Środa 24 Kwietnia 2024r. - 115 dz. roku,  Imieniny: Bony, Horacji, Jerzego

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 04.04.14 - 10:30     Czytano: [2070]

Dział: Kresy w życiu Polski i narodu polskiego

Krym: płacz hipokrytów!

Jałta i Krym: hipokryzja Londynu i Waszyngtonu

Przedwojenne Ziemie Wschodnie, tj. wschodnia część wojewĂłdztwa białostockiego – Grodzieńszczyzna, wojewĂłdztwa: wileńskie z Wilnem, nowogrĂłdzkie, poleskie, wołyńskie, tarnopolskie, stanisławowskie i wschodnia część woj. lwowskiego ze Lwowem od 1340-1386 naleĹźały do Polski i od tego czasu po 1945 rok, a więc przez prawie 600 lat, kształtowały się pod względem politycznym, społecznym, gospodarczym i kulturalnym w ramach naturalnego rozwoju Polski. Nawet podczas rosyjskiej okupacji ziem polskich w latach 1795-1914 interesy KresĂłw były pod kaĹźdym względem nierozerwalnie związane z tzw. KrĂłlestwem Polskim, tj. z etnicznie polskimi ziemiami zaboru rosyjskiego. Kto zna historię Polski ten wie, Ĺźe większość polskich wydarzeń historycznych rozgrywała się właśnie na Kresach. WśrĂłd 12,5 mln mieszkańcĂłw Ziem Wschodnich 5 mln stanowili Polacy. Były tam jednak tereny – i są po dziś dzień (!), jak np. Wileńszczyzna włączona do Litwy i niektĂłre okręgi na Białorusi – na ktĂłrych Polacy stanowili większość ludności (np. woj. wileńskie 59,7%, woj. nowogrĂłdzkie 52,4%, w 13 powiatach Małopolski Wschodniej mieszkało więcej PolakĂłw niĹź UkraińcĂłw). We wszystkich miastach Ziem Wschodnich Polacy wraz z Ĺťydami stanowili zdecydowaną większość mieszkańcĂłw (np. we Lwowie tylko 11,3% mieszkańcĂłw miasta było Ukraińcami, a w Wilnie Litwini stanowili tylko 1% ludności). Wilno i LwĂłw były wielkimi ośrodkami kultury polskiej i oba miasta odegrały przeogromną rolę w dziejach Polaki i narodu polskiego. Wilno i LwĂłw były wielkimi skarbnicami polskiego dziedzictwa narodowego (muzea, archiwa, biblioteki – dzisiaj bezczelnie i bezprawnie zawłaszczone przez UkraińcĂłw, LitwinĂłw i BiałorusinĂłw!). Ziemie Wschodnie są miejscem urodzenia najwybitniejszych przedstawicieli polskiego ruchu niepodległościowego i kulturalnego (T. Kościuszko, R. Traugutt, J. Piłsudski, T. Czacki, A. Mickiewicz, J. Słowacki, E. Orzeszkowa, G. Zapolska, H. Rodakowski i wiele setek innych). Przez kilkaset lat Litwini, Białorusini i Ukraińcy jako masa prawie wyłącznie chłopska nie odgrywali Ĺźadnej pozytywnej i twĂłrczej, a przede wszystkim znaczącej roli w Ĺźyciu Ziem Wschodnich; byli mieszkańcami tych ziem bez udziału w ich wielkiej historii. Na Ziemiach Wschodnich nie byliśmy okupantami. Granicę polsko-ukraińską na Zbruczu i z Wołyniem po stronie polskiej była wynikiem kompromisu między Polską a Ukrainą – układ ukraińskiego rządu Semena Petlury z Polską zawartym 21 kwietnia 1920 roku. Natomiast granica pomiędzy Polską a Związkiem Sowieckim (ZSRR) i Ukrainą (o udziale w tym traktacie Ukrainy dzisiaj się zapomina!) ustalona traktatem ryskim 18 marca 1921 była wynikiem kompromisu wskrzeszonego państwa polskiego z imperializmem rosyjsko-sowieckim i była minimalnym zabezpieczeniem interesĂłw politycznych, gospodarczych i strategicznych państwa polskiego. 15 marca 1923 roku konferencja ambasadorĂłw w ParyĹźu (organ ententy) uznała granice odrodzonej Polski z uwzględnieniem granicy wschodniej zgodnej z traktatem ryskim. Tym samym wschodnia granica Polski miała międzynarodowe uznanie, stała się zgodna z prawem międzynarodowym. Tym samym takĹźe rządy Wielkiej Brytanii i StanĂłw Zjednoczonych nie tylko uznały de iure państwo polskie, nawiązując z nim stosunki dyplomatyczne, ale takĹźe jego granice. Dodatkowo Związek Sowiecki zawarł z Polską 26 listopada 1932 roku pakt o nieagresji. W okresie międzywojennym definitywnie rządziliśmy na Ziemiach Wschodnich w imieniu większości ich mieszkańcĂłw, bo wielu UkraińcĂłw i BiałorusinĂłw było lojalnymi obywatelami Rzeczypospolitej.

Niestety, nasi najwięksi historyczni wrogowie Niemcy i Związek Sowiecki/Rosja nie pogodzili się z istnieniem odrodzonego państwa polskiego. 1 września hitlerowskie Niemcy, a 17 września 1939 roku Związek Sowiecki napadły na Polskę i po zwycięstwie podzielili się naszym krajem pół na pół. Związek Sowiecki zajął całe Ziemie Wschodnie. Wobec tamtejszych Polaków zastosował politykę mordów i czystki etnicznej na wielką skalę. Za takie same zbrodnie popełnione dzisiaj tak Związek Sowiecki czy inne państwo byłoby potępione przez społeczność międzynarodową. Moskwie tamte zbrodnie uszły na sucho i do dziś dnia właściwie przemilcza się je na Zachodzie. Nie bez powodu. Szczególnie w przypadku Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, których rządy bardzo dobrze były poinformowane o nich (np. o zbrodni katyńskiej), ale wolały o nich milczeć, bo pośrednio uderzały moralnie także w Londyn i Waszyngton. Tak, zbrodnie sowieckie popełnione na Polakach w latach wojny obciążają także premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla i prezydenta Stanów Zjednoczonych Franklina Roosevelta. Oni mają polską krew na swych rękach!!! Szczególnie ręce Churchilla, które prawdopodobnie są także zbroczone w krwi gen. Władysława Sikorskiego, który tragicznie zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w katastrofie lotniczej w brytyjskim Gibraltarze 4 lipca 1943 roku. Cień musi padać na Churchilla chociażby dlatego, że rząd brytyjski zablokował na zawsze archiwa w tej sprawie, chociaż zgodnie z prawem brytyjskim wszystkie dokumenty państwowe tracą tajność po 50 latach.

Państwo polskie upadło we wrześniu 1939 roku, bo nie mogło wygrać z dwoma Goliatami. Tym bardziej, Ĺźe nasi sojusznicy Wielka Brytania i Francja, ktĂłrzy, zgodnie z zawartymi umowami, mieli nas bronić w wypadku agresji niemieckiej, perfidnie nas zdradzili. Ale nie upadł narĂłd polski. Stworzył rząd i armię polską na emigracji, czwartą pod względem wielkości wśrĂłd koalicjantĂłw antyniemieckich. Broniliśmy m.in. mężnie i ofiarnie Wielką Brytanię w bitwie lotniczej o Anglię w 1940: lotnicy polscy, ktĂłrzy stanowili 5% ogółu pilotĂłw RAF biorących udział w tej bitwie, zestrzelili około 170 samolotĂłw niemieckich, uszkodzili 36, co stanowiło około 12%. Churchill znał oczywiście wkład polskich pilotĂłw w Bitwie o Anglię. Swoje słowa wypowiedziane przy polskich pilotach: „Tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym” kierował takĹźe i do nich. Miał więc wobec nich dług wdzięczności. Ale nie tylko wobec nich. Polscy Ĺźołnierze walczyli na wielu frontach II wojny światowej nie tylko o wolną Polskę, ale takĹźe o bezpieczną Wielką Brytanię. Dopiero dzisiaj dowiadujemy się, a Churchill i zapewne Roosevelt wiedzieli juĹź wĂłwczas, Ĺźe podczas wojny wywiad polski dostarczył Brytyjczykom 30% waĹźnych informacji i Ĺźe Enigma, w ktĂłrej rozszyfrowaniu polscy kryptolodzy odegrali dużą rolę (egzemplarz polskiej Enigmy wraz z dokumentacją został przekazany przez Polskę 25.7.1939 agencji wywiadu Wielkiej Brytanii), skrĂłciła czas trwania wojny o dwa lata! Roosevelt podczas wojny powiedział, Ĺźe „Polska jest natchnieniem narodĂłw”.

Niestety, tak Churchill jak i Roosevelt pod sam koniec wojny, kiedy juĹź na nas im nie zaleĹźało, bo los wojny i Hitlera był juĹź przesądzony, w imię NOWYCH interesĂłw swoich państw potraktowali nas zgodnie z powiedzeniem: „Murzyn zrobił swoje, murzyn moĹźe odejść”. Churchill powiedział brutalnie w oczy to gen. Władysławowi Andersowi: Ĺźe moĹźe wziąć sobie swoje dywizje, jak się mu nie podoba jego prosowiecka i całkowicie uległa wobec żądań Stalina polityka.

4 lutego 1945 roku w Jałcie na Krymie spotkali się przywĂłdcy Mocarstw Sprzymierzonych: JĂłzef Stalin (jak mawiano: „Ojciec ludĂłw krwawy Stalin”), „lew Albionu” i alkoholik Winston Churchill i „paralityk demokracji” Franklin Roosevelt, aby wspĂłlnie „uporządkować” Europę po upadku III Rzeszy. Odnośnie Polski opracowali „deklarację jałtańską w sprawie Polski”, w ktĂłrej przywĂłdcy „demokratycznego” Zachodu godzili się na sowietyzację Polski i oderwanie od Polski Ziem Wschodnich i przyłączenie ich do Związku Sowieckiego oraz na wysiedlenie stamtąd PolakĂłw.

Ci sukinsyni (to delikatne ich określenie; to „sons of bitches” – popularne określenie w języku angielskim) o sprawach polskich decydowali tak jakby mieli do tego święte prawo i jakby Polska była ich folwarkiem, a Polacy ich niewolnikami, z ktĂłrymi mogą robić co im się rzewnie podoba. Mieli w nosie polską konstytucję, polski prawowity rząd w Londynie i prawo międzynarodowe. Churchill i Roosevelt uznali, Ĺźe nie mają Ĺźadnego zobowiązania moralnego wobec Polski i narodu polskiego. W 1991 roku upadł przeklęty Związek Sowiecki i ostatecznie upadły pomniki Stalina, ale nie dwĂłch pozostałych sukinsynĂłw: w Warszawie jest ulica Roosevelta! Poznaniacy okazali się lepszymi znawcami historii. Jak podało tvn24 z 12 maja 2013 roku: „WkrĂłtce poznańska ulica Franklina Delano Roosevelta moĹźe zmienić nazwę na Teodora Roosevelta. Radni tłumaczą, Ĺźe zmiana jest zasadna, bo Franklin Delano nie zapisał się pozytywnie w historii Polski i nie ma powodĂłw, by był patronem ulicy. - Teodor Roosevelt przynajmniej Polsce nie szkodził”. Mam nadzieję, Ĺźe to nastąpiło. Chyba Ĺźe interweniowała Ambasada USA w Warszawie. Podobnie jak w takich sprawach interweniowała kiedyś Ambasada Rosyjska w Warszawie. Nazwy ulic Roosevelta w niektĂłrych miastach Polski pochodzą z okresu PRL-u. Polscy komuniści mieli za co dziękować Roosveltowi.

W 1991 roku od Związku Sowieckiego odłączyły się wszystkie jego republiki. W ten sposĂłb po raz pierwszy w dziejach świata powstało państwo ukraińskie – Ukraina. Jednak sowiecka republika ukraińska była sztucznym tworem – dziełem Lenina, Stalina i Chruszczowa. To oni ustalili jej granice. Ĺťeby wiedzieli, Ĺźe ich „potężny i niezłomny” Związek Sowiecki za kilkadziesiąt lat wezmą diabli, to granice dzisiejszego państwa ukraińskiego byłyby zupełnie inne. Na pewno nie naleĹźałaby do niego wschodnia i południowa Ukraina włącznie z Krymem, bo te ziemie NIGDY w historii nie były ziemiami ukraińskimi, a z dzisiejszych ziem tzw. Zachodniej Ukrainy (przedwojenne polskie ziemie) utworzono by osobną republikę, co byłoby w pełni uzasadnione w odniesieniu do Małopolski Wschodniej (historia, etniczność mieszkańcĂłw, język, kultura, religia). Na wschodniej i południowej Ukrainie mieszka aĹź 10 milionĂłw Rosjan (to tyle ile jest np. SzwedĂłw, CzechĂłw, WęgrĂłw, BułgarĂłw, GrekĂłw czy PortugalczykĂłw, oraz duĹźo więcej niĹź np. DuńczykĂłw, FinĂłw, IrlandczykĂłw, ChorwatĂłw, SłowakĂłw czy AlbańczykĂłw). To po prostu jest to osobny duĹźy narĂłd na terenie Ukrainy. A na dokładkę drugie 10 miliomĂłw mieszkańcĂłw tej części Ukrainy (w większości ponoć Ukraińcy) mĂłwi na co dzień po rosyjsku. Czy moĹźna się dziwić, Ĺźe Rosja nie chce się pogodzić, Ĺźe tylu Rosjan musi Ĺźyć poza Rosją, na terenach graniczących z Rosją?!

Prezydent-dyktator W. Putin właśnie oderwał Krym od Ukrainy. W tej krainie 63% ludności to Rosjanie (Ukraińcy 24%), a 90% jej mieszkańców mówi na co dzień po rosyjsku. A poza tym kraina ta, nigdy w dziejach nie powiązana z Ukraina, została do niej włączona w 1954 przez arbitralną decyzję ówczesnego dyktatora Związku Sowieckiego Nikitę Chruszczowa, z pochodzenia Ukraińca. Putin uznał, że może oderwać Krym od Ukrainy na tej samej zasadzie, na jakiej Zachód oderwał Kosowo, w którym większość ludności stanowią Albańczycy, od Serbii w 2008 roku. A po zajęciu przez wojska rosyjskie Krymu zarządził tam przeprowadzanie referendum w sprawie przyłączenia go do Rosji. Przygniatająca większość mieszkańców Krymu, którzy wzięli udział w tym referendum, opowiedziała się za przyłączeniem do Rosji. Nikt przy zdrowych zmysłach nie może kwestionować wyników tego referendum. To chyba jasne, że Rosjanie tam mieszkający chcieli powrócić na rosyjskie łono, tym bardziej, że władza ukraińska nic dobrego im nie dała. Ten fakt również nie jest żadną tajemnicą dla znawców spraw ukraińskich, nawet na Zachodzie. Trzeba być idiotą, albo ślepym patriotą ukraińskim, aby mieć chęć żyć w ukraińskim burdelu.

Jaka była reakcja Zachodu, a przede wszystkim Stanów Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii, na zajęcie Krymu przez Rosję?

Otóş prezydent USA Barack Obama i premier Wielkiej Brytanii David Cameron potępili rosyjską agresję na Krym – na Ukrainę. Stwierdzili „urbi et orbi” Ĺźe zajęcie przez Rosję Krymu jest sprzeczne z prawem międzynarodowym, a referendum przeprowadzone na Krymie jest niewaĹźne, gdyĹź jest sprzeczne z ukraińską konstytucją i zostało przeprowadzone bez zgody rządu ukraińskiego. Krym ciągle uwaĹźają za terytorium ukraińskie.

Mam w nosie Krym. Nie obchodzi mnie to czy będzie on w granicach Ukrainy czy Rosji, chociaĹź całkowicie popieram prawo narodĂłw do samostanowienia o swym losie. I zgodnie z tym uwaĹźam, Ĺźe jeśli mieszkańcy Krymu NAPRAWDĘ chcą aby naleĹźał on do Rosji, to ich wola powinna być uszanowana, niezaleĹźnie od tego co mĂłwi na ten temat prawo międzynarodowe, prez. Obama, premier Cameron i inni, oraz czy na to wyraĹźa zgodę rząd ukraiński, ktĂłry akurat w sprawie Krymu powinien mieć najmniej do powiedzenia, bo jego decyzje w tej sprawie są z gĂłry znane nawet głupcom z Tworek. Ĺťadne państwo nie powinno zajmować ziem etnicznych innego narodu, chyba Ĺźe ten narĂłd sam tego pragnie. To jest jeden z głównych warunkĂłw pokoju na świecie. Co by było, gdyby ZachĂłd zmusił Rosję do oddania Krymu Ukrainie, a jego rosyjscy mieszkańcy przystąpili do zbrojnej – partyzanckiej walki z władzami ukraińskimi i Krym stał się nową tragiczną Syrią, gdzie wszyscy wszystkich mordują i wszystko niszczą? Co wtedy robił by Obama i Cameron i świat? Ze stoickim spokojem patrzeli by na a la syryjską tragedię na Krymie czy wysłali by tam swoje wojsko, aby stłumiło powstanie przez mordowanie tylko tamtejszych Rosjan czy i Rosjan i UkraińcĂłw, a na koniec bezludną i spaloną ziemię oddaliby Ukrainie? To nie przesada. Scenariusz syryjski na Krymie mĂłgłby naprawdę zaistnieć!

Ale w tej sprawie nie o to mi chodzi. Chodzi mi o inną sprawę. Chodzi mi o to jak perfidną i zbójecką w porównaniu z amerykańską i brytyjską reakcją na zajęcie Krymu przez Rosję była ich działalność w Jałcie, gdzie Roosevelt i Churchill zadecydowali o oderwaniu Ziem Wschodnich od Polski, do których posiadania mieliśmy STO RAZY WIĘKSZE PRAWO w każdym aspekcie niż Ukraina do posiadania nie tylko do Krymu, ale także wschodnich i południowych ziem dzisiejszej Ukrainy. Powtarzam, ci sukinsyni, nazywani Wielką Trójką, działali w Jałcie także wbrew prawu międzynarodowemu, wbrew polskiej konstytucji bez udziału i zgody na to rządu polskiego.

Mnie, patriotę polskiego i człowieka, ktĂłry zna historię Polski, zasmuciło to, Ĺźe nikt z PolakĂłw, szczegĂłlnie nasi wszyscy politycy, ktĂłrzy tak głośno protestują przeciwko rosyjskiemu Anschlussowi Krymu i jak jeden mąż za „panią matką” z Waszyngtonu i Londynu powtarzają jak mantrę ich uwagi, Ĺźe to akt bezprawny – sprzeczny z prawem międzynarodowym, ukraińską konstytucją i dokonany bez zgody rządu ukraińskiego, nie przypomnieli sobie tego co w Jałcie w 1945 roku Roosevelt i Churchill zrobili z nami – z naszymi Ziemiami Wschodnimi. PrzecieĹź zrobili z nimi dosłownie to samo, co Putin zrobił dzisiaj z Krymem! Ci polscy politycy i ich najemni krzykacze za 30 srebrnikĂłw z mediĂłw udowodnili tym, Ĺźe nie znają historii Polski, albo Ĺźe są posłusznymi wykonawcami woli swoich panĂłw w Waszyngtonie i Londynie, ktĂłrzy prawdę o ich własnym łajdactwie w Jałcie chcą skrywać w sejfie, tak jak skrywali do niedawna to, Ĺźe bardzo dobrze wiedzieli o tym, kto wymordował polskich oficerĂłw w Katyniu. I kto wie, czy Waszyngton nie zna takĹźe prawdy o katastrofie lotniczej w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 roku, ale nie chce jej nam ujawnić w imię własnych interesĂłw.

Dlatego my – narĂłd polski, bo rząd polski – ani PO czy PiS - tego nie zrobi!, powinniśmy domagać się głośno i przez nieustanne manifestacje przed ambasadami USA i Wielkiej Brytanii w Warszawie i robienie innych głośnych akcji, aby rządy amerykański i brytyjski przeprosili nas za zdradę w Jałcie i za zgodę na oderwanie od Polski Ziem Wschodnich, co dokonali wbrew prawu międzynarodowemu, wbrew polskiej konstytucji i bez udziału i zgody na to rządu polskiego.

Niech Stany Zjednoczone i Wielka Brytania uderzą się wreszcie w piersi, wyznają swoją potworną winę wobec Polski i Polaków i niech nas nareszcie przeproszą za krzywdy nam wyrządzone: Wielka Brytania za zdradzenie nas we wrześniu 1939 roku, a Londyn i Waszyngton za utratę przez nas Ziem Wschodnich i zafundowanie nam sowieckiej okupacji na przeciąg 45 lat. Powinni to uczynić tym bardziej, że jesteśmy dzisiaj rzekomo przyjaciółmi i na pewno Polska nie jest gorsza od Ukrainy, a Polacy od Ukraińców, którym Rosjanie wyrządzili mniejszą krzywdę od tej jaką my doświadczyliśmy do Churchilla i Roosevelta. A przyjaciel przeprasza za krzywdę wyrządzoną swemu przyjacielowi. Inaczej nie jest przyjacielem, a tylko hipokrytą i kimś, któremu nie można ufać. Kimś, kto może nas ponownie sprzedać jak swego niewolnika w jakiejś nowej Jałcie.

Winston Churchill: wspomnienie pośmiertne

25 stycznia 1965 roku zmarł były premier brytyjski Winston Churchill, człowiek, który bardzo skrzywdził Polskę i Polaków w Jałcie w 1945 roku.

Nie byłem i nie jestem poetą, bo zdaję sobie sprawę z tego, Ĺźe ze mnie byłby taki poeta jak np. z Ĺźony prez. Komorowskiego baletnica. Ale wtedy, w dniu śmierci Churchilla, w redakcji ukazującego się w Melbourne „Tygodnika Polskiego”, po rozmowie z red. Romanem Gronowskim na jego temat, coś mnie natchnęło i napisałem ten oto poniĹźej drukowany wiersz. Zainteresował się nim poeta polski mieszkający w Melbourne Andrzej Chciuk (1920-1978), ktĂłry zasugerował mi, abym „nad nim trochę posiedział”, ale ja nie byłem tym zainteresowany. Był on dziełem chwili, a nie zainteresowania się poezją.

Był człowiek – i odszedł.
A odszedł w otchłań piekła.
Bo był to człowiek bez serca,
Lecz tylko z kości i mięsa.

Bohaterem był anglosaskim,
I dla nich dużo zdziałał.
Pękały skrzynie od złota natłoku,
A w Indii Hindus płakał.

Nie wpuścił również Niemca do Anglii.
- To było jego zwycięstwo.
Lecz wpuścił Ruska do Polski
W imię kupieckich interesów.

I to był jego grzech główny,
Który się mści nad światem.
Dlatego dobrze że odszedł.
I przysłowiowy „krzyĹź mu na drogę”.

Rada dla politykĂłw polskich

Widać, Ĺźe obecna sytuacja na Ukraina to temat numer jeden wśrĂłd PolakĂłw. Politycy jak jeden mąż (poza lewakami) wspierają kijowski Majdan w imię strasznie głupiego hasła „Za WASZĄ wolność i naszą” i głupiego (bo takim ono jest!!!) hasła Jerzego Giedroycia: „Bez wolnej Ukrainy nie ma wolnej Polski”. A jeśli chodzi o politykĂłw i ludzi związanych z PiS – takĹźe przez rusofobię spotęgowaną w ostatnich latach Smoleńskiem. Natomiast zwykły obywatel polski w zdecydowanej większości nie popiera Majdanu lub ma krytyczne spojrzenie na to co się działo i dzieje w Kijowie i na Ukrainie. Potwierdzają to komentarze internautĂłw pod artykułami na tematy ukraińskie. Pomimo tego, Ĺźe tam starają się być bardzo aktywni nasi politycy i ich sympatycy.

Nasi politycy (Polska nigdy nie miała szczęścia do politykĂłw) nie dostrzegają tego, Ĺźe obecny problem Ukrainy składa się z dwĂłch zupełnie innych spraw. Pierwszą jest prawo Ukrainy do niepodległości i suwerenności, czego nikt z nas nie ma prawa kwestionować. W tej sprawie musimy wspierać UkraińcĂłw. Niepodległa Polska moĹźe istnieć bez Ukrainy, ale dobrze by było gdyby Polska nie miała na swoim wschodnim „froncie” Rosji, a tylko wolną i suwerenną Ukrainę.

I tu dochodzimy do drugiej sprawy, ktĂłrą jest polska racja stanu. Z Ukraińcami mamy na pieńku od kilkuset lat. Prawda jest taka, Ĺźe Ukraińcy nigdy nie byli, nie są i nigdy nie będą naszymi przyjaciółmi i to z wielu powodĂłw – nie tylko historycznych. Ukraińcy zawsze mieli i mają ambicje wielkomocarstwowe. Ich marzeniem jest posiadanie broni atomowej i zostanie liderem całej Europy środkowo-wschodniej, co Polacy na pewno nie zaakceptują. WyrĹźnięcie Rosjan (Timoszenko powiedziała ostatnio, Ĺźe sama by ich wystrzelała!) było by ukoronowaniem ich marzeń. Jak ktoś studiuje ich publikacje to wie, Ĺźe np. Syberię nazywają „Zieloną Ukrainą”. Wielka i silna Ukraina jest więc niebezpiecznym sąsiadem dla nas! Nie moĹźemy odmawiać istnienia wolnej i suwerennej Ukrainy. Ale jednocześnie powinniśmy robić wszystko, aby Ukraina nie była silniejsza od Polski, aby nie stała się naszym niebezpiecznym wrogiem. Pamiętajmy, Ĺźe to nasza własna głupota w 1525 roku stworzyła Prusy Książęce, ktĂłre, teĹź przez naszą głupotę, w 1657 roku wyzwoliły się spod naszej kontroli, a w 1772 roku wspĂłlnie z Austrią i Rosją dokonały I rozbioru Polski. Niech wielka i silna Ukraina nie będzie m.in. naszym tworem. Na pewno nie ochroni nas przez ew. agresją rosyjską, a tym bardziej chińską, tak jak Ruś nie była w stanie zatrzymać marszu Mongołów na Europę w połowie XIII w. Tym bardziej, Ĺźe dzisiaj, takĹźe przez głupotę polską, bezpośrednio graniczymy z Rosją. Jelcyn chciał nam oddać obwĂłd kaliningradzki (KrĂłlewiec), ale Warszawa tej oferty nie przyjęła!

Bóg nam sprzyja. Dzisiejsza Ukraina jest bękartem Stalina. To sztuczne państwo stworzone przez komunistów: Lenina, Stalina i Chruszczowa. To zlepek ziem kilku narodów. Obok ziem bezsprzecznie ukraińskich należą do niej ziemie polskie, węgierskie, rumuńskie, tatarskie i przede wszystkim rosyjskie. Ziemie, które zawsze należały do Rosji. Dlatego na dzisiejszej wschodniej i południowej Ukrainie, bo to te ziemie, mieszka 8-10 milionów Rosjan i drugie tyle ponoć Ukraińców, których językiem macierzystym, ojczystym dnia codziennego jest jednak język rosyjski.

Ci Rosjanie mają prawo do tego, aby te ziemie – rosyjskie ziemie nie naleĹźały do Ukrainy, a naleĹźały do ich ojczyzny – Rosji. Ludzie, ktĂłrzy mieszkają w innym kraju, ale na ziemi, na ktĂłrej stanowią większość ludności mają BOSKIE I NATURALNE PRAWO do mieszkania w swej ojczyĹşnie, czyli oderwania się od państwa, ktĂłre ich ziemie okupuje. W ten sposĂłb Polacy z Wielkopolski oderwali tę krainę od Niemiec w 1919 roku i przyłączyli się do Polski. Podobnie było z GĂłrnym Śląskiem czy Ziemią Sejneńską. Dlatego tego BOSKIEGO PRAWA nie mamy prawa odmawiać Rosjanom mieszkającym na rosyjskiej ziemi należącej dziś do Ukrainy! SzczegĂłlnie my – Polacy, ktĂłrzy musieliśmy Ĺźyć przez 146 lat pod zaborem niemieckim, austriackim i rosyjskim. Nie odmawiajmy Rosjanom prawa do włączenia do Rosji rosyjskiej „Ukrainy”.

Ukraińscy nacjonaliści przed wojną „darli gębę”, Ĺźe Polska niby okupuje ziemie ukraińskie (Małopolska Wschodnia, Wołyń). Dlaczego więc dzisiaj sami chcą okupować nie swoje ziemie, m.in. ziemie rosyjskie?! Tylko dlatego, Ĺźe śnią o potędze, o Ukrainie od Berlina po Chiny i Japonię? PrzecieĹź kilka lat temu wydali we Lwowie książkę, według ktĂłrej Polska była we wczesnym średniowieczu ukraińską ziemią i to oni załoĹźyli nie tylko KrakĂłw, ale cały nasz kraj. Nacjonaliści ukraińscy wyciągają ręce po polski Przemyśl, Chełm i Podlasie! (I takim ludziom dajmy do ręki broń atomową!).
I jeszcze jedno. Ci Polacy, którzy stają w obronie obecnych granic Ukrainy, to tą swoją nieetyczną i niemoralną głupotą nie osłabiają Rosji, która z Ukrainą czy bez niej i tak jest supermocarstwem (niedawno człowiek blisko związany z Putinem powiedział nagą prawdę, że Rosja jest jedynym krajem, który mógłby zamieć całą Amerykę w atomowy popiół), ale de facto stają w obronie Jałty, pojałtańskiego ładu, przez który tak bardzo ucierpiała nasza ojczyzna i nasz naród.

Trzeba być marnym patriotą polskim, aby popierać Jałtę!

Na koniec mam radę dla politykĂłw polskich. Jeśli tak bardzo boicie się Rosji i wieszczycie agresję tego kraju na Polskę (Lech Kaczyński, a po nim PiS i teraz nawet PO: „Dziś Gruzja, jutro Ukraina, a pojutrze Polska”) to moĹźe narĂłd polski - Polska powinna zawrzeć unię z Niemcami. Stworzyć jedno państwo niemiecko-polskie. Mieliśmy unię z Litwą, to dlaczego teraz nie moĹźemy mieć unii z Niemcami. Nie tylko będziemy Ĺźyć w pokoju, ale i w dobrobycie. A jeśli boicie się germanizacji – wynarodowienia się, to czy nie lepiej być Niemcem, Ĺźyć w pokoju i dobrobycie niĹź być zrusyfikowanym chamem klepiącym biedę w Putinowskiej Rosji?!

Polska nade wszystko!

Nigdy nie lubiłem, nie lubię i nie będę lubił Rosji – politykĂłw rosyjskich, dlatego Ĺźe Rosja zawsze była, jest i zawsze będzie wrogiem Polski i PolakĂłw. Niestety, politycy rosyjscy mają to we krwi. Ale głupim i rusofobem nie jestem, chociaĹźby dlatego, Ĺźe rusofobia to rasizm, a ja jestem chrześcijaninem. Dlatego nikt mnie nie przekona do tego, Ĺźe Hitler – Niemcy hitlerowskie były przyjacielem Polski tylko dlatego, Ĺźe Hitler chciał zniszczyć Związek Sowiecki. Tak samo nikt mnie nie przekona do tego, Ĺźe dla Polski lepiej jest to, aby Ukraina była w rękach bandyckich ukraińskich polonofobĂłw – banderowcĂłw, gdyĹź oni są wrogami Rosji, niĹź w rękach prorosyjskich politykĂłw, ktĂłrzy nie pałali i nie pałają taką wrogością do Polski i PolakĂłw jak banderowcy. Prezydent Janukowycz nie był ani przyjacielem ani wrogiem Polski. Obecny premier Ukrainy Jaceniuk jest banderowcem, a w jego rządzie jest aĹź 5 innych banderowcĂłw, o czym polskie media milczą jak zaklęte, aby trzymać narĂłd w ciemnocie! (Jak to dobrze, Ĺźe znając język angielski nie jestem uzaleĹźniony od polskich mediĂłw).

I nikt nie przekona mnie także do tego, że mamy poświęcać polski interes narodowy przez stawianie się Rosji, przy której z punktu widzenia militarnego jesteśmy zerem. Rosjanie z enklawy kaliningradzkiej mogą być w dwa dni w Warszawie! Trzeba być doprawdy głupcem, aby w puszczy drażnić lwa mając do obrony tylko kij.

Powtarzam, i to powinien zrozumieć kaĹźdy Polak, a tym bardziej polski polityk: Ukraińcy nigdy nie byli, nie są (wbrew a la Goebbelsowskiej propagandzie szerzonej wśrĂłd PolakĂłw) i nigdy nie będą przyjaciółmi Polski i PolakĂłw. Jest na to aĹź za wiele dowodĂłw – trzeba być tylko oczytanym, szczegĂłlnie znać publikacje ukraińskie, a tych Polacy i nasi politycy nie znają, bo są za leniwi, bo mają w nosie Polskę i PolakĂłw; troszczą się tylko o koryto władzy. Ich słowa o patriotyzmie to zwykłe okłamywanie ludzi-narodu. Prezydent Lech Kaczyński, „lew Gruzji”, był dwadzieścia (!) razy w Wilnie i niczego nie zrobił dla prześladowanych przez LitwinĂłw PolakĂłw w Wilnie i na WileńszczyĹşnie. Zadowalał się tylko tym, Ĺźe Litwa jest wrogiem Rosji i nawet ryzykował własnym Ĺźyciem, ale nie dla Polski, a tylko - podczas swej tam wizyty - dla Gruzji, ktĂłra prowadziła kurs antyrosyjski, za co słono zapłaciła – oderwaniem od niej Osetii i Abchazji.

Na odcinku polsko-ukraińskim powinniśmy bronić tylko i wyłącznie polskich interesĂłw narodowych. Niech Ukraińcy giną za Krym (Rosja go oderwała od Ukrainy bez Ĺźadnej jego obrony ze strony wojska ukraińskiego; nie padł tam ani jeden strzał!), a nie my. Odrzućmy wreszcie arcygłupie hasła: „Za waszą wolność i naszą” i Ĺźe „Bez wolnej Ukrainy nie ma wolnej Polski”. Walcząc o czyjąś wolność zawsze wychodziliśmy na tym jak Zabłocki na mydle: przelewaliśmy krew za innych, a inni mieli nas w nosie. Zrozumiejmy te oto mądre słowa: „Polityka jest amoralna (nie z naszej winy! – M.K.), co więcej, musi być amoralna, w tym jej siła i realizm. Polityka jest bowiem sztuką działania dla dobra własnego narodu, dla Ĺźadnych innych celĂłw, jest sztuką świętego egoizmu, świętego oportunizmu, świętej hipokryzji, świętego profitu” („Awantury w rodzinie” Londyn 1967, str. 84). Napisał je Ĺźyd lwowski – Polak z krwi i kości Marian Hemar (1901-1972), ktĂłry, w moim mniemaniu, na pewno był większym patriotą polskim od Donalda Tuska i Jarosława Kaczyńskiego.

Polskim patriotycznym obowiązkiem jest, aby Ukraina nie była silniejszą od Polski i żeby nie była rządzona przez wrogich nam nacjonalistów. Dlatego wspieranie przez polskich polityków banderowców jest niczym innym jak właśnie głupotą polityczną! Wspieranie antypolskiej nacjonalistyczno-banderowskiej Ukrainy kosztem utraty przez Polskę rosyjskiego rynku (a w grę wchodzą miliardy złotych) też nie można nazwać niczym innym jak głupotą. Tym bardziej, że milion polskich dzieci żyje w nędzy.

Nie znaczy to, Ĺźe nie powinniśmy popierać istnienia niepodległej i suwerennej Ukrainy, bo naturalne i boskie prawa przysługują wszystkim ludziom - takĹźe Ukraińcom i Rosjanom! Oddajmy co boskie Bogu, a co cesarskie cesarzowi. Niech więc Ukraińcy mają swoją Ukrainę, ale tylko na ziemiach ukraińskich. Niech nie będą okupantem ziem innych narodĂłw, ktĂłre sprezentował im Stalin – jeden z największych ludobĂłjcĂłw w dziejach świata i złodziej cudzych ziem. Ukraina moĹźe jednak zachować swoje obecne granice jeśli na czas zrozumie, Ĺźe musi przyznać pełną autonomię mniejszościom narodowym, ktĂłre dzisiaj zamieszkują jej obszar.

Popieranie naturalnych praw Rosjan (i innych narodów) nie oznacza, że mamy popierać imperialistyczne zakusy Putina. Ale nie rzucajmy się na tego monstera (czyli na Putina i Rosję) z kijem. Trzymajmy z Unią Europejską i NATO w sprawie Ukrainy, ale dodatkowo od siebie nie prowokujmy lwa. Prowadźmy w takich przypadkach jak Gruzja czy Ukraina, ostrożną politykę, ale odważną jeśli chodzi o interesy polskie. Bo jak nam zagrozi Rosja, to ani Gruzja, ani Ukraina nie będą wymachiwać szabelką pod nosem Putina, a tym bardziej przelewać za nas krew czy szkodzić swojemu handlowi z Rosją. Co do tego możemy być całkowicie pewni.

Są wydarzenia historyczne, ktĂłre są nie odwracalne. Takim jest oderwanie od Polski Ziem Wschodnich. UwaĹźam, Ĺźe są one dla nas stracone na zawsze (walczyłbym dyplomatycznie tylko o uczynienie z tak bardzo historycznie polskiego Lwowa kondominium polsko-ukraińskiego). Dlatego nie należę do osĂłb głoszących rewizję obecnej granicy polsko-ukraińskiej. A jeszcze bardziej daleki jestem od rozpętania „sikierenady” polsko-ukraińskiej. UwaĹźam, Ĺźe naleĹźy rozwijać współpracę gospodarczą i kulturalną z Ukrainą, bo to powolutku moĹźe budować zbliĹźenie polsko-ukraińskie.

Dla tych, którzy nazywają mnie agentem moskiewskim (które to oskarżenie pod adresem wielu osób stało się prawdziwą plagą w dzisiejszych polskich mediach) mam odpowiedź: a wy jesteście agentami głupoty.

Nie naleĹźy uwaĹźać się za „świętą krowę” i człowieka-narĂłd bez winy; naleĹźy takĹźe krytycznie patrzeć na siebie i dzieje swojej ojczyzny. Bo historia jest bardzo dobrą nauczycielką. Oczywiście pod warunkiem, Ĺźe chce się być dobrym uczniem. A jakim uczniem był np. Bronisław Komorowski, ktĂłry w 1977 roku ukończył historię na Uniwersytecie Warszawskim, i ktĂłry nie wiedział, ktĂłrą z kolei w Europie była polska Konstytucja 3-Maja (powiedział Ĺźe druga, a była pierwszą); a w oficjalnych kondolencjach w Ambasadzie Japońskiej w Warszawie napisał „bulu” zamiast „bĂłlu”. I taki ciemniak jest prezydentem Polski (a takich „mądrych” jak on jest wśrĂłd polskich politykĂłw bardzo wielu)!

Powtarzam, w naszych dziejach było dużo głupoty, wręcz zwykłego kretynizmu z winy wielu naszych polityków. Bo jak nazwać, jak nie skrajną głupotą, np. wybieranie cudzoziemców na królów Polski i to zazwyczaj ludzi, którzy szkodzili Polsce? Jak nazwać, jak nie skrajną głupotą zrezygnowanie przez Polskę z możliwości osadzenia na tronie moskiewskim królewicza Władysława w 1610 roku, co mogło zaowocować inną niż znamy historią Europy Wschodniej? I jak nazwać, jak nie skrajną głupotą nie wykorzystanie polityczne zwycięstw: nad Krzyżakami pod Grunwaldem czy nad Kozakami pod Beresteczkiem lub danie się wciągnąć przez Anglię i Francję, działających we własnym interesie (!), do wojny z Hitlerem?

Przestańmy być więc wreszcie z własnej woli parobkiem na usługach innych państw-narodĂłw i to ze szkodą dla siebie. Zostańmy wreszcie dumnymi Polakami – prawdziwymi patriotami Polski. Skorzysta na tym tylko nasza Ojczyzna, skorzysta na tym narĂłd polski. Chyba, Ĺźe „wisi” nam to czy ponownie rozbiorą nas kruki, wrony. Bo juĹź raz SAMI doprowadziliśmy do tego, Ĺźe w 1795 roku Polska zniknęła z mapy politycznej Europy.

Polacy na Krymie

W drodze na podbój Europy, około 1240 roku Mongołowie opanowali Krym, należący od 1016 roku do Bizancjum i włączyli go do swego państwa noszącego nazwę Złota Orda. W 1427 roku Złota Orda rozpadła się na kilka państw, w wyniku czego powstało w 1430 roku państwo tatarskie - Chanat Krymski, rządzony przez dynastię Girejów. W 1475 roku Chanat Krymski stał się wasalem Turcji, która inspirowała jego rozbójniczy charakter, wymierzony w chrześcijańską Europę. Obrzydliwy ten twór polityczny żył z rozboju. Tatarzy krymscy bez przerwy od 1474 do 1699 roku najeżdżali zbrojnie na ziemie ukrainne Rzeczypospolitej (czasami nawet dalej) i południowe obszary Rosji. Największe natężenie najazdów Tatarów na Polskę przypadło na lata 1474-1534, a później na lata 1605-1633. Dokonywano rabunku, niszczono kraj i uprowadzano masowo ludność w niewolę (jasyr), sprzedając ją na targu niewolników w Stambule (Turcja). Zbójecki ten kraj po przegranej przez Turcję wojnie z Rosją w 1774 roku przyjął zwierzchnictwo Rosji. Wówczas większość Tatarów wyemigrowała do Turcji.

Twierdza tatarska w Perekopie blokowała od strony ziem ukrainnych Rzeczypospolitej dostęp do Krymu. W 1575 roku zdobył ją ataman polskich kozakĂłw Bohdan Róşyński (zm. 1576), pochodzący z wielkolitewskich kniaziĂłw, osiadłych na wschodnim Wołyniu. W młodości, w czasie jednego z najazdĂłw na ziemie ukrainne Rzeczypospolitej, Tatarzy porwali w jasyr jego matkę i Ĺźonę. Związał się wtedy z kozakami, aby szukać zemsty, i szybko został ich atamanem. Zginął w następnym roku podczas kolejnej wyprawy „na Tatary”.

Chanat Krymski i Polska utrzymywały ze sobą kontakty dyplomatyczne i poselstwa polskie dość często ciągnęły na Krym (niektóre listy do królów polskich chanowie pisali po polsku). Niewiele one jednak dawały. Polska i złączona z nią Litwa pomogły w 1428 roku Hadżi Girejowi w przejęciu władzy na Krymie. To wydarzenie zapoczątkowało pierwszy kontakt Polaków z Krymem. W początkowym okresie Chanatu Krymskiego, w latach 1430-78 istniał nawet sojusz polsko-tatarski, skierowany przeciw Ordzie i Moskwie, który zerwał Mengli Girej w chwili, gdy został wasalem Turcji. Król Jan III Sobieski w 1685 roku bezowocnie próbował przeciągnąć Tatarów na stronę polską, zachęcając ich do zerwania zależności od Turcji.

Poza dyplomatami polskimi w Chanacie Krymskim nigdy nie brakowało innych PolakĂłw – ludzi wziętych w jasyr. Nie wszystkich PolakĂłw wziętych do niewoli sprzedawano na targu niewolnikĂłw w Stambule. Wielu zatrudniano na roli i w rzemiośle. Przebywali na Krymie takĹźe polscy duchowni, jak np. pod koniec XVII w. jezuita Paweł Kostanecki, ktĂłrzy wykupywali tu PolakĂłw wziętych w jasyr. Zajmował się tym przede wszystkim przybyły do Polski w 1685 roku zakon trynitarzy, ktĂłry kwestował na ten cel w całej Polsce. Nierzadko zakonnicy, gdy juĹź brakowało pieniędzy, sami oddawali się w ręce TatarĂłw, w zamian za uwalnianego z niewoli. W latach 1688-1783 polscy trynitarze wykupili 517 jeńcĂłw za kwotę 573 427 złotych polskich. Dyplomaci i duchowni polscy byli jedynymi wolnymi Polakami, ktĂłrzy przybywali na Krym do 1699 roku. Po przyłączeniu Krymu do Rosji zaczęli osiedlać się tu zrazu pojedynczy Polacy (na pewno od 1798 roku) oraz przybywać pierwsi polscy turyści.

Najbardziej znanym turystą polskim na Krymie w XIX wieku i w polskiej świadomości po dziś dzień był Adam Mickiewicz. Podczas trwającego dziewięć miesięcy pobytu Adama Mickiewicza w Odessie w 1825 roku, latem i wczesną jesienią tego roku poeta, w gronie kilku innych PolakĂłw: małżeństwa Sobańskich, brata Karoliny Sobańskiej - Henryka Rzewuskiego, generała Witta i Boszniaka, odbył prawie dwumiesięczną podróş na Krym. Była ona barwna i pełna niezwykłych przygĂłd. Najpierw pobyt w malowniczo połoĹźonej Eupatorii, a stamtąd piesze lub konne wycieczki do przepięknych okolic, w ktĂłrych dzikie gĂłry, ktĂłre dobrze zwiedził, wiecznie zielona roślinność czarnomorska i skaliste brzegi Morza Czarnego tworzą pejzaĹź prawdziwie romantyczny. Wszystko to, jak rĂłwnieĹź otaczająca go cisza, usposabiały poetę do twĂłrczości. Tak powstał cykl pięknych 18 sonetĂłw krymskich, ktĂłre zostały wydane w Moskwie w 1826 roku. Są one opisem orientalnej przyrody i kultury Wschodu oraz ukazują rozpacz poety - pielgrzyma, wygnańca stęsknionego za ojczyzną, z ktĂłrej wygnała go przemoc wroga. Dawnej stolicy chanĂłw i ich pałacowi w Bakczysaraju Mickiewicz poświęcił szereg sonetĂłw: Bakczysaraj, Bakczysaraj w nocy, GrĂłb Potockiej, Mogiły haremu. Natomiast ruina genueńskiej twierdzy Czembalo w Bałakławie stała się inspiracją dla naszego wieszcza do napisania XVII sonetu krymskiego „Ruiny zamku w Bałakławie”. Piękno sonetĂłw pod kaĹźdym względem dostrzegli tłumacze literatury polskiej na obce języki. PoszczegĂłlne sonety były tłumaczone na 21 językĂłw, całość m.in. na niemiecki, francuski, angielski, rosyjski, ukraiński, perski. - Znany jest olejny „krymski” Portret Adama Mickiewicza na Judahu skale pędzla Walentego Wańkowicza (1827–28, w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie), do ktĂłrego namalowania zainpirował go sonet XVIII Ajudah. Z kolei Stanisław Moniuszko skomponował kantatę Sonety krymskie (1867).

W Liwadii nad Morzem Czarnym koło Jałty polski arystokrata Leon Potocki w 1834 roku kupił teren na którym zbudował niewielką rezydencję, kaplicę katolicką i park. Po śmierci Potockiego, w 1860 roku posiadłość tę odkupił car Aleksander II i przebudował willę Potockich na pałac, który ponownie przebudował car Mikołaj II w latach 1910-11, wznosząc nowy Biały Pałac, który był jego letnią rezydencją. 4-11 II 1945 odbyła się w nim konferencja jałtańska u udziałem Stalina, prez. USA Roosevelta i premiera W. Brytanii Churchilla, na której postanowiono o oderwaniu od Polski Ziem Wschodnich (Lwów, Wilno) i włączeniu ich do Związku Sowieckiego.

Na Krymie w latach 1853-56 toczona była wojna, zwana wojną krymską, między Rosją a Turcją i jej sprzymierzeńcami: Wielką Brytanią, Francją i Sardynią. Jak zwykle, wojnę wywołał rosyjski-carski imperializm, chęć odebrania Turcji dodatkowych ziem. Szczęśliwie Rosja wojną tę przegrała. Polacy chcieli wykorzystać tę wojnę do odzyskania niepodległości. Za zgodą sułtana próbowali budować wojsko polskie na terenie Turcji i obok niej walczyć z przeklętą dla nas Rosją. W tym celu do Turcji udał się Adam Mickiewicz (niestety, zmarł podczas pobytu w Stambule). Michał Czajkowski (Sadyk Pasza), będący na służbie tureckiej, z polskich ochotników utworzył oddziały kozaków osmańskich, a Władysław Zamoyski polską Dywizję Kozaków Sułtańskich (2000 ludzi), która pozostawała na żołdzie brytyjskim. W 1855 roku zgłosiła się do służby jako podlekarz przy sztabie Dywizji Kozaków Sułtańskich Józefa Rostkowska, uczestniczka Powstania Listopadowego 1830-31, a następnie działaczka emigracji polskiej we Francji.

Po 1870 roku na Krymie zaczęli osiedlać się Polacy z dawnych ziem ukrainnych Rzeczypospolitej, przyłączonych do Rosji w latach 1793-95. Osiedliło się tu dość dużo polskich bezrolnych chłopów. W odróżnieniu od innych osiedleńców np. Niemców lub Bułgarów, Polakom zabroniono zakładać własne osady. Lokalny spis ludności przeprowadzony w 1864 roku wśród 198 tysięcy mieszkańców Krymu nie wymienił Polaków. Jednak pierwszy powszechny spis ludności Rosji, przeprowadzony w 1897 roku, odnotował gwałtowny wzrost ludności Krymu - do 546 700 osób, wśród których, obok Tatarów krymskich (35,7%), Rosjan (33,1%), Małorusinów/Ukraińców (11,8%), Niemców (5,8%), Żydów (4,4%), Greków (3,1%), Ormian (1,5%), Bułgarów (1,3%) zostali wymienieni także Polacy - 1,2% ogółu ludności, czyli ok. 6500 ludzi. Nie ulega wątpliwości, że do 1914 roku, czyli do wybuchu I wojny światowej, jak i podczas niej (wysiedleńcy z Królestwa Polskiego) ludność polska na Krymie znacznie wzrosła.

W krymskiej Eupatorii urodziła się słynna po dziś dzień polska śpiewaczka, aktorka filmowa, teatralna i tancerka kabaretowa Zula (Zofia) Pogorzelska (1896-1936), ulubienica warszawskiej publiczności, ktĂłra pierwsza w Polsce zaprezentowała charlestona, a ktĂłrą prasa nazywała „polską Mistinguett”. Gimnazjum ukończyła w krymskim Sewastopolu. W tym mieście urodził się Ładysław Buczyński (1919-1943), działacz ruchu młodzieĹźowego, publicysta, ktĂłry zginął podczas zamachu na niemieckie kino „Apollo” w Warszawie. Z kolei w Symferopolu urodził się Aleksander Jackiewicz (1915-1988), teoretyk i krytyk filmu, eseista, powieściopisarz, profesor w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk, wieloletni wykładowca w Państwowej WyĹźszej Szkoły Filmowej w Łodzi. W Kerczu urodził się Władysław Terlecki (1904-1967), inĹźynier, numizmatyk, 1926-39 kustosz Gabinetu Numizmatycznego Mennicy Państwowej w Warszawie, 1946-47 dyrektor mennicy, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Archeologicznego.

Dla Polaków krymskich za caratu jedyną ostoją polskości, czy raczej rzeczą, która pod względem religijnym przybliżała ich do Polski i polskiej religijnej tradycji, były parafie katolickie, znajdujące się na Krymie: Teodozja (zał. 1787), Jewpatoria (1828), Kercz (1833), Symferopol (1840), Perekop (1851), Rosenthal (1869), Karamin (1883), Jałta (1904), Aleksandrowka (1911), Sewastopol (1911). Satanowiły one dekanat symferopolski (krymski) w diecezji tyraspolskiej, utworzonej w 1848 roku i podległej polskiej z charakteru archidiecezji mehylewskiej. Diecezja tyraspolska miała charakter raczej niemiecki. Jednak pracowali w niej także księża polscy no i byli tu polscy katolicy; Wincenty Lipski był jej biskupem pomocniczym w latach 1856-75, a Edward Ropp nawet jej biskupem ordynariuszem w latach 1902-03. Parafie tutejsze nie były polskie, ale wśród ich parafian dominowali Niemcy i Polacy. W 1912 roku miały one łącznie ok. 18 000 parafian, a więc Polacy stanowili w nich ok. 40-50% parafian. Z braku polskich osad, szkół i kościołów przy jednocześnie prowadzonej rusyfikacji (rosyjski język urzędowy i rosyjskie szkoły) proces asymilacji był prawie że natychmiastowy.

W czasie rewolucji bolszewickiej i po niej wielu Polaków opuściło Krym. W okresie bezpośrednio po I wojnie światowej w Teodozji funkcjonowała polska placówka o charakterze konsularnym. Pozostali Polacy, obawiając się prześladowań i represji, ukrywali swoją prawdziwą tożsamość, podając się z reguły za Ukraińców lub Rosjan. W pierwszym okresie władzy sowieckiej powstało nawet trochę polskich szkół, czy raczej szkółek. Jednak w okresie stalinowskim i aż do 1991 roku Polacy byli prześladowani i pozbawieni wszelkich praw. Najgorzej było podczas represji stalinowskich w latach 30-tych. Oskarżenia o szpiegostwo spadły na wszystkich tych, którzy mieli krewnych w Polsce.

Dziś na Krymie Ĺźyje ok. 4000 PolakĂłw, jednak tylko ok. 13% z nich posługuje się językiem polskim. Polacy krymscy załoĹźyli Stowarzyszenie PolakĂłw na Krymie (ma swoją siedzibę i od 2009 roku swoją stronę internetową „Dziennik Krymski”), ktĂłrego filie powstały w: Jałcie – WspĂłlnota PolakĂłw „Odrodzenie” w Jałcie, w Sewastopolu – Stowarzyszenie Kultury Polskiej „Polonia” i w Symferopolu - Polskie Kulturalno-Oświatowe Stowarzyszenie PolakĂłw na Krymie, ktĂłre prowadzi zajęcia języka polskiego. Poza tym w Symferopolu działa Polski Ośrodek Kulturalno-Oświatowy im. A. Mickiewicza na Krymie i Krymski Oddział Stowarzyszenia Uczonych Polskich na Ukrainie, a w Jałcie działa Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe PrzyjaĹşni Ukraińsko-Polskiej „Wisła”.

W Chersonezie nieopodal Bałakławy, w ktĂłrym od przełomu I/II wieku p.n.Chr. stacjonował garnizon wojsk rzymskich, od 1997 roku prowadzone są przez misję polsko-ukraińską (Uniwersytet Warszawski i Rezerwat Archeologiczny „Chersonez Taurydzki”) badania archeologiczne. Badaniami ze strony polskiej kieruje prof. dr hab. Tadeusz Sarnowski. W trakcie badań ujawniono liczne pozostałości rzymskiej obecności, w tym świątynię poświęconą Jowiszowi Dolicheńskiemu (Juppiter Dolichenus) oraz fort rzymski dla ok. 500 Ĺźołnierzy. Natomiast archeolodzy Polskiej Misji Archeologicznej Muzeum Narodowego w Warszawie „Tyritake”, ktĂłra od 2008 roku prowadzi prace wykopaliskowe w Kerczu na Krymie, odkryli m.in. kuchnię z kamiennym piecem i pozostałościami naczyń glinianych, kamienny moĹşdzierz i krzemienny nóş. Z kolei archeolodzy z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu we współpracy z Instytutem Historii Kultury Materialnej Rosyjskiej Akademii Nauk w Petersburgu oraz Kerczeńskim Historyczno-Kulturalnym Muzeum w Kerczu prowadzą badania na terenie dawnej twierdzy Iluraton na Krymie. Dotychczas odkryli domostwa, ogromną cysternę do przechowywania wody i kilkanaście monet sprzed 2 tys. lat.

Miastem partnerskim Eupatorii jest Ostrowiec Świętokrzyski, Teodozji Kołobrzeg a Ałuszty Dzierżoniów.

MoĹźemy tu wspomnieć, Ĺźe na Krymie były kręcone niektĂłre sceny do polskich filmĂłw: „Popiołów” (1965) Andrzeja Wajdy, „Pana Wołodyjowskiego” (1969) Jerzego Hoffmana, „Akademii Pana Kleksa” (1984) i „Podróşy Pana Kleksa” (1986) Krzysztofa Gradowskiego. Efektowny wygląd pałacu w krymskiej Ałupce sprawił iĹź w 1985 roku ekipa realizująca film „Podróşe Pana Kleksa”, wybrała go jako obiekt zdjęciowy, ktĂłry „zagrał” pałac krĂłla Apolinarego Baja, władcy fikcyjnej krainy filmowej – Bajdocji. W zeszłym roku Polacy mogli podziwiać krymskie krajobrazy w rosyjsko-ukraińskim serialu o polskiej piosenkarce „Anna German”, ktĂłre Waldemar Krzystek kręcił w Jałcie i Bakczysaraju.

W Lublinie w 2004 roku wyszła książka pod redakcją ks. prof. Edwarda Walewander Polacy na Krymie, która z pewnością podaje więcej informacji o Polakach w tej krainie.

Marian Kałuski

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt