syrii, gdzie tamtejsze siły porządkowe „strzelały strzałami” - a za chwilę zreflektował się i dodał: „i nabojami” - co wywołało salwę śmiechu), przeciwnie – kaĹźdy stara się udawać, Ĺźe go nie ma – dokładnie tak samo, jak to robią Umiłowani PrzywĂłdcy podczas ciszy wyborczej. Ale cisza wyborcza juĹź się skończyła, stanowiska prezydentĂłw, burmistrzĂłw i wĂłjtĂłw zostały obsadzone, a Umiłowani PrzywĂłdcy jakby nadal udawali, Ĺźe ich „nie ma” , podobnie jak Wojskowych SłuĹźb Informacyjnych, izraelskiej broni jądrowej, czy wreszcie ĹťydĂłw.

Jeśli chodzi o ĹťydĂłw, to zdania w tej materii są podzielone; pan redaktor Adam Michnik skłania się ku poglądowi, Ĺźe ich teĹź „nie ma” , podczas gdy pan red. Konstanty Gebert twierdzi, Ĺźe „są”, a w dodatku – Ĺźe będą walczyć z „antysemityzmem” . Sytuację przewidział rosyjski bajkopisarz Kryłow, w wierszu o łabędziu, szczupaku i raku: „kto winowat iz nich, kto praw – sudit’ nie nam”. I słuszna jego racja – bo któş odwaĹźyłby się rozstrzygać spory między panem red. Michnikiem a panem red. Gebertem, zwłaszcza w kwestii tak zdradliwej? Niech juĹź lepiej rozstrzygną między sobą, czy „są”, czy teĹź ich „nie ma” - bo jakieś przywileje muszą być. Tak właśnie stwierdził Czesław Bielecki. Kiedy oczekiwaliśmy na wejście do telewizyjnego studia, Czesław Bielecki rozmawiał z Krzysztofem Wolickim i w pewnej chwili bardzo głośno powiedział do niego: „ty Ĺťydłaku!” Na takie dictum pan prof. Marcin KrĂłl rzucił w przestrzeń uwagę: dlaczego ja nie mogę tak powiedzieć? - na co Czesław Bielecki odparł, Ĺźe „jakieś przywileje muszą być!”

Wreszcie mniejsza o to, bo waĹźniejsze jest, Ĺźe Umiłowani PrzywĂłdcy nadal udają, Ĺźe ich „nie ma” , chociaĹź cisza wyborcza juĹź się skończyła. Na pierwszy rzut oka wydaje się to niezrozumiałe, bo zaraz po zakończeniu ciszy wyborczej Umiłowani PrzywĂłdcy powinni wszcząć zwyczajowy jazgot, ktĂłrym wypełniają przestrzeń publiczną naszego nieszczęśliwego kraju gwoli stworzenia wraĹźenia, Ĺźe są tu niezbędni, a nawet – Ĺźe są najwaĹźniejsi, podobnie jak za pierwszej komuny uwaĹźał Towarzysz Szmaciak: „my tutaj rządzim i my dzielim, bez nas by wszystko diabli wzięli” - ale przecieĹź nawet dzieci wiedzą, Ĺźe to nieprawda, Ĺźe o Ĺźadnym rządzeniu nie ma tu mowy, bo naszym nieszczęśliwym krajem rządzą bezpieczniackie watahy, ktĂłre Umiłowanymi PrzywĂłdcami się wysługują, wynagradzając ich w zamian okruszkami ze stołu pańskiego. Te okruszki raz są większe, raz mniejsze, w zaleĹźności od tego, z czyjego stołu spadają.

Raz mogą to być hopy z Pendolino, w ktĂłrym – jak się okazuje – zbyt rzadko wypróşniane mają być wychodki – a znowu innym razem – kanty na słuĹźbowych delegacjach. Takie kanty w porĂłwnaniu choćby z Pendolino, to oczywiście mizeria, cienka herbatka – toteĹź nic dziwnego, Ĺźe specjalizują się w nich raczej Umiłowani PrzywĂłdcy z opozycji. Trzech juĹź wyleciało z PiS, ale wydaje się, Ĺźe to nie koniec, bo mściwy marszałek Sikorski podobno wytropił kolejnych. Wynika z tego, Ĺźe kaĹźdy orze, jak moĹźe - a właśnie skończyła się druga tura wyborĂłw, w następstwie ktĂłrej obsadzono wiele stanowisk prezydentĂłw, burmistrzĂłw i wĂłjtĂłw, ktĂłrzy wprawdzie pod władzą są postawieni, ale i pod sobą maja Ĺźołnierzy, ktĂłrych mogą poumieszczać na posadach, albo i nie. ToteĹź dzielenie łupĂłw odbywa się w skupionym milczeniu, bo ci, ktĂłrzy właśnie zostali uszczęśliwieni posadami, na razie wolą się tym nie chwalić, no a ci, ktĂłrzy posady właśnie utracili, albo muszą obejść się smakiem, teĹź nie mają powodĂłw, by o tym opowiadać.

ToteĹź trwa przedłuĹźona cisza wyborcza, ktĂłra zresztą moĹźe okazać się cisza przed burzą, bo „burzy się proletariat”. („Czy to krĂłlewska kancelaria? Jestem minister spraw wojskowych. Sire, burzy się proletariat!” ). Gdyby to było w koszmarnych czasach sanacji, to proletariacki poeta by napisał: „Kryzys w ciężkim przemyśle, płace gĂłrnikĂłw głodowe. Ich twarze – nieprawomyślne. Ich myśli – antypaństwowe”. Najprawdziwsze mogą być te myśli – znaczy się – antypaństwowe – bo antypaństwowe jest kaĹźde „podpalanie państwa” , czy nawet „demokracji” . OskarĹźany jest o to zwłaszcza pan prezes Jarosław Kaczyński, ktĂłry na 13 grudnia szykuje potężną manifestację, ktĂłra... no właśnie... – ktĂłra ma zaświadczyć o niezgodzie na psucie państwa.

Rychło w czas! Sęk w tym, Ĺźe państwo zostało zepsute juĹź w 1989 roku w Magdalence, gdzie generał Kiszczak wraz z gronem osĂłb zaufanych oddał je pod okupację bezpieczniackich watah. Te watahy ciągną z okupacji kraju korzyści między innymi w ten sposĂłb, Ĺźe Ĺźerują na spółkach Skarbu Państwa, zwłaszcza w sektorze paliwowym i energetycznym, wskutek czego taki np. polski węgiel jest droĹźszy i to znacznie, od węgla importowanego. Elektrownie wolą tedy kupować tańszy węgiel, ktĂłry importują i sprzedają im firmy teĹź kontrolowane przez bezpieczniackie watahy. W ten sposĂłb zarabiają one podwĂłjnie, a przy tym realizują zadania wynikające z projektu „Mitteleuropa” , ktĂłry jeszcze w roku 1915 przewidywał, Ĺźe niemieckie protektoraty mogą mieć jedynie gospodarki peryferyjne i uzupełniające gospodarkę niemiecką. Ale o tym właśnie sza! – więc wydaje mi się Ĺźe 13 grudnia pan prezes Kaczyński będzie raczej chciał ogrzać się przy ogniskach zapalonych przez gĂłrnikĂłw. Czy państwo się od tych ognisk zajmie – te raczej mało prawdopodobne, bo wydaje się, Ĺźe tak się „burzą”, by nie „złowić krĂłliczka, ale by gonić go”.

Tymczasem na świecie dzieją się cuda, ktĂłre zresztą moĹźna było przewidzieć. Jak pisał w roku 1967 JĂłzef Ozga-Michalski, „w dymach bijących z wojny izraelsko-arabskiej niektĂłrzy prĂłbują uwędzić swoje półgęski ideowe” . Ostatnio swĂłj półgęsek ideowy postanowił w tych dymach uwędzić Iran. To znaczy – niezupełnie w tych samych – bo raczej w dymach bijących z państwa islamskiego, ktĂłre pojawiło się na skutek lekkomyślności prezydenta Obamy. Jak wiadomo, prĂłbując rozszerzyć „jaśminowe rewolucje”, doprowadził on do wypuszczenia z butelki straszliwego dĹźina w postaci Kalifatu, a obecnie desperacko i jak dotąd – daremnie usiłuje go do tej butelki wepchnąć. Poszukuje teĹź na gwałt pomocnikĂłw, więc nie pogardzą Ĺźadnym. I oto okazało się, Ĺźe terytoria kontrolowane przez państwo islamskie zostały zbombardowane przez samoloty... irańskie! Znaczy się – Iran, dotychczas złowrogi, jednym susem znalazł się wśrĂłd „sojusznikĂłw naszych sojusznikĂłw” . Jaki ten Iran jest – to jest – ale widać, Ĺźe jest znacznie mądrzejszy od wystruganych przez bezpiekę z banana naszych Umiłowanych PrzywĂłdcĂłw. Oto tego samego dnia, kiedy irańskie samoloty zbombardowały pozycje Kalifatu, kraje arabskie wystąpiły z inicjatywą, by bezcenny Izrael „wyrzekł się” broni jądrowej i w dodatku – udostępnił swoje instalacje nuklearne międzynarodowej kontroli. Ajajajajajajaj! W tej sytuacji tylko patrzeć, jak „sojusznikiem naszych sojusznikĂłw” zostanie teĹź zimny ruski czekista Putin, a wtedy rĂłwnieĹź opanowany przez judeochrześcijańską sektę portal „Fronda” dostanie rozkaz, by ćwierkać o nim Ĺźyczliwie.







Stanisław Michalkiewicz
7 grudnia 2014




Stały komentarz Stanisława Michalkiewicza ukazuje się w kaĹźdym numerze tygodnika „Goniec” (Toronto, Kanada).

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt