Czwartek 25 Kwietnia 2024r. - 116 dz. roku,  Imieniny: Jarosława, Marka, Wiki

| Strona główna | | Mapa serwisu 

dodano: 16.01.07 - 14:24     Czytano: [2502]

Dział: Głos Polonii

W obronie...

polskich hierarchĂłw

Kiedyś miałem do czynienia z niewygodną dla władz petycją, ktĂłrą podpisali prawie wszyscy mojego fachu specjaliści i nic im nie mogli zrobić, bo innych w kraju nie mieli. Parę lat później była „Solidarność” i zauwaĹźyłem, Ĺźe jeden z kolegĂłw wypadł z kolejki do paru miesięcy atrakcyjniejszej pracy. Co oni od ciebie chcą? – zapytałem. Aaa, bo podpisałem zobowiązanie i nie napisałem sprawozdania – odpowiedział. No to napisz na mnie – poradziłem, jako Ĺźe pełniłem wĂłwczas funkcję w „Solidarności”. MoĹźe i nie była to rada najmądrzejsza, ale gdyby mu dzisiaj ktoś to sprawozdanie wyciągnął i byłoby tam tylko o mnie, to miałbym obowiązek go bronić. Nawet, a moĹźe tym bardziej, gdyby było to dla wielu niezrozumiałe.

Stan wojenny zastał mnie juĹź za granicą i na późniejszą wieść o deklaracjach lojalności zacząłem słać apele, aby Wałęsa wezwał wszystkich do podpisania deklaracji i uwaĹźania ich za niewiążące. UwaĹźałem, Ĺźe trzeba z nimi prowadzić grę, by naszych ludzi przed represjami chronić, a nie wystawiać ich na „odstrzał”. Otrzymałem nawet potwierdzenie dotarcia moich apeli do Kraju, ale reakcji na nie nie było. Wręcz przeciwnie. Ludzie wzywani byli do odmowy podpisywania i skutkiem tego najwytrwalsi, najofiarniejsi wyrzucani byli z pracy, po czym gasły siły oporu i w nich i w ich głodujących rodzinach. NiektĂłrzy juĹź nigdy się po tym nie pozbierali. Byli wprawdzie i tacy, do ktĂłrych pomoc obficie docierała, a wśrĂłd nich m. in. ludzie rodzaju tych, ktĂłrzy zawłaszczyli później solidarnościową Gazetę Wyborczą i podobni tym, ktĂłrzy współuczestniczyli później w rabunkowych prywatyzacjach. Ci natomiast, ktĂłrzy sens otwartego oporu wobec uzbrojonego przeciwnika sami ocenili negatywnie i w obronie bytu rodziny deklaracje podpisali, czynili to z poczuciem dokonywanej zdrady i wielu tak to do dzisiaj czuje.

Jakie jednak były ich dalsze losy? Czy ci niezłomni w oporze wytrwali? Niewątpliwie wielu walczy z tą mafią na róşne sposoby dalej. Jeszcze ich więcej pochłonęła jednak trudna walka o byt własnej rodziny. Są teĹź i tacy, ktĂłrzy wtedy byli (bądĹş udawali, Ĺźe są) z nimi, a dzisiaj są z nami. Ale są rĂłwnieĹź tacy, ktĂłrzy do oprawcĂłw i ich wielbicieli dołączyli. Bo z kim jest dzisiaj Celiński, Lityński, Onyszkiewicz i Frasyniuk? W czyje objęcia wrĂłcili, niesłusznie nazywani solidarnościowcami, były PRL-owski poseł Mazowiecki i były PRL-owski funkcjonariusz Geremek? A przede wszystkim komu słuĹźył i słuĹźy Lech Wałęsa? Niemal wszyscy, ktĂłrzy Wałęsę wybierali wiedzieli, Ĺźe na swoją korzyść rozgrywać potrafi i zawierzyli, Ĺźe te swoje umiejętności wykorzysta dla nas wszystkich, dla Polski. On jednak grał wciąż dalej tylko dla siebie i dla tych przy ktĂłrych korzystał. To przecieĹź dzięki jego wetu ubecy mają uprzywilejowane emerytury do dzisiaj. Nie wymieniając wielu innych jego „zasług”. Bo gdyby nie one, to pewnie i „Bolka” by się w nim nie doszukiwano.

Jest więc naturalnym odruchem, Ĺźe widząc dzisiaj dawnego solidarnościowca po stronie polskości wroga chcemy zajrzeć do jego teczki, Ĺźeby wyczytać czy nie był z nimi od zawsze. Jest rĂłwnie naturalnym, Ĺźe kogoś kto walczy dzisiaj razem z nami będziemy przed zarzutami bronić i jeśli nawet wcześniej zawinił, to go z pewnością nie odtrącimy. Piszę to oczywiście w związku ze sprawą Arcybiskupa Wielgusa, bo z zachowania naszych hierarchĂłw wyłania mi się dość przejrzysty scenariusz. WyobraĹźam bowiem sobie, Ĺźe na pewnym etapie swojej kariery Arcybiskup Wielgus stanął w obliczu żądania podpisania deklaracji współpracy w zamian za otrzymanie paszportu, ktĂłry był kluczem do kontynuowania studiĂłw za granicą. Nic w tym dziwnego. Cimoszewicz niby swĂłj, a teĹź – wyjeĹźdĹźając na studia – podpisywał. WyobraĹźam sobie dalej, Ĺźe Arcybiskup Wielgus deklarację napisał i podpisał za wiedzą i zgodą swoich Ăłwczesnych zwierzchnikĂłw, wśrĂłd ktĂłrych byli Prymas Tysiąclecia i późniejszy Ojciec Święty Jan Paweł II, i Ĺźe wie teĹź o tym jego obecny przełoĹźony Ksiądz Prymas JĂłzef Glemp. Wynika to wyraĹşnie z postawy Księdza Prymasa, ktĂłry otwarcie zaręcza za słowa Arcybiskupa Wielgusa, Ĺźe rozmawiając z bezpieką nikomu nie zaszkodził. Prymasowi ufa z kolei Arcybiskup GłódĹş i kilku innych hierarchĂłw, a za nimi teĹź i Ojciec Rydzyk. Akurat to grono, ktĂłre niedawno stoczyło ciężką walkę w obronie broniących wartości narodowych medialnych redut polskości: Radia Maryja i Telewizji „Trwam”. Dlaczego więc my mamy nie ufać Księdzu Prymasowi? Zwłaszcza, Ĺźe alternatywą jest zawierzenie „Gazecie Wyborczej” i TVN.

Protestujący wierni mają swĂłj własny, uproszczony obraz sytuacji, bo z transparentĂłw i wypowiedzi przed Świątynią dowiedzieć się moĹźna, Ĺźe „chcą Polaka, a nie Ĺťyda”, i Ĺźe ci, ktĂłrzy są temu przeciwni, to „Sanhedryn”, ktĂłry powinien się nawrĂłcić. Rzecz oczywista, Ĺźe okoliczności podpisania deklaracji współpracy Arcybiskupa Wielgusa, czy to skutkiem tajemnicy spowiedzi czy teĹź w rezultacie złoĹźonych przyrzeczeń, utrzymywane były w tajemnicy, a nie mogąc o tym mĂłwić chciano z tym do Ingresu dotrwać. Nie wzięto jednak pod uwagę, Ĺźe ONI mieli i mają dostęp do wszystkich akt i organizując totalną nagonkę koszernych – jak mĂłwił Rywin – mediĂłw (ktĂłrej uległo wielu z nas, a nawet i Pan Prezydent) nie pozostawili Ĺźadnych szans na powszechne zrozumienie złoĹźonej sytuacji. Jeśli zaś taka jest rzeczywistość, to – w moim odczuciu – Ksiądz Arcybiskup popełnił jeden tylko błąd, a właściwie nieścisłość. MĂłwiąc bowiem, Ĺźe nikomu nie szkodził, powiedział takĹźe, Ĺźe niczego nie podpisywał. I chociaĹź, wobec pokazywanego bez przerwy na ekranach podpisanego zobowiązania, oczywistym było, Ĺźe stwierdzenie to dotyczyło tylko ewentualnych sprawozdań czy meldunkĂłw, to jednak krwioĹźercze media natychmiast to podchwyciły i podniosły rejwach, Ĺźe: „łże w Ĺźywe oczy”. Jakkolwiek to skądinąd słuszna idea, Ĺźeby rĂłwnieĹź i kształtujących opinię publiczną dziennikarzy pozbawiać za „łgarstwa” stanowisk i odsuwać od wykonywania zawodu.

Prezes Jan Kobylański „po owocach poznaje” i zwraca uwagę, Ĺźe ta medialna „kampania została bardzo dokładnie zaplanowana”, a „celem atakĂłw wybrano kapłana-Polaka”, ktĂłry w swym nauczaniu ...„zawsze odwołuje się do Tradycji i Patriotyzmu, staje w obronie Radia Maryja, z ogromną troską i niepokojem wypowiada się o demoralizacji naszego Narodu i nawołuje do patriotycznego wychowania dzieci i młodzieĹźy”. A to nie odpowiada ...„kręgom, ktĂłre reprezentuje i symbolizuje właśnie Gazeta Wyborcza”. Bo ... „nie chodzi o to, Ĺźe abp Wielgus podpisał dokument współpracy z SB .. i nie o ...oczyszczenie Kościoła z tajnych współpracownikĂłw słuĹźb PRL, lecz o zniszczenie patriotycznego i propolskiego skrzydła w Kościele Katolickim w Polsce”, a szerzej o ...„atak na Polskę”..., „na NarĂłd Polski”... i o „pretekst do ubezwłasnowolniania Kościoła Katolickiego w Polsce”. Warto to cenne oświadczenie przeczytać w całości.

Teraz najbliższy czas pokaże, czy ta smutna historia spowoduje autentyczną i pełną lustrację Naszego Kościoła, czy też ziszczą się obawy wzburzonych wiernych.

Andrzej Kolatorski
11.I.2007 r. Zurych

Wersja do druku

• Strona główna
• Powitanie
• Napisz artykuł
• Redakcja
• Działy
• Bannery Kworum
• Współpraca
• Linki
• Kontakt