Święta krowa rowerowa

Szanowni Państwo!

Zastanawiam się, czy w tym szaleństwie jest metoda. Rower jako środek lokomocji w dużym mieście nie jest dobrym rozwiązaniem pod żadnym względem. Nie należy ani do najwygodniejszych, ani do najszybszych. Rowerzysta na drodze stwarza zagrożenie dla wszystkich jej uczestników: pieszy nie ma żadnych szans przy bliskim spotkaniu, a kierowca samochodu próbujący wyminąć taką świętą krowę też ryzykuje wypadkiem.

Może więc zalet należy upatrywać w zbawiennym działaniu terapeutycznym? Wygląda, jakby to właśnie udało się ludziom wmówić. Od dawna jednak wiadomo, że sport ze zdrowiem niewiele ma wspólnego. W tym konkretnym wypadku prócz niebezpieczeństwa kontuzji, jazda na rowerze jest wysoce ryzykowna dla kręgosłupa, zwłaszcza na odcinku lędźwiowym. Nietrudno zatem o szybką przesiadkę z roweru na wózek inwalidzki.

Co jest więc grane? Obawiam się, że to co zwykle, czyli sztuczne stwarzanie problemów nie do rozwiązania. Najpierw budowanie ścieżek rowerowych urywających się nagle, później próba zapędzenia cyklistów, żeby z nich korzystali. W rezultacie skłócenie wszystkich ze wszystkimi. To wypróbowany sposób tego rządu na odwrócenie uwagi od spraw ważnych dla miasta i kraju.



Do następnej soboty. Pozdrawiam
Małgorzata Todd
www.mtodd.pl
Lub http://sklep.mtodd.pl

22/2013 (103)



Teatrzyk Zielony Śledź
ma zaszczyt przedstawić sztukę p.t.

WskazĂłwki


Występują: Grasow, czyli w skrócie Gras; Delegat; oraz Wronisław Komuchowski, czyli w skrócie Wronuś.

Gras – Jakie wskazĂłwki przywieĹşliście z Moskwy?

Delegat – Przede wszystkim mamy zapewnienie, Ĺźe serwery są pod dobrą kontrolą i nikt niepowołany nie będzie miał do nich dostępu.

Wronuś – No myślę! Inaczej nie musiałyby tam być.

Delegat – Przedstawimy szczegółowy raport, ale rozumiem, Ĺźe teraz chodzi o najwaĹźniejsze punkt. A więc nie wolno dopuścić niezaleĹźnych ekspertĂłw.

Wronuś – Dobrze im mĂłwić, ale jak to zrobić w naszych warunkach?

Gras – Tu jest konieczna inwigilacja i destrukcja w ich szeregach, niedopuszczenie do porozumienia.

Delegat – Oczywiście. 20 tys. obwodĂłw wyborczych to zbyt wielkie wyzwanie dla niezorganizowanych. Następny punkt – to uniewaĹźnienie głosĂłw przeciwnikĂłw.

Gras – To juĹź mamy częściowo przećwiczone. Nikt nie zareagował na wyjątkowo wysoki odsetek głosĂłw niewaĹźnych w jednej gminie, chociaĹź w sąsiednich był znikomy.

Wronuś – A pamiętacie te listy wyborcze znalezione na śmietniku? TeĹź się udało.

Delegat – Radzieccy... Chciałem powiedzieć rosyjscy eksperci sugerują teĹź podmianę skrzynek, ale to wymaga juĹź zdolności iluzjonistycznych.

Gras – Zatrudni się ekspertĂłw. W końcu iluzjoniści i kieszonkowcy wiedzą jak odwrĂłcić uwagę ofiary. A jakieś wskazĂłwki co do samego liczenia głosĂłw?

Delegat – Przestrzegano, Ĺźeby nasi kandydaci nie przekroczyli 100% uprawnionych do głosowania, bo to budzi podejrzenia.

KURTYNA






MARGARET TODD

Odcinek 3

♠
W sąsiednim pomieszczeniu pani sędzia a zarazem żona posła podejmowała małżonkę
prokuratora. Był to obszerny, na wskroś nowocześnie urządzony salon, z zapierającym dech
widokiem panoramy Warszawy aż niemal po jej krańce. Z tej wysokości, przez przeszkloną
ścianę nawet znajdujący się w pobliżu Pałac Kultury wydawał się mniej dominujący.
Obu paniom towarzyszyła sekretarka Wojciecha Buchniarza, pani Hanka. Wszystkie trzy
najwyraźniej dołożyły starań, by wyglądać efektownie i strój każdej z nich dobrze oddawał
osobowość. Pani Hanka, osoba w średnim wieku, miała na sobie czarną wieczorową suknię.
Robiła wrażenie osoby, która nie lubi się rzucać w oczy, w przeciwieństwie do gospodyni
ubranej raczej wyzywająco. Beata Boruta, gość honorowy, miała na sobie suknię
srebrnoszarą, dobrze podkreślającą jej typ urody.
Żadna z pań nie musiała się zajmować takimi drobiazgami jak przygotowanie i podanie
herbaty. Te obowiązki wziął na siebie Artur, młody asystent posła, od niedawna zatrudniony
na tym stanowisku. Feministki byłyby usatysfakcjonowane. Młody mężczyzna wywiązywał
się nienagannie ze swojego zadania, przy tym był przystojny, odpowiednio ubrany i
przystrzyżony, bez cienia ekstrawagancji. Kiedy napełniał filiżanki herbatą, Beata
uśmiechnęła się do niego życzliwie i zapytała, czy nie znalazłaby się odrobina śmietanki albo
mleka.
– Takie przyzwyczajenie zostało mi po pobycie w Anglii, gdzie niektĂłrzy piją kawę bez
mleka, ale herbaty bez mleka nikt sobie nie wyobraĹźa – wyjaśniła.
– Oczywiście – Artur postawił srebrny dzbanuszek ze śmietanką obok jej filiĹźanki.
– Zawsze pija pani herbatę z mlekiem? – spytała gospodyni spotkania.
– Nie zawsze. MoĹźe to przez skojarzenie. Poczułam się trochę jak w angielskim
towarzystwie. Panie bawią się w jednym, a panowie w drugim pomieszczeniu.
– Przepraszam – powiedziała Buchniarzowa. – Nie przyszło mi do głowy zapytać panią,
czy miałaby pani ochotę zagrać z panami w pokera. Sama karty z ledwością odróżniam.
Proszę mi wybaczyć.
– Nic się nie stało. Poker to nie jest damska gra – uspokoiła gospodynię Beata. – Prawda?
– zwrĂłciła się do milczącej pani Hanki.
– TeĹź tak uwaĹźam, chociaĹź pasjansa zdarza mi się czasem układać. Kiedyś nawet bawiłam
się we wróşenie. – Pani – popatrzyła na Beatę z uwagą – obiera się w damie kier.
– O! Nie wiedziałam o tym, pani Hanko – gospodyni spotkania najwyraĹşniej była
zainteresowana tym tematem. Dmuchnęła na starannie wystylizowaną grzywkę, która zaraz z
powrotem opadła jej na czoło. – MoĹźe nam pani powróşy?
– Chyba nie będzie czasu – zauwaĹźyła Beata. – Panowie zdają się kończyć grę –
zawyrokowała, słysząc jakieś poruszenie w sąsiednim pokoju.
Ale jej oczekiwania okazały się przedwczesne, więc gospodyni starała się zabawić gości
jakąś anegdotką.
– A wiecie, panie – powiedziała – w dzieciństwie myślałam, Ĺźe słowo „pokier” to
narzędzie służące do „pokiereszowania”. Mieliśmy sąsiada, ktĂłry często opowiadał o swoich
sukcesach karcianych i równie często wracał do domu pokiereszowany.
– Zabawne skojarzenie – przyznała Beata. – Piękny widok – dodała bez związku. – DuĹźo
bym dała, żeby każdego dnia po przebudzeniu móc go podziwiać. Dawniej ludzie nie
doceniali mieszkania na wysokościach, a ma ono przecież same zalety. Prócz widoku i
świeżego powietrza, blisko wszędzie i bezpieczeństwo znacznie większe niż w willi za
miastem.
– O tak – przyznała Agnieszka Buchniarzowa. – Tu bezpieczeństwo zapewniają liczne
urządzenia. Monitoring na każdym korytarzu i w wielu pomieszczeniach, bardzo
rygorystyczne czujniki wykrywające dym. Mój ojciec, który nie potrafi zerwać z nałogiem,
musi być bardzo ostrożny, żeby nie wywołać alarmu.
CDN


Już teraz można zamówić całość wpłacając jedynie 20 zł na konto Nr: 50 1020 5558 1111 1115 9930 0019. Adres posiadacza konta to: Wydawnictwo TWINS; ul. Dymińska 6a/146; 01-519 Warszawa i podając adres internetowy, na który e-booka należy przesłać.

Okładkę zaprojektował Zdzisław Ĺťmudziński Copyright © by
Margaret Todd, 2013 All rights reserved. Wydawnictwo „Twins”
ul. Dymińska 6a/146 01-519 Warszawa

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt