Kultura rolna

Szanowni Państwo!

Określenie „kultura rolna” ogrodniczce powinno kojarzyć się jednoznacznie, ale mnie kojarzy się dwuznacznie. PrĂłcz tradycyjnego znaczenia, kojarzy mi się z „kulturą buraka”, czyli zwyczajnie z brakiem kultury zarĂłwno tej na co dzień, jak i tej od święta.

Za czasĂłw słusznie minionych pewna dziewczyna jeĹşdziła na Bazar Róşyckiego posłuchać „dobrej muzyki”. Dla niej dobrą muzyką było rzępolenie na harmonii melodyjnych piosenek. W tamtych czasach radio nadawało tylko muzykę powaĹźną albo radzieckie czastuszki. Człowiek był spragniony ładnych melodii, ale niekoniecznie ludowych. Dobry film był rarytasem. Oazą prawdziwej kultury był teatr, w ktĂłry cenzura ingerowała chyba najmniej. W literaturze pięknej dominowały propagandowe gnioty, ale spod lady moĹźna było kupić coś wartościowego. Dostępność do tych dĂłbr była jednak bardzo ograniczona.

Tamtejszy niedostatek zastąpiła obecna klęska urodzaju. Teraz „artystą” moĹźe zostać kaĹźdy i to w dowolnej dziedzinie (pewnie jedynie z wyjątkiem architektury). Co więcej, Ĺźaden talent ani wykształcenie nie są wymagane. Powszechny kult bylejakości wymaga wręcz niedoskonałości pod kaĹźdym względem. Jedyny warunek to poprawność polityczna.

Łatwo to zaobserwować w serialach telewizyjnych. Popularność seriali bierze się z podpatrywania codzienności i przedstawiania jej w skrystalizowanej formie. Dobry spektakl to taki, który pokazuje prawdę, z tym, że sam problem może, ale nie musi być interesujący. Obserwujemy tu sprzężenie zwrotne. Serial pokazuje wzorce zachowań, takie jak np. nachalne narzucanie się dziewczyn niemrawym chłopakom, co jest bardzo trendy i zgodne z gender. I oto wystarczy przejść się ulicą, żeby zaobserwować namolne zachowanie dziewczyn i napastowanych bezradnych chłopaków.
Ot, swoista kultura rolna buraka pastewnego.

Pozdrawiam do następnej soboty
Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl











40/2014 (171)


.............................................................................................





MARGARET TODD

Odcinek 71

♣

Czekając na wnuki, Wanda zabrała się za porządki. Nie lubiła bezczynności, za to lubiła
zajęcia domowe, zwłaszcza utrzymywanie mieszkania w nieskazitelnej czystości sprawiało jej
satysfakcję. Kawalerka, w której mieszkała, zawsze lśniła czystością, nie tak jak to mieszkanie
syna. Rozejrzała się z dezaprobatą. Synowa jej się niestety nie udała, nie ma co ukrywać.
Przez moment zastanawiała się, od czego zacząć. Czy od powieszenia nowych, własnoręcznie
uszytych zasłon, czy od wyrzucenia śmieci? Zajrzała do wypełnionego po brzegi kubła. Dlaczego
oni nie segregują odpadów? Ach, prawda. Już się tego nie robi. Nawet zużyte baterie
wyrzuca się razem z odpadkami. Trudno, nie jej sprawa.
Synowa miała w głowie fiu bździu, jak mawiała matka Wandy. Na przykład teraz: niepozmywane
naczynia po śniadaniu. Zrozumiałe, że oboje spieszyli się do pracy, a dzieci do
szkoły, ale gdyby wstała trochę wcześniej, to by zdążyła. Przygotowanie obiadu, to przecież
nie wszystko, jak się ma rodzinę.
Sprawy kulinarne nie były najmocniejszą stroną Wandy. Zamiast męczyć się własnoręcznymi
wypiekami wolała zaopatrywać się w cukierni. Wnuki myślały, że to jej własne wyroby.
Nie wyprowadzała ich z błędu.
Wszystko wróciło do normy. Nie myślała już o tamtym głupim incydencie i groźbie kompromitacji.
Nikt i nigdy nie dowie się, jakie nosiła imię w dzieciństwie. A swoją drogą, to całe
zajście z „człowiekiem w dynamĂłwkach”, jak o nim myślała, zaowocowało nieoczekiwanie
współpracą, o której nigdy by nawet nie pomyślała.
Nadal nie miała oczywiście pojęcia, kim był towarzysz W, ale że był jej życzliwy, nie
wątpiła. Chętnie spełniała jego drobne prośby, jak chociażby tę ostatnią. Zadzwoniła do gabinetu
psychiatry i umówiła wizytę jakiegoś prokuratora z lekarzem, a później zatelefonowała
do sekretariatu prokuratora, przedstawiła się jako asystentka psychiatry i poprosiła, żeby prokurator
go odwiedził w bardzo ważnej sprawie.
Ciekawe, czy dojdzie do spotkania i jakie obydwaj będą mieli miny. Ale to już nie jej,
Wandy, sprawa.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa


..............................................................................................
Apel – kaĹźdy z Państwa moĹźe ten apel podpisać. PrĂłcz imienia i nazwiska moĹźna teĹź podać tytuł, funkcję oraz przynaleĹźność do jakiejś organizacji.

APEL

Polacy, wyborcy!

Platforma Obywatelska i Donald Tusk, podejmą niedługo – wspomagani przez Ĺźyczliwe im media (TVP, TVN, Polsat, „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Fakt”, „Dziennik Gazeta Prawna”, „Polska”, „Polityka”, „Newsweek”, „Wprost”, „Polskie Radio”, „TOK FM”, itd.) – wielką akcję straszenia wyborcĂłw i ostrzegania przed nieszczęściami, jakie spadną na Polskę, jeśli w wyborach samorządowych i parlamentarnych zwycięży PiS. Media te będą się prześcigać w podawaniu dosadnych przykładĂłw owych nieszczęść. Będą wspierane zręcznie przez media zagraniczne, zwłaszcza niemieckie, wykonujące tajne dyrektywy strategĂłw brukselskich.

Polacy, wyborcy!
Nie dajcie się zastraszyć, nie dajcie się okłamać, nie dajcie się ponownie oszukać Tuskowi i jego Platformie – rzekomo obywatelskiej!

1. Jan Wawrzyńczyk – profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
2. Małgorzata Todd – pisarka.
3. Jarosław Piastowski – lekarz.
4. Zbigniew Lisiecki – informatyk.
5. Rafał Wysmyk – ekonomista.
6. Jerzy Burski – artysta grafik.


.............................................................................................


Z pamiętnika
Młodej Rosjanki

Fragment 2
Saszeńka trochę narozrabiał. Świętowaliśmy jego powrĂłt z urlopu, na ktĂłrym się tak świetnie spisał. Zabił trzech ukraińskich faszystĂłw. Niespodziewanie zabrakło nam ja zwykle wĂłdki i ktoś musiał pojechać do miasta. Saszeńka wsiadł do swojego nowiutkiego samochodu. Uprzedzałam, Ĺźe jest zbyt pijany, ale on się uparł. WłoĹźyłam mu więc do kieszeni dzieńgi – taka stała taryfa dla milicji, ktĂłra zawsze czeka za zakrętem.
Kiedy go zatrzymali, wyjął z kieszeni przez pomyłkę zamiast pieniędzy, pistolet i zaczął strzelać do wiwatu. To nas sporo kosztowało, no bo prócz milicjantów, trzeba było zapłacić prokuratorowi. Strach pomyśleć co by było, gdyby jeszcze sędziego trzeba było odpowiednio wynagrodzić. Ale wszystko dobrze się skończyło i nawet nie tak drogo, bo okazało się, że jeden z tych zabitych przez Saszeńkę faszystów był osobistym wrogiem emerytowanego oficera KGB, naszego sąsiada.

P.S. Osobom zainteresowanym mogę przesłać powyższe teksty do posłuchania.

Polecam:
Kulisy lustracji prof. Witolda KieĹźuna | Blogpress

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt