Sobota 20 Kwietnia 2024r. - 111 dz. roku, Imieniny: Agnieszki, Amalii, Czecha
| Strona główna | | Mapa serwisu
dodano: 01.11.14 - 16:09 Czytano: [1266]
Dział: Śladami naszych przodków
Orlęta lwowskie
Wspomnienie polskiego bohaterstwa
Mianem Orląt Lwowskich, określa się młodych mieszkańców miasta Lwów, którzy widząc brak regularnych oddziałów wojskowych w listopadzie roku 1918, jako ochotnicy walczyli o miasto z oddziałami regularnego wojska ukraińskiego. Ci młodzi ochotnicy, walczyli również na przedpolach miasta z Armią Czerwoną, w toku wojny polsko- bolszewickiej, mającej miejsce w roku 1920.
Najmłodsi bohaterowie
W skład oddziałów ochotniczych Orląt Lwowskich, wchodzili studenci, młodzi robotnicy, jak również urzędnicy i uczniowie. W walkach we Lwowie, uczestniczyły z z bronią w ręku około 6022 osoby, w tym 1374 uczniów szkół powszechnych i średnich. Wiek 2640 walczących Orląt, nie przekroczył 25 roku życia, najmłodszy obrońca miasta, miał zaledwie 9 lat. Zginął w pierwszych dniach rozpoczętych walk. Antoś Petrykiewiecz mający wówczas 13 lat, został kawalerem Orderu Virtuti Militari. Pierwsze walki o Lwów, rozpoczęły się w dniu 1 listopada 1918 roku.
POW
Na początku listopada 1918 roku rozpoczęła też swoją działalność, wierna idei komendanta Józefa Piłsudskiego, Polska Organizacja Wojskowa. W dniu 28 października, została utworzona w Krakowie Polska Komisja Likwidacyjna, która miała przejąć władzę nad całą Galicją instalując się we Lwowie, centrum władzy. W austriackich jednostkach wojskowych, we Lwowie było w tym czasie kilka tysięcy żołnierzy narodowości ukraińskiej. Jednostki te miały swoje siedziby w koszarach przy ulicy Kurkowej, św. Piotra, Jabłonowskich i Zyblikiewicza. Polaków, a w szczególności oficerów, którzy służyli wcześniej w tych oddziałach, dowództwo austriackie usunęło z obejmowanych stanowisk.
W obliczu zagrożenia
Dnia 1 listopada 1918 roku, nad ranem żołnierze podlegający Ukraińskiemu Komitetowi Wojskowemu opanowali większość gmachów publicznych we Lwowie. W odpowiedzi na tą sytuację, w zachodniej części miasta powstały spontanicznie dwa polskie punkty oporu z nieliczną początkowo i słabo uzbrojoną załogą. Była to szkoła im. Henryka Sienkiewicza, w której znajdował się batalion kadrowy WP pod dowództwem kapitana Zdzisława Trześniowskiego i Dom Akademicki z niewielką grupą żołnierzy POW. Obie placówki rozpoczęły akcję obronną. Wkrótce powołano Naczelną Komendę Obrony Lwowa na czele z kapitanem Czesławem Mączyńskim. Początkowo Komenda Naczelna nie panowała nad nowymi sukcesywnie powstającymi grupami i oddziałami polskimi, które w walce opanowały szereg kluczowych pozycji. Ponieważ większość mężczyzn zdolnych do służby wojskowej znajdowała się w wojsku albo w obozach jenieckich, oddziały obrońców składały się przeważnie z młodzieży, często niepełnoletniej.
Broń zdobyta na wrogu
W pierwszych dniach prowadzonych walk, polska młodzież zdobywała broń na przeciwniku, a następnie z austriackich magazynów. Zaczęto organizować różne oddziały wojskowe, takie jak piechota, artyleria, kawaleria, a nawet oddział techniczny i lotniczy. Jednym z dowódców tej walki był podpułkownik Karol Baczyński. Po sukcesach oddziałów polskich, dnia 10 listopada 1918 roku, cała zachodnia część miasta Lwów, znalazła się w rękach polskich.
Wszystko dla ojczyzny
W dniu 22 listopada 1918 roku, miasto Lwów zostało opanowane przez zamieszkujących je Polaków. Obrona oblężonego przez wojska ukraińskie Lwowa, pozbawionego dostaw wody i elektryczności, trwała aż do połowy roku 1919. Wtedy to, regularne wojska polskie przybyłe z odsieczą, skutecznie przerwały oblężenie. W okresie walk o Lwów, regularne oddziały Ukraińskich Strzelców Siczowych, zostały powstrzymane przez oddziały polskiej młodzieży, nasze polskie Orlęta.
Podczas wojny polsko- bolszewickiej
Obrona Lwowa w czasie wojny polsko - bolszewickiej, była równie znacząca. Wówczas to 1 Armia Konna Siemiona Budionnego, na południowej flance, nacierała na Lwów. Społeczeństwo Lwowa, stanęło w zaistniałej sytuacji do obrony swego miasta. Budionny, dokładnie wówczas zrealizował rozkaz Michaiła Tuchaczewskiego, uderzając na tyły Wojska Polskiego. 11-godzinna krwawa bitwa, garstki obrońców polskich z silnymi oddziałami 6 Dywizji Konnej Budionnego, nazwana została Polskimi Termopilami. Wojskowe władze austriackie, rezydujące we Lwowie, wspierały dążenia kół ukraińskich do przejęcia władzy w mieście. Wiadomości o tym docierały do środowisk polskich. Przeciwdziałanie zagrożeniu, utrudniało duże rozbicie polityczne społeczności polskiej. Oprócz ośrodków politycznych, istniały organizacje legionistów, Towarzystwo oraz Koło byłych Członków Wzajemnej Pomocy, a także Koło byłych Członków Polskiego Korpusu Posiłkowego, śmiało walczące o polskość, podczas wspomnianej bitwy. W październiku roku 1918, na wezwanie Rady Regencyjnej pułkownik Władysław Sikorski, zaczął organizować we Lwowie regularne Wojsko Polskie. Jednak i podczas tej bitwy, arcy ważną rolę odegrała polska młodzież, Polskie Orlęta Lwowskie.
W dniu 1 listopada, kiedy to wspominamy obronę Lwowa, warto jest wspomnieć prawdziwych polskich bohaterów, jakimi były Orlęta Lwowskie.
Ewa Michałowska - Walkiewicz
Jan Orawicz - 16.11.14 21:22
... Lwowskie Orlęta! Zupełnie podobna do Nich, Powstańcza Młodzież
Warszawy z lata 1944r. Gdy się o tych młodych patriotach myśli,to w
oku normalnych Polaków -chciał nie chciał serca wyciskają łzy z oczu.
O powrocie do Polski Lwowa ani słowa!!! I na jakich fundamentach
mamy budować nić braterstwa z Ukrainą?! Za ogromny banderowski
zamordyzm na Polakach w czasie wojny, też ani ćwierć gębkiem do
tej pory, nikt z ukraińskiej czołówki nie przeprosił nas Polaków.A dla
nas nie był obojętny ich niedawny Majdan!...
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Chleb i jego znaczenie
Chleb od zawsze miał znaczenie kulturowe i obrzędowe. Wielkie jego znaczenie odnajdujemy w Biblii, jak również w różnych mitologiach...
20.04.24 - 11:16 | Czytaj więcej
20 Kwietnia 1936 roku
Prezydent Ignacy Mościcki wydał dekret o utworzeniu Funduszu Obrony Narodowej.
20 Kwietnia 1706 roku
Zmarł Hieronim Lubomirski, hetman wielki koronny, woj. krakowski, podskarbi wielki koronny, marsz. nadworny koronny (ur. 1647)