Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 109 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 27.01.13 - 18:52     Czytano: [1896]

Dział: Co w prasie piszczy

Tusk w realu i „te” sprawy

Po gowinobĂłjczym wystąpieniu premiera Donalda Tuska w Sejmie (zdaniem dziennika z Czerskiej „historycznym przemĂłwieniem w imię godności par homoseksualnych”) trwają dociekania, czy to początek zaplanowanej dekapitacji lidera frakcji konserwatywnej w PO, czy teĹź rozpisana na role tragifarsa, mająca przykryć realne problemy rządzących – takie jak choćby dyskusja nad stanem słuĹźby zdrowia w aspekcie wniosku o odwołanie ministra Arłukowicza, czy jak rejterada dyplomatyczna rządu w kontekście Davos i brytyjskiego „sprawdzam!” dla UE. Sądzę, Ĺźe rozpisany przez piarowcĂłw Tuska scenariusz uwzględniał oba aspekty, bo pan premier przyzwyczaił juĹź nas do tego, Ĺźe jak coś pichci w politycznej kuchni, to zazwyczaj są to dwie pieczenie na jednym ogniu.

Tak czy siak, słowo „hipokryzja”, nawet w mediach mainstreamowych, stało się kluczowym. I słusznie, niemniej analizowanie jej stopnia w rozgrywaniu Gowina narracją „partnerską”, czy teĹź poziomu cynizmu w puszczaniu homofobicznego dymu w oczy PolakĂłw pozostawiam tym, ktĂłrzy znajdą w nich jeszcze jakieś świeĹźe tropy. Mnie za to strasznie, ale to strasznie ciekawił pierwiastek ludzki, taki osobniczy, czyli sam Tusk w roli rzecznika niewiniątek kochających inaczej, ktĂłrych rzezi miał domagać się Gowin pospołu z wraĹźymi posłankami WrĂłbel i Pawłowicz.

Sięgnąłem więc po owo „historyczne przemĂłwienie w imię godności par homoseksualnych” i obejrzałem je sobie uwaĹźnie. Widać w nim, Ĺźe eksperci od freudowskich przejęzyczeń, tudzieĹź znawcy mowy ciała mają rację gdy mawiają, Ĺźe natury nie sposĂłb oszukać. I Ĺźe nawet najlepiej wyreĹźyserowana blaga w końcu się sama uroczo zdemaskuje. Czasem takiego czarodzieja zdradzi nieopanowany w porę gest, czasem biel na zaciśniętych knykciach, a najczęściej język, bo coś się niechcący wymsknie – albo odwrotnie – jakaś myśl pokrętna, przez naturę wypierana, nie chce przejść przez gardło.

Otóş w jakimś specyficznym stopniu mogło to być wystąpienie historyczne, bo to jednak wyzwanie dla – za młodu wiernego kibica, aktywnego w środowisku, ktĂłre nie słynie raczej z kulturowej elastyczności (oczywiście, Donald Tusk mĂłgł być szlachetnym wyjątkiem, ale tak mi się ta okoliczność, pewnie złośliwie, skojarzyła) – dziś „politycznego macho” i „premiera o twardym spojrzeniu”. Premier przecieĹź juĹź publicznie udowodnił, Ĺźe tak naprawdę ma jednoznaczne, Ĺźeby nie powiedzieć „normalne” i „statystyczne”, poglądy na seks-relacje, choćby wtedy, gdy podczas jednej z gorących, bo letnich, konferencji prasowych sugestywnie (Ĺźeby nie powiedzieć obleśnie) komentował rozpięty guzik reporterki Polskiego Radia.

Ciekawe więc, jakim językiem o róşnych aspektach związkĂłw partnerskich Tusk moĹźe rozmawiać „w realu” – na przykład w szatni z kolegami po harataniu w gałę. I warto zastanowić się, czy to ten sam język, ktĂłrym w Sejmie gorąco broni godności par homoseksualnych. Nie będę ukrywał: od dwĂłch dekad przyglądam się politykom róşnych szczebli i wiem dobrze, Ĺźe w realu, w kuluarach, gdy nie ma kamer i mikrofonĂłw, słowo „pedał” wygrywa z „gejem” znacznie częściej niĹź na typowej polskiej ulicy. Podobnie zresztą jak jazda „po Ĺťydach” przytrafia się prywatnie panom politykom duĹźo częściej, niĹź oficjalne moralitety na temat polskiego antysemityzmu.

Co usłyszałem w wystąpieniu Tuska? Ano to, Ĺźe w swoim „godnościowym” wystąpieniu mocno unikał słowa „homoseksualne”, ukrywając je w narracyjnym gąszczu ogĂłlnie słusznych związkĂłw pozamałżeńskich (tak wiem, formalnie ustawa mĂłwi nie tylko o homoseksualistach, ale przecieĹź wszyscy wiemy, Ĺźe szło właśnie o nich). A tam, gdzie juĹź koniecznie niewygodnego słowa musiał uĹźyć, to wypowiadał je albo się zacinając, albo prześlizgując po nim lotem błyskawicy. Zapytajmy więc złośliwie – czy z naszą ludzką naturą nie jest tak, Ĺźe słowa, ktĂłre stoją sprzeczności z tym co naprawdę myślimy, strząsamy z ust jak arachnofob pająka z ramienia?

Najciekawsze zaś, Ĺźe z resztą wystąpienia pan premier poradził sobie juĹź pewnie i gładko, nie raniąc ust i swojej heteroseksualnej duszy. Oto przykład: „Nie ma stanowiska instytucji rządowych W TEJ SPRAWIE (…) poniewaĹź w rządzie są politycy prezentujący róşne poglądy W TEJ KWESTII (…) Chcę podkreślić, Ĺźe nie moĹźna zamykać oczu na istniejący, niewymyślony FAKT SPOŁECZNY(…) dzisiejszy stan prawny nie oddaje TYCH wyzwań, (…) w ktĂłrym istnieją TE FAKTY SPOŁECZNE (…) nie moĹźna kwestionować ICH istnienia, nie moĹźna uĹźywać bolesnych argumentĂłw wobec ludzi, ktĂłrzy decydują się NA TEGO TYPU Ĺźycie (…)

Wystąpienie Tuska dostępne jest w Internecie. Zachęcam gorąco do obejrzenia i zanalizowania pod kątem dwójmyślenia i podwójnej mowy. W końcu demaskowanie hipokryzji, rzecz w zasadzie smutna, może rozbawić, gdy dotyczy kwestii odpowiednio groteskowej.

Piotr Kobalczyk
Do Rzeczy

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt