Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 06.02.14 - 23:09     Czytano: [1686]

Dział: Mistyfikacja Nowej Ery

SZUKAJĄC PRAWDY…

MISTYFIKACJA NOWEJ ERY

Sławomir M. Kozak













Mojej cĂłrce Małgosi dedykuję …













SPIS TREŚCI

WSTĘP 5
SZUKAJĄC PRAWDY… 7
KOMISJA 9/11… 10
OPERACJA „DWIE WIEĹťE”… 13
GLOBAL HAWK… 25
LOT TRZMIELA… 27
WORLD TRADE CENTER… 29
PENTAGATE… 35
MIT SHANKSVILLE… 44
OSTATNI PRZYSTANEK… 46
CZARNE SKRZYNKI – PUSZKI PANDORY… 48
TELEFONY, TELEFONY... 51
STULECIE INTRYG… 63
NOWA ERA AMERYKI… 76
11 WRZEŚNIA 2001… 85
PROJEKT „BOJINKA” 118
PROJEKT „ECHELON”… 122
LISTA OFIAR W SAMOLOTACH… 124
PORYWACZE..? 129
PENTA-GRAM… 132
BAJECZNY ROK… 134
FAMILIADA… 137
OPERACJA „NORTHWOODS”… 143
OSAMA BUSH LADEN PRZEGRAŁ… 144
KONTROLERZY… 170
CUI BONO..? 186
POSŁOWIE... 190
DANE STATKÓW POWIETRZNYCH 194
MATERIAŁY WYKORZYSTANE PODCZAS TEJ PRACY: 202


WSTĘP


„MoĹźna nabierać cały świat jakiś czas i kilka osĂłb cały czas, ale nie moĹźna nabierać wszystkich ciągle.”
(Abraham Lincoln)


Podsumowując naszą wiedzę o wydarzeniach 11 września 2001 roku, możemy dziś uznać, że jest ona znacznie obszerniejsza, aniżeli jeszcze parę lat temu. Mało tego, z każdym miesiącem pojawiają się nowe informacje odsłaniające kulisy tej tragedii. W książkach i w internetowej sieci. Potęga Internetu jest niesamowita. Setki ludzi na całym świecie, dzięki temu narzędziu, jednoczą się w jedno biuro dochodzeniowe. Są w nim rozliczne oddziały - lotniczy, naukowy, architektów, specjalistów konstrukcji stalowych, pożarnictwa, policji, filmowców i dziennikarzy. Łączy je jedno, chęć poznania prawdy.

NiektĂłre dane układają się w logiczną całość, jak puzzle. Brakuje ich jeszcze wielu do ułoĹźenia całości, ale ramy obrazka juĹź istnieją. I z kaĹźdym nowym filmem, artykułem czy książką wypełniają się puste do niedawna pola, tworząc odpowiedĹş. Gdzieniegdzie widać zarys, fragment, z ktĂłrego wyłania się przeraĹźająca prawda. NiektĂłre elementy są krzykliwie oczywiste, inne mogą objawić jeszcze zupełnie nieoczekiwane rozwinięcie. Trochę teĹź, jak gra w scrabble(1), gdzie pewne litery mogą początkowo ułoĹźyć się w wiele róşnych wyrazĂłw, choć z niektĂłrych zbudować moĹźna zaledwie kilka. I, o ile w 2001 roku dostrzec moĹźna było zaledwie zaczątek tego wyrazu, kilka liter tworzących mgliste słowo Misty(2), o tyle dzisiaj kaĹźdy, kto chce czytać moĹźe zobaczyć wyraĹşne hasło Mistyfikacja. Ĺťeby zobaczyć szczegóły, trzeba pochylić się nisko, bo - jak powiedział wielki polski poeta, Cyprian Kamil Norwid, „Z karafki napić się moĹźna, uścisnąwszy ją za szyję i pochyliwszy ku ustom, ale kto ze ĹşrĂłdła pije, musi uklęknąć i pochylić czoło.” Książka ta jest napisana właśnie dla tych, ktĂłrzy nad tą tragedią zechcą się pochylić. Na świecie ukazało się podobnych opracowań kilkanaście, w Polsce zaledwie pięć, z czego cztery są mojego autorstwa. Niniejsza pozycja jest pierwszą prĂłbą rzetelnej i wnikliwej analizy tego dramatu, ktĂłry pośrednio dotknął nas wszystkich. PrĂłbą odpowiedzi na pytanie, czy znana wszystkim rządowa wersja o atakach jest wiarygodna, czy teĹź jest moĹźe największą, spośrĂłd wszystkich znanych, teorią spiskową? Koszmarną mistyfikacją Nowej Ery?

Chciałbym w tym miejscu wyjaśnić, Ĺźe w swej książce konsekwentnie stosuję pisownię Osama Bin Laden, poniewaĹź taka wersja przyjęła się w większości dostępnych materiałów. Eksperci z Zakładu Arabistyki i Islamistyki Uniwersytetu Warszawskiego są zgodni co do tego, Ĺźe prawidłowa pisownia, to Usama Ibn Ladin, czyli Usama syn Ladina, bowiem w tradycyjnej transkrypcji w języku arabskim występują tylko trzy samogloski: "a", "i" oraz "u". Takie hasło ma się pojawić w nowych encyklopediach PWN. „Ben” występuje w języku hebrajskim oraz w dialektach Afryki Północnej, natomiast „bin”, uĹźywane w języku angielskim spopularyzowała Encyclopaedia Britannica. Jako, Ĺźe forma Osama Bin Laden stała się powszechnie stosowana w mediach, a przez to zrozumiała dla większości odbiorcĂłw, postanowiłem uĹźywać właśnie jej, pisząc wszystkie trzy człony nazwiska wielką literą.

Korzystając z okazji, chciałbym pogratulować firmie KOLPORTER Info S. A. odwagi, z jaką wchodzi na dziewiczy rynek publikacji elektronicznych w Polsce. Mam nadzieję, że moja książka, przygotowana specjalnie dla tego przedsięwzięcia, w jakimś stopniu przyczyni się do wzrostu zainteresowania Czytelników tą formą pozyskiwania informacji i obcowania z literaturą. Nadeszła bowiem całkiem nowa era, również w czytelnictwie. Pamiętajcie jednak, by nie ulegać wszystkiemu, co nowe, bezkrytycznie. Sięgajcie nadal po sprawdzone i osadzone trwale w naszej tradycji wzorce. Ale przede wszystkim - czytajcie.

Motto mojego wydawnictwa stanowią słowa Arcybiskupa Marcel’a Lefebvre:

„Musicie duĹźo czytać. By poznać prawdę. By dostrzec korzenie zła”.

Ośmielę się dodać, ku przestrodze:

By nie ulegać mistyfikacjom …


1)- Jedna z najbardziej popularnych gier słownych, wymyślona w 1931 r. przez Alfreda Buttsa. Gra dla 2, 3 lub 4 osób. Polega na losowaniu płytek z literami i układaniu z nich słów na planszy w sposób przypominający krzyżówkę.
2)- Misty – (ang.) mglisty, zamglony, pokryty mgłą.


.............................


SZUKAJĄC PRAWDY…


Od chwili tragedii z 11 września 2001 roku minęło kilka lat. To szmat czasu dla ludzi zajmujących się badaniem przyczyn katastrofy i mgnienie oka dla rodzin poległych tego dnia ofiar. W tym czasie ukazało się na całym świecie mnĂłstwo opracowań na ten temat. Kilka filmĂłw, dziesiątki książek, setki artykułów, tysiące odnośnikĂłw w internecie. Korzystając z tej obfitości ĹşrĂłdeł postanowiłem przeanalizować ten dzień raz jeszcze, zwłaszcza Ĺźe kiedy dramat ten rozwijał się na oczach milionĂłw ludzi, nie miałem moĹźliwości ani chęci angaĹźowania się w ten temat. Dziś, po tylu latach, mając niezbędny do tego dystans, postanowiłem przyjrzeć się całej historii. I nawet nie dlatego, Ĺźe sercem zawsze jestem po stronie słabszych, w tym wypadku oszukiwanych, osamotnionych Ĺźon, mężów, matek, ojcĂłw i przede wszystkim dzieci ale z czystej przyzwoitości zawodowej. Od ponad 20 lat jestem kontrolerem ruchu lotniczego, pracującym na warszawskim Okęciu. OprĂłcz pracy operacyjnej na stanowisku, od wielu lat zajmuję się rĂłwnieĹź nauczaniem tego zawodu młodych ludzi. Doświadczenie mam więc niemałe. I kiedy widzę, jak milionom osĂłb robi się tak zwaną wodę z mĂłzgu, to po prostu po ludzku trafia mnie szlag. Jednak rozumiem, Ĺźe ten zawĂłd jest na tyle hermetyczny, Ĺźe nie wszyscy muszą wyczuwać zadawane im kłamstwo. Ale kiedy obserwuję podobne milczenie i udawanie, Ĺźe wszystko jest w porządku u moich kolegĂłw, wtedy nie znajduję juĹź wytłumaczenia innego, jak to, Ĺźe „ciemna strona mocy” ogarnęła juĹź świat. No, ale w przewaĹźającej większości oni są „poprawni politycznie” i im nie wypada negować wspaniałości świata wokół nas. Ja poprawny nie jestem i mĂłwiąc szczerze, bardzo mnie to cieszy. I dlatego zabrałem się za spisanie dostępnych na temat tej tragedii danych oraz poddanie ich weryfikacji.

Od początku lat 70 ukazuje się pismo „The Controller”. Oficjalny organ Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń KontrolerĂłw Ruchu Lotniczego IFATCA. Miesięcznik ten, prowadzony przez czynnych na ogół kontrolerĂłw ruchu lotniczego z całego świata, poświęcony jest tajnikom tego zawodu. W kaĹźdym numerze znaleźć moĹźna interesujące artykuły z tej dziedziny, opisy nowinek technicznych czy pomysły nowych rozwiązań w organizacji ruchu lotniczego. Smutnym lecz z zawodowego punktu widzenia ciekawym elementem magazynu jest analiza wypadkĂłw, jakie niestety zdarzają się czasami w lotnictwie. To tu właśnie moĹźna przeczytać wyjątki z raportĂłw komisji badających te zdarzenia, zapoznać się z opiniami wyraĹźanymi w tej materii przez stowarzyszenia krajowe czy poszczegĂłlnych kontrolerĂłw. Najbardziej niewinne zdarzenia, w ktĂłrych nikt nie ucierpiał są opisywane na rĂłwni z tymi znanymi z pierwszych stron gazet, w ktĂłrych zginęły nieraz setki osĂłb. Tym bardziej więc zaskakujące jest całkowite milczenie, jakim obłoĹźono tragedię 11 września 2001 roku. Bez przesady moĹźna powiedzieć, Ĺźe dramat ten dotknął całego wysoce stechnicyzowanego dzisiejszego świata. Świata, w ktĂłrym latają codziennie setki tysięcy osĂłb tysiącami samolotĂłw. Świata, ktĂłry dzięki temu, Ĺźe dawno stał się globalną wioską, mĂłgł osobiście oglądać rozwijający się horror, będący udziałem tysięcy istnień ludzkich w czasie rzeczywistym. Rozumiem, Ĺźe komisja badania wypadkĂłw lotniczych musi mieć czas na dochodzenie, tak samo inne słuĹźby śledcze, ktĂłrych w tym przypadku musiało byc wiele. Ale odnoszę wraĹźenie, Ĺźe nakazem milczenia obłoĹźono wszystkich kontrolerĂłw. Nie tylko tych zaangaĹźowanych osobiście w tę tragedię, ale rĂłwnieĹź kilkadziesiąt tysięcy pozostałych, rozrzuconych po wszystkich kontynentach. Nie wierzę w oficjalną wersję zdarzeń. Nie tylko dlatego, Ĺźe zbyt wiele w niej niedomĂłwień i kłamstw. Ale rĂłwnieĹź, a moĹźe przede wszystkim, dlatego Ĺźe zakneblowano usta ludziom, ktĂłrzy kaĹźde takie zdarzenie powinni byli dogłębnie poznać.

Do chwili obecnej zrobiono kilkadziesiąt filmów traktujących o 11 września, między innymi:

„The Twin Tower Story”
„September 11, Evidence To The Contrary”
“Loose Change”
“September 11th, Revisited”
“Painfull Deceptions”
“What’s The Truth?”
“The Great Conspiracy”
“9/11 The Press For The Truth”.

Ten ostatni zasługuje na uwagę z dwĂłch powodĂłw. Po pierwsze eksponuje zasługi pana Paul’a Thompson’a, niezaleĹźnego dziennikarza, w szukaniu odpowiedzi na pytania dotyczące 9/11. Pokazuje ludzi mĂłwiących o tym dniu w sposĂłb, ktĂłry chwyta za serce i sprawia, Ĺźe człowiek chyli czoła przed ich tragedią. Ale moĹźe najwaĹźniejsze, z naszego polskiego punktu widzenia, jest to, Ĺźe Ăłw film pojawił się na naszym rynku, jako dodatek do jednego z periodykĂłw. A to oznacza, Ĺźe film ten, z załoĹźenia krytykujący stanowisko i poczynania administracji Bush’a wpisuje się w pewien scenariusz gry o ludzkie dusze i umysły.

Nie wnikając jednak w polityczny aspekt promocji filmu, przyjrzyjmy się jego treści.

Otóş pan Ray Nowosielski, reĹźyser, stawia w nim pewną tezę, w sposĂłb zresztą mistrzowski, a następnie przeprowadza dowĂłd na jej uprawdopodobnienie. Teza ta, ktĂłrej wartość w tym miejscu pomińmy, zakłada Ĺźe wszystko co stało się tragicznego dnia w Ameryce było wynikiem niedopatrzenia. Niedopełnienia obowiązkĂłw. Wszyscy mogli się tego spodziewać ale nie mieli wystarczającej wyobraĹşni. Otóş takie załoĹźenie uwłacza w sposĂłb oczywisty ewentualnemu widzowi spoza USA, a zwłaszcza z Polski. Nasza historia nauczyła nas patrzeć na poczynania władz przez pryzmat historii. Amerykanie nie mają, ani długiej historii, ani właśnie dlatego, wyrobionego zmysłu historycznego. My dopatrujemy się wszędzie od wielu lat knowań i kłamstw władzy, Amerykanie są jak naiwne dzieci idące na pasku wybranych przez nich reprezentantĂłw narodu. Pozostańmy przy ocenie faktĂłw zawartych w filmie. Pomińmy wątek stricte amerykański. Ten film to nie kolejny „Independence Day”, to relacja historii. Tak go oceniajmy.

11 września 2001 roku zginęło w zamachach blisko 3000 osób z 90 krajów (w tym 189 w Pentagonie i 44 w Shanksville). To umiędzynarodawia w sposób oczywisty to barbarzyństwo. Sprawia, że tysiące ludzi na całym świecie poczuły solidarność z Ameryką. Zamachy spowodowały poza wszystkim również zagrożenie zdrowia i życia ludzi będących w centrum wydarzeń na przyszłe lata. Upadek wież wyzwolił tony azbestu, który da o sobie znać dopiero po jakimś czasie. Jest to materiał, którego niewielka ilość wchłaniana przez człowieka może u niego spowodować zmiany nowotworowe. Oznacza to, że zamachy dotknęły dużo więcej osób niż można by przypuszczać. Część z nich nie dożyje sędziwego wieku, zostawi rodziny, osieroci dzieci. To bomba z opóźnionym zapłonem. Tysiącom ludzi zmieni to całe życie, zrujnuje plany i marzenia. Sprawi, że dzieci i młodzież, będą wzrastały w niepełnych rodzinach, co z pewnością nie pozostanie bez wpływu na ich przyszłe życie. Część tych ludzi przeżywa to już od lat. Sieroty, samotne matki, wdowcy.

Cztery takie owdowiałe matki: Lorie Van Auken, Patricia Casazza, Mindy Kleinberg i była adwokat – Kristen Breitweiser, połączyły swe siły. Nie mogły zrozumieć dlaczego dysponując najlepszymi środkami na świecie nie zatrzymano Ĺźadnego z czterech samolotĂłw? Zamiast zadawać sobie samym dręczące je pytania, postanowiły wyjść z nimi na zewnątrz. Gail Sheehy, współwydawca Vanity Fair napisała o tych „Dziewczynach z Jersey” , jak je zaczęto nazywać, książkę – „Middletown, America”. W listopadzie pojechały do Waszyngtonu i zaczęły pytać kongresmanĂłw, co robią w celu wyjaśnienia przyczyn tragedii. Dzięki ich determinacji juĹź w styczniu przeforsowano w Kongresie projekt ustawy o powołaniu komisji mającej zbadać sprawę zamachĂłw. Z czasem te cztery kobiety, z ktĂłrych jedna deklarowała swoją niezaleĹźność, jedna była demokratką, a dwie inne zwolenniczkami Bush’a – połączyła walka z urzędującą administracją.

Sally Regenhard, ktĂłra straciła w zamachach syna – straĹźaka zaczęła przygotowywać kampanię na rzecz bezpieczeństwa wieĹźowcĂłw. Jej przekonanie o tym, Ĺźe wszystkie taśmy z nagraniami z akcji ratowniczej, jak rĂłwnieĹź ponad pięćset wywiadĂłw ze straĹźakami ukryto przed opinią publiczną, sprawiło Ĺźe dołączyła do niej podobnie myśląca wdowa – Monica Gabrielle. Martwiło je, ze największa tragedia w Stanach Zjednoczonych od czasu wojny secesyjnej nie interesuje nikogo z urzędnikĂłw państwowych.

W czerwcu 2002 roku osoby te zorganizowały przed Kapitolem wiec, na który ściągnęły rodziny ofiar. Żądano uruchomienia komisji.


Ciąg dalszy w najbliĹźszy czwartek – zapraszamy

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt