Piątek 19 Kwietnia 2024r. - 110 dz. roku,  Imieniny: Alfa, Leonii, Tytusa

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 06.01.13 - 19:46     Czytano: [2303]

Dział: Przegląd Wydarzeń Sportowych

Kibole, czyli podludzie

Od mowy nienawiści do więźniów politycznych

„Dla kiboli kazałbym uruchomić ponownie piece w Auschwitz" – pisze internauta Nexus69. „Proponuję zagazować bydło, bo to jedyna metoda. Ale zapomniałem... obrońcy praw człowieka, katolicy..." – to komentarz pod artykułem o kibolach na portalu Gazeta.pl. „Kibolskie bydło (...). Nie mają głów, ale łby, nie mają szyj, ale karki" – to juĹź nie anonimowy internauta, ale Tomasz Lis.

Przedwczoraj sąd przedłuĹźył Piotrowi Staruchowiczowi areszt o kolejne trzy miesiące. Oznacza to, Ĺźe spędzi w nim – bez wyroku – 11 miesięcy. Ilu jest w Polsce mniej znanych kibicĂłw aresztowanych z powodu wyssanych z palca lub przesadzonych zarzutĂłw? Nie mam wątpliwości, Ĺźe setki. I nikt o nich się nie upomina. Dlaczego? Operacja medialna, mająca doprowadzić do uczynienia z nich podludzi, trwała latami. UĹźyto do tego klasycznej „mowy nienawiści" – Ĺźe odwołam się do modnego określenia – na gigantyczną skalę.

Tak Polska stała się krajem więźniĂłw politycznych, choć wielu z nich nie interesowało się ponadprzeciętnie polityką. To polityka zainteresowała się nimi – władza uznała ich środowisko za miejsce wylęgania się postaw stanowiących dla niej zagroĹźenie.

Chcę opisać, jak przebiegł proces odczłowieczania i pozbawiania praw kibolskiego wroga władzy.

My, kibole – pisali o sobie dziennikarze „Gazety Wyborczej"

Zaczęło się niewinnie. Od zmiany znaczenia słowa „kibol". PoniĹźej kilka starszych cytatĂłw z „GW".

9 czerwca 2001 r. Juliusz Kubel, publicysta „GW" i przyszły radny PO, proponuje na jej łamach utworzenie nowego hymnu Lecha Poznań ze słowami, ktĂłre odnosi takĹźe do siebie: „Z tobą, Lechu, są kibole i na dobre, i na złe".

31 marca 2005 r. dziennikarz „GW" Jakub Lisowski publikuje tekst „Najlepsi kibice w Polsce". Chwali szczecińską publiczność: „Najliczniejsza, najbarwniejsza, najspokojniejsza, najgłośniejsza i piekielnie wymagająca. Coś o tym wiem, bo sam byłem kibolem".

27 marca 1998 r. „GW" pisze entuzjastycznie: „Nie masz kibola nad Angola". Mili kibole to nauczyciele angielskiego z zielonogĂłrskich szkół.

19 maja 2003 r. prezes Polonii Warszawa, mecenas Andrzej Lew-Mirski, pozytywnie prezentowany w „GW", mĂłwi: „Zdecydowanie jestem bardziej kibolem niĹź prezesem".

Tak, w tamtych latach słowo „kibol" nie oznaczało bandyty, ale człowieka zaraĹźonego pasją kibicowania. Zamiast o kibolach, media pisały o chuliganach oraz pseudokibicach. Róşnica? By kogoś tak nazwać, trzeba było zarzucić mu coś konkretnego, np. udział w bĂłjce.

Dziś epitet „kibol" tego nie wymaga. Z jednej strony funkcjonuje jako synonim słowa „bandyta". Z drugiej – kibolami są teĹź ci, ktĂłrzy wywieszają patriotyczne oprawy, śpiewają przyśpiewki, odpalają race, jeĹźdżą na mecze wyjazdowe.

Proste? Pisarz JĂłzef Mackiewicz pisał o tym zjawisku w komunizmie: „Odbierz ludziom pierwotny sens słów, a otrzymasz właśnie ten stopień paraliĹźu psychicznego, ktĂłrego dziś jesteśmy świadkami. To jest w swej prostocie tak genialne, jak to zrobił Pan BĂłg, gdy chciał sparaliĹźować akcję zbuntowanych ludzi, budujących wieżę Babel: pomieszał im języki".

Wylansowanie zbitki „kibol-bandyta" skutkuje paraliĹźem psychicznym – nikt powaĹźny nie będzie bronił kiboli.

Kibole jak robole z Solidarności

Jak zwrĂłcił uwagę bp Marian Florczyk, słowo „kibol" ma podobny wydĹşwięk, jak w ustach komunistycznych kacykĂłw słowo „robol" w odniesieniu do Solidarności. Po jego upowszechnieniu rozpoczął się festiwal tysięcy newsĂłw o przestępstwach kiboli – od morderstw po wykroczenia. Kibice Jagiellonii zdębieli, gdy po zatrzymaniu grupy prostytutek dowiedzieli się, Ĺźe były one... kibolami ich klubu.

Same konfabulacje? Nie. PrzecieĹź zdanie „Czytelnicy »Gazety Wyborczej« mordują staruszki" teĹź jest prawdziwe. WśrĂłd mordercĂłw staruszek są ludzie, ktĂłrzy kiedyś czytali „GW". To skala kampanii upodabnia ją do komunistycznych i nazistowskich nagonek.

Jak słusznie zwrĂłcił uwagę prof. Andrzej Waśko, zaniepokojenie salonu kibicami rozpoczęło się 2 kwietnia 2005 r. – w dniu śmierci Jana Pawła II. Marsze po tym wydarzeniu powstały spontanicznie w środowisku kibicĂłw. Establishment dostrzegł, Ĺźe coś przeoczył. Wcześniej traktował ich jak nieszkodliwy margines. Odtąd – jako niekontrolowaną przez siebie wylęgarnię postaw politycznie niepoprawnych.

O znaczeniu słowa-klucza „kibol" w propagandzie powie nam wiele analiza ilościowa, ktĂłrej łatwo dokonać, posługując się wyszukiwarką archiwum „GW". Od 1989 r. do 2 kwietnia 2005 r. słowo „kibol" pojawiało się w „GW" średnio ok. 23 razy w roku. Tymczasem średnia za okres po 2 maja 2005 r. to ok. 419 razy w roku. Niemal 20 razy częściej!

Bysiorek z brzuchem piwnym
jak zdegenerowane uszy ĹťydĂłw

„Uszy u ĹťydĂłw są jakby zdegenerowane, nieproporcjonalnie wielkie i odstające, albo odwrotnie, malutkie i pokręcone" – pisał autor broszury „Poznaj Ĺťyda".

„Zapluty karzeł reakcji" – tak przedstawiała Ĺźołnierza AK propaganda komunistyczna.

W propagandzie totalitaryzmĂłw wrĂłg musi być odraĹźający fizycznie. „Tępy bysiorek z brzuchem piwnym" – napisał Paweł Smoleński w „GW" o Krzysztofie Markowiczu, szefie stowarzyszenia Wiara Lecha. Przypisał on Markowiczowi cechy nieprawdziwe. Nie jest „bysiorkiem z brzuchem piwnym", bo jest chudy jak szczapa. Tępota? Ma wyĹźsze wykształcenie, obdarzony jest zmysłem złośliwej ironii, co kaĹźdy moĹźe sprawdzić, czytając jego komentarze.

Dlaczego Smoleński kłamie? W propagandzie „GW" kibol musi być odraĹźający estetycznie. Richard Chapple w książce „Soviet Satire of the Twenties" pisze o tym, jakie funkcje pełni ten rodzaj odczłowieczania wroga – cechy somatyczne charakteryzują go pod względem mentalnym. Karol Alichnowicz w książce „Miejsce dla kpiarza" odnosi badania Chapple'a do propagandy stalinowskiej. „Do pokoju wszedł nieduĹźy, tęgi człowiek o jasnych, okrutnych oczach i czerwonym, mięsistym nosie" – cytuje tekst propagandysty. „Cechy charakterologiczne – m.in. okrucieństwo – są łatwo czytelne. Opis fizjonomiczny prezentuje zatem jego odraĹźające właściwości fizyczne, ktĂłre upodabniają go do zwierzęcia" – podkreśla Alichnowicz. PorĂłwnanie kibicĂłw do zwierząt pojawia się w mediach nagminnie.

Jak dowodzi w „Polityce" dr Michał Bilewicz, kibice kierują się najniĹźszymi instynktami: „Większość członkĂłw grup kibicowskich pochodzi z nieduĹźych miast bądĹş blokowisk na obrzeĹźach wielkich aglomeracji, gdzie jest mnĂłstwo samotnych mężczyzn, bo dziewczęta wyjechały na studia albo do pracy w duĹźym mieście. W społecznościach, w ktĂłrych brakuje kobiet, staje się normą, iĹź swoje interesy wyraĹźa się w sposĂłb agresywny. Badania pokazują, Ĺźe dzieje się tak u ludzi, ale teĹź u fok, jaszczurek".

Co na to GUS? W Warszawie mieszka o 140 tys. więcej kobiet niż mężczyzn. A w Łodzi o 90 tysięcy. Tymczasem kibice warszawskich i łódzkich drużyn należą do najbardziej potępianych w mediach.

Określenie „mowa nienawiści" wprowadziły do obiegu środowiska lewackie. Ale takĹźe według ich definicji, kampania przeciw kibolom wyczerpuje ją modelowo. Są to „wypowiedzi (ustne i pisemne) i przedstawienia ikoniczne, lżące, oskarĹźające, wyszydzające i poniĹźające grupy i jednostki z powodĂłw po części przynajmniej od nich niezaleĹźnych – takich jak (...) przynaleĹźność do »naturalnej« grupy społecznej, jak mieszkańcy pewnego terytorium, reprezentanci określonego zawodu, mĂłwiący określonym językiem".

Rafał Stec pisał wprost 9 grudnia 2007 r. o „kampanii »Gazety« o oczyszczenie stadionĂłw z kibolskiej mentalności". Słowo „oczyszczenie" było waĹźne w propagandzie NSDAP. Alexander B. Rossino w książce „Hitler uderza na Polskę" pisze o planie „»oczyszczenia« nowego niemieckiego Wschodu z ludzi określanych jako rasowo i kulturalnie niĹźsi".

Ciągłość chwytĂłw komunistycznej propagandy pokazuje zaś przykład Jerzego Urbana, ktĂłry mĂłwił o „demagogicznej dziczy" w Solidarności z 1980 r., zaś w 2011 r. atakował PiS, ktĂłre „przytula się do dziczy, jaką są kibice".

„Gazeta Wyborcza": karać za udzielenie wywiadu

„GW" powołująca się na tradycje opozycji demokratycznej wyzbywa się demokratycznych przekonań w stosunku do kiboli. 12 marca 2009 r. Michał Szadkowski cieszył się: „Nadzieję daje nowa ustawa o bezpieczeństwie imprez masowych. Według niej za wniesienie rac kibol będzie mĂłgł (...) nawet trafić do więzienia".

Rafał Stec proponował 15 lipca 2007 r., by karać kibicĂłw za... udzielanie wywiadĂłw: „Jeśli knajpy selekcjonują gości, to dlaczego na stadion wpuszczać tych, ktĂłrzy jeszcze mają czystą kartotekę, ale negatywnie wpływają na innych? Np. udzielając skandalicznych wywiadĂłw?".

Zaś Jacek Sarzało 13 grudnia 2008 r. pisał o kibicach Lecha: „Taki sam z was produkt do odrzutu jak z kiboli Legii z »Ĺźylety«".

Słowa mają swoje konsekwencje. Konsekwencją tamtych są dziś ludzie w więzieniach.

Piotr Lisiewicz
Całość w Gazecie Polskiej Codziennie

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt