Wtorek 23 Kwietnia 2024r. - 114 dz. roku,  Imieniny: Ilony, Jerzego, Wojciecha

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 31.10.12 - 22:11     Czytano: [1885]

Dział: W kręgu wydarzeń

Ulotna pamięć

Smutno mi Panie kiedy stoję wśród krzyży, ale tylko tam mogę dogłębnie się skupić. Ich krzyczące ramiona historię piszą odwieczną, choć dzisiejszy świat chce nas całkiem ogłupić. Odwraca dzieje i mówi, że nic się nie stało, a tymczasem grobów przybywa i wdów, którym łez już brakuje. Dzisiaj żal się inaczej nazywa i śmierć ma inne oblicze, gdy pocisk wroga na grobie zapala coraz to nowsze znicze. Młodość jak ta z Westerplatte do nieba zdąża przed czasem.

„Tylko w polu biały krzyĹź nie pamięta juĹź, kto pod nim śpi”

Bielą się krzyże w szeregach, rozrasta się las oniemiały i tylko krzyk matek wdziera się w ciszę żałosną. Milczy ziemia jak głaz, koła na niebie zataczają ptaki, a mogiły wciąż rosną i rosną. Milczą groby i ludzie, i świat wielkie oczy na wszystko przymyka. Kto wykrzyczeć by chciał słowa, które go bolą i duszą. Niby żyjemy w czasach wolności słowa, a ludzie wciąż milczeć muszą.
Przechodnie idą ulicą jakby się nic nie stało.

„Tylko w polu biały krzyĹź nie pamięta juĹź, kto pod nim śpi”

A wśród grobów cisza na swych paluszkach się skrada i aniołom co psalmy nucą, i zanoszą w niebiosa o ludziach opowiada. O niedoli na ziemi i o żalu, co usnął wraz z nimi i o chwilach cudownych jakie przeżyli. Lecz czasami liść suchy pod nogą ciszy, zaskrzypi i ten skostniały okrzyk całe niebo usłyszy. Zakrzyczą drzewa na wietrze i wrony ze snu wyrwane i zafaluje powietrze niczym łan jęczmienia czekający na żniwa. Słoneczne promienie spadną na sieć pajęczą, naciągną jej struny i ożywią swym blaskiem. Zatańczą na wietrze liście ubrane w jesienne kolory, zaskrzypi gałąź uschnięta przed czasem.

„Tylko w polu biały krzyĹź nie pamięta juĹź, kto pod nim śpi”

Pochylone krzyĹźe dumają nad losem człowieka. Podparte własnym cieniem czas odmierzają na ziemi, a ludzie codziennością zajęci gonią nie wiedzieć czemu… Mijają jesienie, a ci zadyszani biegną ulicami. Często nie mogą pomieścić się w dobie i w wielkim rodzinnym domu.
Jesienią przypominają sobie o tych, którzy odeszli i odmawiają za nich pacierze.

„Tylko w polu biały krzyĹź nie pamięta juĹź, kto pod nim śpi”

Władysław Panasiuk

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt