Ratujmy róşe

Szanowni Państwo!

Ratujmy róşe, pĂłki jeszcze nie płoną lasy, pĂłki mamy jeszcze pokĂłj, mimo rosyjskich i izraelskich prowokacji wciągnięcia całego świata w wojnę. Zajmijmy się własnym podwĂłrkiem, przed (przyszłą – oby nie) wojną. O obronności naszego kraju nie ma co wspominać, bo ona nie istnieje. Zgodnie z twierdzeniem Bartłomieja Sienkiewicza, tyczy się to całego Państwa Polskiego. SprawdĹşmy jednak to twierdzenie na przykładzie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Sądząc po okazałym gmachu i fakcie odpowiadania na listy – istnieje ono, a nawet ma poczucie humoru, albo lubi się przekomarzać (patrz korespondencja). Czym jeszcze się zajmuje prześledĹşmy na przykładzie teatrĂłw.

Znany reĹźyser (bardziej filmowy niĹź teatralny) nie musi słono płacić za reklamę swoich dzieł, wystarczy Ĺźe odwoła się do „zaprzyjaĹşnionych mediĂłw”, a jego niemniej znana aktorka i jej cĂłrka posiadają po jednym teatrze w Warszawie i egzystują nawet bez odwoływania się do mediĂłw. Jak wyglądają finanse tych teatrĂłw? Pewnie dobrze, chociaĹź wątpię, Ĺźeby czysta sprzedaĹź biletĂłw zapewniła płynność finansową. Ale jako instytucje prywatne, nie muszą się publice tłumaczyć skąd mają kasę. Na stronie www.mkidn.gov.pl o dofinansowaniu tych placĂłwek teĹź nic nie wiadomo.

W PRL-u z rozrywkami się nie przelewało, a mimo to posiłkowano się wojskiem dla zapełniania widowni. Teraz wojsko jest na wagę złota, więc o takim rozwiązaniu nie ma co marzyć. CzyĹźby zatem nieznośnie lekki repertuar, traktujący wyłącznie o „wdziękach Maryni”, był w stanie zapewnić finansowanie teatru? Gdyby ktoś z Państwa coś wiedział na ten temat, proszę o informację.

Pozdrawiam do następnej soboty
Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl











29/2014 (160)


Teatrzyk Zielony Śledź
ma zaszczyt przedstawić sztukę pt.

Gdzie leży Smoleńsk?


Występują: Moher i Leming.

Leming – Jakie to szczęście, Ĺźe Putin nie zginął w tej katastrofie lotniczej na Ukrainie.

Moher – Miał lecieć tymi Malezyjskimi Liniami Lotniczymi?

Leming – To nic nie wiesz? Ukraińcy chcieli zestrzelić samolot Putina, ale się pomylili.

Moher – A nie „separatyści” go zestrzelili?

Leming – No przecieĹź nie strzelali by do własnego wodza.

Moher – Trudno się z tym nie zgodzić. Ale moĹźe się pomylili, moĹźe myśleli, Ĺźe strzelają do samolotu ukraińskiego?

Leming – Pomylili? Ty wiesz jakie oni maja precyzyjne urządzenia naprowadzające!?

Moher – Czyli wiedzieli do kogo strzelają?

Leming – Oczywiście, Ĺźe wiedzieliby do kogo strzelają, gdyby to byli separatyści. Wszystko będzie jasne po odczytaniu czarnych skrzynek.

Moher – KtĂłre juĹź znajdują się w Moskwie.

Leming – A gdzie mają być?

Moher – Ĺťeby „udowodnić”, Ĺźe to nie „separatyści” strzelali?

Leming – Pewnie! Oj, nie łap mnie za słówka. Nie ma co tego roztrząsać. Putin powiedział wyraĹşnie: za katastrofę odpowiada państwo, na ktĂłrego terytorium miała ona miejsce.

Moher – Przypomnij mi gdzie leĹźy Smoleńsk.

Leming – Jak to gdzie? W Rosji.

Moher – Ale za katastrofę Tupolewa 154 Rosja odpowiedzialności nie ponosi?

KURTYNA


…………………….





MARGARET TODD

Odcinek 60

♦

Zjawienie się szefa przerwało miłą pogawędkę radcy z panią Hanką.
– Miał pan wizytę bardzo wzburzonego wyborcy – powiedziała sekretarka na widok
wchodzącego posła.
– Czyli dobrze, Ĺźe mnie nie było – cień uśmiechu przemknął po twarzy Buchniarza. –
Czego chciał?
– Zmiany prawa bankowego.
– O!
– Miał pretensję, Ĺźe naliczono mu jakieś horrendalne odsetki od śmiesznie małego debetu,
o którym nawet nie wiedział.
TeĹź słyszałem o takich przypadkach – wtrącił Ĺťarski. – MoĹźe warto by się tym zająć?
– Nie – uciął poseł. – Prawo jest w porządku.
– To co nie jest? – radca potraktował tę wypowiedĹş jak wyzwanie.
– Wykorzystuje się niekiedy niedoskonałość poczty, Ĺźeby na nią zrzucić winę za niedostarczenie
powiadomienia o debecie – wyjaśnił Buchniarz.
– MoĹźe jednak te odsetki nie powinny być aĹź tak wysokie? – upierał się radca.
– Nie będę się tym zajmował – powtĂłrzył stanowczo poseł.
– Nie widzi pan problemu?
– Akurat odwrotnie. Problem mĂłgłby być i to duĹźy.
– Chodzi o bankowe lobby? – spytał domyślnie Ĺťarski.
– Trafnie pan to ujął. Nie zamierzam kopać się z koniem. WejdĹşmy do mojego gabinetu.
Kiedy drzwi się za nimi zamknęły, Buchniarz przybrał bardzo uprzejmy ton, który rezerwował
zwykle na specjalne okazje.
– Panie radco, poprosiłem dzisiaj pana w nietypowej sprawie.
– Jestem między innymi od spraw nietypowych.
– Ta dotyczy mojej cĂłrki.
– Coś się jej stało?
– Nie. Na szczęście nie ma z nią Ĺźadnych kłopotĂłw. Jest artystką.
– Ach, tak – Ĺťarski ugryzł się w język, Ĺźeby nie skomentować, Ĺźe być moĹźe jednak jest
z nią coś nie w porządku.
– Rusłana niedługo skończy piętnaście lat i zaĹźyczyła sobie na urodziny bardzo nietypowy
prezent. Nie mam pojęcia, jak to się robi.
– Ale co?
– JuĹź mĂłwię. Najpierw zapytam: jak się wydaje książkę?
– Napisała książkę? – spytał radca i nie czekając na odpowiedĹş powiedział: – Wszyscy
teraz piszą książki. Wydanie, to też nie problem. Prawdziwym wyzwaniem jest dopiero znalezienie
czytelnika!
– Pisze wiersze, odkąd nauczyła się pisać – poseł zignorował kąśliwą uwagę radcy. –
Ma kłopoty z przedmiotami ścisłymi, ale rekompensuje to literaturą. Trudno mi nawet ocenić,
czy to, co pisze, ma jakąś wartość.
– Ja teĹź się takiej oceny nie podejmę. A tak na marginesie, poeci są tą wyjątkową grupą
artystów, którym udało się zerwać wszelkie więzy, wszelkie ograniczenia takie jak rym, rytm
i sens w poezji. Teraz ich twórczość jest niczym nieskrępowana i nie dająca się z niczym porównać.
Brak kryteriów i totalna wolność doprowadziły do anarchii nie mającej wcześniej
precedensu, no, może tylko daje się porównać z malarstwem, na którym podobno trzeba się
znać, co najmniej jak na medycynie.
– Miałem nadzieję, Ĺźe podpowie mi pan jak sprawę załatwić. Teść teĹź nalega, a czego
nie robi się dla rodziny?
– Z tym nie będzie najmniejszych problemĂłw – obiecał radca. – Obecnie, lepiej czy gorzej,
pisać każdy może, jedynie z czytaniem jest gorzej. Wydawać można wszystko. Prawdziwą
i jedyną sztuką w tym całym biznesie jest sprzedanie książki, ale w tym wypadku, jak
rozumiem, nie o to chodzi.
– Bo ja wiem...
– Na marketingu literatury się nie znam, ale tu teĹź nie widzę problemu. Nic nie szkodzi
na przeszkodzie, żeby z córki zrobić wielką poetkę.
– Jak to nic?
– No, wyłącznie pieniądze. Zapewniam pana, Ĺźe samych wierszy i tak nikt czytać nie
będzie, chyba że mu się zapłaci.
– Dlaczego zakłada pan, Ĺźe nikomu się nie spodobają?
– Jeśli komuś akurat jakiś wierszyk przypadnie do gustu, tym lepiej, ale nie musi. To nie
jest warunek konieczny.
– A konkretnie. Ma pan jakiś pomysł?
– CĂłrka jest ładna?
– Tak mi się zdaje.
– To mogłaby zastąpić w przyszłości Sarę.
– Jak będzie chciała. Jest osĂłbką dość niezaleĹźną. Prawdę mĂłwiąc, wolałbym dla niej
jakiś konkretny zawód.
– Trudno mĂłwić o konkretach, jeĹźeli nie przejawia do nich skłonności. Widzi pan, pisać
wiersze kaĹźdy potrafi. Budować mosty – juĹź nie kaĹźdy. Nie da się wmĂłwić, Ĺźe projekt jest
znakomity, mając świadomość, że most może się zawalić, jeśli w ogóle da się go wybudować.
– Dobrze – przerwał poseł. – Widzę to tak: zrobi pan plan promocji. Koszty nie grają roli.
– W takim razie moĹźe by stworzyć jakiś nowy magazyn literacko-artystyczny?
– Dobry pomysł. Dlaczego nie miałbym uchodzić za mecenasa sztuki? Tylko musiałby
pan zrobić rozeznanie wśród artystów skandalistów, żeby o magazynie było głośno od pierwszego
numeru.
– Jakich artystĂłw konkretnie ma pan na myśli?
– No, chociaĹźby tę artystkę z Gdańska.
– Ona juĹź zaistniała. A tak przy okazji, czy ktoś umie sobie wyobrazić, co by się stało,
gdyby ta tak zwana „artystka” z Gdańska zastąpiła krzyĹź gwiazdą Dawida? – Co?! – wykrzyknął
poseł, nie kryjąc oburzenia.
– Są dwa moĹźliwe scenariusze – ciągnął dalej spokojnie radca. – Skandal byłby tak
ogromny, Ĺźe nawet sąd w Hadze nie ośmieliłby się zająć sprawą, ktĂłra nieuchronnie musiałaby doprowadzić do III wojny światowej. Albo, co bardziej prawdopodobne, „artystką” zajęliby się „nieznani sprawcy” i nikt nigdy nie dowiedziałby się w ogĂłle o jej istnieniu.
– Zdam się na pańskie poczucie rozsądku – zakończył poseł pojednawczo.

CDN

Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa

………………………………………………………………………………………………………………..
Kolejny (3.) list do MKiDN. Osobom zainteresowanym mogą przesłać kolejne (2.) pismo, jakie otrzymałam z Ministerstwa.

Pismo do MKiDN


Małgorzata Todd

Warszawa 17.07.2014 r.

Pan dr Zenon Butkiewicz
Dyrektor Departamentu
Narodowych Instytucji Kultury
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Dot. DIK/1149/14WŚ

Szanowny Panie!
Odnoszę wraĹźenie, Ĺźe się nie rozumiemy. Zostałam ponownie odesłana na stronę www.mkidn.gov.pl, na ktĂłrej mogę się jedynie dowiedzieć, Ĺźe pieniądze na ten rok zostały rozdysponowane, co wydaje się oczywiste. Mogę się rĂłwnieĹź domyślać, Ĺźe przez analogię nabĂłr wnioskĂłw na rok przyszły rozpocznie się w paĹşdzierniku. PrĂłcz tego mnĂłstwo „aktualności z myszką” do niczego nieprzydatnych.
Mnie interesuje odpowiedĹş na proste pytanie: Czy jako podmiot gospodarczy „robiący w kulturze” (przepraszam za kolokwializm) mam szanse otrzymać dotację na stworzenie małej grupy teatralnej dofinansowanej przez Ministerstwo?

Z powaĹźaniem,
Małgorzata Todd


…………………………………………………

Apel – kaĹźdy z Państwa moĹźe ten apel podpisać. PrĂłcz imienia i nazwiska moĹźna teĹź podać tytuł, funkcję oraz przynaleĹźność do jakiejś organizacji, ewentualnie jakiś krĂłciutki komentarz na temat.


APEL

Polacy, wyborcy!
Platforma Obywatelska i Donald Tusk, podejmą niedługo – wspomagani przez Ĺźyczliwe im media (TVP, TVN, Polsat, „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Fakt”, „Dziennik Gazeta Prawna”, „Polska”, „Polityka”, „Newsweek”, „Wprost”, „Polskie Radio”, „TOK FM”, itd.) – wielką akcję straszenia wyborcĂłw i ostrzegania przed nieszczęściami, jakie spadną na Polskę, jeśli w wyborach samorządowych i parlamentarnych zwycięży PiS. Media te będą się prześcigać w podawaniu dosadnych przykładĂłw owych nieszczęść. Będą wspierane zręcznie przez media zagraniczne, zwłaszcza niemieckie, wykonujące tajne dyrektywy strategĂłw brukselskich.

Polacy, wyborcy!
Nie dajcie się zastraszyć, nie dajcie się okłamać, nie dajcie się ponownie oszukać Tuskowi i jego Platformie – rzekomo obywatelskiej!

1. Jan Wawrzyńczyk – profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
2. Małgorzata Todd – pisarka.
3. Jarosław Piastowski – lekarz.

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt