BoĹźena Zylla - 17.09.14 22:27
Drogi Panie Janie,
Pan potrafi tak przecudnie opisywać tamte straszne i ciężkie dla Polski czasy.
Spod Pana pióra wychodzą wspaniałe wiersze.Ten to kolejny przykład Pana
zdolności pisarskich.Też chylę czoło przed Pana twórczością.
Pozdrawiam serdecznie
BoĹźena.

Jan Orawicz - 08.09.14 20:03
Szanowna Pani Haniu dziękuję za Pochwałkę mego utworu!!
O,mam tych Pochwałek od Pani,więc mam za co dziękować!
I pewnie - przy takich okazjach, "wydziękóję" jeszcze dalsze
Pochwałki od Pani! Serdecznie pozdrawiam!

HaniaP - 08.09.14 11:21
Witam i chyle czoła przed Panem i Pana twórczością. Panie Janku piękny wiersz. Pozdrawiam gorąco.

Jan Orawicz - 04.09.14 21:27
Droga pani poetko Doroto, serdecznie dziękuję za czułe spojrzenie
na mĂłj wiersz. Jest to moja autentyczna migawka,kiedy to z rodzicami
i rodzeństwem uciekaliśmy przed niemieckimi hordami z Pomorza
w kierunku Warszawy.A to z tego powodu,że nachodzące wojsko Hitlera
mordowało ludność cywilną.Niemcy znęcali się szczególnie na polskich
harcerzach,członkach Związku Strzeleckiego,urzędnikach państwowych,
nauczycielach itp. Z tamtego czasu najgłośniejsza jest tzw. Krwawa
Niedziela w Bydgoszczy. W pobliżu tego miasta urodziłem się. Te ucieczki
w kierunku Warszawy ludności cywilnej spowodowały olbrzymią ciasnotę na drogach,co powodowało wstrzymywanie poruszania się polskich jednostek wojskowych ku stolicy. Tłok na drogach sprzyjał niemieckim lotnikom
do celnych atakĂłw na zwarte kolumny uciekinierĂłw. Ci bandyci ostrzeliwali
nas z karabinów pokładowych. Te straszne obrazy mam często w pamięci.
Ten mój wiersz, to jedno z wielu autentycznych przeżyć z tamtej tragicznej
ucieczki. Widziałem w wieczornym lesie zmęczonych po bitwach polskich
żołnierzy drzemiących na wrzosach,mchach.skulonych pod sosnami, wspartych
na karabinach.Do dzisiaj słyszę okrzyki dowódców wojskowych do nas,
cywilnych furmanek. Ludzie !! dajcie wojsku lewą wolną!! Lewą wolną!!
Lewą wolną!!! Wojsko musi docierać na wyznaczone pozycje.Widzę tamtych
naszych kochanych żołnierzy na wozach,koniach,samochodach. Słyszę ryk samolotów niemieckich i przejmujący krzyk ludzi; Matko Boska, ratuj nas!!!
W jednym z nalotów, biegnąc z Mamą do przydrożnego pola ze
słonecznikami, widziałem z Mamą obok nas śmierć matki z córeczką na rękach.
Ucieczka nam się skończyła nad rzeką Bzurą, obok Sochaczewa ,nad którą
trwała bitwa z niemiecka nawałą. Rzeka niosła faktycznie plamy krwi,a w
jej lustrze odbijały się z wieczornego nieba czerwone ozory ognia
od płonącej od bomb Warszawy. Ludzie krzyczeli, płacząc: Warszawa
płonie !!! Warszawa płonie!!!
Kończąc te moją migawkę, z tamtych dni mego przykrego dzieciństwa,
znów zadaję sobie pytanie: Skąd u ludzi rodzi się chęć mordowania
drugiego człowieka?! Czyżby Niemcy mieli te chęć zakodowana w genach?
Podobnie ma się sprawa z kolosem od wschodu? Te dwa kolosy napadły
na mały kraj jakim przecież jest Polska. ZABIJALI NAS I RABOWALI NASZ
MAJĄTEK i do tej chwili niczego nie chcą zwrócić! Ale za to są obrażeni,a
wschodni kolos grozi nowym napadem - nawet atomowym. Czym Polska
jemu zagraĹźa??!! Oto humanizm tego kolosa!!
Serdecznie pozdrawiam

Dorota Sidor - 04.09.14 16:55
Przepiękny wiersz Panie Janku ;)
Wspaniale ujął Pan tamte czasy w strofach utworu .
Jestem wzruszona do łez .
Kłaniam się nisko przed Pana Twórczością .
Pozdrawiam serdecznie i czekam na kolejne utwory wyrastające z pod Pana pióra .
Gratuluje i podziwiam Pana talent pisarki .
Dorota.

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami naszych Czytelników. Gazeta Internetowa KWORUM nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.